Toen ik om half 9 Annie oppikte bij de McD en we al kletsend naar Helmond reden, had ik al een voorgevoel dat het een bijzondere dag ging worden; we reden bijna in één streep goed, dankzij een wegopbreking vlak bij de Fonkel en een eigenwijze navigatiesnol werd het toch nog een beetje spannend of we wel op tijd zouden komen. Het was gezellig druk toen we aankwamen, we raakten al gelijk met verschillende bekenden in gesprek, en zaten we elk aan een andere tafel in de zaal, zodat we mekaar op de terugweg ook nog wat te vertellen hadden 😉
Natje, droogje, nog een slagroomsoesje;
er werd omgeroepen dat we ook lootjes konden kopen voor 50 cent, waarmee we kans maakten op een mooi prijsje (nou, flinke prijzen hoor, zelfs een mini Bernina) van de sponsors, maar tegen de tijd dat onze tafel aan de beurt was, waren de lootjes al uitverkocht, en mochten de gelukkige dames gelijk hun prijzen op halen. De paspop (om zelf gemaakte kleren op te passen) werd terug gegeven door de winnaar en werd later verloot. Eerst ging de show& tell van start, en ik zocht een mooi plaatsje schuin vooraan bij het podium, en deed mijn best alles mooi op de foto te krijgen.
Wat een prachtige quilts werden er geshowd, en van klein tot mega groot!
als hele top, of top in stukjes
alles mocht
Sommige dames hadden haast (verlegen) en lieten hup-hup-hup hun quilt zien (openvouwen, even ophouden en gelijk weer opvouwen) waardoor ik hun quilt niet scherp in beeld kreeg. Jammer, maar ik wilde niet vragen of ze het opnieuw (of langer) willen ophouden, want dan zou een show& tell te lang duren, en ik begin mezelf wat bescheidener op te stellen, heb ik het idee, wat minder brutaal, of lijkt dat maar zo? Achteraf ben ik nog wel op enkele dames afgestapt met de vraag of ik de quilt nogmaals op de foto mocht zetten,
een enkele dame kon ik niet meer terug vinden (workshop, toilet, winkelen), en dus moeten we het dan maar doen met een wazige foto. Het is zo leuk mensen te ontmoeten die je alleen via internet kent, zoals een dame die ik ken van de Love Entwined Yahoo groep, en ze stapte op mij af om haar top te laten zien; gelukkig had ik de mijne ook bij me, en zo staan we grijnzend naast elkaar.
De winkeltjes waren als altijd weer een genot om te bezoeken, even praten met de dames/heren achter het kraam, en al kwijlend een herinnering kopen van vandaag, kijk, dit is mijn buit, de pin komt van Sabine, de lapjes en een malletje gescoord bij Wendy van Patch& Stitch die ook enkele grote quilts prachtig had doorgequilt die vandaag geshowd waren, de kerstlapjes gekocht bij Atelier de Quiltsteek. en
de paarse ruitjes (ja, ikke die ruitjes koopt!) en kleine zakjes gekocht bij Mascha, die als een waaier uitgestald liggen, er zit hier eentje bij die ik heb gekregen als dankjewel van Marjo; ik hoorde dat ze met de trein was gekomen, en omdat ik praktisch langs haar woonplaats Breda zou rijden, bood ik aan haar thuis af te zetten. Mascha verkocht ook enige pakketjes om poppen en miniquiltjes te maken, kijk maar op haar blog, smullen! Created by Mascha
Hier alvast een filmpje met foto’s, er komen nog meer aan, dus houd deze blog in de gaten!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=fStHdBSemwM&w=420&h=315]
en nog eentje
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=YptrUkAnQVI&w=420&h=315]
nog een en hierna volgt er nog 1
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=I8vYTY3LccI&w=420&h=315]
en de laatste
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=919xKnJWWUg&w=420&h=315]
Voor degene die geweest zijn en mijn foto’s graag willen hebben, klik maar hier en je komt bij mijn Skydrive map. Dames die liever via Dropbox willen downloaden kunnen een berichtje achterlaten, dan krijgen ze van mij de link.
Na de show& tell waren er workshopjes die je kon volgen bij diverse winkeltjes (in een andere zaal), maar omdat ik al genoeg indrukken op doe op zo’n dag, heb ik genoten van de relatieve rust. En lekker warm dat het werd in de zaal, ik dacht eerst dat het aan mij lag; ik had last van keelpijn bij het wakker worden, en dacht koorts te hebben gekregen in de loop van de dag, maar gelukkig was het gewoon warm in de zaal, zo merkte iedereen puffend en met blosjes op de wangen op toen we mochten gaan eten. We kregen een heerlijke soepje, broodje met kroket, en thee, heel veel thee, we kwamen als herboren terug in de speelzaal, waar de bezigheden werden hervat:
handwerken, zoals de drie generaties Quibi op de foto hierboven, praten (in jezelf of met anderen, het maakte niet uit), en winkeltjes afstruinen. Mascha was voor het eerst uit de kast webwinkel gekomen, nooit eerder op een beurs of zo gestaan, hoe is het mogelijk, want wat een leuke winkel! Kan ook niet anders met zulk leuk personeel
Er volgde nog een bingo, waar heel veel rijtjesprijzen te vergeven waren, ik werkte tijdens het uitdelen van de prijsjes door aan mijn My Home or Yours blokje
voor de volle kaart spelend waren er ook nog prijsjes genoeg voor bijna iedereen; ik had op het allerlaatst ook nog een volle bingo, samen met de helft van de zaal, 🙂 en kreeg een heel mooi rolletje Japans aandoende bling-bling stofjes.
Ach ach, wat worden mensen toch hebberig van al dat moois, ik moest echt op mijn portemonnee gaan zitten om er niet nog wat bij te kopen, het was alsof de rem er af dreigde te gaan, of ben ik de enige die hier last van heeft?
De mooiste naambadges werden ook nog beloond met een prijsje, maar hierbij was het een beetje verwarrend met foto’s maken van de dames met hun badge, want sommige dames kwamen niet zelf om hun prijs in ontvangst te nemen, dus dan kon ik wel een foto van alleen het prijsje maken, maar dat was ook niet leuk. Vandaar dat ik maar weinig dames op de foto heb staan, volgend jaar beter.
Ik heb ook genoten van de quilts die tegen de muren van de zaal hingen, wat zaten daar ook schoonheden bij,
deze met die schattige huisjes was wel mijn favoriet.
Veel te snel kwam er weer een einde aan deze dag, om half 5 deden we een poging de snelweg op te komen, het gebruikelijke probleem deed zich weer op: miscommunicatie tussen de werkelijkheid en hoe de navigatiesnol deze interpreteerde; opeens reed ik in de stad op een busbaan zonder mogelijkheid om er gelijk weer af te raken, een tegemoet komende buschauffeur wees naar zijn voorhoofd, of wreef hij net angstzweet af? Ik voelde me enigszins gesteund door een andere automobilist die achter mij reed, was ik toch niet de enige die er naast zat.
En dat allemaal zo op het eind van de dag, mijn medepassagiers waren wel wat gewend zo te horen, het werd niet angstig stil op de achterbank, en naast mij hing Annie ook niet in de gordels met de handen voor de ogen, dus viel het allemaal wel mee. Om de verwarring compleet te maken moest ik opeens schuin rechts de snelweg op, en je kreeg keuze uit 2 afslagen in één, waarbij de ene schuin rechts en de andere nog schuiner rechts ging, het leek wel een gespleten tong; ik reed dus net iets te schuin rechts en schoot hup weer terug een woonwijk in, met veel smalle straatjes, en even leek het of ik op het fietspad belande, maar een smal deel daarvan was toch gewoon voor de auto; ik stel me zo voor dat na de aanleg van het fietspad, toen alle mooie roze stenen er keurig bij lagen, de inspectie langs kwam, op de papieren keek en tot de ontdekking kwam dat er ook nog een baan voor de auto’s had moeten komen. En heel kordaat werd besloten dat de fietsers het dan maar met 1 baan moesten doen, en de auto’s met de andere baan, en dat dat ene witte bordje met pijl naar rechts wel duidelijk genoeg zou zijn voor de automobilist. Zoiets kan toch alleen maar in Brabant, vast daags na de carnavalsweek afgerond en nog te beneveld om te bedenken dat dit niet handig is, en dankzij de traag lopende bureaucratie gaan er nog wel een paar jaar overheen eer dit weer recht gezet is.
Annie trad als kortdate navigatiesnoldame op bij al die dubieuze afslagen, en gaf duidelijke aanwijzingen: “en nu hier af en dan gelijk links aanhouden” direct gelijk gevolgd door: “het licht staat op ROOD Shirley!” Gelukkig kwam er niks aan en reed er niemand achter, voor of naast me, en schoten we zonder blikschade lachend (van de angst/zenuwen?) de snelweg op, en kon Annie weer rustig doorademen, op de achterbank ging het gebabbel rustig verder; de rest van de rit was gewoon saai na dit avontuur. Marjo was blij om half 6 thuis afgezet te worden, en 25 minuten later viel Annie snikkend haar man in de armen zoende Annie haar man bij MacD. Tien minuten later was ook ik thuis, heerlijk aan de thee, lekker voor de keel, en met mijn stem een paar octaven lager schoten mijn huisgenoten spontaan in de lach toen ik aan tafel iets vroeg. “Je klinkt als een echte vent!”, zei zoon, en na mijn mannelijke nies van gisteren en mijn zware stem van vandaag durf ik morgenochtend echt niet omlaag te kijken als ik naar de wc ga om te plassen, stel je toch voor….
Leuk verslag van een perfecte dag! Grappig dat jij ook die mooie kerststof kocht, ligt ook naast me op tafel, haha.
Kennelijk hebben we nog meer gemeen:
Die huisjesquilt heb ik me de hele dag aan lopen vergapen. Hij is zó leuk. Weet jij hoe hij heet en waar het patroon er van te bemachtigen is?
Hoi Cuny, de huisjes hebben in een Quilt Country (dat Franse blad) gestaan 🙂
man, of vrouw,…… ik weet zeker het laatste, maar dat maakt niet uit, want je bent en blijft Shirley met geweldige unieke humor en een groot schrijverstalent. Dank je wel voor dit geweldige verslag!
Wat ’n mooie show en tell.Hoop dat je keelpijn gauw over is.Ik heb er nog steeds last van ,maar ’t word wel wat minder.
Hoi Lieve Shirley
Bedankt voor het leuke schrijven van de foto’s en jullie terug reis.
jij bent geen prater maar wel een geboren schrijfster.
groetjes van Mieke uit Maarssen die ook gisteren genoten heeft.
Wat een superverslag is dit. Wow. Leuk verhaal, mooie fotos….ik weet zeker dat als ik ercwas geweest mijn portemonnee veeeel lichter zou zijn.
Wat een geweldig verhaal Shirley, leuk je ontmoet te hebben.
En nu even de foto’s bekijken.
Quilt groetjes Anja.
Shirley,je hebt van deze superdag een SUPER-verslag gemaakt.
Dankjewel!
Wat schrijf je alles toch weer beeldend op, heb er van genoten.
Ach en een jongetje worden zal wel meevallen 😉
Groetjes
Ines
een leuk verslag van een zo te lezen schitterende dag
veel beterschap met je keelpijn en hier zakt mijn stem ook altijd bij verkoudheid maar ben echt nog steeds een meisje dus dat zal bij jou ook wel zo zijn
groetjes
Bernadette
Wat een heerlijk verslag Shirley!
Wat een geweldig verslag! Heerlijk!
Heerlijk om dit op de zondagochtend te lezen.
Kom nu maar lekker bij van 2 beedagen.
Heb genoten van je heerlijke verhalen over Bee en reis. Beterschap met je keel–veel kiwi’s eten-helpt echt.
goede zondag
groetjes,Truus uit Drenthe
Wat een leuk verhaal! En wat een leuke foto’s!! Ik voel me vereerd, dat je een foto van mijn moeder, mijn dochter en mij op je blog hebt geplaatst 🙂
Wat weer een geweldig humorvol verhaal en bedankt voor de mooie foto’s. Groetjes Wilma
Dank voor je prachtige humoristische verslag! Niet ziek worden hoor,neem maar een paar keer finimal-c bruis tabletten die helpen mij altijd beregoed.Ook de keelspray van Vogel doet wonderen…;-)
nou ik kan me geen beter begin van de dag wensen dan jouw blogje te lezen, echt lachen, doeidoei, of houdoe uit dat “CARNAVALESKE” brabant
Hai Shirley, Geweldig dat je dit allemaal voor ons hebt samengevat. Ik heb heerlijk zitten kijken onder het genot van een kopje koffie. Groet, Hanny (van de huisjesquilt)
Het was een hele leuke dag gisteren, heb het ook enorm naar mijn zin gehad. Ik zit ook nog even lekker van mijn aankopen te genieten. En ik vond het heel gezellig om jou als buurvrouw aan tafel te hebben! 🙂
Wat was het weer een gezellige dag! En wat heb je het allemaal weer ontzettend leuk verwoord, klasse hoor! Ook als fotografe ben je een toppertje, weer een geweldige reportage. En nee…..ik was niet van mijn ‘sussert’ , ook niet toen je voor de tweede keer door rood wilde rijden hahaha! Ik vond het hartstikke gezellig om met je mee te rijden, dank je wel! 😉
Groetjes en een fijne ‘rustige’ zondag,
Annie.
Nogmaals heel hartelijk bedankt voor de lift en al je goede zorgen. Ik vond het super van je.
groetjes, Marjo
Bedankt voor het leuke verslag en de mooie foto’s. Kon ik nog even nagenieten.
Beterschap met je keel
Wat een heerlijk verhaal, vooral de laatste stuk met het naar huis rijden enzo. Schoot vaak in de lach, zodat mijn DH zich af vroeg of ik niet gek was geworden 😉
Liefs, Ineke
wat een geweldige dag had je achter de rug. Leuke foto’s, al moet ik nog wel wat bekijken.
Maar de vrolijkheid straalt er vanaf
Super je verslag van de Fonkel Quiltdag. Geweldig om te lezen en de mooie foto’s nog eens te bekijken van deze dag.
Echt erg leuk!
Groetjes en tot 2014
Gerrie van Esch