Honey, I’m home

Evelien zocht en vond een auto voor haar werk, een afspraak bij een garage in Breda om een proefrit te maken werd een paar dagen later afgezegd omdat ze de auto al hadden verkocht. So much voor betrouwbaarheid bij een garage. Dus moest ze gelijk weer online gaan zoeken, en vond in onze woonplaats bij een particuliere verkoper een leuke blauwe Hyundai.

Hmmm, het kenteken kwam wel erg bekend voor, het zou toch niet?
En ja hoor, het is de snuifdoos die van Tim is geweest, die ik eind ‘21 aan de garage had verkocht omdat we aan een auto genoeg hadden en er flinke kosten aan zaten te komen. Te zien aan de foto’s van papieren was de duurste kostenpost -de distributie riem- al gedaan. Gelijk een afspraak gemaakt voor vandaag, en fingers crossed dat ze hem niet onder onze neus door weer zouden verkopen.

Vanmorgen kreeg Evelien een opfrisrijles van anderhalf uur, want in Amsterdam wonend heeft ze geen auto gehad, even weer het gevoel terug krijgen.

Ze hoefde niet nog meer lessen te volgen, de lesauto kwam zonder butsen of overspannen instructeur naast haar rustig aanrijden, en een uur later gingen we kijken naar de snuifdoos. Oooh wat was dat leuk om hem te zien staan, stom hè, het is maar een auto maar het voelde zo vertrouwd. We maakten een proefritje, ik eerst om naar een parkeerterrein te gaan, en daar kon Evelien rustig een paar oudjes rijden, optrekken en zo. De motor staat stationair erg laag ingesteld, nog geen 800 toeren, dus sloeg hij bij mij ook de eerste keer af toen ik moest optrekken. Misschien iets hoger afstellen? Ik weet dat de garage dit deed toen ik hierom vroeg, gelijk na de APK.

De auto is als boodschappenwagen gebruikt door een bejaard echtpaar, wat ook te zien was aan het kilometerverbruik, veel korte ritjes, en hij was op wat oppervlakkige gebruikssporen na niks veranderd. Beide dochters waren aanwezig en eentje regelde de verkoop, ze vonden het leuk en heel toevallig dat de auto weer terug in de familie kwam. De waterpomp was ook vernieuwd, dus dat was fijn. Dat de proefrit in Breda niet was doorgegaan had gewoon zo moeten zijn, want de snuifdoos was op de dag van de afzegging pas in de verkoop gegaan.

Zie hier een hele blije Evelien 🥰

De Jeep en de snuifdoos staan weer gebroederlijk naast elkaar op de oprit, ze hebben mekaar veel te vertellen 🤭

Lekker knus

Fay en Sherlock zitten vaak tandenknarsend op de poef en krabpaal te kijken naar Jon die “hun” plekje heeft ingepikt op de uitkijktoren, zo ook nu. Sherlock legde zich er bij neer en ging op het kussentje op de grond naast de toren bij het raam liggen, maar Fay niet. Ze sprong zo hup vanaf de krabpaal op de toren, over Jon heen. Hij had haar al zien staan, zijn ene oog op een kiertje, denkend dat ze het toch niet durfde, maar ze durfte het wel. Overdonderd draaide hij zijn kopje naar haar toe, en zag dat ze hem compleet negeerde.

Te moe of te lui om tot actie over te gaan heeft hij haar met rust gelaten, en zo kon de vogeltelling van start gaan met het nodige gemekker en gesmak.

Een kwartiertje later sprong ze er weer vanaf en ging ze lekker tegen Sherlock aan liggen nadat ze hem eerst had gewassen, hij liet dit wel toe; Jon niet, een strenge blik van hem was genoeg om hem te peren.
Maar als ze dan ‘s avonds in de keuken rond mijn voeten staan te draaien en dansen terwijl ik hun voerbakjes vul, krijgt Jon de hele tijd kopjes van Fay, of ze drukt haar lijfje tegen hem aan en dat laat hij gewoon gebeuren, geen snauw of tik . Samen eten verbroederd

Ook lief zijn de hartjes van CrabappleHill waar ik gisteravond aan borduurde om de achterstand in te halen, vier stuks in totaal, waaronder deze twee links in beeld, en ik knipte de gele Franse knoopjes uit het hartje daarboven en verving deze met blingbling garen, want dit garen heb ik ook bij andere hartjes gebruikt.

En daarna nog dit liefje, ook met Franse knoopjes in dezelfde goudglitter garen als in de andere bloempjes

en als laatste dit polkadot hartje

En toen ik tevreden de borduurlap met hartjes in het doosje stopte, zag ik dat de volgende al weer op de CrabappleHill Facebookpagina stond, maar geen zin meer om te borduren, want we zouden samen naar the Chelsea Detectives gaan kijken die we hadden opgenomen.

Alle handwerkdoosjes staan veilig opgeborgen in de kast, en niet alleen omdat de tafel er dan weer netjes en opgeruimd uitziet, maar ook omdat Jon graag graaft in bakjes. Ik moet er niet aan denken, ik zie hem wel eens een poging wagen als hij bij mij op tafel komt zitten terwijl ik zit te borduren. Dan gaat dat pootje al in de doos met borduurgaren, maar hij stopt snel als hij ziet dat dit niet mag, en óf hij springt van tafel om achter Fay aan te rennen, óf hij blijft liggen en probeert het later nog een keer. Katten zijn net kinderen dan, grenzen opzoeken.

Jon ligt ook graag op tafel in de doos, en de laatste tijd komt Sherlock er dan bij liggen.

Ziet er schattig uit hè, maar Sherlock wilt spelen en Jon niet, en het eindigt vaak in gegrom van Jon en hanig gedrag van Sherlock die dan achter Jon aan gaat jagen, met een hoop gestommel rennen ze de trappen op en af. Soms gaat het er heftig aan toe, en dan haal ik ze uit elkaar, maar meestal blijken ze alleen maar te spelen.

Sprintjes trekken

Tegen alle verwachtingen in kreeg ik gisteren de resterende drie blokken en een paar halve (rand)blokken af, pfew, ik had het wel gehoopt maar niet gedacht, dus deed ik een happy dance toen ik ze tegen de muur had geplakt.

En nu kijken welke op een andere plek beter kunnen zitten, en dan ook hopen dat er geen verkeerd gemaakte blokken tussen zitten waarbij de driehoekjes verwisseld zijn of zo. Misschien heb ik voor het eind van de week de blokken als diagonaal lopende banen aan elkaar zitten, oh dat zou te gek zijn.

Van de Stitch journal van Marion’s world is de tweede pagina ook klaar. Hier zat ik zondag en maandag ook aan te werken. Dubbel gevouwen strookjes witte stof met een strookje wollen tussenvulling in de vouwen vormen de randen van de elfenbankjes. Ze bloezen en golven net als in het echt.

Zondag kwam Jon er gezellig op liggen, hij wilde ook aandacht krijgen.

Op het kussentje liggen oké, maar dan wel zo dicht mogelijk bij mijn werkstuk. En ondertussen naar het schaatsen kijken.

Over het schaatsen gesproken, nou ja, over de commentatoren, tenenkrommend! Zitten te ouwehoeren over zaken die niets met de wedstrijd te maken hebben, kramen gewoon onzin uit over de schaatsers omdat ze niet zitten op te letten, en terwijl een schaatser een volle ronde wordt ingehaald laten ze net een interview zien van Yvonne van Gennip vol in beeld. Daarna laten ze de wedstrijd zien, “Oh, hij is ingehaald, dat hebben we gemist.” Tijdens een wedstrijd gewoon even iets anders uitzenden, waarom kan dit niet wachten tot alle deelnemers klaar zijn? Hopelijk zit er iemand bij de redactie die hier verandering in gaat brengen, al was het maar voor de bloeddruk van mijn lief, die gek is op schaatswedstrijden, maar de commentatoren steeds moet corrigeren omdat wat ze zeggen kant noch wal raakt.
Even wat opruimen en kijken wat er nog meer moest gebeuren

Er kwamen nog kettingsteken en rijgsteken bij, en de lege plekken werden opgevuld met de bruin rode wol,

en helemaal onderaan moest hetzelfde zwarte stofje komen als helemaal bovenaan voor de balans, maar ik was niet zo tevreden over dat zwarte stofje, het was te vlak. Dus naaide ik er dezelfde zwarte stof met bobbeltjes op als van Jon’s kussen, Minky, een fluweelzachte fleese. Ik had boven nog een stuk gevonden.

De eerste pagina moet worden gemaakt door van beide “bladzijden” de randen naar binnen te vouwen en met de matrassteek aan elkaar te naaien. Hier zitten ze op elkaar vastgespeld

Maar dan moeten ze wel even groot zijn 😬 een stuk van de eerste pagina komt er bovenuit, door het appliqueren en stumpwork is de stof wat ingetrokken.

Door even wat te trekken kreeg ik het weer even groot,

maar volgens mij is deze in no time weer uit vorm en gekrompen. Op zijn kop op een zachte ondergrond oppersen? Ik wacht even op wijsheid 🤓 Het is een goede leerschool geweest, toch de boel in een ring doen bij dit soort werk, desnoods een stuk stof rondom aannaaien en het in een groot quiltframe opspannen. Ik heb nog een grote vierkante Qsnap van 40 cm ergens liggen. Ergens 🧐

Ik ben benieuwd wat de volgende pagina ons gaat brengen, ik hoorde Marion iets zeggen over een vlinder of zo. Oh dat zou gaaf zijn.
Eens kijken hoe ver ik kom met het inhalen van de hartjes van CrabappleHill Studio, ik loop er nu iets van vier achter. Ik heb het er maar druk mee.

Kokoskoeken en meer

Vrijdagochtend kwam mijn jeugdvriendin Hille langs; de laatste keer dat we mekaar zagen was met de sinterklaasintocht in het dorp waar ze met haar man woont, toen onze beide jongsten nog gelovig waren. Ik denk dat Suzanne toen een jaar of acht was, dus 2004.

Op deze foto zijn we we een jaar of vijftien, het meisje links naast Hille is haar zusje Anne.
Ik had donderdag voor de gelegenheid kokos Haystacks gebakken voor bij de koffie, kokoskoeken naar het recept en werkwijze van Marion’s world
De mooie hoopjes komen uit een nat gemaakt en daarna met deeg opgevuld eierdopje die je met een ferme tik uitstort. Te hard vulling in het dopje aandrukken maakte het uitstorten moeilijk, al doende leert men. Maar je kan uiteraard ook gewoon bolletjes draaien met natte handen.

En zo kwamen ze uit de oven, ze zien er uit als bitterballen hè. Ik at er eentje om te kijken of ze wel goed waren, nou, hij smaakte overheerlijk en naar meer, maar ik kon me inhouden.

Het weerzien met Hille was hartverwarmend, ontroerend en voelde zo vertrouwd aan, echt als een warm bad; de tijd vloog om, en we spraken af mekaar snel weer te zien.

‘s Middags kwam mijn zwager om de koffie, en ik wilde nog een up-side-down sinaasappel cake gebakken hebben zodat we een warm stukje bij de koffie hadden, maar de cake stond nét in de oven en ik was nog druk bezig met de kom uit te likken toen hij aanbelde. Aan de keukentafel zittend bleek ik nog een beetje beslag op mijn gezicht te hebben, Cor wees me daar lachend op. Betrapt.

De upside down cake aten we later, zonder Cor maar met andere mannen die graag ook een stukje wilden proeven.

Ik had daarna nog tijd om voor het avondeten in de tuin te werken, even wat calorieën verbranden 😅 De herfstasters groeiden tot in de bestrating en verdrongen enkele planten, deze wilde ik flink terug brengen tot een kleine plant (formaat stoeptegel), foto is van afgelopen herfst.

Dus aan de slag met de spade om de boel in hapklare stukken te snijden, maar zoals de oplettende kijker ziet is de steel niet meer geschikt voor zwaar werk, half doorgebroken toen ik de zebragras er uit wilde scheppen. Krak is ho. Met ijzerdraad er omheen gedraaid probeerde ik hem nog een beetje functioneel te maken dat ik er in ieder geval mee kon steken om wortels door te snijden zonder kracht op de steel te zetten. Hij is ondertussen al vervangen door een nieuw exemplaar.

Na twee uur had ik de helft er uitgehaald en de grond gezeefd, want zoveel wortelstokjes geven ook weer zoveel plantjes die als malle gaan groeien. Ik had het pad keurig aangeveegd maar de volgende morgen bleken er gravers aan het werk te zijn geweest die het niet zo nauw namen met het stoepje.

Het plan om een deel te laten staan liet ik varen en ik stopte pas toen alles eruit was, twee emmers vol met uitgeklopte wortels. Deze staan nu in een grote wasmand onder de tafeltennistafel uit te drogen, zodat de groencontainer niet als lood weegt als ik het hierin gooi.

De uitlopers zaten tot tegen de vijverfolie aan als een dikke plaat van wortels, net als tegen de stenen rand tussen het grasveld en het plantenperkje. Gelukkig zat er niks in het grasveldje. Bij de vijver onder de leistenen ging ik heel voorzichtig te werk voor het geval hier salamanders of andere winterslapende reptielen zouden zitten, maar ik trof er alleen maar dikke wormen aan. De grond dekte ik af met gaas om te voorkomen dat er weer in gegraven ging worden

Ik was halverwege de middag met Evelien naar het tuincentrum gereden, even kijken of ze kleine plantjes hadden voor in de kroon bij de vijver, niks van dat al, maar wel twee “wilde” planten voor de bijen en vlinders, Achillea en kamille. Ik ga over een week of twee hier ook nog wilde bloemenzaad uitstrooien, en als het een beetje fatsoenlijke plantjes zijn kan het gaas weer weg. Of zal ik hier lage rotsplantjes laten groeien?

Jon vindt er trouwens niks aan, hij had zo graag nog willen helpen met graven

Komende week kan hij weer aan de bak als ik de andere boven de grond afgestorven grassen ga snoeien en delen. En zo kan ik weer elke week een stukje tuin aanpakken, het is op sommige plaatsen te wild geworden.

Gekkigheid

Fay heeft Sherlock gewassen en ze liggen in diepe rust, het is geen weer om buiten bezig te zijn, harde wind en regen

Dat was afgelopen dagen wel anders, veel in de tuin gewerkt, meer hierover later. Tussen de praktijken door heb ik genaaid aan de Quiltville Mystery
Meestal met Jon aan mijn zijde, al dan niet behulpzaam, maar altijd wel gezellig. Ik was tot hier gekomen en bezig met de halve blokken te maken die aan de randen en op de hoeken moeten komen

Maar zag dat het niet goed uitkwam aan de rechterzijde, omdat ik daar met andere blokken ben geëindigd dan volgens het schema links, gewoon omdat deze blokken op waren.

Natuurlijk kan ik de hele blokken rechts doorsnijden om de rand recht te maken maar dan wordt de quilt hooguit 170 cm lang. Mmmm, dan maar blokken er bij maken, diepe zucht. Jon zucht mee.

Sherlock hoort het gezucht en komt kijken of hij kan helpen

Hier zie je hoever ik ben, ik heb even een blok uit het midden gepakt om de uiteinde rechts goed te kunnen zien, van dit blok moet ik er dus nog drie maken, en hiervoor moet ik van vele stoffen weer onderdelen snijden want die zijn op; mag ik nog even zuchten?

Terwijl ik ‘s avonds verder ging met het borduurwerk van de Crabapple Hill embroidery month hartjes

Lag Jon lekker naast me te slapen

Dit zijn de hartjes die ik gisteravond borduurde en was bij, tot er rond negen uur alweer een nieuwe was gelanceerd, maar toen zaten we naar iBoy te kijken, een verrassend goede film. Een knul krijgt superpowers nadat er een scherf van zijn mobieltje in zijn hoofd terecht is gekomen. Wie droomt er nou niet van het hebben van superpowers? 🦹‍♀️🪄 Ik zou dan bv de zwarte lijntjes van de getekende hartjes wegtoveren, want die zijn hier en daar toch zichtbaar. Had ik ze maar met de Frictionpen getekend 😔

Ik ben nu zo ver

Fay is vaak aan het spelen met de knikkerbaan, er in liggend kronkelt ze als een slang om toch bij het balletje te komen dat rond haar door de kokers rolt

Ik dook halverwege de week de tuin in, het was me opgevallen dat het zebragras te dicht tegen de heg was gegroeid en dat is niet goed voor de heg, dus besloot ik hem er uit te halen en een locatie elders te geven. Dit is een foto van aug ‘22 toen hij er twee jaar in stond, en vorig jaar was het al bijna zo hoog als de heg.

En wat je op de foto hieronder ziet is een kwart van wat er stond, ik moest het in delen doen, uitsteken met de spade nadat ik eerst delen wortel had afgezaagd met een out broodmes. De hiervoor gemaakte handzaag kon ik nergens vinden, later wel, toen de klus was geklaard. Uiteraard.
Sherlock kijkt waar Jon blijft, het vrouwmens gaat weer spelen in de tuin.

en dat liet Jon zich geen twee keer zeggen. Sherlock was op dit moment aan het jagen achter een kluitje die met het in de zak mikken van de plantdelen weg was geschoten.

Wat ik aan plantdelen niet kon gebruiken ging in een grote zak en hier kon ik Ellie later blij mee maken.

De volgende dag kwamen de tuinmannen om de bolacacia bij de oprit weg te zagen, deze begon bij de kroon af te breken en was in het midden aan het rotten 😕 Het enige voordeel van dat hij weg is, is dat het gedaan is met nieuwe nekbrekende wortelopdruk bij de bestrating.

Of ik de stammen kon gebruiken om te stoken, vroeg de oppertuinman. Nee, niet om te stoken, maar wel om hier en daar neer te leggen om zo te laten afbreken en als voedingsbodem te fungeren voor weet ik wat allemaal. Hij zaagde de stam in drie stukken en bracht ze naar achteren

En toen vroeg ik of hij ook de kroon van de boom naar achteren kon brengen, want deze wilde ik bij de vijver neerleggen voor de beestjes. Hij pakte de kruiwagen en kiepte toen de kroon voorzichtig neer, helemaal perfect 👌 het ligt op de plaats waar het zebragras had gestaan

Boven in het midden en op enkele plekken aan de rand is het flink vermolmd en hier wil ik kleine plantjes in laten groeien

Ik zal eens op websites van inheemse planten kijken welke hiervoor geschikt zijn. Twee stukken zebragras staan links van deze kroon, richting het pad met ruimte om weer wat te groeien, de tijd zal het leren of het hier goed staat.