Met man en macht werd er gewerkt aan de mooie tegelquilt om hem klaar te krijgen voor de quiltdag in Antwerpen, afgelopen vrijdag, de bies werd er met een snelheid opgezet waar niet alleen Loki maar ook ik van stond te kijken; Thor en Loki ontpopten zich als nieuwsgierige quiltkatten, de quilt -zonder bies- lag amper op de grond, of er werd al over heen gerend, kijken of hij lekker slipt na het nemen van een aanloopje. Het ontbrak hun aan gewicht om er op die manier beweging in te krijgen, dat komt nog wel.
Loki wilde met haar neusje op de stof kijken hoe het kwam dat er beweging in zat zodra het onder de naaivoet verdween.
Met de biesuiteinden probeerde ik iets wat ik had gezien op internet, normaal knipte ik pas het overtollige band er af als de bies tegen elkaar aan zat, omdat ik nooit zeker wist of ik het goed deed, maar deze keer knipte ik de biesuiteinden al voor het aan elkaar naaien op maat:
de overlapping moest even lang zijn als dat de bies breed is (dat is het stukje waar de zwarte schaar op ligt). Ja, ik moest ook even nadenken over welke breedte ze het hadden, maar het gaat natuurlijk over de open gevouwen breedte, uiteraard. Dus ik snijd de bies 2,5 inch, en zoveel moet het overlappen, en de rest kan er af. Spannend he? Leg dan de ene uiteinde open met de goede kant omhoog,
en de andere kant open met de goede kant haaks op de andere uiteinde,
-hierbij moet je de quilt tussen deze delen een beetje bij elkaar trekken of dubbel leggen, anders heb je geen ruimte om te werken- speld even vast op de diagonaal en leg deze plat neer over de rand van de quilt om te checken of je de bies wel goed naait,
of ben ik de enige die wel eens de bies langs de verkeerde diagonaal lijn dichtnaait, of de ene biesdeel de verkeerde kant open draai, zodat de bies als een wokkel gedraaid is? Ben ik hier alleen in? En nou niet allemaal “ja” zeggen, want daar geloof ik dus niks van.
Klopt alles, naai de uiteinden dan diagonaal op elkaar vast,
knip op kwart inch van naailijn het restje weg, vouw de naad open
en vouw de bies dubbel, en hierbij knijp ik de vouw er mooi in.
En nu kon ik de rest van de bies ook vastnaaien,
omslaan en weer vastnaaien, door precies langs de bies te naaien op de bovenkant, “Am I boring you, dear?”.
Diepe zucht, klaar, snel in de wasmachine (30 graden met normaal wasmiddelen beetje wasverzachtiger en 800 toeren centrifugeren), en daarna in de droger op matige temperatuur. En toen ik al lang nadat het bedtijd was de quilt uit de droger pakte, schrok ik me lam, hij was zo verfrommeld, kreukelig en golvend, dat ik mezelf al het quiltwerk al zag uithalen om er een andere vulling tussen te stoppen. Maar met een verbazingwekkende helderheid stopte ik de quilt weer in de wasmachine, even spoelen, lichtjes centrifugeren, om daarna plat liggend op de grond te laten drogen.
Ik had er weer alle vertrouwen in toen ik zag hoe snel hij mooi plat, in vorm (dus rechthoekig) en glad lag, en de volgende morgen er nog zo bij lag, maar dan iets droger. Helaas was hij nog niet helemaal droog, dus deze quilt heb ik niet meegenomen naar Antwerpen, jammer maar het was niet anders. Zo lag hij er vandaag bij, hij is prachtig geworden!
Hij zal binnenkort wel te zien zijn in Quiltshop Leur, eens kijken of dat nog gaat lukken voor de zomervakantie, de tackertjes moeten er ook nog uit, mooi werkje voor morgen.
Nog een foto van de kleine mannen in hun favoriete slaapplek, de la onder de televisiekast, waar ze via de achterkant in kruipen
Categoriearchief: Showen
Enerverend
Toen ik vanmorgen met de jas al aan voor de spiegel stond om te checken of ik geen tandpasta of etensresten op mijn gezicht had zitten voordat ik de deur uit ging, bedacht ik me dat mijn gezicht wel eens betere tijden had gezien; gisteren was ik in aanraking geweest met iets waar latex in zat (en nee, geen stoeipakje) en dat maakte dat mijn lippen er nu uitzagen als afbladderend grijzig/roze verf van een hele oude rode schutting. De zandkoekjes met roze glazuur die ik uit pure frustratie at toen ik gisteravond de rode tintelende lippen voelde branden, wetend hoe ze er na een nachtje slapen uit zou zien, waren nu als rode pukkels zichtbaar geworden op mijn gezicht, met als hoogtepunt een vette rode puist boven op het puntje van mijn neus, helemaal geweldig! Hij was te pijnlijk om uit te knijpen, ik zag hem gisteravond al groeien, en mijn lief grapte dat ik wel als clown ingehuurd kon worden, ja, zo is hij, het glas is altijd half vol. Ik besloot me er niets van aan te trekken, ik zou het vandaag duidelijk moeten hebben van mijn charmes, en gelukkig hield ik toch heel vaak een camera voor mijn gezicht, dus de neus nou niet zo opvallen.
Quilts in de tas, ruitenwissers aan, en rijden maar. Het werd een enerverende rit naar Antwerpen, binnendoor via St-Jop-in-’t-Goor vanwege een filemelding van Miranda die bij Bergen op Zoom helemaal vast stond, waarbij ik 25 kilometers achter een tractor reed die niet harder ging dan 40 op een weg waar je 80 mocht, en waarbij inhalen suïcidale actie zou zijn vanwege de onophoudelijke stroom tegenliggers, wat blijkbaar toch wel eens geprobeerd werd met slechte afloop gezien de vele bloemstukken die tegen de dicht tegen de weg staande bomen gebonden waren, duurde deze rit tenenkrommend lang. De radio hield op met vrolijke deuntjes spelen, slecht bereik, en de enige zender die ik zo gauw kon vinden draaide Bach en Beethoven, zodat ik geheel gekalmeerd en lichtelijk depressief 25 minuten later dan gepland aankwam bij de lange Wapper in Antwerpen, een clubhuis voor de zeeverkenners. Na het begroeten van “long time no see” quiltvriendinnen die een plaatsje voor mij hadden vrijgehouden en het nuttigen van een zalige punt appelvlaai en een stevige kom koffie, begon de show & tell onder bezielende leiding van Lisette, de aardige dame die Calico House runt, en quiltdocent Ilse, wiens zoon hielp met quilts ophouden, en ook nog later buiten met quilts ophangen. Het was een heerlijke dag die voorbij vloog, en waarbij ik op de terugreis nog heerlijk zat na te genieten. Met de volgende slideshow hoop ik jullie ook blij te maken, klik op de foto
of hierop zet het beeld op groot door rechts onder in het schermpje te klikken op dat vierkantje, kopje koffie erbij en genieten maar.
En klaar is hij, of zij?
Van dinsdag t/m vrijdag gewerkt bij Dorry, en toch de Double Wedding Ring af krijgen, dat is toch wel een droom die uit is gekomen, want ik had het wel gehoopt, maar nooit gedacht dat hij/zij nu al op bed zou liggen. 22 April begonnen, 19 Mei was de top klaar, en 15 juni de hele quilt.
Wat ging er allemaal aan vooraf ging: woensdag , donderdag en vrijdag heb ik voor en na het avondeten op de kruispunten alle rondjes met bloemenkransjes gequilt, mijn klosje Aurifill 2000 hield zelfs nog wat garen over toen al het quiltwerk gedaan was,
wat een heerlijk garen om mee door te quilten, ook in het spoeltje, gaat heel fijn in combinatie met de quiltnaalden nr 75 (zie vorige blog),
Vrijdag had ik de quilt mee naar de quiltwinkel van Dorry, en daar viel het de dames op dat deze quilt zo lekker zacht was, ondanks het intensieve machinaal quiltwerk. Ik denk dat dit ook komt door de vulling, ik gebruik wollen vulling van Hobbs, de machine wasbare, ik was deze niet van te voren, en je ruikt meneer schaap echt tijdens het hanteren van de quilt, zo heerlijk rustiek! Ik had gele stof gekocht bij Janny, maar deze bleek bij daglicht toch veel te scherp van kleur, en vrijdagavond bedacht ik me dat ik nog stof moest hebben liggen van de Dresden Plates
en jawel: er bleek meer dan genoeg nog hiervan in de bak te liggen, en genoeg stroken voor een 9 meter lange bies waren snel gesneden, ik snijd deze altijd (bijna altijd) schuin van draad. Zaterdagmorgen had ik de bies al aan elkaar genaaid tot een lange strook, de naden daarna open geperst en de bies in de breedte dubbel gestreken, zodat ik een bies van 1,25 inch over hield. Nadat ik op een kwart inch van de stofrand af alle vulling van de quilt had afgeknipt, ben ik de bies er tegen aan gaan naaien, zonder te spelden, zo simpel is het
het kwart inchje vulling zorgt voor een vollere bies, vanwege de ronding zou je anders veel rimpeltjes kunnen krijgen. Ik volg met het naaien dus gewoon de ronding, en naai een kwart inch voorbij het eindpuntje in de hoek tussen de ronde vormen (zie je het rode verticale streepje op het naaivoetje onder de witte ronde knop, dat is de markering voor een kwart inch voorbij de naaldpositie), en met de naald naar beneden en het voetje omhoog
trek ik de volgende ronding in rechte lijn met de vorige, je krijgt dan wel een plooi links van de naald, maar daar moet je maar even niets van aantrekken, als het goed is ben je er met 1 of 2 steken voorbij, op naar de volgende bocht.
en zo ga je de hele quilt rond, nou ja, bijna rond, je stopt zo’n 25 cm van het beginpunt af, om de uiteinden van de bies netjes in verstek aan elkaar te kunnen zetten. Strijk met de nagel ook hier de naad open, en maak vervolgens een scherpe op dit stukje. En nu kan je de bies er verder opnaaien.Heel lullig dat ik hier geen foto’s van heb genomen, ik was zo gefocust op het netjes maken van de bies dat me dit is ontschoten. Als alles vast zit pak je een schaar die heel goed punten kan knippen, en dan knip je bij elke inkeping de stof in tot vlak bij het stiksel van de bies
zodat hij later goed in spagaat kan. Vouw de bies naar achteren om, het randje valt over het eerdere stiksel van de bies, speld links en rechts van de inkeping tussen de bogen, vouw dan de bogen omlaag, en zet een speld in het midden. Ik huppelde ondertussen even naar boven om mijn klemmetjes te halen, dit werkt veel prettiger dan spelden vind ik, tenzij het op smalle punten is waar het vast moet blijven zitten tot de naald er voorbij is, zoals in de inkepingen, of bij het opnaaien van de bies op een hoek.
en als je dan los laat zit het netjes
Nu kan je gaan naaien, stik vlak naast de bies, en als het goed is pak je dan ook de bies aan de achterkant mee.
Ben je bijna bij het punt tussen de bogen aangekomen, dan trek je voorzichtig de stof recht zodat je rustig door kan naaien, eenmaal klaar check je de achterkant of de bies ook overal vast zit, soms heb je niet klem tegen de bies aan genaaid op de voorkant, waardoor je het randje van de bies op de achterkant heb gemist.
Goed, en toen dat klaar was moest de ophangbies er nog op. Normaal naai je die al aan de bovenkant vast tijdens het vastnaaien van de bies, maar in het geval van geschulpte rand is dit niet mogelijk. Ik heb hem een inch onder de inkepingen van de schulprand vastgespeld en met de hand vast genaaid. Toen ik de sleuf dicht ging naaien heb ik mijn mobieltje gebruikt om speling te geven in de sleuf,
ruimte maken voor de lat die er later misschien door moet komen. Daarna in de wasmachine met 2 colorcatchers op 30 graden en centrifugeren met 800 toeren, de colorcatchers kwamen er vlekkerig rose/rood uit, blij dat ik ze had gebruikt! Nog even in de droger op ‘voorzichtig drogen’, en zie daar, ze kwam er met een prachtig antiekerige look uit!
Was dit een quilt om gelijk tegen de muur aan te hangen, dan had ik hem niet in de droger gedaan, maar plat liggend laten drogen, dan liggen de randen er net even strakker bij.
De bies vouwt in de inkeping als vanzelf in een mooi plooitje, niks meer aan doen.
Het is duidelijk dat de bedden in Amerika korter zijn dan bij ons, maar dat krijg je van een kant en klaar pakket, ik ben er heel blij mee en kan er goed mee leven.
Ik wil Karen Walker bedanken voor de inspiratie en Miranda die me op deze website attendeerde, ik ben heel erg in mijn sas met het quiltpatroon welke Karen gebruikte. Missie volbracht, op naar de volgende! Maar eerst vaderdag, en dan maandag de 17e verjaardag van onze jongste spruit.
Pretty please?
Zopje zat donderdag tegen de avond met een smekend snoetje op de armleuning van mijn luie stoel, eindelijk was ‘de schoot’ weer thuis, en lag er zo’n gek roze geval op, dus of ik het alsjeblieft weg wilde halen, zodat hij er zich kon vlijen. Nou vooruit dan maar. Veel tijd om te genieten had hij niet, want ik wilde de buitenste randen van de quilttop afmaken, woensdag leken 2 banen mij al voldoende, gewoon om de lengte te maken,
maar toen ging iedereen zich ermee bemoeien kreeg ik op Facebook reacties van “waarom niet helemaal rondom deze stroken?”, en omdat ik niet wilde zeggen “vanwege pure luiheid, ik wil snel klaar zijn”, besloot ik toch maar om weer te gaan snijden en naaien. Oké, het duurt wel wat langer, maar dan heb je ook wel wat.
Donderdag overdag was het er niet van gekomen wegens een werkbezoek aan Tilburg, en om precies te zijn deze winkel, en kijk eens wie er ook even langs kwam? Aah gezellig, Ingrid’s zwoele stem vulde al gauw de keuken, jammer dat Brechje er niet bij was. Ik was mijn fototoestel vergeten mee te nemen en dan is het met binnenfoto’s behelpen met m’n mobieltje.
Bij thuiskomst kon ik lekker aanschuiven aan tafel, zoon had gekookt, en daarna de andere 2 banen genaaid, en zo lag het er bij toen ik naar bed ging:
Vandaag nog een dagje Tilburg, waarbij het goed toeven was
en bij thuiskomst, nadat manlief had gekookt pizza had laten bezorgen, ging ik weer verder met naaien, ooh het ging zo lekker en ik ben zo blij, want zie hoe mooi strak en glad hij ligt:
we hingen allemaal kwijlend over de balustrade naar beneden te kijken, zo mooi! En nu weet ik dus niet welke quilt ik eerst ga doorquilten, deze, of de Double Wedding Ring… wat een dilemma. Ik wil in de lichte driehoeken aan de buitenrand met donker garen gaan doorquilten, zodat het niet meer zo licht is, alleen hoe, dat is nog even een groot vraagteken.
Genoeglijk dagje
Met het zonnetje ‘aan’ was het heerlijk in de woonkamer en op mijn naaikamer, zo mag het wel blijven, en dan buiten ook warmer, zalig! Ondanks dat ik nu een weekmenu-planner gebruik (“wat eten we vandaag?” hoor ik dus niet meer) moest ik toch even de deur uit om wat te kopen, ik had niet genoeg in huis om havermouthkoekjes te bakken, om te kunnen trakteren op de bee ’s avonds.
Bij de drogist haalde ik de cranberries en ik zag in het schap ook een zakje moerbeien staan, huh, mulberries? Ik dacht dat dat een stoffenmerk was? Toen ik aan de verkoopster vroeg waar deze naar smaakten, zei ze dat ze het niet wist, en ook haar baas die in de buurt was moest me het antwoord schuldig blijven. “Nou ja, dan koop ik een zakje en mogen jullie er ook van proeven, want je moet toch weten wat je aan je klanten verkoopt?”, zei ik, eigenlijk had ik verwacht dat de baas dit zou aanbieden, maar goed, ik neem graag het heft in eigen hand. Ik maakte zo’n zakje open en deelde uit; aandachtig werd er geknauwd (beetje harde nootachtige structuur) en gekeurd, ik vond dat het naar vijgen smaakte, en naar honing, best wel lekker eigenlijk, en ik besloot om hiervan een handje vol (40 gram bleek toen ik het hakken zo zat was klaar was met hakken, ze zijn best hard en rond, wat het lastig maakt) in kleine stukjes door het koekjesbeslag te doen. De foto hieronder is genomen voor het bakken.
Een kwartiertje later rolden er 47 koekjes van de bakplaten af het rooster op (met een kaasschaaf de nog wat zacht aanvoelende koekjes voorzichtig van de bakplaten afgehaald, ze drogen bros op met een wat zachte kern. Zalig, en ik meen te kunnen proeven dat er moerbeien in zitten.
Alsof ik “Aanvallen” had geroepen zo snel doken mijn nakomelingen er op af, en na het avondeten (verzorgd door zoon: rode kool met appeltjes, gebakken aardappelen en varkenshaas) kreeg ik een door dezelfde nakomelingen ondertekende petitie in handen gedrukt, dat ze er op tegen waren dat deze koekjes mee naar de bee zouden gaan. We kwamen tot een compromis: ik zou maar 1 keer rondgaan met de trommel en dan de rest mee terug naar huis nemen.
Ze hadden dubbel geluk dat het geen volle bak was, de trommel was nog voor de helft gevuld, zo werd bij thuiskomst even gecheckt. Oh, alsof ze tekort komen hier. Het recept (ooit bij Gert gezien( kan je hier vinden met filmpje en al, ik zal onderaan dit verhaal de vertaling zetten.
De bee was ondanks dat het wat rustiger was dan anders er niet minder gezellig door, er werd flink wat geshowd, gequilt, gepatcht en gefestoneerd, geborduurd, en natuurlijk gekletst, gelachen en thee gedronken. Lorene liet haar hartjes zien, waaronder eentje van zijde, en let eens op haar matching oorbellen, grappig! Bianca was nog helemaal in het tempo van haar quiltweekend, wat een mooie ’trapgatquilt’ is ze aan het maken, en wat te denken van de mooi klassieke quilt van Diana, of was hij van Coba? Jeanne is druk bezig met de blokjes van haar DJ aan elkaar te zetten, ze is al een heel eind; ze zijn allemaal gemaakt van Fossil Ferns (bij Janny te koop).
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=osMTS7A3_Nc]
Lorene liet ook nog een grote lap stof zien die ze ergens op de kop had getikt, ze had nog geen idee wat ze er mee ging doen, welke blokken ze kon maken van deze prachtige stof, wat een heerlijk dilemma.
Ik ben al aardig opgeschoten met de blokjes (zie vorige blog), heb 4 of 5 rijen blokjes aan elkaar genaaid, maar ik heb er geen foto van gemaakt, dus zien jullie het overmorgen wel (morgen ga ik een dagje buurten bij mijn ouders); het patroon kan je hier als PDF vinden.
Rest mij nog het recept te geven voor ongeveer 45 havermouthkoekjes:
170 gram ongezouten boter; 210 gram lichtbruine basterdsuiker; 1 groot ei; 1 theelepel vanille extract; 95 gram witte bloem; halve theelepel bakpoeder, halve theelepel zout en halve theelepel kaneel; 3 cups havermouth (de ene site geeft aan dat dit 3x 135 gram is, de andere hanteert 100 gram per cup, ik heb gewoon een maatbeker met cups indeling, lekker makkelijk); 100 gram gehakte pecannoten (mogen gezouten zijn); 1 cup (ongeveer 150 gram) cranberries of rozijnen.
maak er met 2 lepels of ijsschep kleine hoopjes van, druk ze ietsje plat en bak ze 12 tot 15 minuten op 180 ºC. Ze zijn nog zacht als ze uit de oven komen, bij het afkoelen krijgen ze een brosse buitenkant, de kern blijft zacht.