Categoriearchief: Showen

Zaterdaguitje

Zaterdagmorgen reed ik in alle vroegte over de snelweg, ingehaald door een auto die ik al hoorde aankomen nog voordat hij te zien was; een zwarte Honda, verlaagd model met een joekel van een uitlaatpijp haalde me in, de trillingen waren zo hevig dat ik het in mijn stoel voelde. De herrie overstemde het vrolijke gezang van Anouk die ik op had staan, zo hard als zij kon gillen, hier viel niet tegenop te boksen. In de auto zaten 3 jongens met petjes op en bontkragen, de twee aan de raamkant schuin naar voren leunend alsof de auto daardoor nog meer vaart kreeg, en heel serieus kijkend. Misschien dat ze zich moesten concentreren om wat van de radio te horen, met al die herrie van de uitlaat, of hadden ze hoofdpijn, dat ze daarom zo nors keken? Leunden ze zo naar voren omdat de trillingen ook goed voelbaar waren in hun zitting, want dat kan niet goed zijn voor de anale zone, al die trillingen, lijkt mij. Of ze vonden het wel erg lekker, en …. nee, laat ik daar maar niet verder op doorgaan. Ze vielen in ieder geval wel op, en ik hoorde ze nog lang nadat ze uit het gezichtsveld waren verdwenen.

Om 10 uur liepik de zaal van de Peppelhoeve in Putten binnen, waar 47 dames een quiltfeest van 4 dagen hielden; genoeg ruimte voor iedereen in de zaal om aan te werken, rustig slapen op goede bedden (boxspring), met schoon sanitair en per kamer eigen toilet en douche, en dan ook nog lekker eten, wat wilt een quiltmokkel nog meer? Ik trof dan ook een kakelende vrolijke zaal aan, een aantal dames zat in een andere ruimte vanwege hun workshop. Ze zaten al aan de koffie/thee

en zodoende deelde ik bij binnenkomst gelijk de dadelkoeken uit, hier het recept http://24kitchen.nl/shows/rudolphsbakery/recepten/zorlaks-dadeltaart ( ik heb zuiver plantaardige margarine gebruikt) en het viel goed in de smaak, de trommel met 65 stukken koek ging schoon op, hij stond uitgelikt in de keuken halverwege de middag; gelukkig voor Suzanne en Tim had ik de avond tevoren nog zo’n koek gemaakt.

Om wat te doen te hebben had ik mijn Frederiekje bij me, en schoof aan tafel aan bij Marie-Thérèse en Lies, maar verder dan het beplakken van 6 kartonnetjes ben ik niet gekomen, ik kwam duidelijk niet om te werken, maar om bij te praten met dames die ik al 2 jaar niet had gezien.
Het was een heerlijke dag, met doorlopend show&tell op verzoek (laat eens zien wat je bij je hebt hoefde maar zachtjes in de oortjes gefluisterd te worden), en ik heb weer inspiratie voor 10!

Kijk maar eens mee naar
de hele kleine paarse vingerhoedjes van Bineke,

de ‘Margot’s BOM’ van Joke en haar vlinderquilt, de vlinders zijn op een borduurmachine gemaakt door een vriendin

de zwevende blokken van Margreet (voor haar broer die in het ziekenhuis belande),

de schattige groene vingerhoedjesquilt van Hilde,

de romantische mandjesquilt van Anne,

“Amai, ze komen mijn neusgaten uit, ben d’r zo lang al mee bezig”, zei ze zuchtend, toen ze hem weer in de ring had zitten om verder te gaan met quilten. Ik zeg niks.
De stranddames van Caroline en Marjon, die de onderdelen al klaar hadden om op het weekend de top klaar te krijgen.

de talloze beginnende stadjes die gebouwd werden, met deze van Wilma als workshopvoorbeeld,

hier houdt Ingrid de hare omhoog en op de andere foto is volgens mij die van Mary

en de stripquilts die gefabriceerd werden (net als het stadje een workshop van dit weekend)

het poppenbedje met quiltje van Ineke,

de ‘schilderijtjes’ en de driehoekenquilt van Jelly,

de mooie kleine en wat grotere quilts van Lies

Lies heeft de mini’s niet op foundationpaper manier gemaakt.
De rose/grijze quilt van Marie-Thérèse (met bijpassende sandalen), bijna alle leden (of heel veel) van haar quiltgroep heeft deze quilt gemaakt.

Het schattige uilenquiltje van Anneke, waar nog een stofkeuze in zit van haar vorig jaar overleden DH, viel heel erg in de smaak van vele dames, zo mooi gedaan!

en nog meer moois, ik kreeg haast een overdosering! En kijk eens wat een prachtige tafellamp!

oooh, zet er een paar daglichtlampen in (ik heb gecheckt, er kunnen gewone fittinglampen in), en ik weet er wel een plaatsje voor.

Het strakke plan was dat ik voor het avondeten weer thuis zou zijn, maar opeens was het 5 uur en liep ik scheel van de honger kijkend rond, en had maar aan een half woord genoeg (eet je mee, er is genoeg), dus snel naar huis gewhatsapped dat ik pas om half 9 thuis zou zijn, omdat ik bleef eten, en toen was het aanschuiven, zalige spaghetti met een verse frisse salade en een ijsje toe!

Na het avondeten zette ik nog een pot koffie (moest wel werken voor mijn eten en drinken), en na de koffie ben ik weer aan de 1,5 uur durende rit huiswaarts begonnen, waar ik om 20.25 was en gelijk weer aan tafel kon aanschuiven voor een wit puntje met kipfilet en Andalouse saus, hoezo goede timing.
Of ik alweer honger had? Nou ja, nee, niet echt, maar ik had maar een kleine portie pasta genomen, en veel sla, en voor kip met Andalouse saus heb ik altijd wel plek, zo lekker als dat is. Gevolg is wel dat mijn broeksband nu wel erg strak staat, dat gaat nu een paar dagen (als ik het daarmee red) kassie-an doen met het eten, poeh, valt niet mee hoor, als je alles lust.
Ik ben helemaal gaar, zelfs nu een dag later, want zo’n dag gaat je niet in de koude kleren zitten, je wilt met iedereen wel even praten en luisteren, en kijken, en praten, ik keek volgens mij op het laatst scheel van alle indrukken, en heb de hele zondag nodig gehad om het -de indrukken en de calorietjes- te verwerken, het leven is hard!

Het Dottenweekend deel 2

Een eerste nacht slapen op zo’n weekend is altijd wat wennen, andere bed, andere geluiden en ander licht in de slaapkamer, en zo waren we er voor een zaterdagochtend heel vroeg uit de veren, en zaten we nog voor het ontbijt al te handwerken. Had ik al verteld dat ik mijn naaimachine thuis had gelaten? Bij deze dan. Ik wist gewoon dat ik te gejaagd te werk zou gaan, als ik zowel machinaal als ook met de hand iets wilde doen, beter maar 1 ding goed doen, dan 2 dingen half, en misschien kreeg ik dan nog wel het lintborduurwerk af.

Nou, dat dacht ik dus niet. Met dank aan Anita voor de foto hierboven waar ik zelf op sta.

Zaterdagochtend gaf Dorien een workshop beugeltasje maken, en daar deden veel dames aan mee, ze kregen een pakketje met alle benodigdheden, de uitleg, en toen ging iedereen aan de slag; de zussen Mieke en Maaike (net zo grappig klinkend als Zipje en Zopje) tegenover me werkten gaven gas alsof het aangenomen werk was, ze kregen het zondagochtend af én hadden ook nog tijd om even aan hun meegenomen quiltwerkjes te werken. Helaas moest Dorien zaterdag de handdoek in de ring gooien, ze voelde zich eerder al niet zo lekker en ging halverwege de middag huiswaarts, awh, zo zonde!

Zaterdagmiddag was ik even naar de winkel om melk te halen, en toen ik terug kwam, zei mijn moeder dat ik de hoofdprijs had gewonnen van de loterij, en ik met een “huh” , want dat had ik helemaal niet verwacht; we hadden vrijdagavond allemaal een lootje gekregen voor de loterij op zondag. (Ze riepen toen ik weg was nummer 40 af, en dat had ik en dat wist mijn moeder.) Toen mijn moeder op mijn stoel wees naar de grote kom met restjes chocolade mouse, zag ik dat de prijs was dat ik mocht uitlikken. Zalig!

Ik heb het bij een paar likken gelaten, want allemachtig wat is pure chocolade mouse machtig!

Sophie van Patchwork Atelier liep -net als vele dames- een rondje langs de tafels om te zien waar men aan werkte, hoorde de hulpkreet: “hoe moet dat nou, een koloniaal knoopje?” en sprong gelijk in, geen geheimen voor haar op dit gebied met een textielopleiding in Brugge. Ze zag de rozen in mijn bloembakje, en bood me aan om -als ik daar behoefte aan had- een ander bloempje te leren maken.

Ik baal nu als een stekker dat ik er niet meer aan heb gedacht, druk-druk-druk. Maar met het vullen der bakjes werden mijn bloempjes wel wat netter, maar bij gebrek aan voorbeelden te veel van hetzelfde, en eenmaal thuis gekomen ga ik mijn boeken weer ter hand nemen om de boel verder op te frissen. Ik wil dit bloempje maken, gezien bij de Show& Tell, van en dame misschien die bij het groepje van Sophie zat, een leerling van haar? Oh nee, ik krijg net een berichtje van Anita dat deze kerst-engeltjesquilt van Gerda is, van de Quiltlodge. Dit roosje maken gaat me vast wel lukken, zeker als ik de juiste naald gebruik.

Zaterdagavondavond aten we ~~Oosters/Arabisch~~, Indiase keuken, zelfs de gewone salade had een behoorlijk pittige bite! Dorry’s lust om de boel lekker heet op te spicen had haar in de kont gebeten, gesneden Spaanse peper was tegen een wondje aan haar vinger gekomen en lokte een haast allergische reactie uit, dik en hevig pijnlijk brandend pakte ze elk beproefd en onbeproefd middel aan om de boel te blussen,

van stromend water tot melk, op de show&tell zat ze ook nog met haar hand in een kommetje melk, arme ziel!

De show& tell was geweldig, we zaten in een grote kring, en de quilts liepen langs onze neus, perfect uitzicht en gezellig! Als afsluiter dan deze show& Tell liet Annie een quilt zien die bij lange na nog niet klaar was, hij bestond uit grote delen die op de grond uitgelegd werden, gelukkig was alles genummerd en kreeg ze hulp met uitleggen. Toen alle grote delen eindelijk goed lagen -kwartiertje werk- kwam ze met een bak aan met kleine delen, en José riep iets in de trent van: “Gaat ze nou toch ook niet al die losse stukjes neerleggen he, dan zijn we morgen nog niet klaar!”.

🙂

Hieronder een (YouTube) 16 minuten durende slideshow van afgelopen dagen, met in het begin al veel lintborduurwerkvorderingen. Ik heb het voor de verandering op deze manier gedaan met de foto’s, omdat via de fotoalbum slideshow de vorige keren bij veel van de lezers de flashplayer crashten. En morgen zal ik verder vertellen over het weekend.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=fNHnY1Mo1DU]

Wat een jaar! deel 3

Dit zijn mijn affo’s van dit jaar (kijk, zo kort had ik ook mijn blogje kunnen maken)

en ondertussen heb ik heel wat verse quilts in de maak, de Frederike en de Life is Beautifull

en wat te denken van dit blok, geweldig toch?

en nog veel meer, maar daar vertel ik in het nieuwe jaar over, nog 2 nachtjes slapen.

Kerst stress

Heerlijk, nog 3 dagen en dan is het Kerstmis! De lichtjes branden buiten, de sneeuw denken we er maar bij, voorlopig vind ik water beter dan sneeuw.

Van de kerstballenruil, georganiseerd door Miranda, (die helaas problemen heeft met haar blog), heb ik dinsdagavond al mijn pakje ontvangen. Een mevrouw een eindje verderop in de straat en met dezelfde achternaam als ons belde me dinsdagmiddag op, zei dat er maandagavond een pakje bij haar was afgegeven, en bij het open maken ontdekte ze dat hij niet voor haar was, en ik zei dat ik er gelijk aan kwam. Ik huppelde naar Jacqueline, zo heet zij, en ze overhandigde me de dikke enveloppe, en ik gluurde er in. Oeh, mooi, dankjewel Petty, zo mooi gemaakt, het is een Tilda patroon zag ik.

Het is helaas te zwaar om in de boom te hangen, of de takken zijn te slap, dat kan het ook zijn 🙂 Ik heb er een heel mooi plekje voor gevonden bij de spiegel, zodat iedereen haar kan bewonderen.

Ships, ik zie net dat het al binnen moest zijn bij iedereen, ik dacht dat het voor de kerst binnen moest zijn, maar dat is van de andere Secret Santa, mijn maaksel van de kerstbalswap -sinds dinsdag klaar- moet nog de deur uit! Gelukkig kan ik het zelf brengen, dus dat ga ik morgen snel doen, met duizend excuses erbij.

Van de deelnemende dames zag ik alleen op de blog van Katrien haar cadeautje, ha, die heb ik in de maak gezien.

Grijpt de kerststress je ook zo naar de keel, dat je jezelf voorbij holt, in de angst dingen te vergeten, of ben je dat stadium al helemaal voorbij, en kan je rustig een uur zitten te verdoen met het spelen van potjes Ruzzle tegen wildvreemden, terwijl de rest van het gezin zich op hun eigen kamer bezig houdt met computerigheden.

Zopje voelt dat er wat in de lucht hangt, behalve water, heeft geen Ruzzle, en ook geen computer, het regent al dagen, en de vogels en muizen houden zich koest, dus ook daar valt geen lol aan te beleven. Tot overmaat van ramp is Zipje in geen velden of wegen te bekennen, hij ligt boven, gék word hij van zijn hyperactieve broer die constant op de loer ligt en aanvalt net wanneer hij wilt slapen-. De kerststress kan geen kant op, de krabpalen hebben het allebei al moeten ontzien, ik heb de kleinste tot twee keer aan toe recht moeten zetten, en ik zag het met een woeste blik omhoog kijken toen hij op de treeskirt onder de kerstboom lag, hij wilt actie, en ik sta op het punt om hem naar buiten te laten, niet de boom aanvallen please!

En toen zag hij de schoenen van het baasje, 4 stuks naast elkaar, mét veters, en lekker diep, en ze zijn van koe, of zo, ruiken heerlijk woest, en hij valt aan alsof ze dood moeten. Ik zie het vanuit mijn ooghoek gebeuren en schiet op hem af, dat zijn Bommels, daar willen we zuinig op zijn, en ik zet ze in de hal, buiten klauwbereik, en pak de ruige vrijetijdsschoenen van mijn man, en zet deze in de kamer. Zopje herkent een goed ding al van een afstand, ziet de veters, ruikt de boslucht van de zolen, neemt een duik en springt er vol in.

Met in elke schoen een voorpoot houd hij ze in bedwang, stel je voor dat ze ontsnappen. Ik zat aan tafel, lachte me rot om zijn capriolen; helaas ligt de digi boven, en maakte met de iPhone de foto hierboven, en dit filmpje:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=ybJZssncqh4?list=UU0KH0SWHlbXiUADK5SNlVUw]

Australische redwork

In 2006 was mijn moeder begonnen aan een prachtige redwork van Australische dieren en planten (ze/we hebben daar jaren gewoond), de patronen haalde ze uit een eveneens Australisch quilttijdschrift, voor wie het precies wilt weten, ik kom hier later vast nog wel even op terug, maar volgens mij kwam het uit de Australian Patchwork& Quilting. Ik was er ook aan begonnen, maar ben halverwege gestopt; mijn moeder daarentegen heeft de quilt wel afgemaakt, tot ze aan de buitenste rand kwam met doorquilten, de moed zakte haar in de schoenen bij het zien van de golvende rand, maar ik wist dat dit gewoon komt omdat de rest allemaal al is doorgequilt, en dat het wel goed zou komen. “Geef maar mee, dan maak ik hem wel verder af voor je,”, zei ik afgelopen zaterdag, ik zit toch lekker in het ritme van afmaken. Ik heb foto’s gemaakt per 6 blokken, de hele quilt komt morgen wel in beeld.

Kijk eens hoe mooi mijn moeder de middelste blokken allemaal heeft doorgequilt, ik wilde er geen rommeltje van maken met de border, maar een symmetrisch patroon zou te strak zijn, leek me. Eerst zocht ik hier en daar voor inspiratie, en uiteindelijk heb ik blaadjes in de border gequilt, als een omlijsting van de vierkante blokjes.

Het duurde even eer ik de spanning goed kreeg; met een lichte ondergaren en een donkere bovengaren op een donkere stof viel elke steek met foute spanning op, tot ik het schroefje in het spoelhuis een kwart slag vaster draaide, geloof me, dit is het laatste wat ik nog wist te verzinnen, en ik doe dit niet graag, aan de spanning van het spoelhuisje draaien, maar ik kon mijn reservespoelhuis nergens vinden :-(. Ik heb wel van te voren even een streepje met een watervaste dunne stift gezet waar hij stond.

Maar voor wie niet weet hoe de spanning moet zijn: als je het spoelhuisje aan het draadje van het spoeltje vast houd en laat bungelen, en je geeft er een klein ~~snokje~~ rukje aan, net als bij een jojo, dan mag het spoelhuisje maar enkele (iets van 5 ) centimeters zakken. Voordat ik aan het schroefje had gedraaid zakte het spoelhuisje gewoon naar beneden zonder iets te doen; dit lag aan het garen, een hele dunne glibberige Aurifill , eigenlijk voor de borduurmachine bestemd, maar het kleurde zo mooi bij de achterkantstof.

Morgen hoop ik een foto van de quilt in zijn geheel te kunnen showen, zodat ik hem woensdag weer aan mijn moeder kan geven.

Bij toeval liep ik tegen dit gezellige filmpje aan, waar in het begin een Nederlandse (bekende) quiltster zich voorstelt, grappig. In de film zieje quilts, maar ook tasjes, dingen die de dames dragen of gekocht hebben, het is net of je er zelf een beetje bij bent.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=s4yYT64gbNM]