Hij is klaar, de elke dag maar niet heus een huisje 🙂 en ligt nu te drogen in de tussenkamer. Gisteren quiltte ik op de border allemaal dwarse strepen die ongeveer een inch uit elkaar lagen, met een kalkpotloodje markeerde ik met een stipje waar de lijntjes moesten lopen, en zette de quiltlijnen met zwart garen met freemotion, alleen deze keer langs een liniaaltje.
Ging lekker.
Beetje jammer van het afvalzakje dat gevuld was met alle veiligheidsspeldjes die ik tijdens het quilten uit de quilt haalde. Zo’n groot zakje is handiger dan een klein doosje, want ik kan zonder te kijken het speldje erin mikken, altijd mijn ogen op het werk houden.
Met een zwaai van opluchting zwiepte ik hem van tafel, hup de prullenbak in. Op zijn kop uiteraard.
Er zijn ergere dingen, maar het houdt de boel zo op. Voordat ik de bies erop naaide heb ik er een rode piping aan toegevoegd, want ik vond het nogal saai. 
De piping sneed ik 1″ breed, in de lengte dubbelgestreken en met de vouwrand naar binnen wijzend naaide ik deze eerst tegen de boven en onderrand, en daarna tegen de zijkanten, een kind kan de was doen, maar misschien is het mooier de volgende keer dat ik hem 0,75″ breed snijd, óf er een draad door trek, want het is een beetje een futloos gevalletje.
Voor de bies gebruikte ik dezelfde stof als van de sashings, ik had net genoeg om er 2″ brede stroken van te snijden, dubbelgevouwen er tegenaan gezet moest dat lukken. Meestal neem ik 2,25″, dat kleine beetje meer maakt het machinaal tegenzomen makkelijker, nu zou ik het dus met de hand moeten doen, het zij zo, maar het houd zo op. 
Voor het label nam ik het lapje dat als cadeautje van Quilt Online in de goodybag zat met de Helmondse quiltdag,
en deze had ik meegestikt met de bies, zodat ik maar twee randen hoefde vast te naaien met de hand.
Uiteraard was ik de l vergeten in Building, en deze propte ik er niet al te subtiel tussen, verder ging het geloof ik wel goed met me.
Ik ben twee uur bezig geweest met de bies tegenzomen, wat een rotwerk is dat als je met zwarte stof werkt, je ziet echt niks! Toen ik dacht dat ik klaar was, zag ik dat ik de ophangsleuf nog moest vastnaaien.
En toen hij klaar was en ik hem met een zucht van opluchting en verrukking omdraaide en deze rechts-onder hoek zag, had ik een “grrrrr” moment,
Het uiteinde van de piping was met het vastnaaien op de top er tussenuit geschoven. Normaal als ik de bies omdraai en dan ga vastspelden, check ik meestal de hoek aan de voorkant of de vouwlijn van de bies mooi schuin naar de punt loopt, maar nu dus niet, want dan had ik het gelijk gezien, verdorie toch! Heel voorzichtig haalde ik aan de voorkant een paar stiksteekjes van de bies los tot ik de piping er in kon stoppen, en daarna moest ik de boel weer dichtnaaien met de hand, door alle lagen heen stekend.
Hier word een mens niet vrolijk van. (Moeilijk te geloven, maar ik vind het echt heerlijk werk, quilts maken)
Mijn broek zakte daarna bijna af toen ik het stiksel zag van de piping, ik had er op gelet dat ik een smallere naad naaide, maar niet overal goed gelukt dus. Gelukkig hoefde ik maar drie stukken van 10 cm uit te halen, het houd maar niet op..
Maar toen hij echt klaar was en voor de fotoshoot even op mijn naaikamer mocht hangen, was alle leed weer vergeten, net als bij een bevalling.
de gestreepte zwarte border geeft diepte in de top, als het stippeltjeszwart was geweest, had het net zoveel aandacht gevraagd als de huisjes, en nu duwt de border de huisjes naar voren. Net als op een feestje, je hebt een paar muurbloempjes nodig om de sterren op te laten vallen, als we allemaal sterren zijn is het saai.
En toen ging hij na de was (niets afgegeven van kleuren!) in de tussenkamer, Loki checkte even of alles goed lag en toen mocht de deur dicht.
Op naar de volgende UFO.
Categoriearchief: Building Houses from scraps
Huisjes naaien
Afgelopen week ben ik zoet geweest met huisjes naaien, ik had de tassen met scraps gevonden die ik voorheen (vanaf jan. 2012) wel eens meenam naar een bee of een quiltweekend, hierin zaten allemaal zip-lock zakjes met hierin de op theezakjes afgedrukte huisjes, printstofjes voor de ramen, blauwe stofjes voor de luchten en sashings met en zonder rode cornerstones. Loki hielp met uitzoeken en ik kon aan de slag
Het was een saai werkje op het laatst,steeds dezelfde huisjes, en zo klein….zucht. Na twee dagen naaien hadden mijn schouder, nek en ik het even gehad – vind je het gek als je tot ’s avonds laat door gaat?
en koos ik de dagen hierna even voor lezen, beetje in de tuin scharrelen en gemiste uitzendingen bekijken om het vrijdag weer op te pakken, want ik wilde hier geen wekenlange missie van maken. Iets te lang doornaaien zonder pauze want ik hoefde nog maar twee huisjes te maken, what’s wrong in this picture
snel gecorrigeerd
de allerlaatste ook klaar!
en toen moesten de losse huisjes tot rijtjes genaaid worden en de rijtjes daarna aan elkaar gezet, ik heb elk kruispuntje toch maar met een speldje vastgezet, want het ene huisje heeft wel theezakjespapier er achter en een enkele heeft er niks achter. Dat waren de huisjes die ik van Marjon had gekregen, gewonnen met een verloting.
Ze had ze op gewoon papier genaaid en had er teveel gemaakt, ojee. Ik heb ze niet allemaal gebruikt, van een paar waren enkele naadjes zo krap aan de rand dat het vragen om problemen was.
Een enkel huisje was te groot ontdekte ik toen ik de rijen tegen elkaar aan wilde naaien; eerst maar de kruispuntjes vastspelden: 8 cm huis tegen 7,25 cm zwarte sashing, ai ai. Met de naald in de stof houd ik de rest van de baan strak, zie je waar het opbolt bij het oranje huisje, en het is goed gekomen:
met een satéstokje er plat op drukkend ben ik stapvoets gaan naaien,
en hoera, niet één plooitje! Het staat nu wel wat bol, maar dat geeft niks, er staat bij mij ook “wel eens” wat bol.
Nu ben ik nog niet klaar, eerst ga ik gaan we alle kruispuntjes bij de cornerstones controleren, wat verbeterd kan worden doe ik gelijk, Loki kijkt tevreden toe
en wat niet met het losmaken van 1 stiknaadje verbeterd kan worden laat ik voor wat het is, soms moet je ook tevreden zijn met wat je hebt gemaakt.
En zo hangt de top tegen de designwall aan
Ruim 5 jaar na aanvang ziet het er naar uit dat het niet lang meer zal duren eer hij tegen de muur mag hangen als affo. Even kort nadenken of ik er een border rond zet van zwarte stof, of niet. Afmeting zoals hij nu hangt is 74x 64 cm.
In dit blogje lees en zie je hoe ik een huisje naai op theezakjespapier, het patroon is van Jeanneke, ze verkoopt er stempels van hier in haar Etsy shop, en daar kan je ook een pdf patroon van het huisje kopen.
Klik op onderstaande foto om in het huisjes album te komen, dan kan je alle huisje in het groot zien
Bee time
De weken vliegen om, weer was er een bee en weer was het gezellig, iedereen was druk bezig met quilt-, brei-, borduur- of haakwerk
Ik zat gezellig naast Nelly die haar Tiny Town aan het doorquilten is
serieuze en minder serieuze gesprekken
en weer is er een huisje afgekomen en een andere staat al in de steigers 🙂 Ik merk dat het paperpiecen van friemelstukjes mijn Lotusje -in combinatie met mijn op de dinsdagavond onwillige pols (fysio ’s middags)- niet zo makkelijk af gaat, ik had wederom scheefstand, je ziet de uitgehaalde steekjes bij het nieuwe blokje naast het raam. Vanavond neem ik mijn Veertje (Singer Featherweight) mee, kijken of zij er wel raad mee weet. Mijn Pfaff heeft er absoluut geen moeite mee, maar dat is nog teveel sjouwwerk.
De twee J’tjes zitten de affe huisjes te bekijken, met al dat vee voor het raam en soms in een deurgat is er veel te zien.
Ik denk dat als deze quilt klaar is, hij een mooi plekje in de hal krijgt, of misschien wel tegen de binnenkant van de wc deur, dan kan je lekker op je gemak kijken.
Huisje
Op de bee had ik mijn Elna Lotus meegenomen, en een tas vol zakjes met nog te maken huisjes, en ik heb er eentje gemaakt met een gezellige kat achter het raam,
Het blauwe naadje links trekt scheef en de linker schoorsteen steekt een beetje over het dakrand, maar toch ben ik -voor nu- tevreden. Uithalen is geen optie, de steekjes lostornen is nog iets te belastend voor mijn pols. Het naaien zit er nu echt ook aan te komen, ik zie het licht aan het eind van de tunnel 🙂
De fysio was dinsdagmiddag weer tevreden, er zit steeds meer beweging in, de zwelling tussen alle botjes in pols en hand is duidelijk aan het afnemen, en nu nog spierballen kweken, het begin is al goed zichtbaar. Woensdag voelde de pols stijf en zeurde, geen idee waarvan, maar ik heb zo een vermoeden dat het een combinatie was van op dezelfde dag het sjouwen en opruimen van dozen , half uur martelgang bij de fysio en 2 uur naaien op de bee. Beetje teveel van het goede.
Opruimen
In de garage staan heel veel dozen met teksten als “speelgoed”, “naaikamer” en “knutselspul” er op geschreven, twee jaar geleden was ik er al eens met de bezem doorgegaan, en ik besloot maar wederom te gaan opruimen, want als iets al zo lang opgeborgen is, dan heb je het dus niet nodig, en is de waarde die je er tijdens het inpakken aan gaf nog hetzelfde als nu? Daar is maar een manier om achter te komen, uitpakken! Uitgedroogd knutselmateriaal, knutselboekjes, restjes hard aanvoelende tussenvulling van een onbekend merk, een doos vol speelgoed, dozen vol legpuzzels, kermisknuffels, en ik kan zo nog wel even doorgaan. Allemaal dingen waar we niks mee doen en niks mee zullen doen later, want anders hadden we er afgelopen jaren toch wel naar gezocht. Dus naar de kringloopwinkel gebracht wat goed was voor een tweede huis, en in de kliko gingen de spullen die echt niet bruikbaar meer waren. Uit een doos haalde ik een pop van minstens 52 jaar oud, deze heb ik nooit weg kunnen doen, maar wat zag ze er nu uit,
vreselijk plakkerig, (helaas niet schoon te krijgen) en dus heb ik er afscheid van genomen, samen met de andere handgemaakte poppen van 25 jaar geleden waar ik twee jaar geleden nog van dacht “Die doe ik niet weg, dat is zonde”, nu had ik zoiets van “Oké, het was leuk, ik heb er plezier van gehad, maar ik zou het toch niet meer ergens neer gaan zetten, dus weg er mee”. Bij het openen van de volgende doos maakte mijn hart een sprongetje, “Dáár was je dan!”, maar wat een slechte timing, nu hoeft het niet meer 🙂 de borduurring met tafelklem, maar ik doe ze toch niet weg, wie weet wanneer het nog van pas zal komen.
Toen ik aan het eind van de middag besloot dat het mooi was geweest, had ik 6 lege verhuisdozen en twee planken helemaal leeg. He, dat lucht op!
Wonderwel
Toen ik de onderdelen los zag liggen, wist ik dat het zou passen, maar het leek zo op het zicht dat de zwarte stroken te kort waren; gelukkig niet, kijk maar
een millimetertje misschien onderaan, maar het kan ook zijn dat het huisje een millimetertje te groot is afgeknipt.
Ik maakte hem begin van de week af onder het toeziend oog van Loki, en ook toen ik daarna mijn Singertje 222 een grote beurt gaf, zat ze goed op te letten. hier worden de oliepunten goed uitgelegd, ik ontdekte er nog eentje waardoor ze nu nog lekkerder zoemt. Bij Francis (die onderhoud-workshops geeft) las ik een goede uitleg over het aandrijfriempje en een tip om de motor even vrij draaiend volle toeren laten maken, dit vond de mijne heel fijn! Het wachten is nu op een tube vet, speciaal voor de Singers, besteld bij Birdblocks; ze is er momenteel doorheen, maar verwacht ze bij de volgende bestelling. Ze heeft ook hele mooie verloopstof op 1 rol, smullen!
Loki is er als de kippen bij als ik met mijn ontbijt (AllBrans met Optimel) aan tafel ga zitten, verder dan dit komt ze niet, met dank aan Tim die haar gewoon steeds van tafel duwde als ze er gezellig -maar te dichtbij- bij kwam zitten bij het ontbijt. En zo hoort het ook, geen katten op tafel onder het eten, maar Loki is zo lief……ze mag mijn kommetje uitlikken als ik klaar ben, ja, erg he, ik beloon haar gedrag.
ik ben de tel kwijt geraakt hoe vaak ze tijdens het koken ook even komt gluren, ze komt niet verder dan op het krukje springen en dan haar neusje boven het aanrecht steken, maar in het begin liep ze gewoon langs de pannen om te zien wat er zo’n herrie maakte. En ja, ik moet nog steeds aan de zijlijn staan tijdens het eten bereiden, hoewel ik af en toe zondig en meehelp; helaas moet ik dat dezelfde avond/nacht bekopen met meer pijn, maar zo moet je toch langzaamaan de boel weer aan ’t werk zetten.
Dit blogje sluit ik af met een vanmorgen vroeg gemaakte foto van een mooie witte wereld, gelukkig is de bestrating ondertussen redelijk schoon dankzij de dooi, maar geen glibberpartijen voor mij, ik blijf binnen.
Hulpjes
Als je kramp krijgt in je hand tijdens het vastzetten van speldjes, dan moet je kijken of het anders kan, dus dat deed ik dan ook, want ik wilde toch wat aan het huisje werken. Met de Sewline lijmpen lukte me dat, en het ging snel 🙂 ik hou van snel.
(Ik naai op theezakjespapier, eerst op een A4 geplakt en toen met de printer het patroon afgedrukt, ideaal want het kan blijven zitten zonder dat het voor extra bulk zorgt. )
Met een paar stipjes lijm op de rand van het stofje waarop het volgende onderdeel tegenaan genaaid moet worden, niet op het naailijn, want dan kan het taai worden met stikken
omdraaien en op het lijntje naaien
en ik zie dat ik hierbij wel beter mijn best had kunnen doen bij het lichtblauwe ruitje. Zeker bij zulke kleine huisjes telt elke millimeter. Maar goed, ik heb een excuus (nu nog wel), maar de volgende keer word het uithalen! Tip met vastgelijmde onderdelen: maak met een wattenstaafje of een penseeltje het lijmplekje een beetje nat, dat laat het zonder moeite los. Ook hiervoor heeft Sewline een applicator, voor als je liever sjiek wilt doen, ook handig om de wateroplosbare tekenlijntjes weg te toveren. Mmm, doe mij maar een wattenstaafje en een eierdopje water (of koffievrije tuf)
Met de goede kant naar boven vouw je het onderdeel om, om te kijken of het goed is gegaan en alles dekt, met de nagel duw je voorzichtig zonder de boel uit te rekken het naadje om, en nou komt het: klap het net vastgenaaide lapje weer om, zet op de naad en naast de lijntjes op het papier een paar stipjes lijm, en klap het nu weer om, even aanduwen en het zit vast!
Geen speldjes nodig, it’s a mirracle!
en dan kan het volgende deel er op, eerst plaksel aanbrengen, jemig wat een klodder
Het ziet er nu niet uit met die woeste buitenranden, dus omdraaien en precies op het buitenste lijntje afknippen. Normaal doe ik dit met snijmes langs een liniaal, maar dat is een beetje te hoog gegrepen voor mij. Het lijkt scheef op de foto, maar de stofjes had ik niet platgestreken
Het schoorsteengedeelte heb ik ook zo gedaan, alleen niet opletten en op de voorkant van het papier geplakt, gelukkig maakte het voor dit onderdeel niets uit.
Nu even pauzeren voordat ik de grote delen samen ga voegen, misschien vanmiddag, misschien ook niet.
Aan de slag
Voordat ik vanmiddag de strijk- en de vouwwas afhandelde, heb ik eerst vanmorgen de benedenverdieping gedaan,
morgen doe ik de bovenverdieping wel.
en dan overmorgen het dak, babystapjes, dan gaat het vast wel goed komen. Ondertussen krijg ik dagelijks accupunctuur-massage van een hard spinnende Loki, haar nageltjes raken de huid net niet.
Gisteravond schrok ik van mezelf, ik pakte met mijn linker hand de vork op, en waar ik op voorgaande dagen er verder niks mee kon doen, lukte het me nu om hem als schuiver te gebruiken om de zalige door zoon klaargemaakte gnocchi in Bolognesesaus -alles vers, ook geen pakje met sausmix- op de lepel te duwen; andere keren gebruikte ik mijn vingertopjes hiervoor.
Elke dag een stapje vooruit!
Building Houses From Scraps
Zou Jeanneke geweten hebben wat ze in quiltland teweeg bracht toen ze op het ludieke idee kwam om in 2012 een heel jaar lang elke dag een 3x 3″ huisje te bouwen, en toen iedereen uitnodigde om met haar mee te doen? Vast niet. Klik hier om op haar blog te komen over dit avontuur, met foto’s van 18 afgemaakte quilts die te zien waren op de quilttentoonstelling in Rijswijk, en in haar Etsy winkel is ook een handig huisjesstempelsetje te koop!
Gek op huisjes ging ik op 1 januari 2012 voortvarend van start, het patroon had ik afgedrukt op een foundation, lekker makkelijk, want ik maakte de huisjes met de naaimachine. Het uitzoeken van stofjes voor de ramen vond ik haast het leukste van al, maar ik werkte er niet elke dag aan
Samen met mijn moeder naar de uitverkoop in de Brielle scoorden we beiden heel veel huizenstof, genoeg voor wel duizenden huisjes,
maar ja, er was nog zoveel moois te maken in quiltland en de klad kwam er bij mij in; het werd een werkje voor alleen maar op de bee, en in de zomer van 2013 bleef het aantal huisjes steken op 34 (volgens deze foto, maar het kan zijn dat het nog een paar meer zijn). Ik heb ook nog een zakje met iets van 10-huisjes van Marjon de H gekregen, ze had er teveel gemaakt, deze staan niet op de foto. Mijn moeder heeft er ook aan meegedaan, met hun eigen huis in het midden, hier zal ik eens een foto van maken, ik kan er geen een van vinden.
En nu ik het zo terug zie, begint er weer wat te kriebelen…..hebben jullie dat nou ook?
Rijswijk foto’s
Hier een filmpje waar je in 12 minuten door de quiltruimte wordt geleid, niet helemaal in logische volgorde, ik stuiterde nogal heen en weer vanwege snel afgeleid zijn en wist dan niet meer van welke kant ik afkwam,
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=BTQW9wEWo9c]
Klik op het vierkante ikoontje om een groot beeld te krijgen, het ziet er zo uit
en wil je weer normaal klein beeld, klik dan op de esc toets rechts boven op het toetsenbord.
Heel bizar, de huizenfoto’s staan er niet bij, ik zal het zo vervangen met een nieuwe upload.
Ik heb niet alles op de foto gezet, af en toe stonden er veel mensen voor, en dan was mijn plan om wat later terug te komen wel gemaakt, maar werd er geen vervolg aan gegeven, en ja, dan mis je het e.e.a. Er liepen heel wat heren rond, eentje was zo aandachtig alles aan het bekijken, zo van: “verrekt, zo kan het ook!”
Bij de Building Houses From Scraps stonden tafels waar Jeanneke aan zat te werken (op haar blog staan alle foto’s met de maaksters), en er stonden dames bij haar wat te kletsen. Ik zei “hallo” tegen een vrouw, die ik even later herkende als zijnde Hilde uit Brazilië, haar gezicht stond in tegenstelling tot haar foto op haar website geen moment stil, en pas toen ze iets zei over Brazilië viel het muntje.
Bij de huizenquilts hing een quilt met het dak, hoe verzin je het, van Janice Telfer uit Canada, die zelf ook nog naar de show zou komen. Volgens mij is ze haar wachtwoord weer kwijt van haar blog, maar dit is hem denk ik
Een andere maakster van een huisjesquilt liep ook in het wild rond, Merian, met links van haar heur eigen quilt, nog niet helemaal klaar, maar toch showen
De antiekjes van Dorry hadden al een heel leven achter de rug, een enkele zag er uit alsof ze als speelquilt in een boomhut was gebruikt, jaar in jaar uit, ze hingen prachtig zo bij elkaar.
Jullie willen niet weten hoe vaak ik wel niet tegen een paal aan ben gelopen, vooruit of achteruit lopend, met het fototoestel tegen mijn oog aan om een beter shotje te kunnen maken, verdorie, onhandige dingen.
Maar ze bleken ook functioneel te zijn op ander gebied dan de verlichting hoog houdend; Mieke Gootjes zag haar kans schoon als paaldanseres,
hier schrok ze van mijn flitser en ging even netjes staan, maar je ziet de ondeugende blik en de blosjes van alle opwinding dat ze nog spannende plannen had; andere dames hielden de paal vast als die-hard metrorijders, zoals deze hier bij Dorry’s winkel, en je kon er ook nog spullen aan vastbinden, multifunctioneel dus!
Hilde betrapte me tijdens het inschrijven bij het Quiltersgilde, ojee, Shirley was jij nog geen lid?
leuke foto ook van Rose-Anne
Het zien van al die affe huizenquilts heeft me toch wel aan het denken gezet, zal ik hem dan toch maar afmaken, en met ‘af’ bedoel ik de resterende 200+ huisjes maken 🙂 Er hing 1 huizenquilt te golven dat het een lieve lust was, je had bijna een zeeziektabletje nodig, en ik moest hierom glimlachen, tot ik me iets heel belangrijks bedacht: hij mag dan wel aan alle kanten golven, maar hij is wel af! Beter af dan perfect, toch? En wie weet hoe mooi deze quilt op bed ligt, misschien komen de golvende randen dan juist heel mooi uit. Dus groot applaus voor Marja die meer doorzettingsvermogen had dan ik, op dit gebied. (ja, dat zet ik er wel effe bij, want ik vind mezelf geen doetje)
Oh ik heb alweer meer plannen dan uren in een dag, heerlijk! Je zult toch maar helemaal niks in de planning hebben staan, dan ben je toch wel een beetje zielig, toch?