Leuke traditie, oliebollen bakken op 31 december, voor onszelf en voor mijn zwager
en na de lunch kwam Suzanne om ook oliebollen te bakken die ze ‘s avonds meenam naar vrienden.
het was een gezellige middag met kers op de taart de airfryer die Evelien na haar werk ophaalde bij de Mediamarkt, ik had hem de vorige dag online gekocht. Een cadeautje voor mezelf.
Een ideaal ding, de NA221/00 maakt een zacht zoemend geluid, is licht van gewicht en bakt de kroketten en mini snacks (waarvoor ik hem perse wilde hebben) perfect en snel. Lekker hoor. Ook de eerder bij het kraam gekochte appel beignets komen er lekker uit, en het opwarmen van oliebollen gaat ook goed, en het schoonmaken is zo gepiept, kortom, geen spijt. Op 1 januari is een andere traditie dat de kinderen met aanhang bij ons kroketten komen eten, en zelfgemaakte ei- en zalmsalade. Ze waren hier om 16.00 uur en gingen rond 19.00 weer naar huis, heel gezellig samen aan de keukentafel eten en kletsen, Sophietje stal de show 🥰
De kinderen van achterburen waren al vanaf begin december vuurwerk aan het afsteken, (er iets van zeggen had helaas niet geholpen) en Fay en Sherlock mochten de dag voor kerst hierdoor al niet meer naar buiten, ze waren zo schrikachtig. Sherlock kwam wel binnen om te eten maar schoot daarna weer heel snel naar buiten, en hoe lief ik Fay ook riep, ze kwam pas ‘s avonds naar binnen als het weer wat stiller was. Jon mocht wel naar buiten maar bleef in de tuin en was binnen een kwartier weer terug bij het raam om binnen gelaten te worden en woonde zo’n beetje op mijn schoot. Zelfs nu terwijl ik dit schrijf. Foto hieronder is van oudejaarsavond
Fay en Sherlock lagen onder de bank of op ons bed op oudejaarsdag en ‘s nachts bleven ze ook in de woonkamer want in de garage hoorde je de knallen veel te hard ; gelukkig stond de kerstboom ‘s morgens nog rechtop en alle ballen hingen er nog in. Sherlock mocht gisteren overdag al met Jon naar buiten, Fay liet ik pas vandaag vrij. Ze kwam om 15.00 uur binnen en mag er pas morgenochtend weer uit, voor het geval de buurjongens nog vuurwerk hebben liggen.
En opeens is heb 2025, ik hoop dat het een mooi jaar wordt voor ons, met minder zorgen, minder ziekenhuisbezoeken en minder verdriet. Uiteraard ook de beste wensen aan jullie allemaal.
Ik was eind december niet meer aan het quilten van het poppenbedquiltje toegekomen tot vanmiddag, ik hoefde er niet lang over na te denken hoe het moest worden, hartjes uit de losse pols, soms wel erg los 🫣 en na een uurtje was het klaar ☺️ op de bies na
De achterkant ziet er leuk uit
En opeens dacht ik dat het wel leuk zou zijn als jullie zien hoe deze hartjes gemaakt worden, en zie hier het filmpje. Je mag het best een duimpje geven als je het leuk vind.
Donderdag had Jon zijn kraag geaccepteerd, hij lag bijna de hele dag achter de bank
En als hij zijn pootjes strekte keek hij naar buiten, wat een troosteloos weer
De wonden aan Jon’s achterpoot waren al zo goed als dicht, dus toen het droog was en hij met samengeknepen billen bij de schuifpui stond te miepen, verloste ik hem even van de kraag en mocht hij naar buiten. Hij zat zich op tafel heerlijk te wassen, ik hield hem een tijd in de gaten, gelukkig bleef hij van de geschoren plek af. Hij was er niet van gecharmeerd dat hij bij binnenkomst de kraag weer om kreeg, probeerde me tegen te werken door te draaien en te keren, maar helaas, ik was sneller.
Toen hij ‘s avonds naast me op de poef lag accepteerde hij Fay naast hem, zolang ze maar niet klef ging doen. Sherlock lag lekker op de toren achter de tv te knorren.
Vrijdagochtend zag de kale plek er mooi uit en liet ik de kraag af; Jon liep steeds bij binnenkomst heel snel bij me vandaan of ging midden onder tafel zitten, want die kraag was af en bleef af als het aan hem lag.
Er was voor vrijdag ook regen voorspeld en nu het nog droog was besloot ik ‘s morgens de paar omhoog gedrukte stenen bij de oprit even eruit te wippen om de wortels te verwijderen, ik was bang dat er anders iemand over zou vallen. Ik had een zaagje nodig om twee dikke wortels met vuistdikke knoesten en enkele dunnere wortels los te maken, en toen weer opvullen, aanstampen en de stenen schoongemaakt weer terugleggen.
Gelukkig dacht ik er nog op tijd aan om er een foto van te maken voordat alle stenen er uit waren,
zodat ik later wist waar die ene halve steen moest komen.
Zand invegen en met water in de kieren laten zakken, want ik wilde niet dat de regenbui die ik al kon ruiken (dat heb je soms hè) al het zand de weg op zou spoelen.
Het was mooi op tijd klaar, want na de lunch kwamen zoon en bijnaschoondochter langs om Sophie te brengen zodat zij de rest van de dag hun handen vrij hadden. Dat vinden we helemaal niet erg ☺️
Fay en Sherlock controleerden voordat het bezoek kwam de kerstboom op versheid en of de lampjes nog goed vastzaten. Fay eet de naaldje niet op maar tuft ze uit, gek ding.
Sophie keek haar oogjes uit toen ik bij de huisjesquilt ging staan, ik denk door die kleurtjes, of zou ze al figuurtjes herkennen van het vele voorlezen? Dat elk huisje voor haar nu al een verhaaltje is?
Het Nijntje boekje, gekregen toen we hoorden dat Sophie in de maak was, was ook een succes, ze brabbelt al lekker mee
en zwaait met haar armpjes alsof ze een dirigente is
Na het middagflesje lekker slapen bij opa
We aten frites met frikadel speciaal, lekker hoor, maar daar dacht Sophietje duidelijk anders over (nee, uiteraard heeft ze dit niet gekregen).
Voor middernacht lag ze weer in haar eigen bedje en lagen wij moe maar voldaan in die van ons, met het geluid van stortregen tegen de ramen, heerlijk. Er was ‘s nachts zoveel water gevallen dat de tuin vanaf halverwege het terras grotendeels blank stond. Gelukkig niet tegen het huis aan, daar was ik wel heel blij mee.
Het was grappig te zien hoe de katten verbaasd naar hun pootjes keken toen ze met het naar buiten rennen plots tot hun enkels in het water stonden, en toen met grote sprongen weer terug naar de schuifpui hupten. Ze wilden graag onder de veranda zitten, maar hoe dan? Dus haalde ik vanachter het tuinhuisje een plank en een paar stenen om zo een loopbrug te maken
Het duurde even eer ze het vertrouwden
Jon had het als eerste door waar die plank handig voor was, beetje jammer dat er geen rode loper op lag
Toen we later in de keuken zaten te eten voelde ik gekriebel op mijn blote onderarm, ik keek en zag een joekel van een spin (maatje kippenei) richting mijn pols lopen. Hij viel door een achterlijke beweging mijnerzijds op de grond, en ik zette er een glas op zijn kop over. Met een kaartje eronder geschoven bracht ik hem naar buiten en gaf hem vliegles richting de planten in de zijtuin. Hij was vast op mijn shirt (of hoofd 🫣) beland toen ik de plank vanachter het tuinhuisje had gepakt, ik krijg nog kriebels als ik er aan denk.
Op oudejaarsdag oliebollen bakken, de opluchting dat alles gedaan is wat moest gebeuren valt van mijn gezicht af te lezen, stresskip.
het rook al snel heerlijk in huis en zwager Pierre trotseerde de regen om net als voorgaande jaren een portie te halen. Vers zijn ze toch zo lekker 🤤
manlief was het met me eens, we namen ze als lunch én avondeten. Genieten, en deze dagen zeker niet met mate.
De katten bleven redelijk rustig tijdens het knallend en gierend vuurwerkgeweld, vanaf een uur of twee ‘s middags begon het en ‘s nachts hoorde ik nog regelmatig geknal in onze wijk tot een uur of vijf. En ook op nieuwjaarsdag én de dag er na ook nog, alsjeblieft zeg.
De appelbeignets bakte ik op nieuwjaarsdag, lekker vers voordat de familie kwam,
en ze waren zalig
Net als de die morgen gedraaide kroketten, ze hadden een heerlijk dunne korst. Nadat er een paar te vroeg openbarsten zette ik de pan op 170°C en bakte ze een minuut langer, dat ging beter. En de volgende dag met maar drie gelijkertijd gebakken ging helemaal goed, er ging toen niet een meer open.
Het was een gezellige nieuwjaarsdag, ‘s middags kwamen de kinderen met aanhang binnen druppelen, we speelden bordspelletjes, genoten van lekker eten, snoeperijtjes, Sophietje knuffelen, en gingen toen iedereen naar huis was voldaan en veel te laat naar bed. Evelien bleef slapen en vertrok de volgende middag nadat we de laatste zes kroketten en zes appelbeignets hadden opgegeten. Ik had alleen veel te veel oliebollen gemaakt (4 pakken van Koopmansmix) en zal het voor volgend jaar halveren, want dit is zonde.
Misschien maak ik ze dan wel naar het nieuwe oliebollenrecept van Cees Holtkamp op Foodtube, deze ga ik binnenkort eens maken, niet iets om mee te experimenteren op oudejaarsdag. Too much pressure.
Rest mij nog om al mijn lezers een gelukkig nieuwjaar te wensen en te bedanken voor de lieve reacties op mijn berichtjes.
De beste wensen voor het nieuwe jaar, dat het een gezond, gelukkig, gezellig, creatief, en helend jaar mag worden met minder hartzeer dan afgelopen jaar.
Gelukkig valt de schade op de weegschaal mee na 4 dagen weken vol snoeperijen op rond 5 december, etentjes, en koekjes en cake bij de koffie de hele dag door.
Het lekkere van zelf bakken is dat het ook zo heerlijk ruikt in huis, goed excuus.
Tulbandrecept van Rutgerbij de hand
met een prachtig
en vooral zalig resultaat, hij was op dag 3 nog lekkerder dan op dag 1!
Op oudejaarsdag kwamen de oliebollen en appelbeignets -al dan niet niet zonder kleerscheuren- uit de pan,
net als dit eendje, wat een droppie. Ik had ook een lading oliebollen gebakken voor mijn schoonzus en had het eendje meegegeven, leuk voor hun kleindochters; ik denk dat het kopje er als eerste af is gehapt door de oudste, terwijl de jongste er alleen maar naar wilde blijven kijken.
Jon en Arya bleven tot onze grote verbazing van al het lekkers af wat op tafel stond, we waren al op het ergste voorbereid en hadden de schalen met oliebollen (met en zonder vruchtjes) al afgedekt met theedoeken.
Als afsluiter van het jaar was daar nog het bittergarnituur; Jon wilde wel even ruiken wat er in de bakjes zat, maar het bleef bij ruiken, de kattensnoepjes die hij van Tim kreeg waren toch aantrekkelijker.
Ik hoop de 2 kg er weer snel af te hebben, ‘t is vooral vocht he. ?
De katten zijn ook goed door het vuurwerkgeweld gekomen, Jon liep vanaf 22.00 uur wel gestrest door de kamer, hij vond de flitsen haast erger dan het geknal, (de gordijnen in de woonkamer gingen dus dicht, wat wel scheelde voor het ventje). Arya lag middernacht op de drempel tussen keuken en woonkamer in opperste verbazing de boel te observeren, Loki had zich boven op Suzanne’s kamer verschanst met de gordijnen dicht en het licht en muziek aan, en Zopje zat dan weer op de poef naast me, of op mijn schoot, blij dat dat mormel (Arya) eindelijk van schoot was. Dit is haar favoriete houding, helemaal gestrekt en haar buikje binnen handbereik om geaaid te worden.
2018 begon hier al goed toen dochter Suzanne om 9 uur thuis kwam van werk (bijbaantje in de horeca), de zaak was tot 5 uur open, en dan moeten ze nog bijvullen en schoonmaken. Komend half jaar gaat ze stage lopen bij het bedrijf van haar dromen in Amsterdam, 30 december kreeg ze te horen dat ze er was aangenomen. Ze wilt haar bijbaantje wel aanhouden, dus zien we ze gelukkig nog wel elk weekend. Nu nog “even” een -liefst gemeubileerde- kamer regelen, kamernet wordt afgespeurd en Evelien (die al járen in Amsterdam woont) gaat bij haar kennissen en vrienden rondvragen.
Volgens traditie eten we op nieuwjaarsdag kroketten, (de zalige vleesragout had ik eergisteren al gemaakt)
en na nog geen half uurtje rollen mochten de kroketjes in de koelkast om weer op te stijven.
Gemaakt volgens dit recept uitpaulineskeukendat wordt zeker weer smullen met het gezin -1 (helaas moet Evelien werken)