Categoriearchief: kinderquilt

Oeh

Afgelopen week begon ik aan uil nummer twee

De assistenten boden hun hulp aan

maar Fay was net zo snel weg als dat ze kwam, ze vond het te spannend, ze wilde het liefst naar buiten. Fay was vorige week in toenemende mate schuwer geworden, of moet ik zeggen “uithuiziger”, ze kwam alleen overdag even naar binnen met Sherlock om te eten, en gaf een zielig concert als ze er weer uit wilde. Maar toen ze ook al een paar nachten niet binnen wilde komen vond ik het tijd om ze -zodra ze overdag weer even binnen kwam voor een snelle hap- binnen te houden voor een paar dagen om ze weer wat huiselijker te maken.

Sherlock bleef bij me zitten en hield de uil en de losse onderdelen goed in de gaten.

We hadden weer niet goed opgelet met de driehoekjes, daar waar grijs zat had het zwarte stukje in gemoeten, de onderkant van de snavel. We snapten niet hoe dit had kunnen gebeuren

Maar gelukkig is het mes scherp, de stof voldoende aanwezig en het tornmesje geduldig, zie hier alles in losse delen

En vanmiddag naaide ik alle onderdelen aan elkaar, de blokken zitten voorlopig tegen de designwall aan zoals in het voorbeeld van het patroon. Ik kan morgen het patroon voor de egeltjes op theezakjes papier gaan tekenen, dit bevalt me heel goed, ook al is het meer werk. De egeltjes komen tussen de uil en konijn.

Bij de Stoffenkoning in Rucphen had ik een leuke drakenstof gezien, en hiervan ga ik een winterjas maken, voor Sophie uiteraard. Ik heb het mezelf niet makkelijk gemaakt met mijn hoop op een doorlopend patroon bij de (knalroze) ritssluiting. Ook de zakken heb ik op patroon geknipt.

Omdat ik de patroondelen niet kon vastspelden gebruikte ik een zware ketting die ik in de garage had liggen, voorzichtigheid geboden op onze glazen tafel 😅

Het jasje komt tot over de knieën, en omdat het gevoerd gaat worden zal het lekker warm zijn aan de billen als ze in de Efteling in de attracties zit. Hier helpt Jon me met de voering op de fiberfill met de free motion voet door te stikken, hij weet precies hoe hij moet liggen om aandacht te krijgen.

Sophietje komt graag kijken en meehelpen als er gekookt wordt, hier strooit ze de lente-ui in de pan, terwijl ik mijn hand boven de rand van de pan houd zodat ze haar armpje niet kan verbranden.
497fc648-d19b-4106-b114-187647eb39a2
We aten pasta met een knoflook-roomsaus, ui, kersentomaatjes, rucola, kip en lente-ui, de borden werden net nog niet afgelikt, zo zalig was het. Lekker uitbuiken met een kopje koffie en toen gingen ze weer naar huis.

Mooie herfstkleuren in de tuin, hoewel na de wind en bui van afgelopen dagen er veel op de grond begint te vallen, de bladkorf is al bijna vol, ook al zakt dat vanzelf wel weer in.

Bij de voordeur staat deze struik al bijna twee weken in bloei en de geur is zo intens dat je hem vanaf de straat al ruikt

Ik sta er regelmatig even naast, gewoon om te genieten van de geur zolang de bloempjes er nog aan zitten.

Een beginnetje maken

Een paar weken geleden had ik al enige zakjes zaad in bakjes en potjes gestrooid, cosmea, sla, Suzanne met de mooie ogen, zonnebloemen, tomaatjes en wilde bloemen. Het werd tijd om de jonkies in kweekpotjes naar buiten te doen,

En omdat ik ze niet allemaal in de bak op poten kon zetten maakte ik van bakstenen een geïmproviseerde buitenbak, een cold frame.

Op de bodem heb ik een piepschuimplaat gelegd, zodat de eventuele nachtvorst de wortels niet kunnen bevriezen.

Overdag gaat het “dak” er af als het te warm is, of als er regen is voorspeld zoals vannacht. Bij het tuincentrum heb ik nog een paar hele jonge venkelplantjes gekocht, net als een paar Nepata six Hill giants, kattenkruid die hoog en bossig is.

Nadat ik onkruid en vooral veel gras uit dit deel van de tuin had getrokken, plantte ik gelijk twee nepata’s en een roze mini budleija op de lege plekken, en ze kregen nog een flinke plens water. Over een maand zal ik nog een foto maken van dit deel, en dan aanwijzen wat waar staat.

Een week of twee geleden (gok ik, mijn besef van tijd is pleite) was ik de gieter aan het vullen met water uit de regenton, toen ik vlakbij geknor hoorde. Ik dacht eerst dat het Sherlock was, maar die lag binnen op de toren, dus luisterde ik tot ik het geluid weer hoorde, en wat bleek? Er zit een egel in het egelhuis (links van de regenton) die ik na jarenlange leegstand voor de winter weer eens goed schoon had gemaakt, het zat vol grote spinnen en spinrag, en toen voor het eerst eens gevuld met stro. Ik tilde heel voorzichtig het dak op, maar zag niks anders dan een hoge berg stro, dus liet ik het dak weer heel voorzichtig zakken.

En toen ik een paar dagen geleden vlak voor ik naar bed wilde gaan en Jon nog buiten was de schuifpui opende en Jon zachtjes riep, zag ik over de tegels een kleine donkere schaduw heel snel naar me toe rennen. Ik schrok me wild, en snel deed ik de schuifpui dicht tot een kier en zag een egeltje voor de opening staan. Agossie. Ik strooide wat kattenvoer naast hem, en Jon kwam gelijk aanrennen. Gelukkig rende Jon door naar binnen en kon ik na het geven van zijn midnight snack de tent afsluiten en het bed induiken. Gisteravond zag ik meerdere egels bij de schuifpui scharrelen, ze konden bij het eten en door de hele tuin staan schalen met vers water. Ze komen niks te kort.

Stoepje en oprit ontdoen van alle bruin geworden bloesem van de Japanse kers was een uurtje werk gisteren vlak voor de lunch

Een langsfietsende buurtgenote (ongeveer even oud als mij denk ik) draaide om toen ze me hoorde vegen en stapte vlak naast me van de fiets af om een praatje te maken. Gelijk met haar eerste zin “Ik wilde niet voorbij fietsen zonder te vragen hoe het nu met je gaat, want wat zal het zwaar zijn zo zonder je man.” schoot ik vol Ze was heel lief en begripvol, ze had dit rouwproces van dichtbij meegemaakt. Na een tijdje ging ze weer verder, en toen ik klaar was maakte ik nog enkele foto’s.
De azalea bloeit

En mijn oog spotte kleine blauwe bloempjes die ik niet kon plaatsen, is dit ster hyacint?

Vanmorgen zette ik het vaste -niet eenjarig- vergeet-mij-nietje op de foto, de bladeren zijn zo mooi, en dan die kleine bloempjes met zacht roze hartjes

En de Deutzia (bruidsbloem) staat ook te pronken

Goed, en toen wilde ik de quilt voor Sophie gesandwicht hebben, de tussenvulling was gisteren zo gevonden, maar de achterkant was een ander verhaal. Te saai, te bont, te licht, te donker, te truttig, te ouwelijk, te klein, ik wilde het liefst de deur dicht trekken en naar beneden gaan, tot mijn oog viel op een restant van een achterkant die ik bijna twee decennia geleden voor een quilt voor een nichtje had gebruikt. Allemaal batik stukken (halve FQ’s of F8’s) aan elkaar genaaid. De lap was langer en smaller dan wat ik nodig had, dus sneed ik hem op de juiste lengte en het afgesneden stuk kon ik halveren en zo tegen de smalle kant naaien.
Beneden op tafel heb ik de drie lagen met veiligheidsspelden gesandwicht, met de linialen erbij om te zorgen dat de boel wel recht en haaks was.

En de achterkant die ik wel wat beter had kunnen persen

Ik wilde vanmiddag al een begin met het doorquilten maken, en overwoog even om de machine beneden op tafel te zetten omdat mijn naaitafel een puinzooi is,

maar besloot toch mijn tegenzin opzij te zetten en de naaitafel op te ruimen. Ik weet wel waarom ik liever beneden wil werken. Als ik boven zit mis ik mijn lief, want als ik zat te naaien of quilten, dan was hij altijd aan het werk op zijn werkkamer, typend achter zijn computer of pratend aan de telefoon. En jaren geleden als hij een kopje koffie ging halen nam hij er ook altijd eentje voor mij mee, vaak met iets lekkers. En als ik beneden zit heb ik dat minder, omdat manlief overdag altijd boven zat te werken.

Ik zette na een uur melige radio dj’s te hebben aangehoord de cd van Black eyed peas op, deze had ik al heel lang niet meer gehoord en deed me denken aan de tijd toen geluk nog heel gewoon was, en weer een uur later was ik klaar. Ik had zelfs mijn computerbureautje opgeruimd en afgestoft. Op het ladenkastje rechts van de bureaustoel ligt een al geknipte zomerjurk, vorig najaar geknipt. Wie weet komt het dit voorjaar nog af 😊

Morgen deze tijd hoop ik de eerste steken te hebben gequilt, ik zal eerst wat oefenen op een oefenquiltje om er weer in te komen.

Lichtpuntjes

Wat een mooie lucht

Nadeel was wel dat dit een voorbode was van heel veel regen later op de dag, alweer. Het gebrek aan zonlicht van afgelopen tijd heeft geen goed gedaan aan mijn toch al zo overbelaste psyche, gevalletje burn-out 😭. Ik doe mijn best om elke dag wat leuks op te merken, te zien of te doen. Zoals deze bloeiende struik op weg naar de psycholoog, besjes met witte hoedjes op

Om toch aan wat zonlicht te komen sta ik elke ochtend een half eer eerder op om achter de naaimachine te gaan zitten met de daglichtlamp aan, hier te zien op een foto van wat eerder deze maand

en ondertussen uiteraard wat naaien aan Sophie’s quiltje. Kijk eens wat elke dag een klein stukje heeft opgeleverd: de top is af en de top voor het poppenbedquiltje is nagenoeg klaar

De Christmas cake van Marion’s world moesten we gewoon even proeven, want stel je toch voor dat je er pas op kerstmis achter komt dat het niet te vreten is, en niks voor bij de koffie hebt, dat kan toch niet? Ik sneed de cake doormidden en haalde er zo een smalle plak uit, en man wat is die lekker! En geen hond die ziet dat er al van de cake is gesnoept, zolang je dit maar niet elke dag doet.

Vorige week haalde ik bij ons vast adres bij de boer een kerstboom, deze keer niet zo’n brede als voorgaande jaren, gewoon een hoge smalle boom en die vond ik ook gelijk. Niet zo lastig, want er stonden nog maar een paar hoge bomen, allen kneusjes die een afwijking hadden zoals meerdere toppen, onregelmatige verdeling van de takken of zelfs bochten in de stam. Laat die van ons het allemaal hebben, drie in een zal ik maar zeggen. De boom heeft een paar dagen kaal in huis gestaan ~~om er al aan te wennen~~ eer we de puf hadden om hem op te tuigen. Samen met Evelien was de klus snel geklaard, Jon hielp uiteraard mee met zoeken naar de ballen
92817b27-c457-4862-bac3-17d3788c7517
en tot onze verbazing pasten alle ballen er in.
Er zit maar een lichtsnoer in, en geen knipperlichten (hoewel er twee groene lampjes inzitten die af en toe wat flikkeren 😕) want dat zijn teveel prikkels voor manlief.

Een paar dagen later vond ik de treeskirt en voor de gein legde ik hem neer, even kijken hoe lang het duurt eer deze bij de keukendeur ligt. Viel tegen, Jon ging er bij binnenkomst gelijk op zitten om zich te wassen, en af en toe zat hij er onder te graven want er moest toch iets onder liggen, al was het maar een muisje? Het bochtenwerk van de stam is hier goed te zien, de piek staat ook gezellig scheef 😝

Het ziet er wel mooi uit, maar ik heb het toch weggehaald want tijdens het voor portier spelen voor de katten ben ik er al bijna over gestruikeld, een exercitie die ik liever overlaat aan de katten.
Ik merk dat het kijken naar de Belgische serie Professor T mijn woordenschat heeft besmet, toen de katten vanmorgen treuzelden met naar binnenlopen (rekken, strekken en een pirouette draaien) zei ik “Allee mannekes, kan da niet wa rapper zenne?”. Gek mens. Maar wat een leuke serie is dat! We waren begonnen met de Engelse Professor T, hadden al een paar afleveringen gezien, elke avond een of twee afleveringen, en terwijl ik koffie zette, zocht manlief alvast de volgende aflevering op door tegen de afstandsbediening “Professor” te zeggen. En daar zag hij zowel de Engelse als ook de Belgische versie. Huh? Ik moet eerlijk zeggen dat ik de Belgische versie beter vind, wat een goede acteurs. Seizoen één is klaar, geen idee wanneer de andere twee zullen volgen, van de Engelse serie start seizoen twee in januari, nog effekes geduld.

Er staat in onze tuin een witte roos in bloei, zo laat nog. Geen scherpe foto, het waaide behoorlijk. Laat die foto dan achterwege zou je zeggen hè, vooruit dan, geen foto.
Een citroentjesgeur kwam m’n neusgaten binnen toen ik daar naar keek, en zie, de kamperfoelie bloeit ook weer

Toen ik van de week bij de boekhandel die gelijk ook een soort Blokker is op zoek was naar een opvouwbaar krukje het boek Daar waar de rivierkreeften zingen zag liggen, aarzelde ik even, de film scheen heel goed te zijn en op de kaft stond dat het gruwelijk mooi en adembenemend boek was, maar was het ook het geld waard om nu uit te geven. Ik heb vroeger heel veel gelezen maar kon me er de laatste jaren niet toe zetten, ik nam niks op, kon me niet concentreren op de woorden die ik las, alsof ze niks met elkaar te maken hadden en nergens toe leidden, en vergat al halverwege de bladzijde wat ik had gelezen. Het leek me heerlijk om weer te kunnen wegdromen in een boek, even in mijn hoofd in een andere wereld te zijn en alles om me heen te vergeten. Ik heb het gekocht; de verkoopster vroeg of het een cadeau was, en toen ik “ja, voor mezelf” zei glimlachte ze en wenste me veel leesplezier. Ik ben er vanmiddag in begonnen toen manlief lag te rusten, en ik was gelijk vertrokken.

Wat een pakkend begin, ik moest het bij hoofdstuk 7 wegleggen omdat er toch gekookt moest worden, hehe, zo ken ik mezelf weer.

Wat een uitkomst is dit boekkussen (the bookseat) trouwens, jaren geleden van Suzanne gekregen en ideaal voor dikke pillen, ik heb het kussen wel wat op moeten vullen met van die korreltjes foam uit een kapot dienblad/schootkussen.

Zoveel

Zaterdag kwamen Tim en Sophietje op bezoek, Yvonne was er niet bij, ze was met haar moeder met een uitje van werk naar een kerstmarkt. Sophie zag bij binnenkomst al de cadeautjes op tafel liggen die Sinterklaas voor haar had gebracht, en ze kon niet wachten met uitpakken. Duplo, een houten puzzel, een trek krokodil van de Hema (die vond ze later op de dag toch wel erg eng en mocht absoluut niet in het poppenbedje slapen) en een mooie kleurboek.

En als klapper op de vuurpijl aten we poffertjes, hier wacht ze geduldig af tot ze klaar zijn

Ze kletst er al heerlijk op los, soms hebben we vertaling nodig, het quiltje van het poppenbedje noemt ze bv bekertje 🤭 (dekentje). Thuis heeft ze nu ook een poppenbedje met een bijgeleverd dun lapje als dekentje en kussentje, dat kan toch niet? Dus heb ik op verzoek een matrasje en een kussentje gemaakt, het 32×38 cm klein quiltje zit al in de planning (keuzestress). Gelukkig kan ze het quiltje van haar poppenwagentje gebruiken.

Zo leuk om te maken. Net als het iets grotere kleuterquiltje, Sherlock inspecteerde even of ik nu wel goed op had gelet,

voordat ik alles aan elkaar naaide

Ik wil toch de diagonale lijnen door laten lopen, en ben nu aan de HST begonnen, hier heb ik er al een setje rode af, ja, van die losse links boven en die rechtse liggen verkeerd om, en ik zie nu ook in het vastgenaaide deel nog een verkeerd om liggen 🫣

dat krijg je als de inspecteur een dutje doet

Verder heb ik vorige week nog lekkere scones gebakken

En wilde ik een Christmas cake maken volgens het recept van Marion’s world , maar kon nergens mixed peel vinden, dus dan maar zelf maken volgens het recept van This Old Cook
Ik wilde een scheutje Limoncello er in gieten, maar de fles was toch al bijna leeg en toen werd het een cup, en dan een halve cup water erbij ~~voor de vorm~~ om tot 1,5 cup te komen 🤭

En na het pruttelen, inkoken en uitlekken in een zeef mocht het twee dagen drogen op een bakblik.

De geur was eerlijk en de smaak verrukkelijk 😋 Ik schepte de hoeveelheid voor de cake in het blauwe bakje en wat over was ging in potjes.

Zondag maakte ik de (snelle) Christmas cake, de hoeveelheid vruchten en drank in het beslag maakt dat dit een zware vruchtencake is. Hier is hij klaar om de oven in te gaan,

hij zag er hetzelfde uit toen hij er uit kwam, alleen was de bovenkant donkerder en hard. Geen idee of dat harde zo hoort, misschien heb ik hem iets te warm of te lang gebakken? Nou ja, de korst kan ik er altijd afsnijden. Hij moet nog bedekt worden met een laag icing en marsepein, misschien om de harde kost zachter te maken? Hoe dan ook, we gaan er morgen een stukje van proeven voor het geval dat (dan heb ik nog tijd om een andere te maken of te kopen🙄) ik zal wel een foto maken als hij aangesneden wordt. Hij ruikt in ieder geval zalig, het hele huis rook er naar.
Jon en Sherlock wachten geduldig af, geen idee waarop, want toen ik de deur opende bleven ze gewoon zitten.

Fay begint weer wat meer te durven, zoals dichter bij mij zitten om aaitjes te halen, maar net voordat ze op mijn schoot wilde stappen, hoorde ze Jon de kamer binnen lopen, hè verdorie

De oplettende lezer ziet dat mijn stoel van plaats is gewisseld met die van manlief, zijn nieuwe relax-sta-op stoel had meer ruimte nodig om in standje liggen te kunnen zonder door het raam te gaan. Wel zo fijn dus.

Beginnersfoutje

“Zo begon het”, schreef ik in het laatste blogje over de quilt die ik voor Sophie maak, met deze foto er bij, en niemand die het opviel dat ik een meet-/rekenfoutje had gemaakt met de HST (half square triangles). Alles los liggend sloot te mooi aan, er hadden belletjes moeten gaan rinkelen, maar mijn overbelast brein had niks in de gaten.

Het valt echt niet op hè?

Pas toen ik de vier HST aan elkaar naaide, en hier een licht strookje tegenaan wilde zetten, dacht ik “🤬, nee hè?!” De strookjes waren een halve inch te lang😖

En dus ook de vierkanten met de poppetjes.

Geen grijze haar op mijn hoofd die er aan dacht om alle HST’s wat groter te maken, de rest een halve inch kleiner snijden is makkelijker. Nou ja, nog wel veel werk, maar veel minder dan 116 HST’s te maken. Twee uur snijden en naaien en de eerste rij aan elkaar was een feit, hij is nu bijna 9 cm korter dan het plan was, de poes hangt in het gat

En weer een uur kunnen snijden en naaien vandaag, hij komt er wel.

Gistermorgen naaide ik ook nog twee bandjes voor het trapgeval van DH

Manlief kreeg van de fysio weer een oefening erbij, fietsen terwijl je in de stoel zit. Klinkt simpel, maar niet als het kreng steeds wegschuift. En tegen een muur aanzetten is zo’n gedoe met opstaan, stoel draaien enz. Dus heb ik het zo opgelost.

Tijdens een boswandeling (plus een stukje buitengebied) met de mental coach (van de mantelzorgondersteuning) zag ik vorige week rare bobbels op een boom zitten. Wespennesten?

Van dichterbij leken het wel mega paddestoelen, maar volgens de coach waren het gezwellen. Ik heb het even opgezocht, het zijn Tondelzwammen.

Nog een zwam, maar welke?

Maar bij deze was er geen twijfel over mogelijk, de paddestoel van kabouter Spillebeen. Door al dat heen en weer gewip had hij heel wat wat stippen verloren.

Vorige week kwamen de bestelde theetjes binnen van de winkel van Marloes Namas-t, de geur die uit het doosje kwam was zo zoet, niet normaal. Dat kwam van de banaan-appel crêpes thee, waar nog veel meer andere smakelijke toevoegingen zaten.

Ik denk dat deze thee ook heel lekker is voor de zomer als ijsthee, nog een maand of vijf wachten tot het zover is. De winterthee is echt heerlijk, deze zat er als een testzakje bij, ik kon er drie mokken uithalen, smullen.
Zo, en nu is het tijd voor koffie, uiteraard.