Afgelopen vrijdag hebben we de kerstboom afgetuigd en buiten gezet, en kon het snoeien beginnen. Voor de gein liet ik een laag takken zitten, als ik hier een lading met kokos vet gemengde vogelvoer op plak, dan zou dat toch een leuk zicht zijn? Sherlock kijkt me vol verwachting aan, gaan we spelen?
Ik hang er nog meer lekkers in, en een lading zelf gemengde zonnebloemzaad, vogelzaad en kokosvet prop ik in een vetbolhouder,
de katten zijn binnen, laat de vogeltjes nu maar komen. Ik heb de hoes die op de toren lag gistermiddag even tot een ronde kussen vermaakt, met een stuk van een oude dekbed er in en bijna geheel aan de hoes vastgenaaid en dichtgenaaid is het een lekker zacht kussentje geworden die in zijn geheel makkelijk gewassen kan worden. Het is al goedgekeurd door de viervoeters.
En toen ik gistermiddag toch bezig was, heb ik gelijk een hoes gemaakt voor een andere kussen, zoekend naar een leuke stof vond ik een quilttop. Gemaakt van allemaal blokken die ik jaren geleden had gewonnen in een blokkenloterij. Lekker fleurig en groot genoeg. De uiteinden hebben een tunnel met koord sluiting,
Past precies tussen de armleuningen
Leuke stofjes hè? Sommigen zijn saai maar daardoor vallen de fleurige stoffen beter op
Het kussen dient als iPad steun, en Jon is er heel blij mee, hij past net op schoot, mits ik achterover leun
Alleen moet hij het aantikken van het scherm afleren; hij hoorde vogeltjes kwetteren en tikte het grote beeld weg.
Jon zat eerder die dag heerlijk te rollen in de catnip toen Sherlock ook mee wilde spelen, het eindigde in een stoeipartij, Fay liep er naar toe en stond er als een scheidsrechter bij om te zien of het wel eerlijk eraan toe ging, en zag ze daar nou een Ippon?
Gisteren naaide ik deel twee van de mystery nog een keer, ik had het verkeerd gelezen, je moest een x aantal setjes van 4 dezelfde rood-neutraal stukjes naaien, en ik had gewoon een x aantal scrappy rood-neutraal genaaid. Ik heb dus genoeg blokjes om in een andere quilt te gebruiken, of voor op de achterkant. Jon lag links klaar indien hulp gewenst was
En Sherlock zat rechts van me, even afgeleid door geluiden in de straat
We komen er wel. Ik ga ze zo strijken en dan aan deel 5 beginnen, square in a square. Hoe moeilijk kan het zijn. Ik pak eerst dus maar een kopje koffie, oh en wat eten we vandaag? Ik denk dat de diepvries het antwoord wel weet, en anders ga ik nog even op de fiets weg, dan kan ik onderweg ook nog een lekker frisse neus halen.
Kijk nou toch wie er gezellig tegen elkaar aanliggen op de toren! Jon werd na het maken van de foto wakker en keek van “wat de f… wanneer is die erbij gekomen?” Maar hij liet het toe en ze lagen nog een tijdje tegen elkaar aan, lekker warm en knus
Woensdag was de laatste bee van het jaar bij Quiltshop Leur, het lukte me om ‘s middags te gaan, en ik had in alle wijsheid besloten mijn kerstquilt mee te nemen om verder te versieren. Ik had hem sinds hij af was (dec. 2019) in de hal laten hangen in de hoop dat ik het na de kerst niet vergat te versieren met kraaltjes en bling bling. Vier jaar verder….
Welcome to the North Pole heet de quilt en hier staan alle blogjes. Ik nam alle kraal- en lint- en garen spullen mee, de tas was behoorlijk zwaar en ik was blij dat ik voor de deur kon parkeren. Ook omdat het flink regende, de quilt nam ik opgerold onder mijn arm mee. Miranda kwam er even bijzitten om een verwarde bol netjes op te winden terwijl ik naar mijn naaldjes op een magneetje zocht, ik had ze eerder toch ergens gezien maar waar?
Van links en rechts kreeg ik wat lekkers en moois aangeboden van een jarige job en een bijna jarige job
Iedereen was lekker aan het handwerken
Agaath was sokken aan het breien
Marry zat lekker te quilten
Miranda had deze snoezige blokjes gemaakt voor Agaath en Marry elk eentje, de poppetjes zijn er op geappliqueerd en geborduurd, te schattig.
Miranda showde deze beauty, alles op stof geverfd en machinaal gequilt, enig!
En ik kreeg zowaar een kralen slinger in een boompje af
En dit kantje ging langs een gevel
Nog even een paar mooie lichtblauwe lapjes scoren (25×110) voor de mysteryquilt, wat een leuke tekst staat er op de zelfkantjes
De tijd vloog om en al gauw reed ik weer in de stromende regen naar huis, alwaar ik Jon een uur later aantrof in de bijkeuken; hij lag lekker te chillen op de strijkplank. Ik had hem per ongeluk daar opgesloten vlak voordat ik naar de bee ging, hij liep achter me aan de garage in, maar blijkbaar niet gelijk achter me aan toen ik weer naar de hal liep en de deur achter me dicht trok. Het is dat ik voor het avondeten iets uit de diepvries moest pakken, anders had hij daar nog lang gelegen. Hij beruste vol overgave in zijn lot.
De boom staat weer lekker bont te wezen
Ik heb het samen met Evelien in een uurtje gedaan en er is niet een bal kapot gevallen
Sherlock zat later wel te tikken tegen een laag hangende bal, maar gelukkig hield het haakje stand.
Dit dromerig kijkend elfje hangt veilig hoog
De kerstkaarten zijn geschreven en de deur uit
Het was donker en de regen kwam met bakken uit de lucht toen ik eind van de middag bij de garage wegreed (kapot achterlicht), en ik zag net op tijd een fietser die zonder licht en met donkere kleren overstak. Verdorie. DOE JE LICHTEN AAN! Ik was zooooo blij de oprit op te rijden zonder bloed op mijn bumper, het is haast Russische roulette om in de spits in de stad te rijden in de regen in het donker. Ik doe het ook zelden als ik het kan vermijden.
Gistermiddag schoot een klein meisje van een jaar of zeven diagonaal de weg over op haar fietsje toen ik aan kwam rijden, gelukkig reed ik met een slakkengangetje en kon op tijd stoppen, maar mijn hart zat in mijn keel en de moeder van het meisje -fietsend aan de andere kant van de weg- kreeg ook bijna een hartverzakking. Ik had het half uurtje bij de pedicure nodig om bij te komen terwijl ze met de slijptol en beitel aan de slag ging, en toen ik met poezeligzachte voeten weer naar huis reed was ik weer helemaal zen.
Tot ik op de radio de vraag hoorde of we alles al in huis hadden voor Kerstmis, 🫣 nee, en toen mijn lief mij bij de lunch precies dezelfde vraag stelde voelde ik mijn ene oog weer trillen.
Oké, opkomende paniekaanval wegzuchten en nog voor de fitness de bestellijst bij de visboer ingeleverd, hoeveel scampi’s gaan er in een ons? Gelukkig was de visboer behulpzaam met advies en paste hij de lijst nog aan. Hij scheurde twee nummertjes af, eentje voor op de bestellijst en eentje voor mij, oei, die moet ik niet kwijtraken! Ik stopte het in het vakje van mijn telefoon nadat ik er eerst een foto van maakte, zo weet ik zeker dat het goed komt.
Van de Indigo Go Mystery van Quiltville heb ik deel drie bijna klaar, het is een flinke hoeveelheid blokjes, veel snij-naai- en strijkwerk. In de ketting van blokjes die nu onder de naald liggen zitten de lapjes van Leur. Deel vier staat ook al op haar website, ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er nog twee delen aankomen van blokjes maken, en dan deel zeven waarin onthuld wordt hoe alle blokjes samengevoegd gaan worden tot een top. Of niet. De tijd zal het leren.
Het was vorige week nog een hele klus om het blokkenspel voor Sophie tussen alle bedrijven door af te krijgen, als ik even opsta om Sherlock en Fay binnen te laten, blijft Jon de wacht houden bij de blokjes
Na een snelle hap gaat het duo gelijk op de toren liggen en kan ik nog een steekje zetten
Ter afwisseling snijd en naai ik deel twee van de mystery van Quiltville, dit zijn eenvoudige blokjes
En naaide ik wat meer lapjes vast aan het blokkenspel
We waren de volgende dag een hele middag zoet met de derde kuur van manlief, DH sliep en ik haakte
en bij vertrek op de afdeling kreeg hij een gelukspoppetje voor in de kerstboom, en zagen we het ziekenhuis uitlopend een dubbele regenboog. Het begon net te regenen toen ik de panorama foto maakte en lette niet goed op, dus van de dubbele regenboog is links en rechts slechts een stukje te zien.
De volgende ochtend haalde ik een kerstboom bij de boerderij vlakbij, ik zag hem al staat toen ik op het erf reed en samen met een hulp laadde de boer hem in de auto. Met behulp van een hondje reed ik hem de woonkamer in, en hoppa, daar staat hij dan, zo mooi vol, symmetrisch en recht. Piek er in en niks meer aan doen, heerlijk prikkelarm zolang je er niet aankomt.
Ik had de bakken met kerstspullen al naar beneden gebracht, Jon zorgde dat de kerstballen geen kant op konden, stel je voor dat ze er uit springen.
Die zelfde middag had ik een afspraak bij de dermatoloog, ze ging een rode schilferige plek op mijn arm behandelen met stikstof. Eerst kwam een assistent mijn handen bekijken -ze zijn op twee plekjes na helemaal genezen-, en toen liep ze de behandelkamer uit en kwam de dermatoloog naar binnen. Ze pakte een metalen slagroomspuit en terwijl ze uitlegde dat het zometeen wel koud zou aanvoelen hield ze de tuit dicht op het plekje en hoorde ik het al sissen, en ja, eerst voelde het koud maar een tel later begon het al flink te branden. 😣 Ik moest er later maar vaseline op smeren, en dat was het.
Ze liep weer terug haar kantoortje in en trok de deur dicht. Ik trok mijn jas aan, draaide de deur naar de gang van slot en liep de gang door, het ziekenhuis uit, en lekker op de fiets weer naar huis. Ik bedacht me toen pas dat ik vast op de assistente had moeten wachten om een pleister op het wit uitgeslagen bevroren plekje te laten plakken. Tja, dat kon thuis ook nog. Hier is bij thuiskomst de blaar die er op kwam nog klein, een paar uur later was het maatje duimnagel, en het was een snerpende pijn als er iets tegenaan kwam. De blaar brak een dag later door het stoten open en plakte ik er een brandpleister op, vaseline leek me op dit moment niet geschikt vanwege de lekkende en pijnlijke wond . De pleister helpt goed.
Verder werken aan het blokkenspel zorgde voor de nodige afleiding, hier een filmpje toen ik bijna klaar was
Vrijdag kwamen Tim en Yvonne Sophietje brengen, ze mocht een nachtje blijven slapen, wat een feest. Gelukkig sliep ze de hele nacht door, Evelien stopte haar nichtje in bad en samen zaten we aan het ontbijt, zelf haar stukjes brood met pindakaas met een vorkje opprikken, zo lief. In de woonkamer zag ze Sherlock en zat hard te kraaien, kirren en brabbelen tegen het arme beestje die niet wist hoe snel hij uit de buurt van dat kleine mensje moest komen
Ze schoof op haar bibs naar de andere kant van de boom en toen Sherlock zag dat ze aanstalten nam om ook onder de boom te komen, liep hij snel weer de andere kant op
Na het middagdutje en fruithapje ging ze in de box, en maar kwebbelen tegen de pop die ze liet dansen
Later die middag kwam Yvonne en Tim weer langs, ze kreeg haar Sinterklaascadeautjes van ons; een schattige zacht elfjes pop van Evelien en het blokkenspel van ons. Ze probeerde eerst de blokjes los te trekken wat haar gelukkig niet lukte, en zat even later ermee te spelen “zoals het hoort”
We aten flamkuchen met asperges en nog eentje met Italiaanse groenten en hadden als desert een zalige trifle, gemaakt door Ellie, die het tegen de middag had gebracht samen met Marjan, en zo konden ze eindelijk Sophietje bewonderen. De trifle was heerlijk 🤤 😘
Het was heel stil toen ons prinsesje en haar ouders ‘s avonds weer naar huis waren, Jon en Fay zaten er helemaal doorheen, en Sherlock durfde pas naar binnen te komen toen hij zijn kopje naar binnen stekend geen vreemde stemmen hoorde.
Ik moet vanmorgen in mijn slaap mijn wekker hebben uitgedrukt, want ik werd pas om negen uur wakker. Ooooh 🫢 Gelukkig voor de katten was Evelien al eerder op en had ze naar buiten gelaten en de vaatwasser leeggeruimd, hier was ik gisteravond niet meer aan toe gekomen.
De COVID vaccinatie die we vanmiddag kregen leverde me een stijve en pijnlijke bovenarm op, hopelijk blijft het hierbij, zodat ik komende dagen deel drie van de mystery van Quiltville afkrijg, vanmiddag sneed ik al veel onderdelen en helaas allemaal iets te groot, dit merkte ik na het maken van het eerste blokje. Het blokje op de foto is na het bijsnijden en klopt helemaal qua maat 😅
In de beschrijving staan de maten voor de traditionele manier van snijden en naaien, en daarna de maten voor het snijden met speciale rulers. En die laatste maten had ik moeten aanhouden. Volgende keer goed lezen en na het snijden van het eerste blokje even naaien om te zien of de afmetingen kloppen.
En volgens mij hebben we komende week een rustig weekje, misschien woensdagmiddag naar de bee 🤞
Zondag besloot ik om toch mee te doen met de Indigo Way mystery van Quiltville, klik hier Ik wilde eerst niet meedoen, omdat ik dan teveel hooi op mijn vork zou nemen, maar ik heb besloten om me niet te laten opjagen door super snelle deelnemers die een dag na lancering van een nieuwe opdracht alweer klaar zijn en het laten zien op Facebook en Instagram (been there, done that), maar gewoon mijn eigen tempo aan te houden. En ik ga niet voor de opgegeven quiltmaat onderdelen snijden (220×220 cm) maar gewoon de helft, en als ik de quilt dan toch iets groter wil maken, dan kan ik er altijd nog blokjes bijmaken, of ik zet er een brede borders rond.
De kleuren die Bonny Hunter van Quiltville opgeeft zijn neutrals, rood, lichtblauw en indigo, dus alle kasten, laden en dozen werden doorgespit, keuzes gemaakt welke wel en welke niet, en ik heb tot mijn grote verbazing bar weinig licht blauwe stoffen die een beetje leuk samengaan. En terwijl ik dit schrijf schiet me te binnen dat ik de drie grote bakken in de berging niet heb bekeken, oooh, daar zit vast nog wel wat bruikbaars in.
Jon en Sherlock waren al boven en zaten er klaar voor
Ik ruimde de tafel wat op (de Bernina opgeborgen zodat de Pfaff in het gat in de tafel kon) en ontdekte een gehavende stift, hier heeft iemand flink op zitten kauwen, Sherlock valt af, want geen tandjes, Fay komt zelden op tafel, dus lijkt me dat Jon de schuldige is.
Dit zijn mijn neutrale stoffen na het persen
van de geperste blauwe stoffen heb ik een foto gemaakt en gelijk gedelete, want de kleuren kwamen helemaal niet overeen met hoe ze echt waren. Maar na het maken van een lading HST kwamen ze wel goed uit de verf. Om te voorkomen dat het te saai/vlak wordt zitten er wat stofjes met een glimmertje en andere kleurtjes (de batik) bij. Ja die lichtblauwe blaadjes op donkerblauwe stof is metalic, is een “mwah ik weet het nog niet zeker maar voorlopig mag je blijven” stofje.
Deze FQ past er helaas echt niet bij, wat een snoepje, hiervan zou ik wel een bloes willen hebben.
Het ging niet gelijk van een leien dakje, de eerste HST werd te klein, dus moest ik een tikkie naar rechts met de naald (a scant quarter inch). En bij het begin van het naaien werd een paar keer de puntjes van driehoeken bijna opgegeten door het ondertransport en moest het puntje van het tornmesje er aan te pas komen om het garen heel voorzichtig los te peuteren. Diepe zucht en gewoon doorgaan, het hoort er bij.
Uiteraard naaide ik vier HST met het lichte stofje op de kop, de achterkant is nu de voorkant; ik laat het maar zo want het valt alleen op als je het weet. Ik doe dit wel eens expres als ik de goede kant van de stof te fel vind, ja dat heb ik zelfs, iets te fel van kleur vinden.
Morgenochtend ga ik met deel twee beginnen, ik gebruik de Tri Recs linialen (uitleg hier) die ik heb aangeschaft toen ik de eerste keer meedeed met een mystery van Quiltville in 2013, met de mystery Celtic Solstice. Zes weken na de start lag hij op bed 😅 dat waren nog eens tijden
Uiteraard wordt er ook nog gehaakt, dit was gisteravond, Jon had een ondersteunende taak op zich genomen
ik heb weer twintig bloemen klaar om aan de deken te haken, ze liggen nog niet goed verdeeld qua kleur, er komen nog andere kleuren bij om beter te verdelen. Ik heb nog steeds geen idee hoe groot ik hem wil maken.
Ik heb ook al tien gele hartjes (magic ring methode) gereed, zodat ik in het ziekenhuis als manlief zijn derde kuur Bevacizumab krijgt nieuwe bloemen kan haken.
