Zondag besloot ik om toch mee te doen met de Indigo Way mystery van Quiltville, klik hier Ik wilde eerst niet meedoen, omdat ik dan teveel hooi op mijn vork zou nemen, maar ik heb besloten om me niet te laten opjagen door super snelle deelnemers die een dag na lancering van een nieuwe opdracht alweer klaar zijn en het laten zien op Facebook en Instagram (been there, done that), maar gewoon mijn eigen tempo aan te houden. En ik ga niet voor de opgegeven quiltmaat onderdelen snijden (220×220 cm) maar gewoon de helft, en als ik de quilt dan toch iets groter wil maken, dan kan ik er altijd nog blokjes bijmaken, of ik zet er een brede borders rond.

De kleuren die Bonny Hunter van Quiltville opgeeft zijn neutrals, rood, lichtblauw en indigo, dus alle kasten, laden en dozen werden doorgespit, keuzes gemaakt welke wel en welke niet, en ik heb tot mijn grote verbazing bar weinig licht blauwe stoffen die een beetje leuk samengaan. En terwijl ik dit schrijf schiet me te binnen dat ik de drie grote bakken in de berging niet heb bekeken, oooh, daar zit vast nog wel wat bruikbaars in. 

Jon en Sherlock waren al boven en zaten er klaar voor

Ik ruimde de tafel wat op (de Bernina opgeborgen zodat de Pfaff in het gat in de tafel kon) en ontdekte een gehavende stift, hier heeft iemand flink op zitten kauwen, Sherlock valt af, want geen tandjes, Fay komt zelden op tafel, dus lijkt me dat Jon de schuldige is.

Dit zijn mijn neutrale stoffen na het persen

van de geperste blauwe stoffen heb ik een foto gemaakt en gelijk gedelete, want de kleuren kwamen helemaal niet overeen met hoe ze echt waren. Maar na het maken van een lading HST kwamen ze wel goed uit de verf. Om te voorkomen dat het te saai/vlak wordt zitten er wat stofjes met een glimmertje en andere kleurtjes (de batik) bij. Ja die lichtblauwe blaadjes op donkerblauwe stof is metalic, is een “mwah ik weet het nog niet zeker maar voorlopig mag je blijven” stofje. 

Deze FQ past er helaas echt niet bij, wat een snoepje, hiervan zou ik wel een bloes willen hebben. 

Het ging niet gelijk van een leien dakje, de eerste HST werd te klein, dus moest ik een tikkie naar rechts met de naald (a scant quarter inch). En bij het begin van het naaien werd een paar keer de puntjes van driehoeken bijna opgegeten door het ondertransport en moest het puntje van het tornmesje er aan te pas komen om het garen heel voorzichtig los te peuteren. Diepe zucht en gewoon doorgaan, het hoort er bij.

Uiteraard naaide ik vier HST met het lichte stofje op de kop, de achterkant is nu de voorkant; ik laat het maar zo want het valt alleen op als je het weet. Ik doe dit wel eens expres als ik de goede kant van de stof te fel vind, ja dat heb ik zelfs, iets te fel van kleur vinden.

Morgenochtend ga ik met deel twee beginnen, ik gebruik de Tri Recs linialen (uitleg hier) die ik heb aangeschaft toen ik de eerste keer meedeed met een mystery van Quiltville in 2013, met de mystery Celtic Solstice. Zes weken na de start lag hij op bed 😅 dat waren nog eens tijden

Uiteraard wordt er ook nog gehaakt, dit was gisteravond, Jon had een ondersteunende taak op zich genomen

ik heb weer twintig bloemen klaar om aan de deken te haken, ze liggen nog niet goed verdeeld qua kleur, er komen nog andere kleuren bij om beter te verdelen. Ik heb nog steeds geen idee hoe groot ik hem wil maken.

Ik heb ook al tien gele hartjes (magic ring methode) gereed, zodat ik in het ziekenhuis als manlief zijn derde kuur Bevacizumab krijgt nieuwe bloemen kan haken.