Wij sliepen in het Neerhuis, een super-de-luxe vakantiehuis, tegenover het terras waar we hadden gefeest. De ouders van Yvonne sliepen in het Wagenhuis,net buiten het binnenplaatsje, en het bruidspaar bracht de nacht door in het Theehuis, voor de kijkers links van het witte kasteel in de prachtige tuin.
Het was een warme plaknacht, slapend onder een laken, het gesnurk van manlief aan mijn linker kant en de in haar slaap brabbelend Sophietje aan de andere kant, dat was zo genieten ☺️, halverwege de nacht gaf ze even een huiltje die gelukkig niet doorzette, en toen was ze weer in diepe rust. Toen ze tegen zeven uur wakker begon te worden maakte ik beneden in de keuken haar flesje klaar, en na verschoning
lag ze tussen ons in en dronk ze haar fles gretig leeg, haar opa en oma goed observerend, ze is nu vooral gefascineerd door lippen en tanden (ze knarst af en toe met haar vier snijtandjes 🫣) en probeerde mijn bovenlip los te peuteren tijdens het drinken.
Rechtop zitten in haar slaapzakje in afwachting op een grote boer zat ze te zwaaien en te kraaien dat het een lieve lust was. Toen de grote boer de kamer uit was gelopen en ik ze in haar bedje terug legde, bleef ze vrolijk kletsen tegen haar handjes en knuffels, en ging ik onder de douche. Altijd spannend of ik de kraan de goede kant op draai bij een onbekende douche en niet een koude regendouche zou krijgen.
Manlief volgde en toen was Sophietje aan de beurt, en aan haar geluiden te horen was ze net klaar met een grote boodschap, dus pakte ik ze voorzichtig op en bracht ze naar de badkamer waar alles al klaar lag. De mooie drol kon ik zo in de wc naast de wastafel mikken samen met de wc papiertjes, even de billen goed schoonmaken en toen in het bad met een laagje lauwwarm water. Ze keek blij verrast en begon gelijk met haar handjes te slaan op het water en zag toen de twee ringen van haar stapeltoren. Wat een feest. Met het gastendoekje kreeg ze op haar rug liggend eerst een wasbeurt en daarna mocht ze lekker spelen, wat zat ze lekker stevig, het scheelde ook dat er niks in het water zat van olie of zulks.
Toen ik bijna net zo nat gespetterd was als Sophietje haalde ik ze er uit, hier was ze het niet mee eens, maar nog voordat haar dikke lip gevolgd werd door gehuil, wees ik haar op het kleine meisje in de spiegel, en toen keek ze zo lief naar haar spiegelbeeld dat ik bijna smolt. Na het afdrogen smeerde ik haar mollig zacht lijfje in met een vettende crème, dat was genieten. Toen ik ze in haar slaapzakje in bed legde drukte ze haar knuffeltje tegen haar gezichtje, draaide ze zich op haar zij en viel ze gelijk weer in slaap, heerlijk. Alles opgeruimd en onze koffer ingepakt, en snel naar beneden waar manlief al zat.
De catering kwam aanrijden om de picknickmanden af te leveren bij de huisjes toen we buiten met Chris en Truus (de ouders van Yvonne) stonden te praten, en we besloten met z’n allen hier buiten te gaan eten, veel gezelliger dan ieder voor zich, en zo stonden er twee manden met ontbijt bij ons huisje. Samen haalden we servies en bestek, koffie en thee uit de keuken van ons huisje en werd een grote ronde tafel gedekt.
Tim en Yvonne kwamen tijdens de tafel dekken er ook gezellig bijzitten met hun mand, en aan een overvolle tafel was het genieten van elkaar, de verwennerijen en nagenieten van hun trouwdag.
Truus maakte toen ik als laatste zat ook een foto van Perry en mij, ik had mijn niet-verkleurende-glazen-bril die ik op de trouwdag droeg net opgeborgen en helaas voor de foto gingen mijn ogen weer verscholen achter donker glas.
En ik maakte met haar toestel een foto zodat ze er zelf ook op stond.
Samen afruimen en opruimen, lang leve de vaatwasser 😃. Ik haalde Sophietje uit haar bedje, schone luier en een luchtig jurkje aan, en zette ze midden op tafel op de quilt bij manlief zodat ik onze spullen uit het huisje kon halen. Evelien, Suzanne en Ferry kwamen net met een taxi aan, ze hadden in een hotel overnacht waar ik ze rond half 12 had afgezet toen bleek dat ze geen Uber te pakken konden krijgen (er was een festival in de buurt gaande) en een gewone taxi meer dan €100,- vroeg voor een ritje van 7 km. Ze hadden ook heerlijk geslapen en in het hotel ontbeten, zo te horen was het net zo lekker en uitgebreid als dat van ons ☺️
Sophie kreeg water en een lekker fruithapje van haar tantes, hier speelt ze met het lepeltje
En deze foto’s stuurde Truus naar me toe
Met het wegbrengen van het lege fruitschaaltje en het schoonspoelen van het lepeltje zag ik dit bord bij de kapstok naast de keuken staan, klaar om schoon te vegen en opnieuw te beschrijven voor de volgende groep feestgangers die middag, hoe ontnuchterend, maar ik kon ze moeilijk tegenhouden.
Yvonne had in verschillende kleuren lieve hartjes gehaakt voor de gasten, de lichtblauwe hangt al mooi aan mijn sleutelbos, zo leuk om een tastbare herinnering aan deze mooie dag te hebben.
En opeens was het tijd om afscheid te nemen, het was als bij een sprookje waar de klok twaalf uur slaat en we weer terug naar huis moesten gaan. “Tot volgende week,” zei manlief tegen zijn kleine schat, en ik had een ‘hmmm-heb-ik-wat-gemist?’ gevoel, “Volgende week?”, vroeg ik en hij moest lachen. “Dan ben je jarig.” 🤣🤣 Ik heb het mooiste cadeau al gekregen gisteren ☺️
De katten hadden ons helemaal niet gemist met genoeg voer onder de veranda, overal genoeg vers water en slaapplaatsen. Ze kwamen vanonder struiken in onze tuin tevoorschijn toen ik de schuifpui opende en voelden lekker koel aan. Even een aai halen en toen liepen ze weer de tuin in om verder te slapen. Alleen Sherlock was schuw en bleef buiten handbereik staan, ik denk dat hij weer terug in zijn mindset zat van voordat wij hem hadden, waar hij bij zijn vorige baas niet zo goed werd behandeld en aan zijn lot werd overgelaten. Gelukkig zocht hij me vanmorgen op toen ik op het gras Jon en Fay stond te aaien, hij gaf me eerst heel aarzelend een kopje en genoot even laten vol overgave van mijn aaitjes en kriebeltjes over zijn lijfje. Later kwam hij op weg naar de keuken eerst langs mij voor een aaitje, als vanouds. Oef, gelukkig.
Jon was binnen toen het opeens heel kort en heel hard begon te regenen, met zijn kopje in het deurgat hield hij de boel in de gaten. De bui duurde te kort om indruk te maken op de tuin, de druppels waren ook zo weer opgedroogd. Voor de nacht sliepen ze weer binnen, rust voor alles en iedereen.
