Zondagmiddag, de buren hebben een feestje, kinderen spelen en ouders kletsen, muziek staat zacht, zo attent. Dat was de avond ervoor wel anders, ergens achter ons huis was een groot feest gaande, heel groot als je af moest gaan van de volume van de muziek. Het was al aan de gang toen we aan het begin van de avond thuis kwamen van een verjaarsbezoek bij schoondochterlief, ze werd lekker verwend met veel cadeautjes, en we genoten allemaal van Sophietje, zo lief en vrolijk als ze is. Zo schattig wanneer ze op schoot zittend opeens beide armpjes omhoog beweegt als in het liedje “In de maneschijn”, en straalt als het liedje wordt gezongen.
Toen we tegen middernacht naar bed gingen bonkte er nog een harde beat door de wijk, pas rond twee uur/half drie werd het stil. Nou ja, liever harde muziek dan scheurende auto’s en blaffende honden.
Ik had gestofzuigd en gedweild en ging even buiten zitten, het gras moest nog gemaaid worden, maar ik gunde de buurt en mijzelf rust
en ging met een kopje koffie genieten van het late middagzonnetje. Ik had eind vorige week de uitslag van de biopt uit het plekje op mijn arm gekregen, het was geen huidkanker maar een soort wrat, heel bizar. De dermatoloog wilt me over twee maanden terugzien en zal dan het plekje bevriezen, en gaat ook weer naar mijn handen kijken waarvoor ik nu een andere crème heb gekregen. Uit de biopt bleek dat het een eczeem is, naam is me ontschoten, als de crème maar helpt. Ze verwachte van wel.
Jon kwam erbij zitten en ging zich wassen, wel zo kies om met zijn rug naar mij toe te zitten
Fay kwam tevoorschijn vanonder de struiken waar ze blijkbaar had geslapen, ze kneep met haar oogjes om te wennen aan het felle licht, zag me zitten en sprong op tafel, en na een paar aaitjes ging ze erbij liggen, heel lief spinnen en genieten van nog meer aaitjes.
Jon stopte met zich te wassen en kroop wat dichterbij, en zo zaten ze tot ze meesjes zagen fladderen bij het voerhuis en even later Sherlock zagen rondrennen achter een ontsnapte kikker. Hij verdween met een plons in de vijver, de kikker, en Fay en Jon kwamen er bij om Sherlock te troosten. Even later renden ze achter elkaar aan door de tuin en door het huis, zo leuk om te zien hoe lief ze samen kunnen spelen.
Tijd om het eten in de oven te zetten, gelukkig hielp Evelien met snijden, wat een hoeveelheid (een deel voor de diepvries), er zat ook zout, peper, knoflook en olijfolie door deze groenten, 35 minuten op 180°C, halverwege de tijd even omscheppen. Daarna op het bord met gebrokkelde geitenkaas er over en parelcouscous er bij, smullen maar.
Er wordt flink afgehaakt in huize Jacobs, Evelien is bijna klaar met haar deken
en ik kon maandag weer enkele hexabloemen in de glazen vaas stoppen
Rond de witte rand komt weer een andere kleur, en zo komen ze uiteindelijk tegen elkaar aan, al hakend zet je ze zo vast. Nooit eerder gedaan, maar we zullen het gaan beleven. Het patroon komt van Jessie at home
Toen Jon deze doos zag kon hij niet wachten tot ik klaar was met al het lekkers uit Gouda er uit te halen, hij paste er zo ook al in
En ja, toen de doos leeg was kon hij er helemaal beslag op leggen; Evelien droeg de doos met Jon er in naar de kamer, en hij is er zo blij mee. Precies de juiste hoogte en juiste breedte, niks meer aan doen. Behalve misschien die flapjes er af halen en de buitenkant een mooi kleurtje geven?
En waar ik blij mee ben? Dat de pakjes met stroopwafels gewoon ingevroren kunnen worden en maanden goed blijven, want ik heb geen zin in “oei ik groei”. Jaja, ik weet het, gewoon afblijven, maar ze happen zo heerlijk weg 😬
Ik heb vanmorgen het miniquiltje gesandwicht, met een grote vierkante ruler alles haaks en recht gespeld
met lange dunne speldjes, want met veiligheidsspeldjes werken is nog te pijnlijk voor mijn duim- en vingertopjes
En na de lunch (heerlijk broodje gerookte makreel 👌) heb ik een begin gemaakt met het doorquilten, eerst heb ik het middelste deel in de ditch gequilt tegen de blokjesborder aan, toen met een lineaal op de blokjesborder een lijntje getekend om de buitenrand aan te geven, zodat ik met het diagonaal doorquilten wist waar ik moest beginnen/stoppen.
Toen ben ik gaan meanderen, wel heb ik precies rond de maan en de heks gequilt, en besloot ik ook langs elk lettertje van de bovenste tekstregel te quilten
Ik zie dat ik nog een lijntje moet quilten linksonder tussen de maan en het spinnenweb. En ook die paar steken die over de B gaan even uithalen of retoucheren met een stift.
Ik had Beware ! ook helemaal rondom gequilt, en toen viel het op dat de regels waar ik niet rond de letters had gequilt als rupsjes bol stonden. Dus begon ik de groene regel ook te quilten
Hier ben ik bijna klaar, zie hoe plat het nu ligt. Haters 👿 noemen het “doodquilten” als alles plat is gequilt. Niet mijn probleem 😇
Ik zal morgen bekijken of ik de andere regels ook plat ga quilten, ik hoop denk dat het niet nodig is.
Achterkant is ook niet verkeerd.
Na de regen van afgelopen dagen is het gelukkig weer even droog, wat viel er gisteren weer veel, de guldenroede lag hier en daar plat, maar de rest staat er mooi bij. Echte herfstkleuren.
En de vijver is niet meer te zien, een groene oase aan verschillende structuren en kleuren groen met vlekjes geel, oud rose en lila
Er groeit weer veel woekerend onkruid langs de border, deze zal ik er zo uittrekken, en dan ga ik nog voorzichtig wat haken.
Dit heb ik gisteren en vanmorgen gedaan, alleen het crème kleurige hè. Evelien was begonnen aan een deken te haken van restjes wol, en dat werkte heel aanstekelijk.
Of ik al een blogje had geschreven, wilde manlief na de lunch weten, hij leest ze zo graag ☺️ Het is niet zo dat we mekaar niets te vertellen hebben en dat hij alleen maar op de hoogte blijft van het reilen en zeilen via mijn blogjes, dat zou wat zijn. 😬 Ik was afgelopen week een beetje inspiratieloos, keek tv, haakte een paar hexagonbloemen (van de onderste moet ik de lichte rand even opnieuw doen, heb een hoekje verkeerd gedaan zie ik nu)
En ik speelde wat Pokemon vanuit de luie stoel, een account van mij, van Jon en van Puk
Puk vond het wel heel leuk
Het ochtend ritueel van de geduldig wachtende katten, dit is mijn uitzicht ‘s morgens (Sherlock is er niet wild van)
En zodra ik klaar ben kijken ze vol verwachting uit naar de schoteltjes havermelk, meestal krijgen ze een eetlepel de man kat
Toen Jon de enige was die dit lustte had ik aan mijn ontbijt kom genoeg, en toen Puk en Fay kleiner waren en er achter kwamen dat wat Jon lust hun ook zeker zal smaken, kwam er een schaaltje bij waar ze zo schattig naast elkaar uit dronken. Maar het schattige ging er af toen Puk zijn kopje groter werd en Fay hierdoor minder de kans kreeg, dus krijgt ze sinds een paar weken elk een eigen schaaltje.
Van de week had ik kip klaargemaakt, Puk stond naast me op te letten of alles goed ging toen ik het uit de pan schepte, in de hoop dat er iets naar beneden kwam uiteraard, en Jon en Sherlock waren nadat ze het gesmekkel in de keuken hoorden er ook als de kippen bij om een vorkje mee te prikken. Ze kregen elk een stukje maatje pink.
Fay liet zich niet zien, en pas nadat alles was opgeruimd zag ik ze buiten liggen, slapend op het bankje. Ik had een stukje apart gehouden voor haar en serveerde dit op een poezenschoteltje, het kon na afloop gelijk de kast weer in, helemaal schoongelikt.
Het was te warm om te spelen toen ik uitgebloeide bloemen uit plantjes knipte
De Canna’s staan er voor schandaal bij, de slakken lusten er wel pap van en hebben zoveel van de planten gegeten dat ze amper de kans krijgen om te groeien. Ik meende hier ook nog enkele dahlia’s te hebben neergezet, maar die zijn ook al opgegeten. Aan de egels ligt het niet, die komen elke avond in de tuin en eten er al krakend lustig op los, en voor middernacht krijgen ze als toetje een schepje kattenvoer (kip) wat ze ook zeer luidruchtig naar binnen werken.
Voor de pruimen was ik al bijna te laat, elke dag checkte ik of ze al rijp waren,
maar de wespen waren me te snel af en lieten zich de rijpe vruchten welgevallen; de helft was aangevreten, een deel lag op de grond voor andere beestjes 🐛 om van te smikkelen, ik vond er gisteren nog een paar die redelijk gaaf waren. Afspoelen en de aangetaste delen wegsnijden, en toen bleef er zowaar nog een lekker hapje over voor mij. Gelukkig blieft manlief ze niet, anders had ik nog moeten delen 😅. Hij komt niks te kort hoor, daar zorg ik wel voor. Gelukkig smaken de zelfgebakken waldcornboterhammen hem weer uitstekend sinds gisteren, en de broccoli soep met balletjes, dat maakt het leven wel wat prettiger hè. Heel langzaam begint de smaak weer terug te keren, net als zijn haren.
De woest ingekorte takken van de Viburnum zien er weer aangekleed uit, zo komt hij wel goed de winter door, hopelijk met bloemen op deze takjes.
De lavendel haag in de voortuin heeft een knipbeurt gehad, ik deelde bosjes uit aan voorbijgangers en de buren, en legde de rest in de doos; hier helpt Jon me de bloemen te bundelen
En een uurtje later hingen alle bundeltjes gezellig bij de voordeur te geuren, gewoon voor wie wilt hebben om mee te nemen
Blij met de bewolking van vandaag,
het is nu pas een beetje aan het miezeren, gelukkig niet rond het middaguur toen ik buiten Pokemon speelde (drie uur de tijd om een shiny raidboss te vangen), het was zalig weer om zonder jas rond te fietsen.
en ik ving er vijf 🥳 Sherlock was vannacht niet thuisgekomen, pas rond half vier kwam hij binnenlopen, beetje nat van de miezerregen, maar verder alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat hij zo lang was weggebleven. Hij had niet echt honger, maar wel trek in een lekker snoepje, en dit liet hij merken door gelijk door te lopen naar de trap en daar halverwege op te gaan zitten en zijn lipjes aflikkend mij tussen de traptreden door aan te kijken. Niet normaal.
Met huisdieren hoef je niet bang te zijn dat je voor niets stofzuigt,
vooral Puk neemt de laatste tijd veel zand en zulks mee naar binnen, hij houdt wel van een stofbadje
Veel vrachtverkeer in de straat gisteren, en een vette hijskraan werd geparkeerd voor ons huis. We waren op tijd op de hoogte gebracht door de overbuuf, er werd een dakkapel geplaatst aan de achterzijde, waarom vragen we ons af, want ze gebruikt het huis enkel als schoonheidssalon. Misschien gaat ze er weer wonen, wie weet, ik zal het ze de volgende keer wel vragen. We vonden het machtig interessant
En er viel niks naar beneden, ook wel fijn.
Jon mistte het laatste deel, hij was uitgeput van alle opwinding en moest even bijkomen op het logeerbed.
Vanmorgen zat ik al vroeg bij de garage, de airco blies geen koude lucht, de afspraak van twee weken geleden was ik compleet vergeten, ik kwam er die dag drie uur te laat achter en moest een nieuwe afspraak maken. Het was al 28°C om half tien, ik was wel blij dat het lekker koel was in de garage, de stoelen zitten lekker en ze hadden lekkere koffie en hele lekkere Luikse wafels, dit alles maakt dat het niet echt een straf is als je moet wachten. Ik had mijn haakwerk mee, ik had al hier maar wilde ook zien hoe ze het deed, en met behulp van haar uitleg op YouTube kreeg ik het maken van de hexagon rand onder de knie, ook al moest ik in het begin een paar keer uithalen. Hier zag het er nog rond uit, en ik dacht echt dat dit hem niet ging worden
Maar na de volgende toer was ik hoopvol, ook al was er nog veel ruimte voor verbetering
Na twee uur had ik er al zes klaar, helaas konden ze de lekkage in de airco niet vinden, maar konden ze hem wel weer vullen met fluor en mag ik er over twee weken weer gaan haken, want dan zullen ze de lek wel vinden. Waarom dan wel en nu niet, daar wist hij geen zinnig antwoord op te geven, en gek genoeg vroeg ik niet door. Zo’n ramp is het ook niet, een paar uur verplichte rust in een koele ruimte.
Na thuiskomst lunchen, een uur later een vinger aan de pols videogesprek met de oncologie-diëtiste van The Right Meal, fijn om tips te krijgen, want het eten smaakt DH nog niet zo.
Sherlock kwam even binnen om af te koelen op de tegelvloer, Puk kwam er gelijk bijliggen om te spelen, maar hier was Sherlock niet van gediend en duwde hem van zich af
Boodschap begrepen, even lekker uitrekken, maar wel stiekem hem toch aanraken
Nee, hij heeft het niet door
Met sportkleren aan gingen we op pad, want de fitness/revalidatie bij Fytaal ging gewoon door, ook al was het 38°C. Gelukkig was het lekker koel in de auto 🥶
In de sportzaal stond de airco ook aan en de oncologie fysiotherapeut hield in de gaten dat we het rustig aan deden. Ze had het niet druk want we waren maar met ons drieën, de andere zes hadden zich afgemeld. Het voelde goed dat we zijn gegaan, lekker in beweging zijn, even alle spieren gebruiken zonder dat er bij gepuft en gezucht werd.
Terug thuis werkte ik alle draadjes weg, Ooh dat ziet er leuk uit! Er komt nog een randje om de hexagonnen, elk een ander kleurtje
Opeens kwamen Fay, Puk en Sherlock binnenlopen en gingen onder de stoelen liggen, zo te zien hadden ze het warm
Jon kwam even poolshoogte nemen
Ondertussen draait Puk heel rustig aan de bal van de stoelpoot, deze floept er elke keer vanaf als iemand de stoel optilt.
Ik schrok toen ik in de keuken naar buiten keek, niet vanwege het dorre gras, maar ik zag veren. Bij nader inzien bleken de veren vast te zitten aan een kattenspeeltje waarmee ik gisteren samen met Jon speelde en vergeten was naar binnen te halen.
Ik wilde eigenlijk zo de boel tegen mekaar open zetten, maar het is met 32°C nog zes graden warmer dan binnen, dus dat schiet niet op.
Het zal jullie misschien opgevallen zijn dat ik het kleine gradenteken ° heb ontdekt dat bij de C hoort. Ik kon het nooit vinden op mijn iPad/iPhone, blijkt dus als je het getal 0 “ingedrukt” houdt, je hem ziet verschijnen, zo leerde ik van dit YouTube filmpje
helemaal happy, ach, ik heb niet veel nodig.
Terwijl Fay onkruid wiedt kan ik even een blogje schrijven
De bananenplant en sereh staan sinds het weekend weer buiten, het was zulk lekker weer
Na het grasmaaien ruikt alles zo heerlijk
Frisse kleuren
De vijver wordt aan het zicht onttrokken door de hard groeiende herfstasters en verbena
De wintergroene magnolia staat in bloei met twee bloemen, toen ik de eerste bloem ontdekte was ik opgewonden als een klein kind dat in de rij staat voor de zweefmolen
Bij de tweede bloem was het er niet minder om, jeetje, nog een, maar je moet er wel opletten, want de bloemen blijven maar heel kort mooi,
hooguit twee dagen
Een subtiel zoete geur komt er van af
en dan verwelken ze alweer. Dus als je een paar dagen van huis bent, of om welke reden dan ook niet naar de boom heb gekeken, kan je het zomaar missen.
Toen ik vorige week met vers gebakken scones even langswipte bij Ellie die net was verhuisd, kwamen gemberkoekjes ter sprake; ze hadden een doos koekjes gekocht bij Ikea denkend dat dit gemberkoekjes waren, niet dus, het bleken de wel lekkere maar zo verslavende havermoutkoekjes te zijn, van die flinterdunne crunchy gebakken lucht koekjes, en opeens had ik zin in gemberkoekjes.
Na een paar dagen van wegdrukken en negeren ging ik ze toch maar maken, dat is de enige manier om van dit soort obsessies af te komen, en ik bakte het soort met zachte binnenkant en krokant jasje. Om ze iets pittiger te maken ging er een mespuntje witte peper bij en een half potje kleingesneden gemberbollen, of te wel stem gember. Ik gebruikte dit recept, zo zalig, drie koekjes waren op voordat ze de koektrommel zagen, en de helft van de lading bracht ik gelijk naar Ellie voordat er niks over zou blijven. Ik ga nog een lading maken, maar dan de dunnere krokante variant, even een goed recept zoeken, internet staat er vol mee. Bij de supermarkt kocht ik een groot stuk gember, de helft wil ik versuikeren (eerst klein gesneden stukjes een klein uurtje net onder de water laten sudderen, en na afgieten hetzelfde gewicht van gember aan suiker erbij doen met een paar eetlepels van het afgegoten vocht. Dit zachtjes aan de kook brengen en al roerend laten kristalliseren, uitstorten op bakplaat en uit elkaar halen, en zodra het helemaal is afgekoeld kan je dit drie maanden in afgesloten pot bewaren) De versuikerde gember geeft weer net een scherpere zoete smaak en dit gaat dan ook door het koekjesdeeg, samen met droge gember poeder, geraspte gember, en stem gember.
Laatst stond er gebakken zalm op het menu maar bleek de whiskey cocktail saus van Calvé ranzig te zijn geworden, gelukkig kwam ik hier op tijd achter, maar om naar de winkel te gaan om een nieuw flesje te kopen stak me tegen. “Is zelf maken geen optie?”, vroeg manlief, en toen herinnerde ik me dat dit de laatste keer ook goed beviel, en ik had alles in huis. In het potje deed ik eerst een eetlepel whisky, een eetlepel tomatenketchup, drie eetlepels mayonaise, deksel er op en schudden maar. Na het proeven gingen er vier druppels Worcestershire’s saus in, beetje peper en zout, weer schudden en proeven, niks meer aan doen. Zalig!
Minder zalig: de geur van zweetvoeten hing naast de tv bij het raam, en de bloemen aan de fluweelplant zijn hier verantwoordelijk voor, maar ze zijn te mooi om er uit te knippen, iets wat mensen doen als de geur door de hele kamer gaat. Gelukkig ruik ik het alleen in deze hoek.
De tas met restjes van de Harbour Blanket liet ik express in het zicht in de woonkamer staan (men struikelde er net niet over) zodat het niet als andere restjes vergeten zou worden. Ik had bij Tertia gezien dat ze bezig was met het haken van leuke bloemen, en omdat ik tot nu toe alleen maar recht had gehaakt met flauwe bochten wilde ik een heldere uitleg over mooie rondjes haken en hoekjes omgaan en vond er eentje bij jessieathome.com en ging aan de slag. Rond de bloemen wordt een hexagon vorm gehaakt, dit doe ik later. Het eerste bloemetje links is duidelijk te strak gehaakt, het laatste bloemetje is misschien iets te los?
Op momenten als deze mis ik de Herelse bee, want waar je ook een vraag over had, er was altijd wel iemand die het je kon vertellen en laten zien hoe het moest, en je ook wees op wat je verkeerd deed of waar je beter op moest letten. YouTube toont de uitleg, maar met een “Doe ik het zo goed?” vraag kijken alleen de voorbij lopende of naast me liggende katten me aan. Die vinden alles goed, zolang er ook af en toe maar wat te snaaien valt.
Sherlock gaat ‘s morgens graag via het keukenraam naar buiten, en Puk hupte achter hem aan, beetje gedesoriënteerd om zich kijkend.
Sherlock hoorde dat ik brokjes in hun bakjes deed, en kwam weer naar binnen
en voor het eerst kwam Puk ook via het raam naar binnen
Aan het eind van de middag ging ik na het onkruid trekken, struikjes snoeien en uitgebloeide bloemen wegknippen, waarbij Puk me op de voet volgde,
even op de schommelbank zitten, en gelijk nam Jon plaats naast mij
Hij is altijd zo blij als hij als enige de volle aandacht krijgt
Even de voortuin laten zien, een hele droge voortuin waar ik nog steeds zoekende ben met wat ik het beste kan doen met de grote bak waar het gras in groeit. Momenteel houd ik het bij steeds kortknippen zodat de vaste planten nog te zien zijn en hun ding kunnen doen. De brem heeft dit jaar niet gebloeid, gevalletje te laat snoeien doet niet meer bloeien. Dit jaar heb ik er dus niets meer aan gedaan.
Na een ochtend van achter elkaar aan rennen maken de kleintjes zich klaar voor hun middagdutje
Jon liep eind van de middag te zeuren om eten, en toen ik met hem meeliep naar de keuken zag ik het, wat een huishouden, de bakjes zijn leeg, nou ja, bijna leeg maar in de ogen van een kat zit er niks meer in.
De laatste week zijn de kleintjes snel binnen voor de nacht, ik steek mijn hoofd buiten de schuifpui, roep “eten”, loop de keuken in alwaar Jon me ongeduldig staat op te wachten, en rammel expres hard met de metalen voerbakjes terwijl ik er brokjes van grote hoogte in laat vallen. En opeens draaien er vier katten om me heen (gelukkig staan er geen buren aan de deur, die ook wel zin hebben in eten) en hoor ik DH de schuifpui dicht doen, mission accomplished. We kunnen weer met een gerust hart gaan slapen.
