Zondagmiddag, de buren hebben een feestje, kinderen spelen en ouders kletsen, muziek staat zacht, zo attent. Dat was de avond ervoor wel anders, ergens achter ons huis was een groot feest gaande, heel groot als je af moest gaan van de volume van de muziek. Het was al aan de gang toen we aan het begin van de avond thuis kwamen van een verjaarsbezoek bij schoondochterlief, ze werd lekker verwend met veel cadeautjes, en we genoten allemaal van Sophietje, zo lief en vrolijk als ze is. Zo schattig wanneer ze op schoot zittend opeens beide armpjes omhoog beweegt als in het liedje “In de maneschijn”, en straalt als het liedje wordt gezongen.  

Toen we tegen middernacht naar bed gingen bonkte er nog een harde beat door de wijk, pas rond twee uur/half drie werd het stil. Nou ja, liever harde muziek dan scheurende auto’s en blaffende honden.

Ik had gestofzuigd en gedweild en ging even buiten zitten, het gras moest nog gemaaid worden, maar ik gunde de buurt en mijzelf rust

en ging met een kopje koffie genieten van het late middagzonnetje. Ik had eind vorige week de uitslag van de biopt uit het plekje op mijn arm gekregen, het was geen huidkanker maar een soort wrat, heel bizar. De dermatoloog wilt me over twee maanden terugzien en zal dan het plekje bevriezen, en gaat ook weer naar mijn handen kijken waarvoor ik nu een andere crème heb gekregen. Uit de biopt bleek dat het een eczeem is, naam is me ontschoten, als de crème maar helpt. Ze verwachte van wel.

Jon kwam erbij zitten en ging zich wassen, wel zo kies om met zijn rug naar mij toe te zitten

Fay kwam tevoorschijn vanonder de struiken waar ze blijkbaar had geslapen, ze kneep met haar oogjes om te wennen aan het felle licht, zag me zitten en sprong op tafel, en na een paar aaitjes ging ze erbij liggen, heel lief spinnen en genieten van nog meer aaitjes. 

Jon stopte met zich te wassen en kroop wat dichterbij, en zo zaten ze tot ze meesjes zagen fladderen bij het voerhuis en even later Sherlock zagen rondrennen achter een ontsnapte kikker. Hij verdween met een plons in de vijver, de kikker, en Fay en Jon kwamen er bij om Sherlock te troosten.  Even later renden ze achter elkaar aan door de tuin en door het huis, zo leuk om te zien hoe lief ze samen kunnen spelen. 

Tijd om het eten in de oven te zetten, gelukkig hielp Evelien met snijden, wat een hoeveelheid (een deel voor de diepvries), er zat ook zout, peper, knoflook en olijfolie door deze groenten, 35 minuten op 180°C, halverwege de tijd even omscheppen. Daarna op het bord met gebrokkelde geitenkaas er over en parelcouscous er bij, smullen maar.

Er wordt flink afgehaakt in huize Jacobs, Evelien is bijna klaar met haar deken

en ik kon maandag weer enkele hexabloemen in de glazen vaas stoppen

Rond de witte rand komt weer een andere kleur, en zo komen ze uiteindelijk tegen elkaar aan, al hakend zet je ze zo vast. Nooit eerder gedaan, maar we zullen het gaan beleven. Het patroon komt van Jessie at home