Voor de hartjes van de hexabloemen kwam ik gele wol te kort, in het fotoroldoosje zitten tien hartjes, en ik denk dat ik uit het kleine restje wol nog hooguit vijf kan halen

dus bestelde ik er dinsdag een bol bij, en omdat de verzendkosten hoger waren dan wat die ene bol waard was, bestelde ik wat meer kleuren (dezelfde kleuren die ik al heb gebruikt), en een dag later was de doos al binnen.
“Die doos is van mij 😻”, zie je Jon denken.

Even om eentje een randje haken om te zien hoe groot ze dan zijn,

Nog eentje dan, en gelijk vasthaken aan de andere bloem; je ziet goed dat het haken van de gele hartjes niet mijn favoriete werkje is, ze zijn allemaal anders van maat en netheid, maar ik heb het losgelaten.

Oei, ik heb iets verkeerd gedaan. Zie maar, ze zitten niet allebei met de goede kanten naar boven (je ziet het oa aan de buitenste rand, de kettingsteek ontbreekt bij de oranje rand aan de buitenzijde).

Uiteraard had ik de losse draadjes al keurig weggewerkt en moet ik een stukje haakwerk losknippen, snel opgelost en opnieuw gehaakt

En toen nog twee gedaan

Met het kussen er onder om het werk hoger te hebben en mijn handen te ondersteunen

Oeh, verslavend. Nu kan ik het een beetje afwisselen, losse hexagonbloemen haken en ze aan elkaar haken.

Evelien is klaar met haar randjesdeken, in een randje bovenaan kwam ze van het grijs net te kort om volle toeren te maken, dus wisselde ze het af met  crème, leuke oplossing.

En ze is nu begonnen aan de scrumptious tile blanket met wol uit eigen voorraad. Een pittig patroon voor een beginner, maar afdoende leert ze en gelukkig kan je op YouTube heel veel uitleg vinden. En het is lang niet zo saai als alleen maar banen van hetzelfde haken.

De herfstasters van dichtbij, de kleuren groen, paars en geel gaan zo mooi samen

Ik raapte een groot magnolia blad van het natte gras af en een kleine salamander bleek er onder te zitten, het beestje liet zich makkelijk oppakken en ik legde hem tussen de planten bij de vijver zodat ik er niet op zou stappen, en hij verdween razendsnel uit het zicht.

Sherlock legde een vette kikker op het gras neer en toen deze na een klein bemoedigend tikje met zijn pootje niet bewoog, en Sherlock zijn aandacht even verslapte en opkeek toen hij een vogel hoorde kwetteren, raapte ik de kikker op en liet het los in de vijver. Heel even lag de kikker roerloos in het water tot het doordrong dat hij veilig was, en met een paar grote slagen zwom het weg onder de waterplanten. En Sherlock speurde nog lang het grasveld af naar de kikker 🤣