De schuintegenoveronsburen hebben een vijgenboom in hun diepe voortuin, zo ontdekte ik enkele weken geleden- of was het alweer twee maanden geleden? Ik had bij hun aangebeld omdat ik iets wilde vragen, en toen ik tijdens het afronden van het gesprek de boom ontdekte en zag dat hij vol met vruchten zat, en vroeg of ze lekker waren, zei hij dat hij het niet wist. Hij gaf ze altijd weg, en plukte er eentje af voor mij en ging weer naar binnen. Toen ik hem twee dagen later weer zag, zei ik dat de vijg heel lekker was, en dezelfde avond stond hij met een zakje met een handjevol vijgen aan de deur. En een week later kreeg ik weer een tasje vol. Je kan ze in de koelkast bewaren, maar ook niet oneindig, een jam maken was een optie maar zoveel jam eet ik ook weer niet.
Dus dan maar taart 😆 want die komt wel op. Ik heb dit recept van Eef gebruikt, met frangipane beslag, Oeh zo lekker. Dit was de eerste keer dat ik frangipane heb gemaakt, en het is voor herhaling vatbaar. Een taartje is op, en de andere -die ik voor de schuintegenoveronsburen had gemaakt maar ze waren twee dagen achtereen niet thuis- ligt in de diepvries.
Met zoveel regen en dus weinig zon was het wel somberen voor mij, en zag ik de tuin alleen als ik de katten in en uit liet, kijkend naar links
Voor me uit
En naar rechts
De witte tegels liggen er voor schandaal uit, maar erger nog, ook een beetje glad als ze nat zijn, dus moet ik een dezer dagen met de hoge drukspuit aan de slag gaan. Zo geen zin in. 😕
Even naar buiten gelopen om keukenafval op de composthoop te gooien, Fay hield me op afstand in de gaten, hier vind ze een vogeltje interessanter.
En een foto maken van deze opvallende bloeier, de Fatsia Japonica was een cadeautje van Sommeke die het binnen niet goed deed en het buiten al jaren reuze naar zijn zin heeft
Fay kwam gelukkig mee naar binnen toen het steeds harder ging waaien, er was voor de avond en nacht storm voorspeld en dus was ik blij dat ze weer binnen was. Sinds ze een week huisarrest achter de rug had huppelt ze nu al ruim een week alweer elke avond vrolijk naar binnen (ik had moeten afkloppen toen ik dit typte). Hier ligt ze naar de rond dwarrelende blaadjes te kijken.
Jon vond het binnenzitten helemaal niet erg, vooral niet als hij op mijn schoot mocht liggen. Intens genieten.
Om het navelstaren te onderdoorbreken ben ik op de naaikamer verder gegaan met Sophie’s drakenjasje en een egelblokje. Eerst zal ik het jasje laten zien, ik heb de voering op de tussenvulling gestikt (freemotion zonder af te tekenen, dus met een variabele maat van het raster), met hier en daar een hartje om het te personaliseren.
En op de jas had ik de zakken op hun plek gelijmd en deze een nachtje onder druk laten drogen, vastspelden is met deze softshell stof geen optie. Het vastnaaien ging hierna heel gemakkelijk
Het is allemaal vrij vlot gegaan, hier moest ik enkel nog de mouwen sluiten en alles op de randen doorstikken
Ik moest even naar de wc, gooide het jasje over de stoel, en zag bij terugkomst dat mijn plekje was ingepikt
Ik heb de voering van de mouwen iets korter geknipt zodat de buitenstof een stukje naar binnen omgevouwen zit, hier op de foto heb ik de mouwen een stukje omgeslagen, zo kan ze het dragen als de mouwen te lang zijn. Morgen komen ze langs, en als ze bij het passen liever elastiek in de mouwboordjes wilt hebben, dan is dat zo gedaan
En kijk hoe leuk met het doorlopende printje gescheiden door de knalroze rits
De zachtroze voering heeft een hele mooie glans, dit heeft mooi uitgepakt vind ik, en ik ben ook tevreden met de ophanglus. Het is gewoon zo fijn als opeens dingen wel goed gaan.
En omdat ik toch in de flow zat heb ik nog snel een legging en sweatshirt gemaakt voor Sophie, hier rusten ze in afwachting op de laatste meetresultaten
De binnenkant van deze schattige stof is een superzacht hoogpolig vachtje, dus als legging lekker warm. Door het licht valt het doorstikwerk langs de hals en zo op, in het echt is dit niet.
En nu weer verder aan het babyquiltje,
Jon was blij dat hij mocht assisteren bij het egeltje, het was opletten geblazen
En was hier zo doorgewinterd in dat hij het met zijn ogen dicht kon doen, “hiero, nu dit lapje”
En met een blij hart prikte ik hem vast op de designwall
Bij zijn vriendjes
Egel nummer twee is ook in de maak, deze komt rechts onder tussen de uil en het konijn.
Twee uur op bezoek bij een lieve “schoolkennis” (haar zoon zat op de basisschool in de klas bij Tim) en ik kwam gesloopt thuis, het was wel fijn om er even uit te zijn, even praten over Perry met iemand die hem van vroeger kende, maar het vreet energie. Mijn lief is al negen maanden en een dag dood 😩 ik mis hem toch zo.
Diepe zucht. Even bijkomen met Jon op schoot.
Donderdagavond kwamen Suzanne en Ferry gezellig mee eten, Evelien had Mexicaanse wrapvulling gemaakt, en na het eten liet Suzanne de tas zien die ze had gemaakt op de Elna Lotus; voor het eerst een tas maken en dan gelijk eentje als deze 👌
De tas heeft een dubbele voorkant met rits aan de binnenkant om de verzameling buttons en speldjes vast te kunnen zetten zonder dat je ze kwijt kan raken en wel kan zien door het vinyl.
Heel knap gedaan. (hier zit een trotse moeder)
En vanmorgen toen ik terug van de kapper afkomend een rondje door de stad liep kwam ik ze weer tegen, samen met haar man. Ze vroeg hoe het met me ging, want ze hadden allebei gezien dat het bezoekje aan hun er flink had ingehakt bij mij.
Ik had begin van de week het plan opgevat om vrijdagmiddag naar de bee te gaan, misschien niet zo slim om dan de kapperafspraak ook op dezelfde dag te plannen, maar ik heb doorgezet en er geen spijt van gehad, ook al kan me me nu echt opvegen. Het was gezellig op de bee, de groep was gelukkig niet zo groot, en wonder boven wonder is er ook wat uit mijn handen gekomen.
Ik had de Trade Wind blokjes meegenomen en heb van die “woven picots” op de bruine zeekomkommer geborduurd met de zelf geverfde gemêleerde perlegaren (ja het geeft nog een beetje af als de handen klam zijn, maar deze quilt gaat denk ik toch nooit gewassen worden).
Thuisgekomen heb ik het vlak voor het avondeten (een schaal witlofsalade staat al te wachten op het tafeltje) afgemaakt
Fay durft weer niet naar binnen te komen vanwege Halloween geweld in de straat voor en naast/achter ons huis. Het begon eind van de middag (ik was net thuis) al dat ze de opbouw bij de overburen wel erg spannend vond
Pas toen Jon naar het einde van het pad liep durfde ze ook de wapperende linten en doeken van dichterbij te bekijken
En zo zat ze ook nog even naast Sherlock, terwijl Jon wel al naar binnen wilde
Toen rond half acht de herrie losbarstte (mannen in het zwart met ijzeren staven achter zich aan trekkend over de stenen 😖) renden Jon en Sherlock naar binnen, maar helaas zelfs toen alles achter de rug was en het eten werd geserveerd bleef ze buiten om het hoekje van de deur zitten, heel zielig miauwend, want ze had wel honger. Dan maar weer buiten eten geven, ze kan in het schuurtje slapen in de wandelwagenwieg met schapenvachtje (hoezo verwend?), en hopelijk is ze het morgen alweer vergeten en durft ze dan wel weer naar binnen te komen.
ik houd van pittige gemberkoekjes, en niet dat je pas nadat je het koekje op hebt een vleug van gember meent te proeven. Dus ging er nog een theelepel gember poeder bij, plus een halve theelepel (op het gevoel) vers geraspte gember en vier fijngesneden gemberbollen op siroop (stemgember). Dit alles roerde ik door de stevige deegbal, lepelde balletjes deeg op het bakpapier, en op elk balletje legde ik een plakje stemgember en er ging ook een beetje kristalsuiker over de koekjes. En hup de oven in die ik iets lager had gezet (170° fan) en de koekjes een paar minuten langer in liet staat, 20 minuten. Eenmaal gebakken en veilig om te eten proefde ik het koekje, hmmmm, lekker, maar het mocht nog wat pittiger. Dus hup nog een paar gesneden gemberbollen en geraspte gember er doorgeroerd, en bakken maar. Plaat nummer drie dus.
