Sherlock lag lekker te slapen terwijl ik bezig was
Met Friction pen tekende ik de lijnen waar ogen en neus kwamen, en met een zwarte stofstift tekende ik de lijnen waar ik later moest naaien
Het was een gepiel en gepeuter om de delen allemaal netjes op, onder en naast elkaar op de witte stof gestreken te krijgen, gelukkig hielp Jon me
Ik vond het moeilijk om kleuren te kiezen, ik vind de bril te donker maar misschien valt het later wel mee.
De arm van de dame komt er later aan, eerst moet dit vastgenaaid worden, en dan komt de onderste border er op, en dan de arm, een staartje en de letters. Tegen de onderkant van de witte stof spelde ik theezakjespapier, dit voorkomt het trekken van de stof, en ik merkte tijdens het naaien dat het ook zorgt dat de stof gladder is, makkelijker glijdt tijdens het maken van de bochtjes
Op de beschrijving staat dat Amy garen gebruikte dat een tint donkerder was dan de stof waarop genaaid moest worden, maar ik doe alles met zwart, gewoon omdat de tekening ook cartoonesk is. De zwarte stippen op de ogen heb ik met een textiel gel pen gedaan (niet de micron pen)
Hier zijn de krulspelden ook gestikt met de festonsteek, een gepriegel maar wat maakt het een verschil. De onderkant van het linker kraag deel mag ik pas naaien als de border er op zit zodat de arm er ondergeschoven en ook vastgenaaid kan worden.
Om te voorkomen dat Jon eraan gaat peuteren omdat hij het beter meent te weten, heb ik het met speldjes vastgemaakt aan het andere quiltje.
Hmmm, nu ik de foto bekijk, vind ik de blauwe bol wol op het zwarte katje niet kloppen, het valt amper op. Het zit nog niet vastgenaaid, maar wel vast gestreken. Om het los te maken moet je gewoon dit deel met de strijkbout verwarmen om de lijm zacht te maken, en dan gelijk met een speld tussen de lagen heen en weer gaan. Dus niet gaan peuteren en trekken terwijl de delen nog of alweer koud zijn, want dan trek je het kapot.
Categoriearchief: Applique
Allemaal katten
Woensdag samen ontbijten voordat de katten buiten gaan spelen, ondanks de regen
En ik haakte nog een paar bloemen aan de groeiende deken, Fay kijkt of ze goed vast zitten
Na de lunch verplaatsen manlief en ik ons naar boven om in onze eigen werkkamers aan de slag te gaan, hij met cijfers werkend en ik met papier en pen. Kijk toch hoe netjes mijn werkplek weer is
Fay en Sherlock hielden me gezelschap
Terwijl ik eerst alle patroondelen overtrok
De stofjes bij elkaar zoeken was een klus waar ik de rest van de dag zoet mee was
De volgende dag zette ik mijn strijkplankje achter me neer, heel blij mee
en ging op zoek naar de stift om de zool van mijn strijkboutje schoon te maken. Nergens te vinden đŁ en deze la was de laatste optie, maar wat een bende, en helaas lag de stift hier ook niet in.
Ik besloot de la eerst uit te mesten, het ijzer smeden als het heet is, en nog geen uur later was ik klaar en moest ik alleen nog wat spulletjes die op de snijtafel lagen opbergen, locatie elders. Jon was alleen niet zo te spreken over hoe de pers stond, hij leek veel kleiner zo.
Ik ging naar beneden om een kopje koffie te halen en zag Sherlock buiten op het bankje onder de veranda liggen, hij kwam niet naar binnen toen ik hem riep, Fay wel, maar meestal komt Sherlock als eerste met Fay in zijn kielzog. Ik liep naar hem toe, hij dook weg onder de bank maar ik kon hem gelukkig wel voorzichtig oppakken en bracht hem naar binnen. Hij voelde warm aan, en ik voelde dat zijn rechter pootje waar hij krabwonden had veel dikker was dan zaterdag. Vorige week had hij gevochten en zondag zat er bloederig vocht op dat pootje, het abces was open gebarsten en meestal geneest dan de wond en verdwijnen dan de klachten. Maar helaas deze keer niet. Ik belde naar de dierenarts. âHoe lang duurt het om hier te zijn als u nu vertrekt?â, vroeg de assistente. âAls er geen boom op de weg of op de auto valt kan ik er over een kwartier zijn,â zei ik, en ik mocht gelijk komen.
Heel Nederland wordt geadviseerd niet de weg op te gaan, maar voor een zieke kat maak ik wel een uitzondering. De hele rit hoorde ik een zielig miauwende Sherlock tot ik de kooi op het bankje neerzette, en toen was hij stil. Hij had een andere dierenarts, een jongeman met een zware stem, en ik merkte dat Sherlock banger was dan normaal. Het liefst hebben we een vrouwelijke dierenarts voor hem, maar dat was nu niet gelukt.
Flinke koorts en een ontstoken onderpootje, pijnstilling en een antibioticakuur van een week, pootje ontlasten, probeer hem een paar dagen binnen te houden, (yeah, right).
Thuisgekomen kreeg Sherlock zijn medicijnen, ik mijn koffie en ging ik boven verder met de stofjes uitzoeken, strijken en patroondelen erop strijken, met Jon als mijn lieftallige assistent
Toen hij zag dat ik het goed deed, trok hij zich terug
en aan het eind van de middag was ik al zover gekomen, zie ze daar liggen met haar blote borsten, best wel een wulpse kattendame.
Na het eten ging ik nog even naar boven om te knippen wat ik eerder op stof had gestreken, gelukkig voor Jon stond het strijkboutje al een tijdje uit, anders had hij links geen snorharen meer.
En uiteraard werd er ook nog wat gehaakt, elke dag een paar bloemen.
Hart en ziel
Het laatste blokje festonneren ging niet zonder slag of stoot, toen ik dacht klaar te zijn met weer een rol stof bleek de spoelgaren in staking te zijn geweest, ik kon de bovendraad er zo afritsen
En aan de onderkant zag ik dit
Toen ik de spoelhouder eruit haalde rolde het spoeltje op de grond, dus weet ik niet wat er gaande was, maar na opnieuw erin stoppen ging het naaien weer prima. Sherlock kwam aanrennen toen hij me hoorde zuchten, ging erbij liggen toen hij zag dat het goed ging,
Even kijken of dit bochtje lukt
En daar hangt hij, gesandwicht te wachten op quiltsteekjes
Er lagen zoveel papiertjes en draadjes op de vloer dat ik het snel opveegde voordat we (de katten en ik) het door het hele huis liep, en toen ik mijn bureaustoel op zijn plek rolde merkte ik dat de wieltjes niet meer rolden. De stoel op zân kop en ja hoor, een dikke prop rond elk wieltje. Ik kon met mijn schaar de prop doorknippen,
en later met een tornmesje langs de as van elk wieltje de draden doorsnijden en wegtrekken. Was hier een half uurtje zoet mee, gelukkig had de stoel maar vijf wieltjes
Toen deze klus geklaard was begon ik aan de volgende, patronen van de Frida Kahlo BOM op stof overtrekken, Jon hielp mee
Als oud ic/ccu verpleegkundige ging mijn hartje sneller kloppen toen ik deze tekening zag. Na een stukje rood te hebben nat gemaakt vond ik het toch makkelijker om de blauwe delen eerst te doen,
De lichtblauwe banen op de achtergrond kleurde ik in en maakte ik daarna nat met een inch brede kwast, grote stappen snel thuis, maar wel met de kleinere kwast langs de randjes om niets te raken. Dit kon nu drogen en ik begon aan het andere blok waarop een slang staat die twee speelkaarten omklemt, eentje met een olifantje er op en de andere met een duif. Over de rug van de slang loopt een tekening van ruiten, blauwe en oranje, de blauwe zal ik een andere kleur geven dan de banen die er achter lopen, anders lijkt het net of de slang gaten in zijn lijf heeft.
Later kleurde ik het olifantje, hier nog nat
en de duif in
Jon zag toe dat niemand er aan ging komen terwijl ik even boodschappen deed.
Het plasje water onder het hart heb ik lichtjes met blauw nr 900 gedaan en toen dit nog nat was ben ik er met wit Inktense potlood stevig duwend overheen gegaan, en dit met mijn wenkbrauwenpenseeltje bevochtigd en door het blauwe gemengd. Hier was het nog nat, maar eenmaal opgedroogd zag het er nog mooier uit.
Dit is het penseeltje, breed en heel dun, en de haren zijn stevig, ideaal voor hele smalle lijnen te kunnen trekken.
Hier is het plasje onder het hart al droog en zie je het verschil goed met toen het nog nat was, ik ben hier heel tevreden over.
Het hart is nu bijna klaar, en vandaag zal ik bedenken óf en zo ja wélke kleur ik tussen de blauwe banen zal doen. Er komen zwarte lijntjes overal omheen, dus het zal echt wel opvallen. Zoals jullie op mijn iPad zien is het voorbeeld van Hele Godden op zwarte stof geverfd met acryl verf van Lumiere.
Steek voor steek
Jon lag al in de startblokken, nu ik nog
Toen hij zag dat ik achter de naaimachine plaats nam wilde hij de rol plakvlies voor me pakken,
maar nee, niet nodig, ik gebruikte de rol met stikpapier achter de top om te zorgen dat door de vele festonsteekjes de stof niet gaat samentrekken.
Verder met de letters, QUILT is al veel netter gedaan, scheelt natuurlijk ook dat de letters groter zijn.
Eat en sleep volgden snel
Nu de rest nog. Sherlock was al miepend naar boven gekomen en sprong op de naaitafel
Ik luisterde ondertussen naar de video van Helen Godden die ze op de Frida Kahlo fbpagina had gezet; twee nieuwe blokken liet ze zien, ze gaf tekst en uitleg en liet daarna zien hoe ze het verven aanpakte. En ondertussen kletste ze er lustig op los als een sit-down comedian, ik schoot regelmatig in de lach, heerlijk mens.
Voor de sjaaltjes en de rest van alle applicaties maakte ik de festonsteek een tikje smaller, 1,5 bij lengte 2.0
Om aan de andere kant van het sjaaltje te komen maakte ik een paar stiksteekjes langs de onderkant van het gezicht
En aan het einde van dit sjaaltje stikte ik met rechte steek door zodat ik het werk draaiend het rode sjaaltje met de festonsteek kon doen. Natuurlijk kan je ook gewoon steeds afhechten, naar het volgende deel gaan, aanhechten en weer verder, maar waarom zou je als je gewoon met een rechte steek langs de applicaties kan gaan.
Ziet er leuk uit
Uurtje later was deze hongerige quiltster klaar, de tanden moesten eigelijk van stof maar ik heb het erop getekend en daarna met een rechte stiksteek genaaid, geen festonsteek dus zoals in het patroon. Misschien dat ik dit nog ga veranderen als het me teveel stoort, maar het zal wel niet, ik probeer me zo min mogelijk aan dingen te storen.
Even ophangen voor de foto, wat een verschil maken die zwarte lijntjes.
Wat een lief stelletje is het toch, liggen ze poot in poot
Sherlock is heel ontspannen en geniet van de aaitjes en het gekrabbel op en onder zijn kopje, waarbij de loszittende korstjes met plukjes haar op tafel vallen; zijn wondjes zijn zonder problemen allemaal genezen
En terwijl ik het volgende blokje doorstik liggen ze alweer in diepe rust, inspecteur zijn is zo vermoeiend
Ik naaide nog een stukje door toen mijn wekkertje afging; vanwege een griepprik die ik moest halen nam ik een snelle test af, in het doosje zit een platte kleine kubus die je open moet vouwen, deze kubus heeft een gaatje die dienst doet als houder voor het pipetje van de test. Maar wat een gedoe allemaal, ik prik gewoon met een schaar een gaatje in de verpakking, minder verpakking nodig en het gaat sneller. Na een kwartier bleek de test negatief.
Vlak voor ik de deur uitging zag ik dat me had vergist, de afspraak is volgende week pas, jee, wat suf, maar nu kon ik gelijk door naar Suzanne bij wie ik na de prik lekker om de koffie zou gaan. Ze had heerlijke kardemonkoekjes gebakken, ik ben vergeten het recept te vragen; hun kat Mormel keek het koekje haast uit mijn mond, wat een bedelkont. Kruimeltje nam de benen toen ze me zag, net zo schuw als Sherlock dus. Het was gezellig om even lekker bij te praten en ook mekaar te kunnen omhelzen bij komen en gaan.
Eind van de middag was ik weer thuis en ging ik gelijk weer verder, en nog geen uur later was het blokje klaar
Van de inspecteurs was alleen Sherlock binnen gekomen bij thuiskomst, Jon had het buiten teveel naar zijn zin, en hier zit Sherlock te kijken waar hij nou toch blijft. Pas uren later – ik maakte me al flink zorgen- kwam hij na mijn geroep: âSjooooonie, Sjoooonie, kom danâ, heel erg hongerig aanlopen en hij was behoorlijk humeurig, mopperend tegen Sherlock en hij deelde zelfs een tik uit toen hij in al zijn enthousiasme hem een kopje wilde geven. Gelukkig was alles vergeven en vergeten toen ze voor de nacht voor mij uit de garage inrenden, zich al verheugen op het lekkere maaltje koolvis.
Vandaag probeer ik het quiltje zover te krijgen dat ik hem kan sandwichen, Ă©n ik hoop beide tekeningen van Frida Kahlo op stof te zetten zodat ik zondag kan beginnen met kleuren. Oeh ik heb er zin in, ze zijn zo mooi!
Eat, sleep, quilt, repeat
Zo heet de quilt van de ontwerpster Amy Butler waar ik woensdag aan begon, het patroon (hier te koop) kreeg ik vorig jaar met Moederdag, wat in het vat de verpakking zit verzuurt niet. Ik begon met haren en gezichten,
beide stoffen had ik vorige maand bij Quiltshop Leur gekocht, kijk eens wat een mooie kleuren en patronen er in dit pakketje stof van 25x 50 cm zitten
Ik gaf de quiltster een lekker flitsend shirtje aan met glinsterende sterretjes die trouwens heel erg rot zijn om doorheen te naaien/quilten, maar ja, het oog wilt ook wat. Net als de pizzapunt die ze eet, ik heb het een lekker knapperig bruin korstje gegeven en een paar plakjes salami
De sjaaltjes -of zijn het repen stof?- rond haar nek zette ik eerst aan elkaar en de mouw vast alvorens ze op het lijfje te strijken, goed opletten welke er overheen en er onderdoor moest
Even laten afkoelen en dan kan je het er zo heel voorzichtig losmaken van de bakfolie door met een speldje tussen de stofjes en de folie te schuiven
En op de quiltster vaststrijken
Na het vastnaaien zal je haar arm beter kunnen zien
De schone slaapster was leuk om te doen, Sherlock zag gelijk dat hij het was op het lapje
alleen die quilt over haar schoot was een lastige, hier moest ik een nachtje over slapen of het er in kon blijven, het stak wel erg af tegen de rest.
Het mocht er in blijven. Het leek alsof er een peuter op tafel zat; Jon zat overal aan, lapjes en patroondelen waren niet veilig, en toen ik hem streng toesprak draaide hij zich om en ging hij spelden van de magneet trekken, noooooh.
Ik duwde hem aan de kant richting snijtafel, legde een zacht dekentje voor hem neer, maar nee hoor, hij wilde mee blijven helpen. Gelukkig kreeg ik het oranje patroondeel van de stoel opgestreken zonder dat Jon zich verbrandde.
Sherlock hield me goed in de gaten vanaf de vensterbank
Jon ging toen ik me even omdraaide weer aan de haal met patroonpapiertjes en toen was ik het zo zat; ik deed net alsof ik klaar was, en door bij de snijtafel lapjes netjes (nou ja, netjes) op te vouwen lokte ik Jon mijn kant op, hij trapte er gelijk in en zeeg neer onder de hoogtezon. Zijn taak zat er op en eindelijk kon hij uitrusten.
Sherlock nam het toezicht houden gelijk over van Jon, als ik iets pakte dacht hij dat we gingen spelen, en zo veranderde er dus niks. Tijd om te lunchen, met beide katten in mijn kielzog naar beneden, en zo grappig dat terwijl wij aten de katten ook zaten te eten van hun brokjes.
Toen ik met de letters begon waren beide heren lekker buiten de beentjes aan het strekken
Tijd om de blokken op maat te snijden
Als ik de lijntjes/stipjes van de maat die ik moet hebben nét buiten de rand van het blok laat vallen, komt het goed met de maat
En dan gaat het snel met alles aan elkaar te naaien, persen en randen rondom aanzetten.
En dan bega ik een blundertje, ik sandwich het quiltje,
en ga dan met de festonsteek aan de slag, mopperdemopper wat een geworstel met al dat draaien, dat moet toch anders kunnen, en na gelukkig maar een paar letters bedacht ik me dat ik dit met alleen stik en trek vlies onder de top had moeten doen. Dit staat ook in de beschrijving, die trouwens begint met âlees eerst alles goed door voordat u begint.â Ja dahaaag, wie doet dat? Veel leuker om na een hoop gezucht en gesteun met een tornmesje aan de slag te gaan, toch?
Achterkantstof en vulling gingen aan de kant (tegen de designwall zodat de katten er niet op gaan liggen), ging ik weer aan de slag. Ik had nog een rol papier dat lijkt op stik&trek liggen en knipte een stukje af en spelde dit achter het ârepeatâ blokje
Het ging een stuk makkelijker, allicht, wel suf dat ik met de witte letters begon. Volgende keer als ik na lange tijd weer dit werkje ga doen moet ik op onopvallende kleur beginnen. Het papier kan je er aftrekken, je ritst het los langs het stikwerk, maar doe het wel heel voorzichtig om te voorkomen dat je stiksel dat per ongeluk niet goed is aan- of afgehecht lostrekt. Ik denk dat ik het alleen langs de letters verwijder en de rest laat zitten, hij gaat toch niet in de was. Papier kan gaan klonteren in de was, en als dat dan gevangen tussen de toplaag en de vulling zit kan je na het opdrogen deze propjes papier zien zitten. Hoeft niet, het kan. Waarom zou je het erop wagen. Omdat deze quilt niet gewassen gaat worden, hoop ik.
Nog even een paar rode letters doen voordat ik ermee stop voor de avond. In de beschrijving staat dat Amy voor de festonsteek bijpassende garens gebruikt die ietsje donkerder zijn dan het stofje, maar ik vind zwart gewoon leuk; het maakt de tekeningen meer op die van een cartoon lijken.
Bedtijd (tandjes aanwezig dus dit is Jon), en vandaag gaan we gewoon weer verder, hoewel, gewoon. Fijne dag
