Met man en macht werd er gewerkt aan de mooie tegelquilt om hem klaar te krijgen voor de quiltdag in Antwerpen, afgelopen vrijdag, de bies werd er met een snelheid opgezet waar niet alleen Loki maar ook ik van stond te kijken; Thor en Loki ontpopten zich als nieuwsgierige quiltkatten, de quilt -zonder bies- lag amper op de grond, of er werd al over heen gerend, kijken of hij lekker slipt na het nemen van een aanloopje. Het ontbrak hun aan gewicht om er op die manier beweging in te krijgen, dat komt nog wel.
Loki wilde met haar neusje op de stof kijken hoe het kwam dat er beweging in zat zodra het onder de naaivoet verdween.
Met de biesuiteinden probeerde ik iets wat ik had gezien op internet, normaal knipte ik pas het overtollige band er af als de bies tegen elkaar aan zat, omdat ik nooit zeker wist of ik het goed deed, maar deze keer knipte ik de biesuiteinden al voor het aan elkaar naaien op maat:
de overlapping moest even lang zijn als dat de bies breed is (dat is het stukje waar de zwarte schaar op ligt). Ja, ik moest ook even nadenken over welke breedte ze het hadden, maar het gaat natuurlijk over de open gevouwen breedte, uiteraard. Dus ik snijd de bies 2,5 inch, en zoveel moet het overlappen, en de rest kan er af. Spannend he? Leg dan de ene uiteinde open met de goede kant omhoog,
en de andere kant open met de goede kant haaks op de andere uiteinde,
-hierbij moet je de quilt tussen deze delen een beetje bij elkaar trekken of dubbel leggen, anders heb je geen ruimte om te werken- speld even vast op de diagonaal en leg deze plat neer over de rand van de quilt om te checken of je de bies wel goed naait,
of ben ik de enige die wel eens de bies langs de verkeerde diagonaal lijn dichtnaait, of de ene biesdeel de verkeerde kant open draai, zodat de bies als een wokkel gedraaid is? Ben ik hier alleen in? En nou niet allemaal “ja” zeggen, want daar geloof ik dus niks van.
Klopt alles, naai de uiteinden dan diagonaal op elkaar vast,
knip op kwart inch van naailijn het restje weg, vouw de naad open
en vouw de bies dubbel, en hierbij knijp ik de vouw er mooi in.
En nu kon ik de rest van de bies ook vastnaaien,
omslaan en weer vastnaaien, door precies langs de bies te naaien op de bovenkant, “Am I boring you, dear?”.
Diepe zucht, klaar, snel in de wasmachine (30 graden met normaal wasmiddelen beetje wasverzachtiger en 800 toeren centrifugeren), en daarna in de droger op matige temperatuur. En toen ik al lang nadat het bedtijd was de quilt uit de droger pakte, schrok ik me lam, hij was zo verfrommeld, kreukelig en golvend, dat ik mezelf al het quiltwerk al zag uithalen om er een andere vulling tussen te stoppen. Maar met een verbazingwekkende helderheid stopte ik de quilt weer in de wasmachine, even spoelen, lichtjes centrifugeren, om daarna plat liggend op de grond te laten drogen.
Ik had er weer alle vertrouwen in toen ik zag hoe snel hij mooi plat, in vorm (dus rechthoekig) en glad lag, en de volgende morgen er nog zo bij lag, maar dan iets droger. Helaas was hij nog niet helemaal droog, dus deze quilt heb ik niet meegenomen naar Antwerpen, jammer maar het was niet anders. Zo lag hij er vandaag bij, hij is prachtig geworden!
Hij zal binnenkort wel te zien zijn in Quiltshop Leur, eens kijken of dat nog gaat lukken voor de zomervakantie, de tackertjes moeten er ook nog uit, mooi werkje voor morgen.
Nog een foto van de kleine mannen in hun favoriete slaapplek, de la onder de televisiekast, waar ze via de achterkant in kruipen
Categoriearchief: Tegelquilt
Pretty please?
Zopje zat donderdag tegen de avond met een smekend snoetje op de armleuning van mijn luie stoel, eindelijk was ‘de schoot’ weer thuis, en lag er zo’n gek roze geval op, dus of ik het alsjeblieft weg wilde halen, zodat hij er zich kon vlijen. Nou vooruit dan maar. Veel tijd om te genieten had hij niet, want ik wilde de buitenste randen van de quilttop afmaken, woensdag leken 2 banen mij al voldoende, gewoon om de lengte te maken,
maar toen ging iedereen zich ermee bemoeien kreeg ik op Facebook reacties van “waarom niet helemaal rondom deze stroken?”, en omdat ik niet wilde zeggen “vanwege pure luiheid, ik wil snel klaar zijn”, besloot ik toch maar om weer te gaan snijden en naaien. Oké, het duurt wel wat langer, maar dan heb je ook wel wat.
Donderdag overdag was het er niet van gekomen wegens een werkbezoek aan Tilburg, en om precies te zijn deze winkel, en kijk eens wie er ook even langs kwam? Aah gezellig, Ingrid’s zwoele stem vulde al gauw de keuken, jammer dat Brechje er niet bij was. Ik was mijn fototoestel vergeten mee te nemen en dan is het met binnenfoto’s behelpen met m’n mobieltje.
Bij thuiskomst kon ik lekker aanschuiven aan tafel, zoon had gekookt, en daarna de andere 2 banen genaaid, en zo lag het er bij toen ik naar bed ging:
Vandaag nog een dagje Tilburg, waarbij het goed toeven was
en bij thuiskomst, nadat manlief had gekookt pizza had laten bezorgen, ging ik weer verder met naaien, ooh het ging zo lekker en ik ben zo blij, want zie hoe mooi strak en glad hij ligt:
we hingen allemaal kwijlend over de balustrade naar beneden te kijken, zo mooi! En nu weet ik dus niet welke quilt ik eerst ga doorquilten, deze, of de Double Wedding Ring… wat een dilemma. Ik wil in de lichte driehoeken aan de buitenrand met donker garen gaan doorquilten, zodat het niet meer zo licht is, alleen hoe, dat is nog even een groot vraagteken.
Turbo
De 20e gestart, de 21 thuis en op de bee hard aan gewerkt,
we werden gevoed door jarige Saskia die ons trakteerde op zelf gebakken Red Velvet cupcakes,
het was gezellig, en helemaal niet druk, zodat we bij het volgende kopje thee nog een cupcakeje kregen, oh yeah! Ik had alle blokjes al tot banen gemaakt en de banen was ik tegen elkaar aan het naaien en door niet goed op te letten (al het bloed ging naar mijn maag ipv mijn hersens) naaide ik er een baan verkeerd aan; bij thuiskomst heb ik dat heel snel verbeterd, anders had ik er toch wakker van gelegen.
Na het ontbijt gelijk verder, sashings tegen de uiteinden zetten en gaten opvullen,
normaal naai je de sashings en lichte driehoeken aan buitenste blokken van de banen vóordat je de banen aan elkaar zet, maar ik had ’s avonds niet gedacht zo ver te komen, en was dus de driehoeken vergeten mee te nemen naar de bee. En denkend ‘dat doe ik wel effe’ had ik er toch meer werk aan dan nodig was geweest. Ik moest nl naadjes uithalen en stukjes invoegen zoals bij de Basket Weave. De driehoeken waren gevoelig blokken vanwege de rek die in de lange zijde zat, en om lubberen te voorkomen had ik langs de lange zijde een draad genaaid, en toen 2x met stijfselspray bewerkt, zodat het lekker stevig aanvoelde en ook zo bleef. Als ik slim was geweest had ik de schuin van draad zijde aan een korte kant gezet, maar ja, ik wilde te snel zijn, en dan maak ik denkfouten. Maar het is nog goed gekomen hoor, ik ben niet voor één gat te vangen.
Ik hoefde niet te koken, “Ga jij maar gauw verder werken aan de quilt”, sprak zoon, die met stijgende verbazing regelmatig checkte hoe snel de opbouw van de quilt vorderde, en manlief vroeg of ik een nieuw wereldrecord wilde verbreken, toen ik vlak voor het eten de nog niet gestreken top in de hal neerlegde voor een foto. “Mama gaat nu voor 3 quilts binnen een week.” grapte hij aan tafel, en ik geloof dat ze het allemaal nog een strak plan vonden ook.
160x 200 meet hij nu, en dat past precies op de bank; het is dat ik hier nog geen tussenvulling en achterkant voor heb liggen, anders had ik hem vanavond ook al gesandwiched, want hij moet morgen al hangen; niet voor de tentoonstelling, maar om als voorbeeld te dienen bij de stofpakketjes (56 15x15tjes) van Quiltshop Leur op de quilttentoonstelling in Terneuzen. Ik moet hem dus een paar dagen missen 🙁 Dat was puur toeval hoor, anders had ik de top nu ook al af gehad, maar het was wel een mooie stok achter de deur, hoe het zo kwam?
Gisteren (dinsdag) moest ik even langs de quiltwinkel om de lichte stof en een pakketje van die serie gekleurde vierkantjes te halen, ik was bang tekort te komen, en dat werkt niet fijn vind ik, en gelukkig zat er nog wat op de rol, en hadden ze net een hele bak vol met nieuwe pakketjes, dus hoera, helemaal happy 🙂 . Ik had mijn Double Wedding Ring bij me om te showen, en liet gelijk de foto zien van de tegen de designwall geplakte blokken van de quilt hierboven, en zowel Marije als Monique vielen als een blok voor deze quilt. Monique vroeg of ik hem af kon hebben voor donderdag, want dan kon ze hem als ik het goed vond bij haar kraampje hangen, dat stond wel zo uitnodigend voor de pakketjes als showmodel. Ze keek beteuterd toen ik zei dat het allemaal nog losse blokken waren, en toen ik zei dat ik de top vast wel klaar zou hebben voor donderdag, zag ik ze ongelovig kijken, zo van “Jaja, dat moet ik nog zien gebeuren.”
Morgenochtend ga ik dus naar de Quilttentoonstelling van de Dow Quilters, in de Vliegende Vaart 10, in Terneuzen, alwaar naast ruim 200 quilts ook 2 quiltwinkeltjes zijn, altijd gezellig. En dan hoop ik dat quiltwinkel de Parel ook pakketjes heeft van deze stoffenserie,
hier heb ik 9 F8ts van, (25x 26,5 cm) en ik heb nog genoeg over van de grote bonte lap, en ze passen ook nog eens perfect bij de serie van Leur, wat meer wil je? Ik denk dat het onrustige nu uit mijn systeem is, en dat ik aan de Rose of Sharon ga werken, hopelijk heeft Leur ook de Heat&Bond featherlite bij zich, want die gebruik ik hier het liefste voor, na het maken van de postzegelquilt van New York is hij ver op!
Het blijft trekken
Iets nieuws maken trekt momenteel harder aan me dan een ‘oudje’ afmaken; toen ik vorige week een mooie lap ‘commerciële stof’ van mijn moeder kreeg, zag ik gelijk dat het perfect bij een vorig jaar voor mijn verjaardag uitgekozen pakketje 15x15tjes (van de “Marblehead” Paintbrush Studio serie) zou passen. Even probeerde ik nog of een andere serie er ook bij zou kunnen, om de top wat groter te krijgen, maar dat zou teveel geschreeuw om aandacht zijn geweest, en al die herrie op bed, dat slaapt vast niet lekker. Dus hield ik het bij die ene serie, geholpen door de lapje van mijn moeder en een andere lichte lap van deze serie waarvan ik ook royaal had ingekocht, want lichte stof komt altijd wel van pas. Het plan is nog altijd dat ik een top maak die achter de andere scrapquilttop kan komen, zodat je een quilt heb met 2 mooie kanten.
Voor het avondeten had ik alles al gesneden,
en na het avondeten begon ik met naaien en strijken, onderbroken door gezamenlijk kijken naar de serie Game of Thrones op HBO. De stof die ik van mijn moeder heb gekregen is gebruikt als cornerstones
zo zag het er uit toen ik gisteravond om 11 uur stopte, de blokken liggen nog los tegen elkaar aan (ik ben wel snel, maar niet zo snel) ik moet nog wat schuiven met kleuren, want de grijze onderaan hadden eigenlijk bovenaan gemoeten, maar het plafond was bereikt. De 15×15 lapjes zijn op, ojee, dus dit is het , en dan recht afsnijden, een lichte rand rondom, en met een border er omheen…. of ga ik nog even een pakketje scoren, en hiervan een soort dambord maar dan 2 rijen breed border rond maken? Ik kan voor het scoren wachten tot eind van de week, want dan is de tentoonstelling van de Diamond Patchers in Terneuzen, 23 t/m 25 Mei, Vliegende Vaart 10, Terneuzen, dit ligt aan de rand van de stad, niet ver van het ziekenhuis vandaan. Quiltwinkel de Parel uit Groede én Quiltshop Leur staan hier dan, en de tentoonstelling is echt de moeite waard! Mijn moeder hangt er ook met heel veel quiltjes en quilts.
Vanmorgen ben ik voor het bevolkingsonderzoek naar de stad gegaan om even met beide borsten in de tietenpletter te hangen, een event waar ik me altijd op verheug, maar niet heus. Elke keer is er weer iets nieuws, vorige keer was het de verbetering aan de klemplaat die na de foto automatisch los schoot, zodat je niet draaierig van de pijn hangend aan een borst moest wachten tot de fotografe bij je was en de knop handmatig los draaide. Deze keer moest de okselpartij ook op de foto, en dus moest schouder laag, torso iets gedraaid, nee andere kant op, buik in, borst vooruit, stukje naar rechts, kin omhoog en hoofd opzij, arm vooruit stekend en met andere hand mijn vrije borst even opzij trekken, en dan werd de tiet met omringend weefsel geplet, waarbij mijn mond automatisch open getrokken werd en mijn oorlel mijn sleutelbeen raakte, en bij dit alles vooral even stil blijven staan. En dit 4 keer, nee, ik heb geen 4 borsten, maar ze moesten per stuk van 2 kanten geplet belicht worden. Mijn commentaar bezorgde de fotografe bijna de slappe lach, het leek wel fitness op microgebied, wat verzinnen ze de volgende keer, dat de klieren in de hals er op moeten komen? Voor mijn gevoel was dat deze keer al bijna gelukt.