Categoriearchief: Recepten

Een beetje van alles

De schuintegenoveronsburen hebben een vijgenboom in hun diepe voortuin, zo ontdekte ik enkele weken geleden- of was het alweer twee maanden geleden? Ik had bij hun aangebeld omdat ik iets wilde vragen, en toen ik tijdens het afronden van het gesprek de boom ontdekte en zag dat hij vol met vruchten zat, en vroeg of ze lekker waren, zei hij dat hij het niet wist. Hij gaf ze altijd weg, en plukte er eentje af voor mij en ging weer naar binnen. Toen ik hem twee dagen later weer zag, zei ik dat de vijg heel lekker was, en dezelfde avond stond hij met een zakje met een handjevol vijgen aan de deur. En een week later kreeg ik weer een tasje vol. Je kan ze in de koelkast bewaren, maar ook niet oneindig, een jam maken was een optie maar zoveel jam eet ik ook weer niet.
Dus dan maar taart 😆 want die komt wel op. Ik heb dit recept van Eef gebruikt, met frangipane beslag, Oeh zo lekker. Dit was de eerste keer dat ik frangipane heb gemaakt, en het is voor herhaling vatbaar. Een taartje is op, en de andere -die ik voor de schuintegenoveronsburen had gemaakt maar ze waren twee dagen achtereen niet thuis- ligt in de diepvries.

Met zoveel regen en dus weinig zon was het wel somberen voor mij, en zag ik de tuin alleen als ik de katten in en uit liet, kijkend naar links

Voor me uit

En naar rechts

De witte tegels liggen er voor schandaal uit, maar erger nog, ook een beetje glad als ze nat zijn, dus moet ik een dezer dagen met de hoge drukspuit aan de slag gaan. Zo geen zin in. 😕

Even naar buiten gelopen om keukenafval op de composthoop te gooien, Fay hield me op afstand in de gaten, hier vind ze een vogeltje interessanter.

En een foto maken van deze opvallende bloeier, de Fatsia Japonica was een cadeautje van Sommeke die het binnen niet goed deed en het buiten al jaren reuze naar zijn zin heeft

Fay kwam gelukkig mee naar binnen toen het steeds harder ging waaien, er was voor de avond en nacht storm voorspeld en dus was ik blij dat ze weer binnen was. Sinds ze een week huisarrest achter de rug had huppelt ze nu al ruim een week alweer elke avond vrolijk naar binnen (ik had moeten afkloppen toen ik dit typte). Hier ligt ze naar de rond dwarrelende blaadjes te kijken.

Jon vond het binnenzitten helemaal niet erg, vooral niet als hij op mijn schoot mocht liggen. Intens genieten.

Om het navelstaren te ~~onder~~doorbreken ben ik op de naaikamer verder gegaan met Sophie’s drakenjasje en een egelblokje. Eerst zal ik het jasje laten zien, ik heb de voering op de tussenvulling gestikt (freemotion zonder af te tekenen, dus met een variabele maat van het raster), met hier en daar een hartje om het te personaliseren.

En op de jas had ik de zakken op hun plek gelijmd en deze een nachtje onder druk laten drogen, vastspelden is met deze softshell stof geen optie. Het vastnaaien ging hierna heel gemakkelijk

Het is allemaal vrij vlot gegaan, hier moest ik enkel nog de mouwen sluiten en alles op de randen doorstikken

Ik moest even naar de wc, gooide het jasje over de stoel, en zag bij terugkomst dat mijn plekje was ingepikt

Ik heb de voering van de mouwen iets korter geknipt zodat de buitenstof een stukje naar binnen omgevouwen zit, hier op de foto heb ik de mouwen een stukje omgeslagen, zo kan ze het dragen als de mouwen te lang zijn. Morgen komen ze langs, en als ze bij het passen liever elastiek in de mouwboordjes wilt hebben, dan is dat zo gedaan

En kijk hoe leuk met het doorlopende printje gescheiden door de knalroze rits

De zachtroze voering heeft een hele mooie glans, dit heeft mooi uitgepakt vind ik, en ik ben ook tevreden met de ophanglus. Het is gewoon zo fijn als opeens dingen wel goed gaan.

En omdat ik toch in de flow zat heb ik nog snel een legging en sweatshirt gemaakt voor Sophie, hier rusten ze in afwachting op de laatste meetresultaten

De binnenkant van deze schattige stof is een superzacht hoogpolig vachtje, dus als legging lekker warm. Door het licht valt het doorstikwerk langs de hals en zo op, in het echt is dit niet.

En nu weer verder aan het babyquiltje,

Jon was blij dat hij mocht assisteren bij het egeltje, het was opletten geblazen

En was hier zo doorgewinterd in dat hij het met zijn ogen dicht kon doen, “hiero, nu dit lapje”

En met een blij hart prikte ik hem vast op de designwall

Bij zijn vriendjes

Egel nummer twee is ook in de maak, deze komt rechts onder tussen de uil en het konijn.

Twee uur op bezoek bij een lieve “schoolkennis” (haar zoon zat op de basisschool in de klas bij Tim) en ik kwam gesloopt thuis, het was wel fijn om er even uit te zijn, even praten over Perry met iemand die hem van vroeger kende, maar het vreet energie. Mijn lief is al negen maanden en een dag dood 😩 ik mis hem toch zo.
Diepe zucht. Even bijkomen met Jon op schoot.

Donderdagavond kwamen Suzanne en Ferry gezellig mee eten, Evelien had Mexicaanse wrapvulling gemaakt, en na het eten liet Suzanne de tas zien die ze had gemaakt op de Elna Lotus; voor het eerst een tas maken en dan gelijk eentje als deze 👌

De tas heeft een dubbele voorkant met rits aan de binnenkant om de verzameling buttons en speldjes vast te kunnen zetten zonder dat je ze kwijt kan raken en wel kan zien door het vinyl.

Heel knap gedaan. (hier zit een trotse moeder)

En vanmorgen toen ik terug van de kapper afkomend een rondje door de stad liep kwam ik ze weer tegen, samen met haar man. Ze vroeg hoe het met me ging, want ze hadden allebei gezien dat het bezoekje aan hun er flink had ingehakt bij mij.
Ik had begin van de week het plan opgevat om vrijdagmiddag naar de bee te gaan, misschien niet zo slim om dan de kapperafspraak ook op dezelfde dag te plannen, maar ik heb doorgezet en er geen spijt van gehad, ook al kan me me nu echt opvegen. Het was gezellig op de bee, de groep was gelukkig niet zo groot, en wonder boven wonder is er ook wat uit mijn handen gekomen.
Ik had de Trade Wind blokjes meegenomen en heb van die “woven picots” op de bruine zeekomkommer geborduurd met de zelf geverfde gemêleerde perlegaren (ja het geeft nog een beetje af als de handen klam zijn, maar deze quilt gaat denk ik toch nooit gewassen worden).

Thuisgekomen heb ik het vlak voor het avondeten (een schaal witlofsalade staat al te wachten op het tafeltje) afgemaakt

Fay durft weer niet naar binnen te komen vanwege Halloween geweld in de straat voor en naast/achter ons huis. Het begon eind van de middag (ik was net thuis) al dat ze de opbouw bij de overburen wel erg spannend vond

Pas toen Jon naar het einde van het pad liep durfde ze ook de wapperende linten en doeken van dichterbij te bekijken

En zo zat ze ook nog even naast Sherlock, terwijl Jon wel al naar binnen wilde

Toen rond half acht de herrie losbarstte (mannen in het zwart met ijzeren staven achter zich aan trekkend over de stenen 😖) renden Jon en Sherlock naar binnen, maar helaas zelfs toen alles achter de rug was en het eten werd geserveerd bleef ze buiten om het hoekje van de deur zitten, heel zielig miauwend, want ze had wel honger. Dan maar weer buiten eten geven, ze kan in het schuurtje slapen in de wandelwagenwieg met schapenvachtje (hoezo verwend?), en hopelijk is ze het morgen alweer vergeten en durft ze dan wel weer naar binnen te komen.

Flappie en oehoe

2 reacties

Met de vier vosjes klaar ging ik gelijk door met de twee konijnen, Jon lag er al klaar voor

Hield de pagina open toen ik ging naaien

En hield mijn stoel warm toen ik even opstond om wat te pakken, ik heb de rest van het uur op dat houten krukje gezeten, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen Jon van mijn stoel af te duwen, al zal ik dit de volgende keer wel doen, want mijn rug was er niet blij mee.

Halverwege ben ik over gegaan op foundation paper om alles op maat te krijgen, zodat de kruispuntjes daar waar het toe doet mooi aansluiten, want zie hieronder bij dit deel op de juiste afmeting vastgeprikt hoeveel speling er zit. En bij de verderop liggende oren van dit geel konijn was het niet veel beter.

Ik heb weer heel wat naadjes uitgehaald, maar als je iets doet moet je het goed doen. Ook de rest van het rode konijn heb ik op foundation papier genaaid

En daar hangen ze dan, het gele konijn wipt aan de onderkant een beetje op, dat is konijn eigen.

De twee uilen zijn al een eind onderweg,

spiegelbeeld is een beetje mijn struikelsteen en het tornmesje mijn beste vriend. En opletten is niet mijn sterkste punt als ik afgeleid word door een mekkerende Jon die honger heeft, dus sneed ik hatseflats de naadtoeslag aan de onderkant van het ene deel af. Grrrr.

Maar hij kwam af.

Ik moest wat bakken om mijn zinnen te verzetten, het werden deze gemberkoekjes. dps = desert spoon

uit een oud Australisch kookboek.
0655A864-C721-4195-85BB-B518AA2D32D4
Ik had niet genoeg golden syrup en besloot het zelf te maken, maar toen ik -terwijl het suiker met water stond te pruttelen- pas zag hoe lang dit zou gaan duren, stopte ik met dit plan en vulde de golden syrup aan met caramel schenk stroop van Gilse. Ook verving ik de helft van de kristalsuiker met donkere basterdsuiker.

Het was een behoorlijk hoeveelheid koekjesdeeg toen het eenmaal gemengd was, (ik had al gelijk een theelepel witte peper toegevoegd wat niet in het recept stond maar waarvan ik weet dat dit altijd lekker is) en na het bakken van de eerste lading (de koekjes rechts) en het proeven van een amper afgekoeld koekje vond ik de smaak niet scherp genoeg,
ik houd van pittige gemberkoekjes, en niet dat je pas nadat je het koekje op hebt een vleug van gember meent te proeven. Dus ging er nog een theelepel gember poeder bij, plus een halve theelepel (op het gevoel) vers geraspte gember en vier fijngesneden gemberbollen op siroop (stemgember). Dit alles roerde ik door de stevige deegbal, lepelde balletjes deeg op het bakpapier, en op elk balletje legde ik een plakje stemgember en er ging ook een beetje kristalsuiker over de koekjes. En hup de oven in die ik iets lager had gezet (170° fan) en de koekjes een paar minuten langer in liet staat, 20 minuten. Eenmaal gebakken en veilig om te eten proefde ik het koekje, hmmmm, lekker, maar het mocht nog wat pittiger. Dus hup nog een paar gesneden gemberbollen en geraspte gember er doorgeroerd, en bakken maar. Plaat nummer drie dus.

Het pannetje met suikerwater was ondertussen aan het afkoelen en helemaal taai geworden, en ik zette de plaat weer aan om het vloeibaar te maken. In eerste instantie om dan weg te kunnen gooien.
De derde lading koekjes was klaar. En weer proeven, wat een ellende.

Voor de laatste lading ging er nog iets meer stukjes gemberbollen er doorheen, en een snufje gemberpoeder en geraspte gember. Met twee theelepels moest ik hier weer balletjes op het bakblik leggen, maar het was zo kleverig en taai geworden dat ik het haast niet los kreeg, nog erger dan kauwgum! Het werden flinke hopen en door de plakjes stemgember er op te duwen kreeg ik ze wat platter. De oven ging nog iets lager en deze lading koekjes bleven er 23 minuten in.

Ik rook opeens iets vreemds, alsof er iets bijna aanbrandde, en dat bleek dus het suikerwater te zijn dat nu een hele mooie donkere kleur had gekregen maar vooral niet langer moest koken. Nee, dat gaan we niet weggooien, ik gooide er snel een klontje roomboter bij en schudde de pan heen en weer zodat het kon vermengen. Eerst zag het er bruisend en zanderig uit maar een paar tellen later werd het helder en schonk ik het snel uit op het aanrecht, op een vel bakpapier. En eenmaal afgekoeld had ik heerlijke boterbabbelaars, iets te dun eigenlijk, maar o zo lekker 🤤

En toen was de laatste lading koekjes ook al klaar, en zo lekker dat ik er twee achter elkaar op at. Ze waren een slag groter dan de derde lading, dus het was een maaltijd op zich. Dit was samen met de drie eerdere koekjes mijn lunch, weggespoeld met een grote mok thee. Ze doen me een klein beetje denken aan de taai taai koeken, maar dan heel luchtig, zacht, pittig met een iets knapperige buitenkant en veel lekkerder.
Een deel is in de diepvries gegaan, een deel in de koektrommel (is nu al leeg) en een deel is de volgende dag mee naar Ellie gegaan, en ik heb ze geholpen met opeten, niet allemaal hoor, ik geloof slechts twee, of drie?

Het uurtje fitnessen gistermiddag is bij lange na niet genoeg om de calorieën te verbranden, maar een mens mag hopen hè.
Het was trouwens een drukke week naast al dat naaien en bakken. Ik ben aan het opruimen, en heb twee naaimachines, een bed en een grote rol koffer verkocht via marktplaats.
Deze Singer werd opgehaald door een jong stel, zij is coupeuse en verzamelt naaimachines en kon haar vreugde niet op toen ze deze machine aangeboden zag staan. Ze heeft er een half uur op genaaid, alles uitgeprobeerd en was zeer enthousiast hoe soepel de machine liep. Haar partner zocht ondertussen boeken uit die ik in een tas had aangereikt toen ik hoorde dat hij geïnteresseerd was in (oorlogs)geschiedenis. Boeken van mijn lief die weg mochten. Hij was blij met een zestal boeken, en voor haar zat er nog een coupeuse boek van de jaren 20-30 in. Allemaal blije gezichten.

De andere naaimachine heb ik gistermiddag verkocht, dit is een Singer Featherweight 221. Ik heb nog een Featherweight 222 (met vrije arm) die ik niet verkoop.

De overhandiging gebeurde in Quiltshop Leur, zodat Jacqueline en haar man niet een heel eind om moesten rijden van hun vakantieplek af naar naar huis. Volgende keer zal ik de overhandiging vanuit de auto doen, want dit was niet leuk voor de winkelier, ik had hier helemaal niet bij stilgestaan. Dat krijg je als je je thuis voelt bij je dealer hè 😜 het was heel leuk om Jacqueline weer te ontmoeten, we hebben even wat gepraat, maar daarna moest ik toch ook even wat scoren; ik had tijdens het opruimen van tassen in mijn naaikamer twee cadeaubonnen van Quiltshop Leur gevonden, en daarvan heb ik dit boekje gekocht

Een lief, mooi en handzaam boekje, vooral handig dat ik nu niet steeds filmpjes met uitleg moet opzoeken voor de Trade Wind quilt. Had ik wel verdiend vond ik.

Wat een week

Hoezo warm, wachtend tot het buffet open ging lagen ze vorige week gebroederlijk bij elkaar vlak bij de schuifpui

Vorige week vrijdag haalde ik het as van mijn lief op, de verzorger had drie buisjes as in doosjes in een tasje gedaan voor de kinderen, en hij liet me zien hoe ik de urn open kon maken voor wanneer er meer as uit gehaald moest worden. Wel goed, want om as in een sieraad te kunnen verwerken moest de juwelier drie eetlepels as hebben, en wat over blijft stuurt ze weer terug. Ik had nooit eerder as gezien van na een crematie, het is van poederig naar korrelig tot een halve cm, het meeste ziet er grijzig uit. Hier kan je een filmpje zien van hoe een crematie in zijn werk gaat, heel verhelderend vind ik. Dat het zo zwaar was wist ik niet, bijna 3,5 kilo! Hoe langer hoe zwaarder, het zijn de botten en niet de omvang die het bepaald. En de kist uiteraard. Hier zit het as in, we gaan het uitstrooien wanneer ik er aan toe ben.

Terug rijdend kwam ik langs het tuincentrum, en ik besloot toch even binnen te wippen en kwam naar buiten met een mooie gele klimroos (favoriete kleur overhemd van manlief) en een paar zomerbloeiers. De roos zette ik thuis in een kuip bij de pruim, zodat ik het vanuit de kamer kan zien.

Gedachten verzetten door bezig te zijn met vooral handwerken en tuinieren, het was een emotionele maar ook productieve week in aanloop naar mijn verjaardag (de 16e). Blokje twee van de Trade Winds quilt ging lekker, hoewel het behoorlijk bewerkelijke steken waren die ik moest maken. De steel maken was een makkie, couching; eerst de hele lengte neerleggen

En dan vastzetten met kleine steekjes, met dezelfde verloopgaren van Wonderfil Eleganza Perle #8 nr EZM09

En zo doordoen tot je beneden bent

De voelsprieten maakte ik met whipped chainstitch, links zie je het whipped gebeuren klaar, en rechts het kettingsteekje waar ik nog over en onder door moet gaan

Hiervoor gebruikte ik deze Perle garen.

Met ditzelfde garen maakte ik de tentakels met een picot steek, het kaartje onder het werk maakte het weven makkelijker

Poeh, wat een priegelwerkje, eentje klaar, nog twee te gaan

Lekker buiten in de schaduw met Jon aan mijn voeten

Kwamen ze af

Zaterdag zag ik het onkruid tussen de tegels van het terras en met de bbq de volgende dag vond ik dat dit geen porum was en ging aan de slag. Halverwege even uitblazen, wat drinken en een steekje zetten

En twee uur later was alles schoon-ish, ik had niet alleen het terras maar ook het padje langs het huis

En het pad naar en langs het tuinhuisje schoon gemaakt

Sophie liep zondag hier heel wat rondjes (in haar fantasie ging ze naar het strand) met een meetlint achter zich aan trekkend. Heerlijk kind ☺️
De dagen hierna waren niet leuk, zoveel emoties en slecht slapen, ik was blij dat het woensdagavond was.
Maar voor die tijd borduurde ik alsof het aangenomen werk was, de blaadjes kregen wat steekjes, de gele beestjes kregen een jasje aan (buttonhole filler stitch) en de oogjes (double cast-on stitch) met pupillen van Franse knoopjes maakten het af.

En dinsdagavond begon ik al het volgende blokje voor te bereiden met hulp van Jon, die hier helemaal gevloerd was na het uitzoeken van het juiste stofje voor de cirkel

Ik werd woensdag verwend met een mooie bos bloemen

-deze lijken toch net van was-

En ik kreeg andere lekkere cadeautjes 🥰, het bakboek van Joan mocht niet ontbreken. Ik ken Joan al sinds 2007, we zaten samen op een bee, ze verhuisde later naar het noorden en kreeg het razend druk met haar bakwerk voor Coffeelicious en nu haar eerste bakboek uitgebracht, zo leuk!

We gingen woensdagavond uit eten bij de Griek, want ja, je moet toch eten en dan maar wat feestelijks. Door als hoofdgerecht St.Jacobsschelp te nemen was mijn lief er toch een beetje bij, dit was zijn favoriete voorgerecht (en ik vind het ook heel lekker).

Ook de steak met gorgonzola en wilde peer liet zich goed smaken.

Kijk eens wat een leuke Sam en Julia kaart ik kreeg, dankjewel Caroline 😘 ik weet zeker dat Sophietje hiermee aan de haal gaat, de volgende keer als ze hier is.

Donderdag (gisteren) maakte ik voor mezelf en beide dochters een heerlijke cannelloni met spinazie en ricotta, dit recept volgend, alleen deed ik nog 4 ons kippengehakt door de vulling voor de eiwitten. Ik had wat meer tomatensaus gemaakt en kon zo meer rolletjes klaarmaken, genoeg voor vijf man. Dus twee porties gingen huppetee de diepvries in voor later. Altijd handig.

Zondag komen Suus en Ferry en ga ik de torpedobroodjes van Rudolf maken, een lekker en beproefd recept 👌 Ik denk niet dat we dan buiten kunnen eten, er is ons regen beloofd, heerlijk.

Smullen en zwemmen

Binnenkort zal ik weer eens een langevingertaart (Irish coffee taart) maken, met Irish coffee en advocaat, dit is een beproefd recept van zeker al twintig jaar. Het recept hieronder heb ik vijftien jaar geleden opgeschreven en wel heel apart beschreven. Toen ik het later maakte dopte in de lange vingers gewoon in de vloeistof, terwijl ik ze in dit recept ermee besprenkelde. Maar het is een overheerlijk recept, dus gewoon weer eens maken

Irish Coffee taart
1) 3 pakken lange vingers
2) 2 theelepels oploskoffie
3) 10 eetlepels advocaat
4) halve liter slagroom
5) 4 eetlepels Irish Coffee concentraat
6) 2 zakjes vanille suiker
7) 2 eetlepels suiker
8) 4 eetlepels water
9) chocoladevlokken
A) meng 2, 5,en 8 bijeen
b) de helft van 1 over de bodem verspreiden (springvorm 26 cm doorsnee) helft van A over B besprenkelen
C) 4, 6 en 7 stijfkloppen
D) 3 door C mengen
B en D herhalen
Chocoladevlokken er over heen strooien4 uur laten opstijven.Tip: maak extra en gebruik ipv springbodem de plastik bakjes van de lange vinger verpakkingen om de taart te maken. Vries nu de bakjes in. Wil je taart bij de koffie, haal een bakje met taart half uur voor serveren uit de diepvries, snijd deze in bevroren toestand aan, snijd hierbij de verpakking mee! Taartstukken eruit halen en op schoteltjes doen, verpakking aflikken en weggooien

Maandag moest ik met Jon naar de dierenarts, hier loopt hij nietsvermoedend met me mee nadat ik de container aan de straat had gezet

De blauwe druifjes en anemonen komen op tussen het Euonymus heggetje, en de roze blaadjes van de nu uitgebloeide Japanse kers maken het plaatje af

Jon was zich tijdens het afbouwen van de prednison weer verder kaal aan het likken en krabben, en aangezien het nu niet van de vlooien allergie meer kon zijn na het ontvlooien dacht ik dat het nu een reactie op de vlooiendruppeltjes was.

Femke hielp ons deze keer, Stijn was met vakantie, en ze had eigenlijk al aan het verhaal wat Stijn over het overlijden van mijn lief had genoteerd in Jon’s dossier al genoeg info, dit was van pure stress, niet alleen het missen van zijn baasje maar ook het voelen van mijn verdriet. “Dieren kunnen heel gevoelig zijn.” Ze adviseerde de stekker van Feliway die dezelfde geur afgeeft als een moederpoes om de jonkies op hun gemak te stellen. Voor de mens doet het niks, helaas, zei ze toen ze zag dat ik volschoot, en ze vertelde over het jarenlange rouwproces van haar moeder na het overlijden van haar vader. “Het is zwemmen of verzuipen, had ze gezegd.”, en ze wenste me heel veel sterkte met het zwemmen.

Gelukkig had ik nog een verpakking en stekker van Feliway, en ook een ruimtespray die ik boven de slaappplaatsen van Jon verstuifte, en nu al na drie dagen zie ik verbetering; er liggen geen plukken haar op de grond en hij is veel rustiger.

Ik heb ter afleiding en gewoon omdat het moet weer in de tuin gewerkt, de graskanten zijn aangepakt,

Geen elektrisch gereedschap

Met Fay als toezichthouder, afgeleid door het geluid van een vogeltje even buiten functie terwijl ik verder ga met het kanten knippen en onkruid van tussen de stenen trekken

En omdat ik toch lekker bezig was maakte ik het achterste terras helemaal schoon; dat ziet er al zo mooi uit na het invegen van het zand

De magnolia op de laatste beentjes van de bloei, ik had het gras net gemaaid/gestofzuigd, een paar vlagen wind en hoppa, niks meer van het strakke gras/mos veld meer te zien. Dus ook niet dat de graskanten hier nog niet zijn gedaan, dat is een klusje voor de volgende keer. Nadat ik heb geverticuteerd , nog zo’n klus om zweet van in je bilnaad te krijgen.

Het Kaukasische vergeet-me-nietje komt heel mooi op, deze foto was van vrijdag en ik zag daarnet al bloemstengels opkomen.

En op een week tijd is de Viburnum van dit

Naar dit gegaan

En de geur is bedwelmend, zo lekker! Ruik maar

Was het maar zo’n feest hè.

Het muisje van CrabappleHill (website is blijkbaar al uit de lucht) is klaar en geperst

De quilt die er naast hangt hoop ik binnenkort door te quilten, ik begin af en toe iets van quiltkriebels te voelen, maar de puinzooi op mijn naaitafel is een enorme drempel (of excuus) waardoor ik moed voor moet happen om dit eerst te tackelen eer ik aan het quilten kan beginnen.

Het witte stofje van het muisje heb ik dus geverfd met Inktense, net als de tekening. En alles geborduurd met #8 Perle cotton “Eleganza” van Wonderfil. Nee, ik heb nog steeds geen idee wat ik er nu verder mee ga doen 🙄

Ik heb nog wat te vertellen over het bezoek van een klein schatje, en ook nog meer over de tuin.

Wil je niks missen, abonneer je dan op mijn blog, het kost je niets en je krijgt automatisch een melding in je e-mail box als er een nieuw blogje is geplaatst. En geen spam, dat beloof ik. Zoek op mijn blog rechts of helemaal onderaan het blogje en reacties (afhankelijk van je browser of apparaat waarop je leest) naar onderstaande afbeelding. Dus niet op dit plaatje klikken.

Zoveel

Zaterdag kwamen Tim en Sophietje op bezoek, Yvonne was er niet bij, ze was met haar moeder met een uitje van werk naar een kerstmarkt. Sophie zag bij binnenkomst al de cadeautjes op tafel liggen die Sinterklaas voor haar had gebracht, en ze kon niet wachten met uitpakken. Duplo, een houten puzzel, een trek krokodil van de Hema (die vond ze later op de dag toch wel erg eng en mocht absoluut niet in het poppenbedje slapen) en een mooie kleurboek.

En als klapper op de vuurpijl aten we poffertjes, hier wacht ze geduldig af tot ze klaar zijn

Ze kletst er al heerlijk op los, soms hebben we vertaling nodig, het quiltje van het poppenbedje noemt ze bv bekertje 🤭 (dekentje). Thuis heeft ze nu ook een poppenbedje met een bijgeleverd dun lapje als dekentje en kussentje, dat kan toch niet? Dus heb ik op verzoek een matrasje en een kussentje gemaakt, het 32×38 cm klein quiltje zit al in de planning (keuzestress). Gelukkig kan ze het quiltje van haar poppenwagentje gebruiken.

Zo leuk om te maken. Net als het iets grotere kleuterquiltje, Sherlock inspecteerde even of ik nu wel goed op had gelet,

voordat ik alles aan elkaar naaide

Ik wil toch de diagonale lijnen door laten lopen, en ben nu aan de HST begonnen, hier heb ik er al een setje rode af, ja, van die losse links boven en die rechtse liggen verkeerd om, en ik zie nu ook in het vastgenaaide deel nog een verkeerd om liggen 🫣

dat krijg je als de inspecteur een dutje doet

Verder heb ik vorige week nog lekkere scones gebakken

En wilde ik een Christmas cake maken volgens het recept van Marion’s world , maar kon nergens mixed peel vinden, dus dan maar zelf maken volgens het recept van This Old Cook
Ik wilde een scheutje Limoncello er in gieten, maar de fles was toch al bijna leeg en toen werd het een cup, en dan een halve cup water erbij ~~voor de vorm~~ om tot 1,5 cup te komen 🤭

En na het pruttelen, inkoken en uitlekken in een zeef mocht het twee dagen drogen op een bakblik.

De geur was eerlijk en de smaak verrukkelijk 😋 Ik schepte de hoeveelheid voor de cake in het blauwe bakje en wat over was ging in potjes.

Zondag maakte ik de (snelle) Christmas cake, de hoeveelheid vruchten en drank in het beslag maakt dat dit een zware vruchtencake is. Hier is hij klaar om de oven in te gaan,

hij zag er hetzelfde uit toen hij er uit kwam, alleen was de bovenkant donkerder en hard. Geen idee of dat harde zo hoort, misschien heb ik hem iets te warm of te lang gebakken? Nou ja, de korst kan ik er altijd afsnijden. Hij moet nog bedekt worden met een laag icing en marsepein, misschien om de harde kost zachter te maken? Hoe dan ook, we gaan er morgen een stukje van proeven voor het geval dat (dan heb ik nog tijd om een andere te maken of te kopen🙄) ik zal wel een foto maken als hij aangesneden wordt. Hij ruikt in ieder geval zalig, het hele huis rook er naar.
Jon en Sherlock wachten geduldig af, geen idee waarop, want toen ik de deur opende bleven ze gewoon zitten.

Fay begint weer wat meer te durven, zoals dichter bij mij zitten om aaitjes te halen, maar net voordat ze op mijn schoot wilde stappen, hoorde ze Jon de kamer binnen lopen, hè verdorie

De oplettende lezer ziet dat mijn stoel van plaats is gewisseld met die van manlief, zijn nieuwe relax-sta-op stoel had meer ruimte nodig om in standje liggen te kunnen zonder door het raam te gaan. Wel zo fijn dus.