In mijn mailbox zag ik een bericht dat ik gratis een HEMA cadeau kaart ter waarde van €5,- kreeg, want, zo stond in het bericht “Bij de Postcodeloterij leggen we u graag in de watten.”. Ik hoefde ze alleen nog maar te bellen. Nou ja, dat is toch snel verdiend? Er stond zelfs een knop in de mail om ze online te bellen. Toch maar snel gecheckt of de e-mail echt van de Nationale Postcode Loterij kwam, want ik ben wel hebberig in dit geval, maar niet gek.
Het klopte en dus belde ik.

Een hoop geroezemoes op de achtergrond van het callcenter, het duurde een paar tellen voordat ik iemand aan de andere kant van de lijn iets tegen mij hoorde zeggen. Ze noemde lacherig haar naam en vroeg waarvoor ik belde. Oké, die zag ik niet aankomen, dacht dat dit wel duidelijk was na het klikken op de belknop in de e-mail. “Nou, uh, ik kreeg een e-mail dat ik jullie moest bellen om een cadeaukaart van de HEMA te krijgen. Dus daarvoor.”, zei ik, en hoorde ze aan de andere kant lachen en druk op het toetsenbord tikken, even dacht ik dat ik verkeerd verbonden was. Ah daar was ze weer.
Dat kon, ik kon leuk een gratis cadeaukaart ter waarde van vijf euro krijgen, maar dan wilde ze eerst mijn adres want dan wisten ze leuk waar ze de cadeaukaart naar me konden opsturen, vijf euro zomaar gratis krijgen is toch leuk.

Ze had duidelijk een stopwoordje, “leuk”.
Daarna vroeg ze om mijn geboortedatum. Tuurlijk, ook geen probleem. Vervolgens wilde ze mijn voornaam weten waarmee ze me leuk kon aanspreken. Hier had ik toch wel even moeite mee. “Wat is er mis met mij aanspreken met “mevrouw”, aan mijn geboortedatum is te zien dat ik geen achttien ben.” Het meisje giebelde zenuwachtig, “Zo werkt de postcodeloterij nou eenmaal, dat is toch leuk?” Ik voelde me opeens heel ouderwets.
Ze wilde mijn telefoonnummer hebben, dan kon ik gebeld worden met leuke acties ook van de vriendenloterij, en dan kon ik als ik dit niet meer wenste me leuk afmelden”

Ik begon spijt te krijgen van het telefoontje, dit was niet leuk, en ik liet ze niet uitspreken, wat een gezeur. “Jeetje, waarom zou ik mijn telefoonnummer geven om me dan gelijk weer af te melden? Trouwens, wij zijn al deelnemer bij jullie, dus alles staat al in jullie database.” Ze zei dat ze dit er wel bij zou vermelden, de leuke cadeaukaart zou heel snel en leuk bezorgd worden, en ze wenste me nog een leuke dag toe. Ik wilde nog vragen of het woordje “leuk” ook in de script stond die ze oplas, maar liet het maar zo.

Ik zag in gedachten een jong meisje met klamme handjes achter een beeldscherm zitten met een blikje naar kersen meurende energiedrank naast zich en al vier lege blikjes in de prullenbak onder haar desk, misschien was dit wel haar eerste werkdag, het moet wel leuk blijven. Ik wenste ze ook een fijne en vooral leuke dag toe, ik kon het niet nalaten, en ze giebelde een bedankje terug.
Ik verheug me nou al op de cadeau kaart, eens kijken wat voor leuks ik er van ga kopen.