Het was al 1 uur geweest, midden in de nacht, toen ik de verdeelstekker uitzette van mijn naaiplek, het was mooi geweest zo, de GDO kreeg ik toch niet af, omdat ik stof tekort kwam (hoe is het mogelijk!), 2 smalle strookjes om aan weerszijde van het onderste middenblok te stikken, voordat ik ze tegen de ingekaderde zijblokken zet,

en na een kort maar krachtige nachtrust, waarbij ik droomde dat manlief en ik achterna gezeten werden door een Chinese man en vrouw die onze hoofden op een spies wilden steken, en ik letterlijk van de trap af vloog, en toen uit pure angst opeens onzichtbaar werd, de spies van dat enge mokkeltje afpakte en de chinezen hierop spieste, omdat ik ze hoorde zeggen dat ze dan maar onze kinderen zou pakken, omdat ze ons kwijt waren, nou, na zo’n nacht werd ik wakker met een pijnlijk stijve nek, waar ik de rest van de dag nog last van bleef houden, en waardoor ik steeds aan die bizarre droom moest denken.

De eekhoorntjes zie ik nu regelmatig  in de tuin rondhuppen,

ze zijn blij met de zaden en nootjes die ze bij de voederboom vinden, ook al ben ik niet zo blij met hun sloopgedrag, of zou meneer specht hier de dader van zijn? Zelfs het plastic ruitje is kapot gemaakt

Vandaag heb ik 3 quiltwinkels bezocht, en bij alledrie wat moois gescoord; bij Leur de stof voor de border, die komt morgen wel in beeld, want dan hoop ik (pff, hoe overmoedig) dat ik hem er dan op heb zitten. Het is dezelfde stof als die rond de quiltwinkel zit. De GDO werd bekwijld door de aanwezige klanten, die steeds meer ontdekten tijdens het kijken naar de blokken, en dat is ook zo leuk! Het is net als een tuin, daarbij moet je ook niet in 1 oogopslag de hele tuin kunnen zien.

Ik reed van Etten-Leur door naar Tilburg, met doel om mijn zoon op te pikken, die nu al vakantie heeft (duimen dat hij zijn tentamens heeft gehaald), maar ook om even langs Dorry te gaan om hallo te zeggen, en daar ontdekte ik 3 hele mooie rode lapjes die perfect bij mijn huizen pasten. Met zoon achter het stuur reden we terug naar huis, en na het eten was het tijd voor de bee in Heerle, bij Janny van het Stoffenhoekje, waar je tussen de lapjes lekker zit te kletsen en te naaien, en je heel sterk in de schoenen moet staan om met lege handen het pand te verlaten. Ik had aan het begin van de avond nog zitten te vertellen dat ik de huizen van rode lapjes uit mijn kast maakte, hierbij even vergetend dat ik net bij Dorry had gescoord, en vorige week in Leur ook een bundeltje F8’s had weten te bemachtigen. Goh wat is het geheugen toch een gek ding, of ligt het aan mij?

Nou ja, ik stond dus op om aan de toonbank wat te gaan snijden voor het volgende huisje, toen ik in mijn ooghoek de rollen met rode stoffen ontdekte, zoveel roden die ik nog niet had, wow. Zwak in de knieën geworden koos ik wat uit, en toen de dames Janny aan de slag zagen, en vroegen voor wie de rode lapjes waren (want ze zijn niet een beetje nieuwsgierig 😉 ), en hoorden dat het voor mij was, nou, toen kreeg ik er van langs, “Jaja, uit eigen kast, zometeen er in leggen, en dan er weer uit halen zeker, zo lust ik er nog wel een paar.” Ik bloosde, een goed voornemen was nog nooit zo snel gesneuveld LOL , en dit zal ik nog wel lang blijven horen.

De lapjes links op de foto zijn bij Dorry gekocht, en rechts komen bij Janny vandaan.
En toen hingen er opeens 6 huizen in de woonkamer

Nog even ter info: De Girls day Out quilt is een patroon van Libby Richardson, en is gelukkig nog wel te koop bij The Stitch Cottage en Aztec Rose

Vrijdagavond was ik zover dat het middendeel van de GDO klaar was, ik was net klaar met de laatste hartjesrand er op te stikken, toen ik meende te zien dat ik hem op z’n kop had gestikt, en wilde -diep zuchtend- het tornmesje al pakken, om dit nog voor het slapen te fixen, toen Zipje al kletsend en spinnend op me af liep, kopjes geven en bedelend om aandacht. Hij liep voor me uit richting de keuken, toen ik op stond om hem te pakken, en ik liep achter hem aan, eindigend in de garage, alwaar de bodems al in ’t zicht waren van  de voerbakjes; aha, daarom was hij zo kletserig, ik had het kunnen weten. Ik liep hierna terug naar mijn naaiplek, en legde het middendeel op tafel, om te zien welke rand ik ook al weer uit moest halen, voordat ik de verkeerde los tornde, en kwam toen tot de ontdekking dat ze allebei goed zaten! Als Zipje me niet had afgeleid, had ik zonder te checken gewoon de net aan genaaide rand weer los getornd, pfew. Hij paste niet meer tegen de muur, dus op de vloer liggend heb ik nog vlak voor het slapen gaan deze foto’s gemaakt:

en zie, ik heb vrijdag ook flink gebouwd, er liggen nog 3 huizen in delen op tafel, maar zaterdag moest er eerst aan de GDO gewerkt worden, en dat koste me iets meer tijd dan ik had gedacht. Vooral het uitzoeken van de juiste kleuren als sashing moest met beleid gedaan worden, en dan het snijden van de stitcherie blokken, dat vind ik zo eng! Je moet er toch niet aan denken dat het mes uitschiet? Over messen gesproken, ik heb er vanavond weer een nieuwe in de rotary cutter gezet, en dat had ik veel eerder moeten doen; het botter worden gaat zo geleidelijk, dat het pas opvalt hoe bot hij is geworden, als je de eerste snee met een nieuw mes maakt, hij gleed weer zonder kracht te zetten door de lagen stof heen.

En zo is het geworden, mmm, is het te streng aan het worden, zo met die donkere randjes rond de kleine stitcheries? In het echt zijn de kleuren veel helderder.

ik heb er maar een designwall naast gehangen, vast geplakt aan de fotolijsten, bij gebrek aan lange latten, want ik was het overzicht kwijt.

Zondag staat in het teken van de andere blokken ‘inlijsten’ (de snoepwinkel zal nog niet meevallen, met al die kralen er op), huizen bouwen en strijken, en dan niet alleen huizen strijken, nee, ook overhemden, want ook dat moet gewoon doorgaan.

Wat ook gewoon doorgaat, is het voeren van de mesjes bij de bomen, en de kleine bonte spechten kleven ook tegen de stammen aan als er gegeten wordt; het is een prachtig gezicht, de jonkies zijn haast even groot als de moeder

De natuur is mooi.