Categoriearchief: Girls Day Out

Girls day Out

Toen ik woensdagmorgen half 10 Blokzijl binnen reed, leek het wel of ik in de wereld van Anton Pieck was beland, wat een prachtig stadje is dat; ik kan me de aantrekkingskracht wel voorstellen om er te wonen, of gewoon langs te gaan als toerist. “Zodra jij een naaimachine hebt, kom ik je wel naailes geven”, stelde ik haar voor op het quiltweekend in Loon op Zand, georganiseerd door Dorry voor haar vaste klanten, en was nu gast bij Ingrid, en oooh wat was het een gezellige dag! Het leek het net of ik door mijn beeldscherm heen haar weblog was binnen gestapt, best wel een grappige gewaarwording dat nu alles 3D was, en dat de poezen en hond bewogen, en de verhalen werden nu verteld, ipv dat ik ze zelf moest lezen. 😉 Na een rondleiding door het prachtige oude huis met de heerlijk in stijl aanwezige prachtige quilts gingen we aan de koffie met heel wat lekkers, en werden mij GDO blokjes bewonderd, in het echt altijd mooier dan op de foto (als het goed is) ; dit was onze ochtend hapje bij de koffie:

Photobucket
en dit snoepten we op bij de middagthee:
ojee, op, nou ja, ze waren zalig, met en zonder slagroom, afgetopt met een aardbeitje. Te lekker, en ik ga uit zelfbescherming ook niet op zoek naar deze koekjes, want pak open=pak leeg. Ik ken mezelf.

o foei, wat een zalige zonde was dat, en ik zat nog niet koud in de stoel, of mijn schoot werd al verwarmd door een zwart-witte poes, aanhaliger en kroeleriger dan je voor mogelijk houdt, ik denk dat ze Zipje en Zopje rook, en ze wilde op deze manier haar visitekaartje afgeven (wat bij thuiskomst al kwijlend in ontvangst werd genomen);
Photobucket
bij het 2e kopje koffie (Ingrid vertoonde duidelijk uitstel gedrag door me maar te voeren met koffie, gebak en verhalen 🙂 ) kwam ook poes nummer 2 erbij zitten (geen foto hiervan), poes 3 en 4 gingen heerlijk in de buurt op hun vaste plekje liggen, en Brechje kwam ook een kijkje nemen, keek van mijn volle schoot recht in mijn ogen aan, en ik zag dat hij dacht: “Ik mag er zeker niet bij komen liggen, hè?”, en zo stond hij een tijdje met zijn kop tegen mijn arm aan, stil voor zich uit te kijken, en slofte toen naar zijn mand in de hal. Toen het echt niet meer langer kon uitblijven kwamen de naaimachines in actie,
Photobucket en hielp ik Ingrid over haar koudwatervrees heen. Geen onderdeel van de machine lieten we ongemoeid, er werd overal in en onder gekeken, een mens moet immers eerst weten hoe iets werkt, voordat je er mee kan werken, zodat je logisch kan redeneren als er iets mis gaat. En gelukkig ging er tijdens het naaien van lapjes van alles mis (liever nu dan wanneer je er alleen voor staat), draadjes werden opgevreten door het spoelhuis, kwamen klem tussen spoel en spoelhuis te zitten, zodat het spoelhuis er helemaal uit werd gehaald om ze weer te verwijderen, wat lastig ging, waarvoor ik even hulp inriep, maar toen hulp terug belde, had ik de klus al geklaard, zoals je ziet op deze charmante foto.

, ook om te laten zien dat het allemaal vrij eenvoudig is (als je je kan herinneren hoe het alweer moest), je kan uit elkaar halen en weer in elkaar zetten en dan doet-ie het gewoon weer. Een heerlijk machientje wat dit betreft hoor, en als een volleerde monteur zette Ingrid het steekplaatje weer vast op zijn plek.

Ik heb haar dit express een paar keer laten doen, want als je niet oplet dat het pinnetje van het spoelhuisje precies in het inkepinkje van het steekplaatje zit, dan kan je niet naaien, dan draait het spoelhuis gewoon bij de eerste steek 1 slag in de rondte en slaat hij vast. Dit had ik de eerste keer met mijn SF en wat heb ik peentjes gezweet, eer ik het probleem ontdekte.

Opgestaan plaatsje vergaan is echt een kattending,

Photobucket

’s Middags voelde ik dat er ogen op mij gericht waren, en jahoor, 2 paar prachtige ogen keken me haast verliefd aan, oooh, ik smolt.

Na een lekkere lunch en weer even doorwerken (ik zat te werken aan een nieuw project, o foei, gij zondaar) hield Ingrid opeens een perfect 4 patch omhoog, tot haar grote verbazing 🙂 , want wat sloot het mooi aan op het kruispuntje, en het was eigenlijk minder eng dat ze dacht, soms leek het haast toveren, met zo’n lief naaimachientje!

De dag ging veel te snel voorbij, na een zalig diner en een vlotte autorit met muziek en geklets van Tom Lehrer
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=yhuMLpdnOjY]
(dank je wel Hans, ik heb genoten!) schoof ik om half 11 de straat bij ons in, compleet de punt af, maar o zo happy! Zipje en Zopje waren blij me te zien, waren extra kroelerig, snuffelden even aan mijn kleren met hun bekjes open, ik kreeg nog een paar heerlijke kopjes, en toen gingen ze weer naar buiten, op muizenjacht, want je kan wel alles overdrijven hè. Morgen laat ik mijn nieuw project zien, zomaar een tussendoortje hoor, ik zal de GDO niet verwaarlozen, ik kan wel multitasken.

Snelle show

Met ook een vrij kleine foto, van mijn iPhone naar de pc gestuurd,
Photobucket
ik ben gewoon te lui om mijn digi te pakken en er een duidelijke foto van te maken, wat trouwens niet kan, want de GDO is ingepakt, net as de digi, voor een uitstapje morgen, en ik duik zo in bed (bijna middernacht). Zoals jullie wel zien heb ik mijn doel (het middendeel klaar) niet helemaal bereikt, want de zijbeuken zitten nog niet aan het grote huis vast, maar een kniesoor die daar op let; hij begint al zo mooi te worden, ik zit gewoon te grijnzen als ik niet aan het uithalen ben, want mijn tornmesje is MBF momenteel. De designwal is een beetje te smal beneden, ik zal de volgende foto wel even boven maken, daar heb ik de Clover designwal hangen die 105 breed is, hier beneden in de woonkamer is het gewoon etalagevilt van 1 meter breed, plakt iets minder goed dan de Clover, maar daar heb je dan spelden voor, want voor 1 euro per meter kan je niet sukkelen, vind ik.

De opbouw

Met alle GDO blokken klaar, kan het grote opbouwen van de quilt beginnen, de jelly roll met batiks werd aangesneden, en ondanks mijn voorraadje stof kon ik niet slagen in het vinden van mooi bijpassende stoffen voor de randen rond de grote blokken, dus snel naar mijn dealer gereden. Ik trof daar Els aan, die me al snel, na het bekwijlen van de blokken hielp met de benodigde hoeveelheden af te snijden, en iets meer, voor het geval dat. Uitermate goed geslaagd spoedde ik me na een kopje koffie weer huiswaarts, haastte me om de kreukels uit de lapjes te strijken (met overhemden strijken ben ik nooit zo voortvarend, gek hè? ) en ging snel aan de slag, eerst kijken welke kleurencombinatie het mooist bij de quiltwinkel pastte, door ze er los rond te leggen, en zo tussen het eten klaarmaken, eten, afwassen en koffie lurken door benig al een aardig eindje gekomen.

Natuurlijk moest ik het mezelf moeilijker maken dan het al was dor af te wijken van de maten blokjes, aangezien ik van een jelly roll sneed was het niet mogelijk om 3x 3 inch te snijden, dus 3x 2,5 inch, en dan vang ik het verschil wel op de een of andere manier op. Nou ja, en dat opvangen kost me een beetje meer tijd dan me lief is, en uithalen en nog iets meer naad nemen, en uithalen, want ik moest toch iets minder naad hebben, en dan weer uithalen, want van dat stukkie moest niks af-bij-af, want dat was nou net het enige wat wel goed zit-zat. Gelukkig heb ik niks van de stitcherie blokken gesneden, met dit af-aan-af spel, pfff.

En als de vaatwasmachinemonteur vanmiddag zijn ding aan het doen is, en hierbij hoop ik toch echt dat hij hem gerepareerd krijgt, kan ik verder met de blokjes naaien, al was het maar dat ik hem voor de helft af krijg, goh, dan zou ik toch al zo blij zijn, als alles past en de blokjes lopen mooi door.

Ooh, en ik heb nóg wat gescoord in quiltshop Leur, 3x raden welke kleur 😉 en voor welke nieuwe quilt dit gaat worden; over een paar dagen zullen jullie hier vast al resultaat van zien. Els vroeg zo tussen snijden door beetje bezorgd of ik ook wel eens wat afmaakte, omdat ze op mijn blog wel zag dat ik als een speer een top kon maken, maar de affo’s kon ze niet ontdekken; maakte ik er ook nog wel quilts van? Uh, ja hoor, gelukkig wel, alleen begin ik sneller aan nieuwe dingen, dan dat ik de tops af maak, ik denk dat ik zo 1 op 3 loop, denk ik, 1 nieuwe beginnen, terwijl er nog 3 op afmaken liggen te wachten. Ik noem dat het rijpingsproces, en dan laat ik even in het midden of dit op mij, of op de quilts slaat.

Ander kantje

Hebben we allemaal last van op zijn tijd, dat je niet helemaal tevreden bent met het eindproduct, maar dat je ook geen goed alternatief hebt (kunnen vinden) en het dus zo laat, maar elke keer als je er naar kijkt, wringt de schoen een beetje. Ik heb het over het kanten randje welke ik lang geleden aan de gevel van de quiltwinkel had vastgenaaid, , en het kantje wat ik in gedachte had de laatste tijd, kon ik niet vinden. Toen ik vanavond na het eten even de andere batiks ging pakken, om te kijken of er wat bij zat om langs de grote blokken te zetten, en hierbij een grote bak van zijn plek rolde, zag ik het bewuste kantje liggen! Het kantje van tante Nonneke, keurig op een kaartje gewikkeld en in een foliezakje gestopt, gelukkig! Wie is tante Nonneke, en waarom komt die naam me bekend voor, hoor ik enkele lezers denken. Bij Sommeke hebben jullie vast al eens gelezen over een plant die gekoppeld werd aan die naam, een lidcactus die Yvonne van tante Nonneke kreeg, hier schrijft ze er over, en gezegend als hij was sinds dien elk jaar bloeit, tot Yvonne’s grote verbazing. Tante Nonneke is een heel klein schattig vrouwtje, een echte non en tante van 2 Belgische quiltsters, en ze was eens op een Belgische bee, en ze had voor iedereen een zakje met daarin iets moois meegenomen, een zelf gemaakt kantje van frivolité werk, heb ik ook ooit gedaan, toen ik nog jong en huppelig was, echt leuk om te doen!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=Ef-Ur-u6cUo]
Ze had toch zo zitten smullen van alle handwerkende dames, vond dat we zulke mooie dingen maakten, en ze vond de mandjesblokken zo mooi, hier tekent ze er eentje na

dus maakte een ieder stiekem een mandjesblokje, en op het Belgische quiltweekend werden deze tot een quilt gemaakt, doorgequilt en al,

(lees hier nog een foto-verslag) en later werd deze door Yvonne en een paar andere dames afgeleverd bij tante Nonneke. Wil je meer foto’s zien van het quiltweekend van 2009 klik dan hier het zijn er niet zoveel.

Nou ja, dát kantje heb ik dus op de quiltwinkel genaaid, en toen het er op zat, haalde ik opgelucht adem: “Dit is het helemaal, nu is hij echt af!”,

en nu kan ik verder gaan aan de sashings en zulks. Heel misschien moet ik er wel voor langs mijn dealer, of zou ik er fossils bij gebruiken, in combinatie met de batiks. We zullen wel zien, eerst lekker weekend vieren :-), jullie toch ook?

De bee

Geen beestjes meer op de blokken genaaid, vanmorgen kwam de monteur van de vaatwasser langs, en na 3 uur dingen vervangen was het zwaar balen dat we nog een week ~~gedoemd zijn tot~~ gedwongen worden om met de hand afwassen, want het probleem is nog niet opgelost; de monteur vreest/hoopt dat het de printplaatjes zijn, want anders zou hij het niet meer weten. Mijn suggestie na het eerste uur van zwoegen (laadt de vaatwasser in de auto en neem hem mee naar de werkplaats) was niet haalbaar, want zo werkt Miele niet, alle reparaties moeten aan huis gedaan worden. Inruilen voor een ander is dus ook not done, dus moeten we afwachten tot volgende week, en duimen dat het dan wel gefixt kan worden. Lang leve de garantie die er nog op zit, poeh, de extra premie die het ons heeft gekost, hebben we er nu al uit gehaald.

De man was net weg, het brood net op, en de afwas net gedaan, toen Miranda kwam, (ja, de bee was deze keer bij mij, en ook al waren we niet compleet, het was er niet minder gezellig om) en iets later belde Julie aan, die vers van de kapper kwam. Ze ging gelijk aan de slag achter haar nieuwe naaimachine,
Photobucket
herkennen jullie hem? Och wat maakt die een mooi geluidje, echt, net zo zoet of zelfs zoeter als die van de Singer FW, een genot om naar te luisteren. Nee, ik heb geen spijt dat ik hem kwijt ben, Julie is er heel blij mee, en hij wordt nu liefdevol gebruikt.

Miranda ging verder met the Pond House , met de bloemen, een leuk werkje om bij te kletsen, en ik heb de batik jelly roll, welke ik vorig jaar cadeau kreeg van mijn Wilrijkse quiltvriendin, eindelijk nuttig gemaakt, het aaistadium is voorbij, het mes gaat er in;

ik ga hem gebruiken als tussenblokjes voor de Girls Day Out! Kijk, als het niks is, kan ik de blokjes voor een ander project gebruiken, maar wie niet waagt, blijft maagd.

Eigenlijk moeten het blokken te zijn van 3x 3 inch, die er tussen komen, maar de strips zijn 2,5 inch, dus heb ik langwerpige blokjes die ik aan elkaar ga maken, met de 3 inch lengtes tegen elkaar aan, en dan zal ik zien hoe ik het ga inpassen. We komen er wel. Rond de blokken komen sashings uit 1 kleur stof, dat red ik niet met de resten, dus zal ik in mijn kast kijken welke ik nog heb liggen, 6 FQ’s zijn al genoeg. Dan komt er een rand van dezelfde stof rond alle grote blokken, ik denk aan het steenrode welke ik heb gebruikt bij een paar blokken, zoals bv bij het dak van de quiltwinkel, misschien is dit te hard, maar dat zie ik wel als ik het er bij houd.