Afgelopen week mochten we weer op Sophie passen, manlief had werk mee en zoonlief had voor hem de computer beneden neergezet, het was een gezellige dag.
En terwijl Sophie en manlief een dutje deden, ging ik in de voortuin aan de slag, een klein uurtje later was ik achter aan het opruimen en hoorde ik Sophietje wakker worden. Gekir en geklets, zo leuk om te horen. Ze is flink gegroeid nu ze brood en warm eten krijgt, wat gaat het opeens hard.
Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen van haar vestje (hoewel het nu op een mouw na klaar is), de garen is glibberig en ik moet mijn best doen om niet te los te breien, en dat levert na een uurtje al kramp op in mijn li hand 😕 Maar het gebreide voelt zo lekker zacht aan, het is het wel waard.
“Oh, zijn jullie eindelijk thuis”, lijkt Fay te denken, toen ik bij thuiskomst de schuifpui opende, ze waren de hele dag buiten maar kwamen niks tekort hoor, op tafel onder de veranda stond een bak met droogvoer, nu dus leeg.
Jon en Sherlock renden eerst naar binnen om brokjes te eten, en stonden even later weer buiten te knabbelen aan de Sereh
En wij aten Kapsalon, op weg naar huis in de stad gehaald, een halve portie de man is meer dan genoeg, lekker met extra salade 😋 Waar is de tijd gebleven dat we de man een hele konden wegstouwen, pfff, ik moet er nu niet meer aan denken.
Toen we van de oprit af naar de voordeur liepen, werden we omringd door de zoete geur van de lelietjes-van-dalen
Zo zalig.
Een zware regenbui met bliksem en donderklappen zette terwijl we zaten te eten de wadi in no time vol water, de katten vonden het geweldig toen ik na de bui ging kijken of de afvoer (rechts van de godin) een vrije uitloop had, en trok de nodige grassen weg die voor de uitgang van de pijp groeiden.
Hier een foto van een maand geleden
Het ziet er niet uit, zoveel onkruid, de nattigheid van afgelopen week in combinatie met gazon mest maakte dat alles als malle ging groeien; het zou de volgende dag droog zijn zodat ik het gras kon maaien, daar knapt een tuin van op.
Je kon dinsdag de lente al ruiken, de Japanse kers begint te bloeien, en ik kreeg zin om in de tuin aan de slag te gaan, er moet veel gebeuren
Maar de volgende ochtend zag het er zo uit,
Zo blij dat we de deur niet uit hoefden, het maakte wel mooie plaatjes
De katten waren maar kort buiten te vinden, even een frisse neus halen en weer gelijk naar binnen
Fay vond de vallende sneeuwklokjes wel heel leuk om naar te kijken
Om vervolgens de dorre delen van een bananenblad los te trekken en uit te tuffen, gek beest
Er viel die dag een bescheiden pak sneeuw, iets van 5cm
Donderdagmiddag was alles weg en regende het, dit is vrijdag, de zijtuin stond voor een deel blank
Zaterdag was het droog, ik schudde de poezenspeelquilt buiten uit, catnip viel op het terras en een dikke zwart-witte kater lag er even later vol overgave in te rollen terwijl Fay gewoon toe zat te kijken. Jon had hem nog niet gezien denk ik, hij was aan het drinken uit de kom bij het raam
Maar eenmaal klaar met drinken kreeg hij het beestje in de gaten, die toen gelijk wegliep maar brutaal bij het egelhuis bleef staan
Sherlock kwam er ook bij staan, en omdat ik geen gegrom of dikke staarten zag bij onze mannen, dacht ik dat het vriendjes waren van mekaar, en opende de deur. Oei, foute boel. Jon en Sherlock liepen er gelijk achteraan, dikke staarten en gejoel, maar het bleef bij verbaal geweld, en ze kwamen even later weer ongehavend naar binnen. Gelukkig maar, want Sherlock zit na een stevige discussie met een andere kat twee weken geleden weer vol wondjes aan zijn bovenlijf. Een ontsteking aan zijn gave oor, dikke pus kwam er uit toen ik het voorzichtig leegdrukte, en gelukkig liet hij het schoonmaken daarna ook steeds toe. Er zit nu enkel een kaal plekje op zijn verder weer plat aanvoelend oortje. Kan natuurlijk ook van Fay zijn, ze spelen geregeld behoorlijk fanatiek met elkaar waarbij plukjes haar alle kanten op vliegen
Die middag kregen we hoog bezoek, de kattenfluisteraar. Met haar ouders weer de hort op mochten we lekker oppassen, heerlijk hoor. Sophie nam met Jon de dag door
Fay bekeek het meisje liever vanachter het glas
Ik ging er even naast liggen, ze had rode wangen van de slaap, en was nadat ik ze in haar bedje had gelegd binnen een minuut in diepe rust
Heerlijk. Even snel de hoes afmaken voor het kinderstoeltje, ik had van Monique P behalve kinderstoffen ook uitgeknipte en al van vulling voorziene onderdelen voor een zitje gekregen. Dit maakte ik er van, niet perfect
Maar wel functioneel en veel leuker dan wat er in zat
Manlief was aan het werk toen hij Sophie wakker hoorde worden en haalde haar uit bed, gelijk lachen, wat een schatje. Voor het slapen was ze weer met haar ouders mee naar huis, en wij sliepen die nacht ook als een blok.
Het vest is bijna klaar, nog een klein stukje 😅 lekker slank afkledend met die strepen, 🤣🤣
De perenboom had ik begin januari flink gesnoeid, en de takken had ik snel bij de compostbak gegooid omdat het ging regenen, en was ze toen vergeten, tot begin vorige week. Even wat ingekort zodat de takken weer vocht op konden nemen en in een stevige vaas gezet, en van kale takken naar dit:
Voor vandaag geven ze warm weer af, en ik denk dat ik de vaas met takken onder de veranda ga zetten, daar staat het hopelijk beschut tegen de harde wind die voorspeld is, maar kunnen de insecten er wel al van snoepen. Ik zag daar gisteren een hele dikke bij 🐝 , wie weet zit hij er vandaag nog.
Gisteren ging ik “even” de tuin in met de heggenschaar om de dorre grassen kort te knippen, hooguit een kwartiertje werk, liep door naar de voortuin waar ook een paar graspollen staan langs de winterjasmijn die nu echt helemaal uitgebloeid was, even kort langs de schutting afknippen, en oh, dat is waar, in het pampasgras zitten nog een stel dikke takken met pluimen. Hup hup er uit geknipt met de heggenschaar, en gelijk ook de rest van de plant wat geknipt, uiteraard zonder handschoenen want ik was alleen maar van plan om de lamperpoetsersgrassen te knippen. Anderhalf uur later stapte ik weer naar binnen, beetje moe, bezweet (opruimen is het meeste werk) maar voldaan. Helaas zitten mijn handen nu onder de papercuts van de akelig scherpe pampasgrasbladeren, ook op de vingertopjes, merkte ik toen ik een mandarijntje pelde. Au.
Met de laatste bestraling achter de kiezen en positief gesprek met de oncologe-radiologe gaat de blik weer op herstel en vooruit. Lekker hoor, we zijn er zo klaar mee. Manlief merkt op zich niet veel van de bijwerkingen, misschien de komende weken, maar dat zien we dan wel.
En zo zaten we te genieten van de koffie toen we een hoop gefladder van een witte wolk voor het raam zagen, manlief dacht aan een reiger, maar toen ik de vele veren op het gras zag liggen leek het me eerder een roofvogel, sperwer of zo?
De duiven zitten vaak op het dakje van het vogelvoerhuisje, sperwer ziet ze, duikt om er eentje te pakken, denkt “oei die is zwaar” en maakt een noodlanding op het gras om de duif beter vast te pakken, en stijgt weer op. Dit alles in een paar tellen. Ik weet dit want ik heb het eens voor mijn ogen zien gebeuren. Aan de hoeveelheid veren op het gras kan de duif niet zijn ontsnapt.
Sherlock en Jon onderzoeken de nog warme plaats delict.
De dader kan via de boom zijn ontsnapt
Sherlock denkt ook dat naar boven de enige vluchtroute was
Een jongere collega komt erbij, met frisse ogen en nieuwe inzichten, ze rechercheerden nog lang door.
De Japanse kweepeer bloeit, het vele snoeien werpt zijn vruchten af, het is een mooi dicht struikje geworden. De winterjasmijn loopt met de bloei tegen het einde, deze zal ik komend weekend kortsnoeien
Ondertussen heb ik mijn borduurwerkje van CrabappleHill echt afgekregen, deze kan bij de andere, wachtend op inspiratie “wat er mee te doen”. Het eet geen brood en ik heb er mijn plezier aan gehad.
Ik ben verder gegaan aan het vest, mouw 1 is bijna klaar, ik ben met de boord bezig en heb de steken op een korte sokkenrondbreinaald gedaan, want ik werd helemaal kriegel van die lange lus van de andere rondbreinaalden die ik steeds halverwege het werk moest doortrekken om te kunnen breien. Nog drie cm en dan kan ik de Italian bind off techniek toepassen
Sophie is steeds actiever aan het worden, hier ligt ze schattig te wezen op haar eerste quilt, oooh wat een schatje 🥰
Jullie hebben er een week op moeten wachten, maar hier is Sophie in het door mij gemaakte shirtje, het lijkt wel een jurkje 🤭 wat een vrolijk meisje is ze toch. Afgelopen week heeft ze het brabbelen ontdekt, geweldig 😊
Ik kreeg extra schootverwarming toen ik ze een flesje gaf
Morgen zie ik ze weer, en dan mag ze weer wat passen; ik heb vandaag twee bandana slabbetjes gemaakt nadat het opgestuurde proefmodel na ontvangst goedgekeurd was
en een sweatshirtje met ronde hals (het slabbetje van hydrofiele katoen ligt er dus los op)
De sluiting op de schouder is met drukkertjes, en deze keer heb ik voor de sluitingsband gekozen, een paar weken geleden op de weekmarkt gekocht bij Pimmetje klik hier om te zien op welke weekmarkt zijn kraam staat.
Ik heb deze ook als sluiting op de slabbetjes gezet, je knipt er gewoon een stukje van af en schroeit de knipvlakken even dicht door het bij een vlammetje te houden. Met een ritsvoetje op de machine vastgenaaid om dicht bij de drukkertjes te kunnen naaien.
Bij Pim kocht ik ook een rits voor mijn jas, de oude rits splitste steeds open vanaf halverwege de onderkant, heel vervelend. Gelukkig bleef het wel dicht als ik de knopen dicht had. Maar toch, fijn is anders. Oude rits langs de rand afgeknipt en de nieuwe er onder gelegd en vastgenaaid, hiervoor moesten de knopen er wel eerst af, en ze er terug opzetten was haast meer werk dan de rit vastnaaien.
En voor mensen met een gevoel voor humor leuk om te zien maar voor perfectionisten een horror, het baby vestje is klaar
Het asymmetrische is eigen inbreng 😂, eerst bleek de rand waar de knoopsgaten zat veel te breed, dus niet te flauwtjes en een stuk eraf, en twee pennen later kon ik afkanten.
Maar toen bleek het andere pand te smal dus nam ik -niet te beroerd om door te bijten ipv opnieuw te beginnen- hier de steken op en breidde een pen of zes er bij. Meten is weten, mwah, zwaar onderschat. Rond de hals nam ik ook steken op en breide er een boordje aan. Knopen er op en klaar! Het voelde een beetje stug, maar dat loste een wasbeurt vast wel op, nu is het lekker schoon, maar voelt nog wel stug, ik ben helaas verwend met de wol waar ik mijn vest van brei. Het volgende vestje maak ik van katoen, en zeker met andere breinaalden, want deze hadden veel te scherpe punten, ze deden zeer aan mijn vingertopjes en ik stak te vaak door de draad heen.
En nou kan ik nog wel meer bloggen over wat ik afgelopen dagen heb gedaan, maar ik kan dit natuurlijk ook in een volgend blogje stoppen, maar dan moet ik niet weer een week wachten met bloggen. Jon wilt ook graag vertellen over het doosje wat hij kreeg van het Quiltersgilde, het is alleen veel te klein, hij past er niet in, jammer hoor.
En waarom ik niet eerder heb geblogd? Te druk met naaien hè, en breien, en spitten, en oké, wordt vervolgd.
Vrijdag heb ik weer een afspraak bij de psychologe, en ik moet zeggen dat door elke dag in het witboek te schrijven, de verdrietige gevoelens steeds minder frequent komen. Tijdens de therapie praten we er wel over, maar in het witboek komen alleen maar positieve dingen. Waar ik in het begin dagelijks veel ellende van me af schreef is dat nu slechts af en toe even een bladzijde.
Sinds ik mijn ongenoegen had geuit bij de overbuuf over haar aso parkerende klanten is er niet eentje meer over de lijntjes van de parkeervakken gegaan. Ze kùnnen het wel, als ze maar moeten.
Donderdag was het zover, oppassen op ons kleindochtertje, heerlijk. Het regende de hele dag, dus niet naar buiten geweest met de wandelwagen. Hier ligt ze na haar flesje lekker in de box te kijken naar de door haar mama gehaakte mobiel beestjes
Ze vocht nog even tegen de slaap, maar toen ze haar snoetje tegen de kubus/activiteitenknuffel drukte, was ze in no time vertrokken, zo lief
Ze slaapt nog veel tussen de voedingen door, maar als ze wakker is, is het genieten
Luna kwam naast me zitten toen ze iets hoorde rammelen in mijn tas, ze is gek op de brokjes van onze katten waarvan ik nog een paar in een klein potje had zitten. De foto is genomen nadat ze haar “snoepje” op had, de schoongelikte haren van haar befje zitten vast in haar bekje, ziet er heel damesachtig uit 😊
Stella liet zich pas op het eind van de middag zien, ze lag heerlijk te slapen op zolder
De volgende dagen regende het nog steeds veel, ik diepte zaterdag toen het even droog was het grachtje rond de plantenperk wat verder uit, Sherlock en Fay genoten van het zonnetje
En weer plenzende regen, het water van het dak loopt via de grijze regenpijp tot halverwege het perkje en dan zo het kanaaltje in, de grond is zo verzadigd dat deze de aanvoer niet bij kon houden en het grasveld ook vol plassen stond.
Een paar dagen geleden sprong Fay op schoot en draaide een paar rondjes terwijl ik een kopje koffie in mijn hand had, en opeens hing ze met het puntje van haar staart in de koffie. Ze voelde de warmte denk ik, want ze sprong daarna op de poef naast mijn stoel,
en begon haar staartje te wassen, hij werd schoner dan schoon.
Sherlock keek aandachtig toe tijdens het maken van een shirtje voor Sophie
Uiteraard vond ik de roze boordstof pas toen ik klaar was met het shirtje, maar het grijze boordje staat ook goed. De zoom en het boordje heb ik met Glitter garen doorgestikt, past goed bij de opgedrukte goud glitters, alleen valt het op deze foto niet op. Het moet nog even geperst worden, en dan kan het in de tas. Donderdag mag ze het passen, met al dat gekwijl en geknoei zal ze vast wel een keer een droog shirtje aan krijgen. Ik kan niet wachten 😊
De to-do lijst in mijn hoofd is behoorlijk lang, ik wil een tas met vakken maken voor mezelf, nog een lange broek smaller maken, een trui naaien voor mezelf, mijn grote vest afmaken (de mouwen moeten nog) een warm hansopje, broekje en misschien nog een vestje naaien voor Sophie. En ik ben een vestje aan het breien, en Jon helpt mee
Hij is wel erg fanatiek
Ik moet wat van het voorpandje (met knoopsgaten) uithalen, even niet opgelet en dan krijg je dit, oeps. De breinaalden die ik gebruik hebben een akelig scherpe punt, als ik brei tijdens tv kijken steek ik snel in de draad, slordig hoor. Als het patroon goed zit zal ik het volgende vestje van ander garen en op andere naalden breien.
Omdat ik met dit linker voorpandje ben begonnen, moet ik -denk ik- de steken drie toeren voor de gewenste breedte op een pen zetten, en de draad dan doorknippen en zo het teveel gebreide eraf peuteren. Roxanne Richardson is een breister die haar ervaring deelt en heel duidelijk laat zien op haar YouTube kanaal. En na even zoeken vind ik wat ik wil weten hier
