Opletten

4 reacties

Op weg van Tilburg naar huis werd ik langs rechts zo hard ingehaald en afgesneden, dat ik de luchtdruk van die auto voelde 😱☹️ het had niet veel gescheeld of het was slecht afgelopen daar in het drukke verkeer waar ik niet als enige vrachtwagens aan het inhalen was met 100 km/u. Hij schoot voor me en gelijk weer naar een gaatje rechts en weer links en bijna miste hij de afslag naar rechts maar gelukkig was daar nog een gaatje waar de weg zich afsplitste, over het verdrijvingsvlak voor een auto schietend die ook snel kon remmen. En overal waar hij inhaalde zag je remlichten van geschrokken bestuurders. Man man man, en waarom?

Even later stond ik in een kijkersfile want oooh op de snelweg de andere kant op zag men een auto die net op een takelwagen was getrokken, spannend 😱 de auto’s trokken toen snel weer op, want er was verder niks te zien, hoewel de bestuurder voor me en naast me niet in de gaten hadden dat ze konden doorrijden, ze keken allebei naar hun schoot waar ze, laat me raden, een telefoon vasthielden?

In onze hal hangt een pentekening van Janne, (foto van afgelopen Mei)

en toen ik bij binnenkomst er naar keek, vroeg ik me af hoe ver ze al is gekomen met een prentenboek voor kindjes, dus ging ik snel naar die pagina op haar website om te kijken. “Ver weg van hier” heet het, en het zou deze maand al klaar zijn 😊 Ik heb meer voorbeelden gezien dan nu te zien zijn, en vind het zo mooi, dat ik het zeker ga kopen. Dieren die avonturen beleven, geweldig toch? Ik weet zeker dat Sophietje het heel leuk zal vinden als oma hieruit gaat voorlezen.
Janne’s boekpresentatie staat in de agenda op 11 en 12 januari in het Oude Raadhuis in Beek en Donk, even opgezocht, dat ligt rechts tussen Eindhoven en Den Bosch, iets boven Helmond.

Nog even kwijlen bij de schitterende kleuren van de wilde wingerd

Zo mooi 😍

En nu de bladeren rood zijn kan ik goed zien waar ze over de grond kruipen richting de Leylandii haag, wat niet de bedoeling is, dus die scheuten knip ik asap weg.

Mijn bodywarmer is ~~klaar~~ bijna klaar, ik wil er toch nog een rits of houtje-touwtje sluiting op zetten, maar ik heb hem nu al aan, en lekker dat-ie zit 👌 en ja, dat zijn serieuze zakken 😊

Ik kan morgen op de markt kijken of Pimmetje een rits in deze kleur heeft, daar gaat eigenlijk wel mijn voorkeur naar uit.

Nou ja zeg

2 reacties

Woensdag werd manlief overgeplaatst naar het ETZ voor een korte en relatief eenvoudige maar noodzakelijke operatie, in de hoop dat hiermee de grootste trigger voor de insulten weg wordt genomen. Hij stond op de spoedlijst met code C maar als er een code A of B werd binnengebracht dan kregen deze patiënten uiteraard voorrang, en aangezien het een neurologisch traumacentrum is, was hij pas donderdagavond laat aan de beurt. Vlak voor middernacht appte hij dat het achter de rug was. De operatie was goed en vlot verlopen, en de volgende dag (gisteren dus) stond de fysio alweer aan zijn bed en moest hij na wat tests en oefeningen gedaan te hebben een stukje lopen. Het revalideren kan weer beginnen, conditie is net als vertrouwen, het gaat te paard als je er een paar weken niet aan hebt kunnen werken, en het komt te voet.

De autoritjes naar Tilburg zijn zelden file vrij, het parkeren bij het ETZ was afgelopen dagen een ramp, en de afdeling ligt ook nog eens helemaal achteraan in het ziekenhuis, ik loop heel wat af, kom vaak al op mijn wenkbrauwen aan, en dan is het wel fijn om even wat te eten en drinken voordat ik de rit naar huis begin.
668242FD-38AE-45E1-8A59-93ED98E31FB5
Ik sloeg donderdag dan ook een dag over om even bij te tanken, voor manlief werd goed gezorgd (ze zouden me bellen als hij naar de ok zou gaan), Evelien was aan het werk, en eindelijk kon ik naar de pedicure die ik eind juni had moeten afzeggen. Met veel meer ruimte in mijn schoenen en een pijnvrije grote teen (tunnelnagel waarop weer een beugeltje is gezet) schoof ik aan bij Ellie, die voor de lunch lekker dikke tosti’s maakte, en thee zette, heel veel thee. En uiteraard verzorgde Noedel de schootverwarming

Na een tijdje breien stopte ik het weg, ik moest beginnen aan de hals afkanting en kon mijn hoofd hier niet goed bijhouden, dus borduurde ik wat meer bloemen op de bijenkorf, nu nog de bijtjes erop vastzetten, deels dichtnaaien en vullen maar.

Helemaal bijgetankt (letterlijk en figuurlijk) ging ik eind van de middag naar huis. Jon hielp met de stof op zijn plek te houden, dat spul pluist als een gek als het beweegt. Het moet een simpele mouwloze vest worden voor mij, een bodywarmer. Helaas had ik te weinig om er ook een kraag uit te kunnen halen, dus heb ik gisteren nog een stuk gehaald, ik heb genoeg over voor een dekentje of kussentje voor de katten om op tafel te leggen, want ze knippen vanaf 50 cm.

To be continued

Weer opgenomen

12 reacties

Woensdag had manlief zijn derde en tevens laatste bestraling achter de rug toen hij avonds met spoed werd opgenomen vanwege een insult die niet overging en uitvalsverschijnselen. Gelukkig trok alles weer bij in de twee uur dat hij op de SEH werd behandeld en werd hij na het beoordelen van de ct-scan naar de afdeling neurologie overgebracht voor observatie. Evelien was achter de met 180 km/uur racende ambulance aan gereden, op haar eigen tempo, en na wat bange uren reden we enigszins gerustgesteld rond 01.30 weer naar huis, wetend dat hij in goede handen was. DH is ondertussen naar een tweepersoonskamer verplaatst, hij voelt zich wel goed maar slaapt nog veel. We horen hopelijk snel wat het overleg met ETZ nav de vandaag gemaakte ct-scan ons brengt. Allemaal weer erg spannend, de onzekerheid, en ik merk dat ik psychisch weer op mijn wenkbrauwen loop, het emmertje is vol 😢

Donderdagmiddag ging ik naar Ellie, even er uit, hart luchten en daarna handwerken. Ik had mijn breiwerk meegenomen, maar bij het bewonderen van Ellie’s bijenkorf kreeg ik vilten patroondelen om er ook een te maken.

Ik kwam tot zover, en hoop er morgen weer aan te kunnen borduren, mijn hoofd stond er niet naar afgelopen dagen.

Sherlock en Fay aten buiten, sinds de schilders afgelopen week bij de schuifpui bezig waren geweest waren ze zo schrikachtig en te bang om binnen te komen

Gelukkig trokken ze in het weekend weer wat bij en lieten ze zich ook binnen weer aaien.

Zaterdagmiddag ben ik met Evelien en Suzanne naar de verjaardag gegaan van schoondochter Yvonne, 29 lentes jong. Het was een jaar geleden dat manlief en ik er de laatste keer waren, en deze keer zonder DH dus, wat heel raar aanvoelde. We sloten de middag af met pannenkoeken eten in het Belveren pannenkoekenhuis in Haaren, heerlijk gegeten, maar enorm machtig, ik had een Tiroler appelstrudel pannenkoek.

Hij ziet er zo onschuldig uit hè, maar was dik en rijkelijk gevuld met appel-rozijnenmengsel en mierenzoet! Ik voelde me op een gegeven moment schuldig dat ik genoot van het uitstapje 😞 maar het is niet anders, en hij zou ze de volgende dag zien als ze op bezoek kwamen in het ziekenhuis, met een puntje zelfgemaakte kruimel vlaai.

Ik kreeg die zondagmiddag een telefoontje van Tim, of we op Sophietje wilden passen zodat hij na het bezoek aan zijn vader Yvonne mee uit eten kon nemen. Nou, tuurlijk is dat goed, en samen met Evelien hebben we genoten. Lekker spelen aan tafel

en toen ze heel druk werd hebben we samen naar een vioolconcert gekeken. Ze was op slag rustig en zo onder de indruk van de serieus kijkende vrouwen en drukte konijn zo stevig tegen zich aan, ze vond het ook wel spannend, dus ben ik gauw achter haar gaan zitten om haar vast te houden.
Ik kreeg op een gegeven moment last van mijn benen, ik ben niet gewend zo te zitten, maar opstaan ho maar. “Nee oma, blijve zitte”, kreeg ik te horen. En wat doe je dan als oma, je blijft zitten en geniet van dat kleine meisje dat vol vertrouwen tegen me aanleunde. Elke keer als het vioolstuk klaar was en het publiek applaudisseerde klapte Sophie ook, oh zo lief. 🥰 We bleven zo zitten tot haar papa en mama er weer waren en haar mee naar huis namen.
c712e14a-ea4d-410f-b722-96c51c449e63
Vandaag heb ik weer wat gebreid aan het vestje voor Sophie, de afkantingen (en 5 steken hierboven weer opgezet) en minderingen voor armsgaten zijn ook al gedaan, en nou brei ik verder tot de halslijn

De derde ronde

3 reacties

Helaas vonden de specialisten van het ETZ na bespreking van de MRI van het hoofd van manlief het toch nodig om het operatiegebied met drie bestralingen te behandelen daar waar de tumor weg was gehaald. En dus werd er afgelopen week een masker en ct-scan gemaakt en kreeg hij de eerste bestraling afgelopen vrijdag. Maandag en woensdag volgen de andere twee. Zo ziet het masker er uit, het hoofd wordt gefixeerd op tafel zodat hij deze tijdens de bestraling niet kan bewegen. Gelukkig duurt alles bij elkaar nog geen vijf minuten, en dat is inclusief een snelle ct-scan om te controleren dat alles in lijn ligt en de stralingen op de juiste plek aankomen.

Gelukkig zijn de bestralingen in Breda en niet in Tilburg, zodat de reistijd gehalveerd is.

Ik had een breiwerkje meegenomen, denkend dat ik lang zou moeten wachten, maar na een paar minuten was het al klaar en konden we weer naar huis. Het moet een vestje worden voor Sophie, en ik wilde gelijk iets nieuws proberen, alles in de rondte breien en dan op het laatst het middenvoor doorknippen.
Hier zie je hoe het gaat, met dank aan de vele dames die me op Facebook aan de info hielpen. Ik wist nog wel hoe het ongeveer moest, maar wilde het precies weten en wist niet meer hoe deze techniek heette. Nu nog uitvoeren.
Het voelt lekker zacht aan maar is een bitch om mee te breien vind ik, omdat de draad snel splitst. Lastig als je zonder kijken wilt breien. Tussen de rode draden zitten de vijf steken die na het doorknippen naar de binnenkant worden omgeslagen.

Donderdag trakteerde ik mezelf op deze dappere stappers, bij de Outdoor winkel waren de Meindl schoenen in de uitverkoop, maar helaas niet deze. Ze zitten en lopen als een droom 👌

Pleziertjes

3 reacties

Nadat ik een afspraak had gemaakt bij de dierenkliniek voor de katten voor hun tweede shotje, bedacht ik me dat ik nog een hoes had willen maken voor de kooi van Sherlock. Jon hielp maar al te graag met het patronen papier op de lap van hexagonnen te houden

Tot hij zag waarvoor het was, no way dat hij hieraan ging meewerken

Diezelfde avond was het klaar, en vrijdagmorgen stonden de kooien gevuld en wel in de keuken, Sherlock en Jon lieten in de auto van zich horen, maar Fay hield zich muisstil. Ze zat in de drukkooi omdat ze de vorige keer heel erg wild en onhandelbaar was, ik heb er een litteken op mijn rechterhand aan overgehouden en had twee dagen na de krab- en bijtwonden een antibioticakuur nodig vanwege een ontsteking tussen middelvinger en ringvinger.

Ik vertelde de dierenarts Stijn (aka the cat whisperer) dat Fay de vorige keer als een wilde furie was, en hij besloot haar als eerste te behandelen. deed de drukkooi van boven open, en ik moest van hem achteruit gaan staan en niets doen of zeggen. Hij aaide Fay, gaf haar de injectie en deed de kooi weer dicht, en pas toen hij de gegevens van de injectie in de computer zette, zag hij dat ze de vorige keer niet was onderzocht. Dus opende hij weer de kooi en tilde haar rustig uit en zette haar de op tafel, en ze liet zich gewoon onderzoeken, met een hand onder haar buik, ik wist niet wat ik zag. Zo kalm, geen platte oortjes of grote oogjes, geen geblaas of gegil 🤔 Hij mocht ook nog de chip controleren terwijl hij haar wel vast bleef houden onder de buik. En op de weegschaal zetten, en heel even los laten, 4,5 kg. Pas toen hij haar weer optilde liet ze met een grommende keelgeluid merken dat ze het welletjes vond.
Stijn zette Fay terug in de kooi waar ze rustig bleef zitten terwijl hij de klep sloot. Hoes er weer op en rust voor de poes. Sherlock was angstig maar onderging alles heel lijdzaam, net als Jon. Zolang er geen thermometer in hem moest vond hij alles goed. Stijn liep met twee kooien achter me aan naar de auto, in de ene hand 6,5 kg aan kat, en in de andere hand 7,8 kg kat.
Jon is de enige die niks heeft overgehouden aan het dierenartsbezoek, bij binnenkomst ging hij gelijk eten, terwijl Fay en Sherlock zich gelijk verstopten en pas ‘s middags lieten zien toen ik de schuifpui open zette. Het zal wel weer goed komen, ze hebben gewoon weer meer tijd nodig om het vertrouwen terug te krijgen. We zijn er in ieder geval voor een jaar vanaf, of drie als het aan de katten ligt.

6 september was ik bij Quiltshop Leur waar ik met een mooie korting een doos Perle cotton van Wonderfil kocht, en van de week heb ik het gebruikt in de Stitch journal, ik borduurde de blauw/groene blaadjes

En met roze zijdelint borduurde ik nog een paar bloemen

Helemaal tevreden ☺️

En vanmiddag terwijl de scones afkoelden lijmde ik een kraaltje op een cocktailprikker vast op het varkentje, zodat Sophietje het er nu wel uit kan pakken. Het is helaas geen houten kraaltje, die zaten niet meer in de figuurzaagdoos.

De scones lieten zich smaken met een paar mokken thee bij Ellie en Marjan, hier met clotted cream en lemon curd. Ze waren behoorlijk groot uitgevallen, maar dat mocht de pret niet drukken.
De spareribs staan in de marinade en gaan morgen in de slowcooker voor een uur of zes, mmmm, lekker.