Tag archieven: Double Wedding Ring

Schrikken en slikken

Heerlijk met een mok thee in de hand naar extreme home makeover kijken, ik kan daar zo van genieten, ook al gaan ze vaak zo over de top met alle gadgets in het nieuwe huis; het verbaasde me ook niet toen ik hoorde dat zulke high-tech opgepimpte huizen vaak in no-time ten prooi vallen aan inbrekers, vreselijk. Maar dit weerhoud de makers er niet van om door te blijven gaan met produvceren (of zijn dit herhalingen?) en zo kan ik lekker blijven kijken, met tissues binnen handbereik uiteraard, want het zijn niet alleen de labiele bewoners en de oververmoeide klussers die het niet droog kunnen houden bij de zielige verhalen.

Dat het soms ook horror is, blijkt wel uit de laatste aflevering die ik zag en waarvan ik foto’s heb genomen. Het eerste plaatje met de ‘klusser’ in beeld die niet kon kiezen welke van de twee kettingen hij die dag aan zou doen, toont een mooie Double Wedding Ring, en de tweede een lieve mandjesquilt tegen de slaapkamerdeur vastgeprikt

Er kan nog zoveel schimmel aan de muren zitten, de aanwezigheid van een quilt maakt veel goed. Maar dan zie je de ‘na’ beelden en ik snapte die vrouw helemaal, want waar de cameraman dacht dat ze uit verrukking met natte ogen haar handen voor haar mond sloeg,

wist ik dat het van angst en schrik was: “Waar is mijn mandenquilt en wat hebben ze met mijn DWR gedaan?” ging er door haar hoofd, want op haar bed lag een sprei uit de winkel. Gelukkig lagen haar quilts fris gewassen en netjes opgevouwen in de kast om het hoekje in haar slaapkamer, ~~moest ze weer janken~~ opluchting alom.

over quilts gesproken…
Aart wees me een paar uur na het plaatsen van dit blogje op het feit dat Ty Pennington zijn eigen quiltstoffen lijn heeft, No Way! Dus ik google en wist niet wat ik zag, OMG wat een leuke stijl, klik hier voor de website, en als je dan rechts op het filmpje klikt, zie je een Ty met zijn haren netjes gekamd.
Over hyperactief en hypersnel afgeleid gesproken, ik kon het niet laten en moest en zou een Winding Ways blokje maken, snijdend van de hier gekochte Marti Mitchell mallen, even om te zien of de tip die ik ergens had gelezen inderdaad zo prettig was. Nou maakt half blogland dit blokje omdat het een bloggersblokje was, dus niks speciaals hieraan, en als je mijn proefblokje ziet

denk je ook “Ja oké, dat is een WW, nou en?” Nou, kijk nog maar eens goed naar de middennaad van het witte tussendeel. Huh, welke middennaad waar? Precies! Die is er niet. Slim he, dat scheelt toch een extra laagje van naden in het midden waar je geen ~~hangtieten~~ problemen van krijgt tijdens het piecen, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Ik ontdekte het op de blog van Sister’s Choice Quilts en ben er heel blij mee, en hoop dat ik ergens in blogland op mijn beurt ook weer iemand anders blij heb gemaakt.

B&B

Buit en Bezigheden. Een beetje een vervolg op het blogje van gisteren over Veldhoven, mijn buit: de mooie tas, de broche, de waskrijtjes, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het de paintsticks waren, niet dus, twee mooie klosjes zijde garen van Yli en dan… de templates van Marti Mitchell voor de Winding Ways quilt, blokmaat 8,5 inch (21,5 cm) gekocht bij de Gelrebloem. Haha, ik zeg niks, maar zal er hopelijk snel iets meer over bloggen.

Oja, de tentoonstellingsfoto’s van Veldhoven van vorig jaar staan nu ook in deze set van foto’s.

Gisteravond ben ik -terwijl de foto’s allemaal in ‘joeptjoep’ werden opgeladen- begonnen met de volgende stap van de Double Wedding Ring, namelijk de meloenen tegen het middendeel naaien, en zowaar lukte het me vrij vlotjes, ondanks een licht gehavende duim. Ik zie dat ik het naadje nog iets moet innemen, zodat het echt helemaal goed aansluit in de punt.

“Tuinieren is gezond voor je”, zegt men, maar dan moet je natuurlijk geen hout onder je duimnagel duwen tijdens het met blote handen graven van een wat groter gat, om de planten in te stoppen. Eerst een “au”, toen het stokje vanonder mijn nagel getrokken en snel het werk afgemaakt, de tuinaarde rond mijn duim absorbeerde het bloed. Je merkt pas hoe vaak je een ledemaat gebruikt als je er iets aan mankeert, maar ik klaag niet; Marlies zat vanmiddag op de bee met haar pink in een spalkje, tijdens het tennissen haakte deze achter haar broekzak, net toen ze lekker fel uithaalde, en “krak”, standje abnormaal, gebroken en pees afgescheurd. Zij is veel verder van huis, hoewel, de bee was deze keer bij haar thuis, en we zaten heerlijk in de tuin; Miranda was met haar grote applique blok bezig, en Marlies en ik lieten alleen onze ogen, oren en kaakspieren werken, oja, en liters thee gedronken 🙂

Ik had mijn Frederike meegenomen,

maar om een lijmpen en later naald vast te houden heb je kracht in de duim nodig, en het lukte me niet, dus jammer maar helaas. Hoewel, helaas, niet echt! Nu nam ik de tijd om aandachtig in het blad (een oude Burda) te kijken dat Marlies had gepakt na het zien van mijn eerste halve DWR blok. Kijk eens wat een mooi quiltpatroon,

na overtekenen op plastik zie je hoe perfect het past; de blokken hierboven moeten nog tegen elkaar genaaid worden, dus het witte deel is dan kleiner.
Nee, dat zijn niet mijn handen, kijk maar, de mijne zijn bruiner van het buiten werken, dit zijn de blanke handjes van mijn ‘ginger’dochter, (en dan zie je gelijk dat haar duim normaal geen gekke stand heeft als op de foto hierboven, ze heeft gewoon een beetje hyperflexible gewrichten)

en nu ga ik lekker bankhangen, Zopje heeft me gemist met al dat weg zijn en boven achter de pc/naaimachine zitten, dus even quality time voor mijn kwijlende, spinnende zwarte haarbal.

Fijne hobbies

Zoon is bezig met de vaatwasser in te ruimen als ik de keuken inloop, en ik zie vanuit mijn ooghoek dat hij de hoge theezeef omstoot, de inhoud valt in de gootsteen en hij kijkt onder het uitstoten van een “What the fuck?” kreet er naar alsof het van een ander planeet komt. Mijn theemix van gember, citroengras en rozenblaadjes ziet er misschien gek uit als het in de gootsteen verspreid ligt, maar het smaakt verrukkelijk. “Weet je hoe je dit het makkelijkst kan oplossen Tim?”, vraag ik hem, en pak de afwasborstel om het hem te tonen, maar nog voordat ik verder kan gaan met mijn ’tutorial’, komen de wijze woorden van een doorgewinterde studentenkamerbewoner: “Gewoon niks doen, dan doet een ander het wel voor je.” That’s the spirit!

‘k Ben lekker bezig geweest met het maken van de Double Wedding Ring, dit was van eergisteren en gisteren, de stapeltjes die nog moeten genaaid worden liggen per 10 stuks een kwart slag gedraaid op elkaar, zodat ik zonder tellen weet wanneer ik even moet pauzeren (10 stuks is 30- 40 minuten werk, beetje afhankelijk of het van de eerste keer netjes zit)

en toen hing het er zo bij (dus los tegen de muur aan)

Vandaag ben ik nog een paar uur bezig geweest, (tussendoor de elektricien ontvangen, kortsluiting in de wc, 2 dagen plassen bij kaarslicht) en ik heb nog maar 10 meloendelen te maken. Dat lapje onder het voetje hoort uiteraard niet bij deze quiltblokken, ik heb gewoon gepakt wat er voorhande was; het voetje van de naaimachine moet je laten zakken als je niet naait om de spanning van de veer af te halen, en het is niet goed voor de onderkant van het voetje om dan te rusten op harde karteltandjes, wij willen ook graag zacht liggen in bed, nou ja, ikke wel.

Hierna kan ik ze aan de witte middendelen vast zetten, ik ben -helemaal ontnuchterd- wel tot de conclusie gekomen dat dit toch iets meer dan een weekje werk gaat worden.

Wie mijn blogjes al even niet heeft gevolgd (foei) een korte uitleg: deze stofjes voor de DWR zaten al kant en klaar gesneden in een pakket dat ik 2 jaar geleden had gekocht in New York City, het enige wat ik hoefde te doen is eventjes alles aan elkaar naaien. Jaja, eventjes….

Ik had al wat verder kunnen zijn, ware het niet dat er een calorievriendelijk ijsje tussendoor kwam die even gemaakt moest worden, ik zag ze op de website van Annie, ooh wat leuk!

Wat is hij leuk en wat hebben de dames van de quiltgroep voor wie ik elke maand een leuk maandloterijblokje probeer te verzinnen (bestaande patronen, het wiel is al uitgevonden) er al lekkere ijsjes van gemaakt.
Claasje Edith Liesbeth Liesbeth2
Wat een schattige stofjes hebben ze gebruikt, dat smaakt naar meer, véel meer. En had ik al gezegd dat ik ze leuk vind?

Morgen ben ik de hele dag de hort op met mijn moeder, naar Veldhoven uiteraard, quilts bekijken, lapjes aaien, foto’s maken en kijken of er nog iets is waar we niet zonder kunnen…

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=5XfATK5ztXE]

DWR dag 5

Double Wedding Ring staat daar, en dag 5, want ik ben er dinsdag mee begonnen, hopend dat ik op dag 5 ook stap 5 zou afronden,

maar neen, er kwamen vieze ramen, vieze was en vieze vloeren in beeld die voorrang kregen. (vluchtgedrag?) Tussen de schoonmaakbezigheden door werd er uiteraard gespeeld met lapjes, en wat ging het lekker! “Verveelt het nog niet?”, vroeg iemand dit me op Facebook, rare vraag, spelen met lapjes verveelt toch nooit? Oké, het is een beetje eentonig als je een heleboel van hetzelfde moet naaien, maar als je het snel doet, ben je er ook snel mee klaar.
Ik ben wel een pietje precies, als het niet mooi zit in het hoekje, dan haal ik het een stukje uit en ga net zolang door tot het wel netjes aansluit, meestal na de eerste keer al:

Er zijn nu 10 meloenen klaar, kijk,

hier zitten ze als wannabee DWRblokken tegen de muur geplakt, wachtend op stap 6; ik dacht om zo voor het slapen gaan 2 van deze meloenen tegen het middendeel te naaien, stap 6 dus, maar bij het ~~zien~~ lezen van de tekst kon ik het me niet visualiseren, WTF?

Als ik dit van te voren had geweten, was ik er misschien niet eens aan begonnen, dus veel weten maakt niet gelukkig. Lang leve internet en YouTube met de tutorials, en al snel vond ik deze vrolijke dame met heldere uitleg (deel 4), ik ga er voor!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=EC6CHODCg20]
Morgen ga ik het dus (als proef bij eentje) zo proberen, en dan uiteraard de resterende 61 meloenen afmaken. Niet goed voor mijn nachtrust heb ik het filmpje deel 5 bekeken; de moed zakt me in de sokken (ik draag binnen nooit schoenen) mijn hemel, waar ben ik aan begonnen?!

Maandag komt er niks van patchwork, want dan is mijn lief jarig, en ben ik druk doende met andere dingen, zoals bakken en slagroom kloppen. Gisteravond liep mijn ventje de keuken in, tegen mij pratend dat hij al 55 wordt, dat het hard ging, en ik -met mijn hoofd bij hele andere dingen- zei iets in de trent van: “huh, wat, oja, de tijd gaat zeker hard.”, en ging verder. Vanmiddag zat ik aan de koffie, toen ik me zat te bedenken dat als mijn lief dit jaar 55 wordt, ik 53 word, maar dat was toch niet juist? “Ik wordt 52, en jij wordt maandag 54!”, en mijn lief moest lachen toen ik deze gedachtengang hardop met hem deelde. “Hehe, dat duurde lang!”, zei hij. Ach, ik heb zo mijn momenten.

Double Wedding Ring vervolg

Als ik nou elke dag één stap afwerk van de uitleg van het patroon, dan heb ik volgende week de top klaar! Haha, als…… maar ik doe mijn best, vanmorgen zag het er nog zo uit:

na het avondeten kon ik er pas aan verder werken en schoot het lekker op, ‘k heb eerst de strijk gedaan, en daarna de boogjes tegen de meloen genaaid, zoals het lichte ovaaltje in het patroon genoemd wordt, uiteraard had ik de naadjes de verkeerde kant op gestreken, haastige spoed….

en vanavond voor het slapen gaan probeerde ik alvast de volgende 2 stappen uit,

maar dat valt nog niet mee, de puntjes moeten mooi aansluiten, niet iets waar ik flink gas bij kan geven, dus denk ik dat stap 5 over 2 dagen uitgespreid gaat worden.

We hebben het over 71 blokjes, dus dat valt nog mee, ik deed 5 minuten over het vastnaaien van de langere boog aan het middenstuk, de volgende zal wel sneller gaan, en dan de volgende weer wat sneller, zeg 1 minuut per stuk, dan ben ik met 70 minuten klaar. Jaja, in een ideale wereld heb ik geen hangborsten. Daarmee bedoel ik… jullie snappen het wel, er zal wel het een en ander tegen gaan zitten, waarbij het tornmesje niet geschuwd gaat worden, en er de nodige kopjes koffie aan te pas zullen komen om het tempo en de stemming er in te houden.

Het was vandaag ook een dag van behangen, nou ja, een dag… een middag, nou ja, een middag, een 1,5 uur, want toen was de lijm op. Dat krijg je als je met 2 man elk een andere muur aan het behangen bent, de lijm gaat dan ook 2x zo hard er door.

Gistermiddag was ik samen met Tim aan het behangen, en toen stopten we eerder, omdat we er achter kwamen dat we voor 3 banen behangpapier tekort kwamen, dus reden we naar Praxis en de vondst van nog 1 rol in de koopjesbak van hetzelfde verfbad maakte me zo blij, dat ik lachend tegen zoon zei: “Hoe bestaat het, dat is nog eens mazzel hebben!”, waarop een voorbij lopende medewerkster me vragend aankeek, en ik het uitlegde. “De andere rollen had ik vlak voor kerst gekocht, ook uit de koopjesbak.”, waarop ze beaamde dat dit inderdaad mazzel was. Was die ene rol er niet geweest, dan had ik andere behang voor de lange muur moeten uitzoeken, lastig. Helemaal happy reden we naar huis, geluk zit vaak in een klein hoekje; morgen gaan we de klus afmaken, en misschien ook weer wat verven, we zien wel.

Van dochterlief -die in de Provence zit met school- kreeg ik deze foto’s

en de kamer die ze deelt met nog 2 meisjes, zij slaapt boven

Ze heeft het enorm naar haar zin, mooie dingen gezien en gedaan, en volgens mij komen ze morgenavond al weer naar huis, oh boy, hoezo goed ingelicht? Hopelijk heeft manlief goed opgelet tijdens de uitleg op school, waar ik niet bij was.