Categoriearchief: Frederike

Frederike

Eerst even ter geruststelling van de bezorgde lezers: ik ben nog niet begonnen met het (af)maken van quilts, met mijn li hand vastgeklemd in kunstgips en waarbij -ondanks dat- het maken van de geringste draaibeweging van mijn onderarm me ’s nachts al wakker maakt, laat ik het mooi uit mijn hoofd om de boel te belasten. Maandag weet ik meer over de stand der gebroken zaken, en of ik snel verlost zal zijn van het gips.
Ik benut mijn niets-kunnen-en-mogen-doen status om alle UFO’s te inventariseren, en dat zijn er meer dan genoeg, ik kan hier denk ik wel een dikke week (of twee) aan blogjes mee vullen, alleen de vraag is: wil ik dat ook?

In een voormalige picknickmandje woont een lekker makkelijk werkje om mee te nemen naar de bee of zo, de Frederike genaamd, het bestek heeft plaats gemaakt voor scharen, tornmesje, plakstiften enz.enz., de borden en glazen zijn net als het bestek naar een studentenhuis gegaan.

In oktober 2012 was ik op de Helmondse Fonkeldag en schafte bij de Quiltsteek schattige stof en bijpassend patroon aan voor Frederike, gemaakt door Jeanneke

photo IMG_0802.jpg
Het bijgeleverde patronenblad met mallen kopieerde ik thuis meerdere malen op dikker roze papier, zodat ik de kartonnetjes eenmaal losgeknipt de stofjes er naar harte lust op kon vastplakken met de sewline plakstift, het naaien op de Engelse paperpiece methode was fijn om (buiten) te doen tijdens de bees,

en hier ben ik ongeveer blijven steken, er kwam weer wat nieuws op mijn pad wat harder riep.

Dit quiltje is -vooral op de foto bekijkend- een gevalletje van “erg druk”, maar hij komt ooit wel af. Ik denk dat hij als quiltje voor een kleutertje heel erg geliefd zal zijn, de beer of pop zal er vast heerlijk onder slapen.
Wil je meer lezen over deze quilt, kijk dan rechts in het mapje Categorie, en klik Frederike aan.

B&B

Buit en Bezigheden. Een beetje een vervolg op het blogje van gisteren over Veldhoven, mijn buit: de mooie tas, de broche, de waskrijtjes, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het de paintsticks waren, niet dus, twee mooie klosjes zijde garen van Yli en dan… de templates van Marti Mitchell voor de Winding Ways quilt, blokmaat 8,5 inch (21,5 cm) gekocht bij de Gelrebloem. Haha, ik zeg niks, maar zal er hopelijk snel iets meer over bloggen.

Oja, de tentoonstellingsfoto’s van Veldhoven van vorig jaar staan nu ook in deze set van foto’s.

Gisteravond ben ik -terwijl de foto’s allemaal in ‘joeptjoep’ werden opgeladen- begonnen met de volgende stap van de Double Wedding Ring, namelijk de meloenen tegen het middendeel naaien, en zowaar lukte het me vrij vlotjes, ondanks een licht gehavende duim. Ik zie dat ik het naadje nog iets moet innemen, zodat het echt helemaal goed aansluit in de punt.

“Tuinieren is gezond voor je”, zegt men, maar dan moet je natuurlijk geen hout onder je duimnagel duwen tijdens het met blote handen graven van een wat groter gat, om de planten in te stoppen. Eerst een “au”, toen het stokje vanonder mijn nagel getrokken en snel het werk afgemaakt, de tuinaarde rond mijn duim absorbeerde het bloed. Je merkt pas hoe vaak je een ledemaat gebruikt als je er iets aan mankeert, maar ik klaag niet; Marlies zat vanmiddag op de bee met haar pink in een spalkje, tijdens het tennissen haakte deze achter haar broekzak, net toen ze lekker fel uithaalde, en “krak”, standje abnormaal, gebroken en pees afgescheurd. Zij is veel verder van huis, hoewel, de bee was deze keer bij haar thuis, en we zaten heerlijk in de tuin; Miranda was met haar grote applique blok bezig, en Marlies en ik lieten alleen onze ogen, oren en kaakspieren werken, oja, en liters thee gedronken 🙂

Ik had mijn Frederike meegenomen,

maar om een lijmpen en later naald vast te houden heb je kracht in de duim nodig, en het lukte me niet, dus jammer maar helaas. Hoewel, helaas, niet echt! Nu nam ik de tijd om aandachtig in het blad (een oude Burda) te kijken dat Marlies had gepakt na het zien van mijn eerste halve DWR blok. Kijk eens wat een mooi quiltpatroon,

na overtekenen op plastik zie je hoe perfect het past; de blokken hierboven moeten nog tegen elkaar genaaid worden, dus het witte deel is dan kleiner.
Nee, dat zijn niet mijn handen, kijk maar, de mijne zijn bruiner van het buiten werken, dit zijn de blanke handjes van mijn ‘ginger’dochter, (en dan zie je gelijk dat haar duim normaal geen gekke stand heeft als op de foto hierboven, ze heeft gewoon een beetje hyperflexible gewrichten)

en nu ga ik lekker bankhangen, Zopje heeft me gemist met al dat weg zijn en boven achter de pc/naaimachine zitten, dus even quality time voor mijn kwijlende, spinnende zwarte haarbal.

Kennis is macht

Vorige week kreeg ik van die boekjes bij de C1000, waarin allerlei wetenswaardigheden in stonden. Ik nam ze aan, ook al spaar ik ze niet. Bij de uitgang van de winkel stond een groepje jongens bijeen, en ik reikte ze de boekjes aan, maar waar ze bij de andere actiedingetjes de spullen haast uit je handen rukken, keken ze me nu slechts vragend aan toen ik op ze af stapte, de boekjes in mijn hand voor me uit stekend. “Jullie verzamelen deze dingen toch?”, zei ik, en ‘de leider’ van het groepje, een jochie van een jaar of 10 keek me brutaal aan. “Echt niet, dat zijn stomme boekjes.” Mijn moederinstinct kwam omhoog, en ik voelde een opening om een kind iets te leren, opvoeden doe je met z’n allen, toch? “Nou, kennis is macht.”, antwoordde ik, maar zag gelijk dat mijn woorden niet aan kwamen, en ik liep door; laat de ouders het opvoeden maar doen.

Door naar de bee vanmiddag, alwaar er weer een stukje aan de Frederike kwam,

ze heeft nu de juiste breedte denk ik (ik kan het patroon nergens vinden, te goed opgeborgen). De lapjes van de Quilthoeve werden geaaid, Miranda liet aan de dames (die er vorige week niet waren) zien hoe een hartje om freeserpaper gestreken moest worden mbv stijfselspray,

en Marlies was haar kerstkous aan het doorquilten met hele mooie gelijke steekjes. De tijd vloog om, al kletsend, koffie drinkend en snoepend van de koekje op tafel, Sam (de hond van Miranda) ging als een volleerde kruimeldief naast mijn stoel om de restjes op te likken, niet dat ik zo’n morsige eter ben, het was gewoon een snel kruimelend koekje, maar wel lekker, vond Sam ook.

Vanavond staat er een experiment op tafel, nou ja, voor ons even een experiment, omdat ik het nog niet eerder heb klaar gemaakt. Het recept kreeg ik van Viola, een overbuuf die geemigreerd is naar oorwegen, en er een foto van op haar facebook had gezet, zie hier voor de foto (Spinazie met gerookte spekblokjes, ui, zongedroogde tomaten in olie. Dan lagen met aardappelschijfjes, bovenop feta kruimelen en kort in de oven. ) klinkt erg goed! Ik had dit gisteren willen klaarmaken toen mijn broer en schoonzus langs kwamen, maar besloot om toch maar voor de pizza te gaan, die Suzanne en Tim klaarmaakten, en hier het recept op verzoek van Henk en Marijke, die het wel errug lekker vonden:

Pizzadeeg op de rol uit de koeling van de supermarkt met potje saus in gesloten, anders neem je gewoon pizzadeeg van Danerol, en pastasaus van Jamie O, de gewone met basilicum of zo is al goed. Per deeglap (goed voor 3 grote eters) smeer je 2 a 3 eetlepels saus uit, laat de buitenste 2 cm vrij zodat je een lekkere korst krijgt. 2 biefstukjes in kleine blokjes verdelen, doosje gebakken champignons uitgelekt er over verdelen, 1 in stukjes gesneden ui, 1 ons slagersachterham voor op brood in smalle reepjes, 1 ons salami en een halve ons chorizo (dit zat er op, maar ik zou zelf van de gewone salami ook 50 gr doen), 1 mozzarella bol in kleine blokjes, en een zakje geraspte jong belegen kaas er over, en dit 15 minuten in een voorverwarmde oven op 220 graden (hete lucht) of 230 graden gewone oven. Smullen! Ik doe er normaal ook een handvol basilicumblaadjes onder de kaaslaag, en paprika in kleine reepjes, maar dat was ik vergeten te kopen, en de kassiere zei ook niets. Dat zou wat zijn, van die meedenkende mokkeltjes achter de kassa, die dan zeggen: “Mevrouw, bent u niet iets vergeten? De basilicum en paprika? Dat neemt u anders wel altijd er bij.” Mark my words, die tijd komt nog.

Het kan verkeren

Mijn werkkamer ziet er uit om door een ringetje te halen, op 1 oppervlakte na, ik ben nu toegekomen met het opruimen van het linker kastdeel met de open schappen. Op de snijtafel liggen tijdschriften die echt niet weg mogen, maar waar ik ze wel moet laten, is me nog een raadsel. Op de onderste 2 planken stonden dozen vol gesorteerde stof, achterkantstof, kerststof, je weet wel. Die bakken staan nu in de inloopkast (die ik daags eerder had uitgemest), en de vrij gekomen planken heb ik goed weten te benutten, zonder dat het er rommelig uit ziet in mijn ogen.

Jaja, er is altijd ruimte voor verbetering, dat hoort ook zo, perfect is saai, en saai, daar valt niet mee te leven. De bovenste schappen staan vol met tijdschriften en losse papiergevallen waarvan ik het bestaan niet eens meer wist, net als de ladebakken trouwens, die hadden een hoog “aaah, daar lag het dus!” gehalte, maar ook een enorme hoeveelheid aan “waarom heb ik dat in vredesnaam niet gelijk weggegooid?” zooi, die dus nu wel in de container is beland. Maar bij alles wat ik tegenkwam aan verloren gewaande schatten, het vierkante 4 inch meetlatje is in geen velden of wegen te bekennen. Er is nog hoop, ik ontdekte bij het opbergen van lapjes in de dozen in kledingkast van mijn uithuizige dochter nog 3 tassen vol projecten, en daar wil ik morgen of zo eens naar kijken. Even moed verzamelen. Kijk nog maar naar mijn verzameling Jim Shores, ik zie dat ik het laatste kersbeeldje er niet bij heb gezet, volgens mij is hij te hoog.

Kijk, zo ziet het er bij mijn computer en naaitafel kant uit, schieten de tranen je niet in de ogen, zo mooi?

ik durf haast niks te doen, uit angst dat de oppervlakten weer zooi aan gaan trekken.
En als je de kamer uit wilt vluchten, zie je poezenbeesten hangen tegen de designwall

door mijn moeder gemaakt, en door mij doorgequilt, een half uur per quiltje, en dat was zo leuk om te doen!

Vanmiddag was de bee bij Miranda, en ik was er alleen, eentje ziek, en de twee andere dames bij hun moeder op bezoek, kan verkeren. Ik had nu de kans om Miranda te helpen met haar blogspot, ze kon er geen foto’s meer plaatsen, en om nou een blog zonder foto’s te zetten, dat vond ze zo kaal. Probleem was dat ze altijd de foto’s vanaf haar harde schijf rechtstreeks op blogspot zette, ik heb haar laten zien hoe ze het via een link vanuit haar photobucket fotoalbum kan plaatsen, zonder dat het ruimte in beslag neemt op blogspot. Terwijl zij een account aanmaakte bij Photobucket, haalde ik snel dochter op van het station, en al bijkletsend in de auto en veilig thuis afgezet, weer terug naar Miranda gereden, om verder foto’s op te laden.

Toen ze de truuk doorhad, zijn we lekker verder gegaan met ons handwerkje, ik zette er weer een stuk Frederike aan, en Mir was met een Cottage Garden blok uit het boek Quilting the Garden (klik hier voor het boek) bezig

wat een enig boek! De tijd vloog om, en toen glibberde ik weer naar huis, home sweet home, waar de kinderen alledrie in de woonkamer zaten te kletsen, altijd gezellig! Het leven is goed!

Beeezig

Bij een bezoek aan Quiltshop Leur kon ik het niet laten om dit patroon te kopen voor beelid Angela, die afgelopen maandag 50 was geworden, ik denk dat dit op het lijf van vele quilters is geschreven. Ik had het patroon zelf ook al, overgenomen van iemand die het al gemaakt had, maar als je het hele patroon koopt, zit de tekst gedrukt op witte stof er bij, en zeg nou zelf,

het is toch of je in de spiegel kijkt? Ze hadden daar nog meer patronen van, veel te erg! Maar goed, we moeten met z’n allen de economie toch draaiende houden, en alle kleine beetjes helpen. Angela kreeg dus ook nog een stoffenserie en een goed boek. Het feestje had ze zaterdagavond gegeven, dolle pret met discomuziek, veel dansen en lekker eten, heel even waanden we ons weer tiener.

Dinsdagochtend kreeg ik het in mijn hoofd en besloot de loeizware televisiekast uit elkaar te gaan halen; het grote gevaarte deed al ruim een jaar dienst als opbergplaats voor mijn naaimachines en quiltspul, maar met de grote schuifdeuren was hij verder heel onpraktisch.

Ik kantelde hem op zijn rug, en met de laatste 10 cm leek het me een slim idee om met een hand over te pakken, en hem bij de schuifdeur tegen te houden, zodat ik ook met mijn andere hand kon overpakken, vingerbesparende actie dus. Maar helaas schoot de deur uit de rails, en klapte de kast met een dreun op mijn middelste 3 vingers van linker hand, en dat deed zeer kan ik je zeggen, niet voor herhaling vatbaar. “Hoor wat klopt daar kinderen?”: Mijn vingers.
Ze waren heel even heel plat, en toen begon het bloed weer te stromen, en was ik me heel bewust van dat ze er nog aan zaten. De rest van de dag voelden de topjes aan alsof ze verbrand waren, maar gelukkig bleven blauwe nagels uit, en dus kan ik ongeschonden aan het kerstdiner deelnemen, maar dan moet ik verder wel oppassen. Vandaag viel er een enveloppe met dit mooi lapje op de mat,
van Claasje, als troost voor mijn zere vingers; oh als ik dat had geweten, had ik mijn andere vingers er ook voor opgeofferd, zo mooi vind ik het! Wat een geinig lapje, en de kaart is ook schattig!

Dinsdagavond was alweer de laatste bee van het jaar, wat gaat de tijd hard, nog even en de dagen gaan weer langer worden 🙂 Het was donker in de polder op weg naar Heerle, we (Miranda, Diana en ik) genoten van en verbaasden ons over de kerstverlichting in de tuinen, over de top of heel subtiel, smaken verschillen. Het was een klein groepje bij Janny, maar het was er niet minder gezellig om, er werd weer een affe top geshowd door Lorene, die op haar beurt uitleg kreeg van Jeanne over handapplicatie.

Lorene appliqueert mbv kruissteekjes over de randen, gaat lekker snel en het ziet er leuk uit. Even was ik geïntrigeerd door de boezem van Lorene, ongegeneerd zat ik er naar te kijken, heb er zelfs een foto van gemaakt, ojee, maar gewoon vanwege de letters die er op stonden, zo leuk! Niet zelf gedaan, maar wel zelf gekocht 🙂

De dames zitten op cursus bij Ilse de Beer, appliqueren volgens de Ted Storm methode (als ik me niet vergis), en Janny was al een heel eind, met steekjes zo klein, dat je volgens mij er wel een pilletje voor kan krijgen, gewoon om een beetje los te komen. Rechts van me zat Franka toch te zuchten, ze had uren gedaan over 1 blaadje voorbereiden en nou bleek hij in spiegelbeeld te zijn. Mijn opmerking “dan laat je het toch zo, gewoon in spiegelbeeld er op zetten” getuigde van weinig kennis, bleek toen ik onderstaand werkje van Janny zag, de blaadjes moeten omlaag buigen, en niet met de puntjes omhoog jubelen.
Diana pakte de lichtbak uit die ze in een quiltje had gewikkeld, en ze wilde deze toen snel opbergen, maar hoho, dat gaat zomaar niet, showen! Doet-er niet toe dat het een oudje is….

Een quiltje voor haar kleindochtertje, helemaal zelf ontworpen, de paperpieced patronen komen ergens vandaan… ik denk dat ik dat boek met die dieren (iets met Ark of Noah?) beneden in de kast heb staan, maar ben te lui om het te pakken…Maaike Bakker? Of die Australische? Oké, ik kan het nu niet meer uitstaan dat ik het niet weet, ik ga even naar beneden om te zoeken, ben zo terug.

5 minuten later: Zipje lag op de stoel en vroeg aandacht, Zopje liep langs en wilde eten, de vaatwasser was ik vergeten aan te zetten, en er kon nog wat bij, en toen ik in de kast aan het zoeken was, moest ik toch opeens heel nodig plassen (op de wc gedaan, toch wel), en daarna wilde Zipje naar buiten, maar wel langs de voordeur, want achter ligt het bos, en voor ligt de peuterspeelzaal, waar hij graag langs het hek loopt als de kindjes spelen. Maar het is bijna middernacht, de kindjes slapen, en Zipje slofte naar het midden van de weg, om zich uitgerekend daar te gaan zitten wassen, met zijn pootjes op kwart voor twaalf.

We dwalen af, het boek heet A Quilter’s Ark, van Margaret-Rolfe, ha, Australisch, mijn geheugen laat me niet in de steek.

Waar was ik gebleven, hoe kwamen we hier op? Het babyquiltje, juist ja, de bee, waar het gezellig en warm was, en er weer een stukje aan Frederike vast zat vlak voor vertrek
en de weg naar huis in de met vlagen potdichte mist, maar ook gezellig.

Zijn jullie er nog? Heel goed, want dan heb ik twee pakketjes stof te verloten onder mijn trouwe lezers, kijk maar eens wat mooi, je ~~mag~~ hoeft niet te kiezen, roep (reageer) maar:

even de onderste boven leggen dat je die ook kan bewonderen:

was het niet slimmer geweest om een foto te maken van de 2 pakketjes naast elkaar? Jawel, maar dit staat zo mooi, zo gestapelt. Deze 12 lapjes zijn door mijn moeder geverfd, haast te mooi om het mes in te zetten, maar zelfs zo klein (nou ja, 10x 25 cm), zijn het nog juweeltjes.
Hier kan je ze groter bekijken (en kopen). Zegt het voort op je eigen blog, zou ik zeggen.
Zondag maak ik de gelukkige winnaar bekend, en als je niet op weblog kunt komen, huppel dan naar mijn andere blog http://antiquilter.blogspot.nl/ waar ik simultaan mijn berichtjes plaats, sinds weblog kuren heeft.

Ze hebben last van de oude niet meer in gebruik zijnde weblogs, die ruimte in beslag nemen, of zoiets, en deze gaan ze allemaal opruimen.

Charming

We waren allebei wat melancholiek, na het verven in ons oude huis, zoveel mooie herinneringen ophalend, en het sudderde nog wat na in mijn hoofd, terwijl ik in de keuken het eten stond klaar te maken. Mijn lief kwam er gezellig bij staan, en na een tijdje zei hij: “Je lijkt wel mijn jeugdliefde….”, en ik glimlachte, wat een romanticus is hij toch. “….. met al die puistjes op je gezicht.”, mijn glimlach maakte plaatst voor gespeelde verontwaardiging, en lachend maakte hij zich uit de voeten. Jaja, als ik ze nog niet had, zou ik ze spontaan krijgen, lang leve de overgang!

Wat ook charming is, deze manier van YoYo’s verwerken, ik zag het vanmorgen en bedacht me dat ik ook nog een zakje vol hebt liggen, waar ik niks mee doe. Vooral de manier waarop ze ze heeft vastgezet, gewoon tijdens het doorquilten, geweldig!

Hebben jullie de schattige kerstmuisjes al ontdekt bij Carin? Ze heeft het stitchery patroon zelf ontworpen, wat een talent! Hiervoor leg ik graag mijn Frederike opzij, het kan nog net voor de kerst.

Sinds kort heeft Rita van quiltwinkel de Parel ook een blog, helemaal kersvers, en ooh de Baltimore waar ze aan bezig is, kwijlend mooi.

Als afsluiter een breitutorial, voor wie wegens klotsende oksels geen pen meer onder de arm kan verdragen; ik ben er helemaal weg van, je kan zelfs staande breien! Wat zeg ik, lopend! Vorig jaar zag ik een gezin aan de wandel, met moeder achteraan lopend, met breinaalden in de weer, op deze manier:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=XuRLFl36tDY]

Zoet bezig

Zaterdagmiddag had ik koekjes gebakken, een beproefd recept van Gert gekregen, een paar maanden geleden, en ook deze hebben het geen volle week gered, zo lekker!

Ook de erwtensoep was in een uurtje klaar, lang leve de hoge druk pan. (2 erwtensoep groenten pakketten, 2,5 liter water, een pond spliterwten, 3 sucadelapjes aangebraden, en bouillontabletten (ik wilde niet kiezen, en nam uit de pakjes van runder-, tuinkruiden- en groentenbouillon elk 2 blokjes.
Dit alles onder druk koken, 3 kwartier, de sucadelapjes in kleine stukjes trekken en het glibberige gelatine-achtige deel eruit halen, en dan 2 rookworsten in kleine schijfjes er door roeren. Zout en peper naar smaak, als de boel klaar is. En lekker dat-ie is! En heel lijnvriendelijk, mits je niet teveel worst neemt.

Maandagmiddag was de bee bij Angela, alwaar Miranda welkom werd geheten door de honden,

ja, dat krijg je als je wat lekkers voor deze boeven in je decolleté stopt meeneemt. Angela showde haar affe George-top,

en Phoebe

die ‘even’ op inspiratie ligt te wachten, en haar bargello, voor- en achterkant

doorgequilt door UFO’s, heel mooi gedaan! In de achterkant van de quilt heeft Angela alle resten in verwerkt,

En toen we het toch over restverwerking hadden, kwamen deze prachtige blokken boven tafel,

van weer andere quilts overgehouden, maar wat het gaat worden is nog een groot vraagteken. Maar wat ziet het er al prachtig uit, ik zat te kwijlen, niet normaal, en in gedachten zette ik het mes in mijn verzameling Japanse lapjes!
Eindelijk kon onze gastvrouw gaan zitten, om haar borduurtjes af te maken.

Marlies was een schattige roze quilt aan het doorquilten,

(volgende keer maak ik wel een duidelijkere foto)

Miranda was al een heel eind met haar Sinterklaasquilt en mijn Frederike groeide ook weer een stukje.

Het was weer een gezellige middag, dit zijn de momenten dat je even kan bijtanken, heerlijk! Zipje komt buurten, stiekem naar boven geglipt, foei. We gaan naar beneden, ik om af te sluiten, hij om te slapen op de bank.

Minibee

Maandagmiddag was er een minibee bij Miranda in haar nieuwe huis, 2 dames konden niet komen, helaas, er rustte een zware taak op onze niet al te tengere schouders, en we aten ons er dapper door. Een zoet begin en een hartig eind, mjammie.

Frederike kreeg een kleine uitbreiding,

Angela was met kersterige dingen bezig, en Miranda hoopt haar Sinterklaasquilt nog voor pakjesavond af te hebben,

zo hard was ze aan het prikken in ~~haar vinger?~~ de mooie quilt. Mmm, ik krijg opeens toch zin in pepernoten, snel aan wat anders denken, want ojee, er is genoeg input geweest voor de rest van de week, ook al denkt DH hier anders over.
Waar ik nog meer mee bezig ben? Tjaaa, dat zouden jullie wel willen zien he, want weten doen jullie het al, namelijk de Mysterie BOM van Quiltshop Leur, ik kan niet teveel laten zien, het moet wel een mysterie blijven natuurlijk. Even gluren dan, kijk maar op mijn snijtafel, ik heb de magneetbord op zijn kant gezet, zodat ik het patroon er tegen aan kan plakken, het is afwisselend snijden en naaien, en strijken, goed vol te houden 🙂

hieronder a few of my favorite things, waar ik heel graag en veel mee werk: de glaskopspelden van Dorry uh Clover, die als door boter door de zwaarste stoffen glijden, zo scherp en dun als ze zijn. Janny verkoopt ze ook in Heerle trouwens, maar ze heeft geen webwinkel.

en Mary Ellen’s Best Press, stijfsel in een sprayflesje. Dit is een kleintje, ik moet ergens ook nog een grotere fles hebben, gekocht bij Merel, Birdblocks. (nee, volgens mij niet te koop in de webwinkel, denk ik, maar een bezoekje aan de winkel in het echt is zeer de moeite waard) Ik gebruik het bij het strijken van de kleine blokjes, ze blijven dan mooi in vorm, en ruiken dan ook nog eens lekker, wat wilt een mens nog meer?

Nou, een boventransportvoetje voor de featherweight, want ik ben verwend met die op de Pfaff, en zie, hier verkopen ze er; een leuk cadeautje voor moederdag? (voor Sinterklaas is het te laat, en met kerst doen we niet aan cadeautjes. Brrr, op de radio hoor ik voor de tigste keer het nieuws, voorgelezen door een man die vroeger vast in de Kinderen voor Kinderen zangroep zat, wat een aanstellerige rr heeft hij, net zoals het koor dat je hier hoort.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=_-yskHbN6gs]

Feestje!

Zaterdag zaten we op verjaardagsvisite bij mijn ouders, mijn moeder vierde het heugelijke feit dat ze 18 was geworden die dag, zo leuk als je het kan omdraaien en het kan navertellen, daar gaan we toch voor he? Dit was het fibermailkaartje welke ik voor haar had gemaakt, ze herkende haar eigen geverfde stof, en de rode kat moet hun kater Roodje voorstellen, feestelijk opgetut.

Mijn moeder had zich afgelopen dagen beziggehouden met dat wat ze het aller-aller leukste vind om te doen: bakken! Hier staat alles in de keuken klaar in de trommels

Zalige chocolade-noten koekjes (ook in veganistische versie gemaakt, net als de speculaas), heerlijke gember-boterkoek, vingers aflikkende super lekkere gevulde speculaas, en van die mopjes bitterkoekjes, maar dan net even anders, en in de koelkast stonden de 2 soorten mon-chou taart (met kersen of met aardbeien, kies maar, of niet, want er is meer dan genoeg!) en uit de diepvries kwam nog een lange vingertaart(ijskoud het lekkerste), oooh te lekker allemaal, en ik besloot bij binnenkomst dit allemaal in me op nemende helemaal nergens op te letten wat betreft de input, zolang ik maar niet met volle mond praatte, en vooral niet teveel kliederde.

De schaal met koekjes werd regelmatig aangevuld, en op het laatst zette mijn moeder de trommel met koekjes die het hardst gingen maar gewoon op tafel, ze kon anders blijven lopen. Zalige soep vulde tegen de avond de gaatjes op, en goh wat gek dat er niet zoveel liefhebbers meer waren voor broodjes, niemand had meer honger. We rolden -met achterlating van het allerschattigste poesje van de buren die praktisch inwoont bij mijn ouders- naar huis, het beestje is zo klein, dat Z&Z denken dat het een muis is, mochten ze het tegenkomen. Heb ik nou toch vergeten een foto van de cadeautjes te maken, he wat suf! Van dozen gevuld met bloembollen,

een lepel weegschaal voor de speculaaskruiden, tot een kerstboompje van lapjes (nog wel zelf maken) en een schattig Jim Shore doosje met naaimachientje er op.

Halverwege de middag werd ik naar boven geloodst, “kom eens even mee”, en ik zag de huizenbouw die al casco tegen de muur aan zat, op de strijkplank lagen de loterijblokken van onze quiltgroep

en aan de muur geplakt ook nog de oefenlap Tifaifai, naar het boek van Dijanne Cevaal, jaren geleden gekocht. Lief mens, Dijanne, we hebben een beetje een speciale band met haar, omdat ze in Australie woont, en -voor Australische begrippen- niet ver van mijn zus vandaan. Nou ja, je moet er nog wel een dag voor uittrekken…..

Dijnne verkoopt ook haar quilts, kijk maar hier.
Mijn moeder gaf me een doosje bonbons, die ze speciaal voor me had meegenomen uit Groede, zei ze, aaargh, nog meer calorieen, maar wat lief!

Zondagavond haalde ik het lintje er van af, ik wilde er wel eentje van proeven. Haha, gefopt, met beide voeten er in getrapt! LOL want dit zat er in, wel snoeperig, maar niet dikmakend, tenzij ik ze onder mijn kleding ga stoppen. Ik heb er smakelijk om gelachen, oooh ik keek vast even beteuterd, even maar….snoepkont die ik ben.

Vandaar dat mijn moeder zei dat ik het thuis pas mocht open maken, en gekocht in Groede, dat is van de quiltwinkel de Parel, waar ze deze snoepjes tijdens de quiltdag had gescoord, een paar weken geleden. We sluiten af met een update van Frederike.

He, gezellig!

Dinsdagavond pikte Miranda -sinds kort op een steenworp van ons af wonend- me op, Heerle here we come! Amper gezeten werd ik al begroet door een pak stroopwafels, heerlijk!

Janny kwam aanzetten met een mok koffie, en terwijl de stroopwafel op de mok was gezet, om lekker warm te worden, maakte ik even een rondje, kijken waar de andere dames mee bezig waren. Stitcheries links en rechts van me, en beiden in de wintersfeer, herkennen julie ze? Kijk maar op de blog van Elly. Winter in Blogland.

Marianne was tevens met deze poezen bezig, te gek!

De hartjes op deze kleine blokjes, dat moet een beddenquilt gaan worden, en nee, niet voor een kleuterbed, maar een grote.

De mooie rode keltische knopen van Franka vingen al gelijk mijn oog, en pas toen ze hem hoog hield, viel op hoe mooi het was.

Sorry voor de fletse foto, ik had de digi van Suzanne bij me, een hele goede (kleine platte Canon), het ligt aan de fotograaf. Allemaal met de hand appliqueren, en niet even wachten tot ze de cursus van Ilse de Beer heeft afgerond, (net de 1e les gehad) nee, gelijk volop er in 🙂 Maar hij is nu al mooi!

Er werd geborduurd, en gekletst,

Miranda werkte aan haar Sinterklaasquilt,

en Janny had gas gegeven en was al klaar met haar huiswerk plus een beetje meer; de stengels zouden komende les pas behandeld worden, althans, zoiets ving ik op. Ik heb heel wat bloemen gezien van Ilse d’r cursisten, deze vind ik wel heel erg mooi. Jeanne was nog met de blaadjes bezig was, of was dit van een ander projekt, ah, doet er niet toe, als je maar lol hebt, en dat hadden ze.

Els zat nergens aan te werken, nou ja, kaakspieroefeningen doen is ook belangrijk 😉 en dat was ook de reden dat ze nergens op de foto staat, ik kreeg de lens niet scherp gesteld op haar gezicht LOL. Kortom, ’t was gezellig, mijn Frederiekje groeide zelfs een stukje,

en zo was de avond om voordat we er erg in hadden, 2 kopjes koffie een 1 stroopwafel later. Bij thuiskomst kon ik gelijk de 2 delen van revenge bekijken, die opgenomen waren, heerlijke serie!