Buit en Bezigheden. Een beetje een vervolg op het blogje van gisteren over Veldhoven, mijn buit: de mooie tas, de broche, de waskrijtjes, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het de paintsticks waren, niet dus, twee mooie klosjes zijde garen van Yli en dan… de templates van Marti Mitchell voor de Winding Ways quilt, blokmaat 8,5 inch (21,5 cm) gekocht bij de Gelrebloem. Haha, ik zeg niks, maar zal er hopelijk snel iets meer over bloggen.

Oja, de tentoonstellingsfoto’s van Veldhoven van vorig jaar staan nu ook in  deze set van foto’s.

Gisteravond ben ik -terwijl de foto’s allemaal in ‘joeptjoep’ werden opgeladen- begonnen met de volgende stap van de Double Wedding Ring, namelijk de meloenen tegen het middendeel naaien, en zowaar lukte het me vrij vlotjes, ondanks een licht gehavende duim. Ik zie dat ik het naadje nog iets moet innemen, zodat het echt helemaal goed aansluit in de punt.

“Tuinieren is gezond voor je”, zegt men, maar dan moet je natuurlijk geen hout onder je duimnagel duwen tijdens het met blote handen graven van een wat groter gat, om de planten in te stoppen. Eerst een “au”, toen het stokje vanonder mijn nagel getrokken en snel het werk afgemaakt,  de tuinaarde rond mijn duim absorbeerde het bloed.  Je merkt pas hoe vaak je een ledemaat gebruikt als je er iets aan mankeert, maar ik klaag niet; Marlies zat vanmiddag op de bee met haar pink in een spalkje, tijdens het tennissen haakte deze achter haar broekzak, net toen ze lekker fel uithaalde, en “krak”, standje abnormaal, gebroken en pees afgescheurd. Zij is veel verder van huis, hoewel, de bee was deze keer bij haar thuis, en we zaten heerlijk in de tuin; Miranda was met haar grote applique blok bezig, en Marlies en ik lieten alleen onze ogen, oren en kaakspieren werken, oja, en liters thee gedronken 🙂

Ik had mijn Frederike meegenomen,

maar om een lijmpen en later naald vast te houden heb je kracht in de duim nodig, en het lukte me niet, dus jammer maar helaas. Hoewel, helaas, niet echt! Nu nam ik de tijd om aandachtig in het blad (een oude Burda) te kijken dat Marlies had gepakt na het zien van mijn eerste halve DWR blok. Kijk eens wat een mooi quiltpatroon,

na overtekenen op plastik zie je hoe perfect het past; de blokken hierboven moeten nog tegen elkaar genaaid worden, dus het witte deel is dan kleiner.
Nee, dat zijn niet mijn handen, kijk maar, de mijne zijn bruiner van het buiten werken, dit zijn de blanke handjes van mijn ‘ginger’dochter, (en dan zie je gelijk dat haar duim normaal geen gekke stand heeft als op de foto hierboven, ze heeft gewoon een beetje hyperflexible gewrichten)

en nu ga ik lekker bankhangen, Zopje heeft me gemist met al dat weg zijn en boven achter de pc/naaimachine zitten, dus even quality time voor mijn kwijlende, spinnende zwarte haarbal.