Maandagmiddag ontdekte ik een mooie mot die naast de schuifpui tegen de muur zat te genieten van de warmte, ik had deze nooit eerder gezien en vond het donzig achterlijk erg aaibaar, heel apart.

Ook zijn kopje zag er zacht en fluffy uit

De volgende dag zat hij er nog, maar woensdag bleek dat hij een zij was, toen ik op internet opzocht wat dat voor een mot was geweest die zo’n rare donzige berg had achtergelaten. Dit bleken eitjes te zijn, afgedekt met de haartjes van het onderlijf van de Plakker, geen mot maar een nachtvlinder uit de familie van de Spinneruilen.

De eitjes worden normaal tegen boomschors geplakt, deze vlinder wilde het gewoon een keer anders aanpakken dan haar voorouders, een muur is ook een soort van schors. Het kan zijn dat rupsjes nog voor de winter rond zullen huppelen, maar zullen de koude temperaturen niet overleven. Wel goed nieuws voor de vogeltjes, verse rupsjes gaan er altijd wel in.

Het terras bij de Canadese esdoorn nam ik woensdagavond onder handen, de hoeveelheid onkruid viel mee en het was amper een half uurtje werk
Een geurende bloem hoog in de magnolia grandiflora, heel voorzichtig trok ik de tak omlaag en mijn mobieltje hoog om er een foto van te maken; deze had ik bijna gemist, Evelien wees me er op. Twee dagen later was het mooie er alweer van af

Woensdag was het nog steeds heerlijk om buiten te zitten in de schaduw,

Ik zat onder de bolacacia met het uitzicht op de Viburnum

En later gingen we weer in de zijtuin zitten,

Jon zag bij het keukenraam beweging achter het glas,

hoi Evelien

Borduren, lezen en genieten van spelende katten, Fay knabbelde van het kattenkruid en nam een lekkere stofbad

Ze ging later samen met Sherlock tikkertje spelen en zaten op adem te komen op de rubberen tegel onder de Viburnum

waar Sherlock iets hoorde knisperen onder de plantjes, vast een muisje,

Jon kwam er ook bij, had Sherlock hulp nodig? Fay vond het te druk worden en maakte plaats voor de jongens, Jon vond zijn vriendje wel lekker ruiken, mmmm, catnip?

Sherlock kon het muisje niet vinden en stapte op toen Jon gefixeerd leek op zijn kontje

Hij bleef een beetje beteuterd kijkend alleen achter op de tegel, Sherlock vroeg aan Fay of ze tikkertje wilde spelen

en even later renden ze alledrie achter elkaar aan door de tuin en door het huis, ze hadden de grootste lol met elkaar, ook al ging het er af en toe iets te wild aan toe, een grom of een blaas, en dan na een korte time-out weer vrolijk verder.

Het was buiten afgekoeld en ik zat in de kamer, en Jon kwam bij me liggen, moe van het rennen. Zijn buik en kuiten van zijn pootjes zijn kaalgelikt, maar het lijkt niet erger te worden

Nog een foto van de photoshoot van een paar weken geleden, dit was haar eerste kennismaking met gras, en daar lag ze dan met haar armpjes en beentjes van de grond; geen lach op het snoetje van Sophie maar een wanhopige “What de fuck man, wat is dit prikkerige op de grond, ben je gek of zo, pak me op” blik.