Op quiltgebied ben ik momenteel niet vooruit te branden, ik heb veel teveel tuinwerkzaamheden. Zo haalde ik vorige week de Rose of Sharon blokken boven water, in de hoop dat er iets ging kriebelen, want ze zijn toch te mooi op niet af te maken?
maar het enige dat kriebelde waren Loki’s snorharen toen ze zich neervlijde op het blok dat niet mee gaat doen.
Na een week slapen is het gewoon ingedeukt als een nestje, ik heb de boel maar weer van tafel gehaald, en zie dat ik de bak met duplo ook nog moet opruimen.
ik wil van deze mooie blokken een quilt maken voor boven ons bed, alleen nu blijkbaar nog niet, zodra de tuin in rust is misschien?
Categoriearchief: Rose of Sharon
Rose of Sharon
Ik heb nog een Work in Progress (want ik was er aan bezig geweest voordat ik onderuit ging vorige maand) op tafel liggen die hopelijk dit jaar af komt.
Tijdens onze vakantie naar Amerika in 2011 deden we ook New York aan, en een bezoek aan de The City Quilter was een mooie bonus, daar kwam ik oog in oog te staan met een juweel van een quilt en ik was verkocht!
Het patronenboek van deze quilt ging mee naar huis, en in Maart 2012 had ik welgeteld 3 blokken klaar. Het is quilt as you go, machinaal raw edge appliqué, met glitter nr 114 Superior Threads stik ik de op Heat ‘n Bond feather lite gestreken onderdelen door, dit is het leukste van het maken van deze blokken, het vastnaaien/doorquilten. Je denkt tevoren al dat het een mooi blok is, maar als je ziet wat het effect van het glittergaren is krijg je (ik in ieder geval) helemaal een wow-gevoel.
Begin 2013 werd het vuurtje weer aangewakkerd toen ik op verzoek op de bee de blokken liet zien, er kwamen toen 3 blokken bij, ik werkte er met pauzes van maanden aan, en toen ik in november 2014 blok nummer 10 af had (nummers volgens het boek)
beloofde ik mezelf dat ik er nu achter elkaar aan zou werken zodat de top klaar zou zijn in januari 2015. Ik hoefde nog maar 3 grote blokken te maken, 4 halve (hoek)blokken
en 8 kwart (rand)blokken. Kwestie van stofjes uitzoeken, onderdelen strijken, knippen, opnaaien en doorquilten.
Dacht het niet. Ik ben tot hier gekomen,
uh, mis ik iets? Als ik blok nr 10 af heb, moet ik er toch ook 10 hebben? Ik kom maar aan 9, en na tellen en met boek erbij nakijken kom ik er nu pas achter dat ik er eentje (#3) heb overgeslagen; damn, nu moet ik er van nog eentje alle onderdelen op Heat ‘n Bond feather lite overtrekken, minst leuke karwei.
Hier zijn de blokken op een rij
de laatste heb ik met mijn mobieltje gefotografeerd, zonder flits, wat de lichtval verklaard, en ik stond er ook niet helemaal recht voor, vandaar dat hij ook misvormd lijkt.
Heb je EQ6 dan kan je het patroon hier downloaden, het boek is ook hier bij Amazon te koop
Afwisseling genoeg
Dinsdag was ik even bij Quiltshop Leur, mijn quilt hing in de etalage, en dat wilde ik graag met eigen ogen aanschouwen
en er waren klachten van Heat ’n Bond feather lite, en of ik het ook even wilde testen, want het kon zomaar aan de vlies liggen. Ik voelde me best verantwoordelijk, want Monique had het aangeschaft aan de hand van mijn enthousiaste verhalen.
Nou, het lag niet aan het vlies, maar aan de te lage temperatuurinstelling van de bout, gewoon op ‘katoen’ temperatuur zetten en geen stoom gebruiken, het vlies met een paar tellen op de stof strijken, na het afkoelen knip je het patroon uit, verwijder je het papier, strijk je het op de ondergrond en klaar ben je. “Ja maar het laat los, kijk maar”, en hup, trok Monique de nog warme applicatie van de stof af.
“Ja allicht laat het dan los, maar je strijkt het er op niet om het vervolgens los te trekken, maar om het na afkoeling vast te naaien!” Ik moest er om lachen.
Na afkoeling zit het echt wel vast, het valt er niet af en laat niet los tijdens het naaien. Wat zo heerlijk is van deze H&B fl vlies is dat je wel 4 lagen op elkaar kan strijken, en dan ook nog zonder dat er een draad breekt of een machine bonkt hierop meanderen! Zie hieronder het blok van de Rose of Sharon quilt.
Monique was helemaal om, en ik verliet het pand niet met de volle rol van Heat n Bond feather lite, maar wel met een meter, een attentie als dank voor het even langs komen. Het is nooit een straf om even langs mijn dealer te wippen 🙂 helemaal niet nu ik zag dat ze wollen vulling aan de rol verkoopt, jihaaa.
En vandaag was ik naar een andere quiltwinkel,naar Dorry in Tilburg, waar ik regelmatig te vinden ben om een mesje uit te steken, mits de temperaturen niet tegen de 30 graden lopen, want daar ben ik geen fan van. Vandaag mocht ik prachtige stoffen voor de stoffenclub snijden en toen alle pakketjes in de zakjes zaten had ik nog tijd over en nam naald en draad ter hand om 2 (onderste) losse delen van de Schottelslet aan elkaar te naaien,
de naam van deze BOM haalt het ergste in me naar boven, en ik weet dat het in Limburg een gebruikelijke naam is voor een vaatdoekje, maar ik kan er niets aan doen. Toen de dames die de bee volgden vorige maand binnen kwamen, zei ik iets te spontaan: “Ah, daar komen de eerste schottelsletjes al aan!”; Oh wat erg hè, ik hoopte maar dat niemand het had opgemerkt, ik liep met een rood hoofd de winkel in, terwijl de dames de workshop ruimte inliepen, en Dorry stond zich op dat moment ergens in te verslikken in de keuken, heel vervelend.
Vandaag verliet ik het pand met een nieuwe aanwinst, altijd al willen hebben, en nu dacht ik er aan, toen ik ze in het rek zag hangen, hoera!
handig tijdens het appliqueren, ik hoop morgen of overmorgen aan de zigzagrand van Love Entwined te kunnen beginnen, en dan wissel ik ook wat af door bloemen te maken, kijk, zo hangt het er nu bij. Ik heb vandaag ook al op de ondergrond de plaats getekend waar deze rand moet komen.
Na het avondeten toog ik met Suzanne naar ons oude huis, om de heggen te snoeien, we waren er ruim 2 uur zoet mee!
Toen ik na een uurtje door het snoer knipte,
maakte Suzanne’s hart een sprongetje, eindelijk naar huis. Maar ze wist niet dat ik in de auto nog een snoer had liggen, en beteuterd keek ze op toen ik verder kon gaan met snoeien, en zij dus ook met opruimen. We waren klaar toen ik nog even snel een paar gemiste takjes af wilde snoeien, en al knetterend knipte ik weer door het snoer.
Opletten is niet mijn sterkste kant als ik moe ben, en het warm heb, en overal kriebelbeestjes voel; we pakten snel in en reden via MacDonalds naar huis, lekkere milkshakes en McFlurries halen voor ons en voor de huisgenoten, afkoelen en bijkomen. Dat de heg aan de bovenkant en zijkant niet helemaal kaarsrecht en haaks gesnoeid is deert me niks, en zoals Suzanne zo mooi zei: “Maakt niet uit joh”. Om die te snappen moet je onderstaande sketch gezien hebben (ik heb hem al eerder laten zien, maar hij verveelt nooit)
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=-Ky1QU8OMt0&w=420&h=315]
Kom even mee
“Kom even mee naar boven, dan kan je het zelf zien”, zei mijn moeder gisteren, nadat de koffie op was en ik alle verschillende smaken boterkoekjes had geproefd die ze weer had gebakken,
daar gingen al mijn punten van het spaarpotje (van de DikkeDamesClub) van deze en komende week, maar het was het dubbel en dwars waard. Boven hing een deel van de Variahexquilt tegen de kastdeur, er komen nog een heel stel banen tegenaan.
Wow wat wordt hij mooi.
We gingen na de lunch naar Terneuzen, waar een naaicafe was geopend op de Axelsestraat; hier worden (kinderfeestjes) workshops gegeven, naailessen voor kinderen en volwassenen, en je kan ook binnen wippen om patronen te zoeken, of als je wilt naaien en hulp nodig hebt, alles kan.
Toen wij er waren kregen jonge meisjes naailes, leuk hoor, ik zag mezelf opeens zitten op mijn 11e, ingespannen achter de naaimachine om een rits in een broek te zetten, of pofmouwen in een nachtjapon, volgens mij heb ik die dingen die ik daar maakte nooit gedragen, ofwel? Ze verkochten in het naaicafe mooie stoffen als bonte tricots, fleurige fleese, vrolijke katoentjes (geen echte quiltstoffen), echt gericht op jong en hip;
mijn moeder liep met witte soepele katoen de deur uit -na betaling uiteraard- en thuis aangekomen moest het eerst getest worden of het geschikt was om te verven, ze nam niet eens de tijd om haar jas eerst uit te doen. Ik meende te zien dat mijn moeder bosvruchtensap er op druppelde,
maar het bleek Procion te zijn, wat een kleur! Het katoentje bleek geschikt, en de rest van de stof ging in de wasmachine, ze verheugde zich al op het verven de komende week.
Begin April gaan we naar de Patchwork en Quiltdagen in Rijswijk, mijn moeder gaat vrijdag met haar Dowquiltersbus, ze hoopt er oa Drimarene K stofverf te kunnen scoren en ik ga (als het goed is) vrijdag of zaterdag met de dames van de maandag bee, quilts kijken en noodzakelijke lapjes en lapjes voor de heb kopen. Ik hoorde van Merel van Birdblocks dat ze ‘Shirley’s plakspul’ gaat meenemen, haha, het heet HEATnBOND Feather-lite, zit op een rol (dus geen kleine vellen) en ik ben er een superfan van! Als je gewend bent om vliesofix te gebruiken, dan moet je deze eens proberen, het plakt niet aan de naald, en zelfs met 4 lagen op elkaar geplakt kan je nog doorstikken zonder draadbreuk of stampende machine.
Probeer het quiltwerk zoals in het blauwe middendeel maar eens te doen met vliesofix oid zonder gillend gek te worden, dan moet je al zwaar onder de sedativa zitten wil je je naaimachine niet het raam uit te gooien na de zoveelste draadbreuk. Of je moet een heel geduldig en vergevend karakter hebben, vaak en diep kunnen zuchten en verder geen druk van buitenaf hebben, zoals veeleisende man/kinderen/huisdieren.
Over dieren gesproken, wat leuk zijn die filmpjes van de vossen op http://volgdevos.nl/ dat lijkt me wel wat, zo’n webcam in onze tuin, gisteren zag ik Zopje een muis vangen en opeten nadat hij eerst uitgebreid onder de neus van zijn broer met zijn eten had gespeeld; vorige week plukte een buizerd een vogel in volle vlucht uit onze tuin, en de eekhoorntjes rennen ook regelmatig rond, maar ze zijn zo snel en schuw dat je echt geluk moet hebben wil je ze zien. Maar met een webcam die enkel aangaat als er iets in beeld beweegt hoef je niks te missen, toch? Zal ik een webcam in mijn naaikamer zetten, dat mensen mijn doen en laten kunnen volgen, naaah, ik moet hier niet aan denken, want dan zien jullie dat ik vandaag geen steek genaaid heb, wel gesneden maar dat is voor de mysteriequilt van Quiltshop Leur en dat moet nog even geheim blijven (nog een weekje en dan licht ik weer een tipje van de sluier op). Ik zal het maar bij bloggen en foto’s showen laten, is al spannend genoeg.
Zonnig blok
Een middagje tekenen, strijken en knippen, ik had heel veel zin om het blok te maken dat in het boek als block 4 staat, ontworpen door Elisabeth Phillips en Sharon Peterson, beiden uit Britisch Colombia, dat ligt in Canada. Mooi blok.
Ik had niet genoeg stof aan een stuk voor de grote bloem, maar dat loste ik zo op:
Niet happy met de kleuren blauw dook ik weer tussen de lapjes, en zie, veel beter zo, ook de bloem in de kern is vervangen:
De stengels maken ging lekker, de strookjes die ik heb gesneden spuit in niet in met stijfselspray, door het vocht zijn ze te vervormbaar, maar ik spoot de strijkplank lichtjes in, en tijdens het strijken van de strookjes kwam zo de versteviging al verdampend in de stof, slim he?
Het strijkijzer plaats ik tegen het houdertje op het puntje stof, en zo duw ik het houdertje heel langzaam opzij, terwijl het bandje er mooi gestreken van onder komt.De stijfselspray op de strijkmat houdt het bandje vast. Normaal houd ik het houdertje vast, en zorg dat het strookje stof er recht in verdwijnt (zie foto waar je in de opening kijkt), maar ik kwam met het maken van de foto een hand te kort.
Wel heb je bij veel lagen stijfselspray over elkaar heen op de plank kans op overdracht van roos, geen geval voor Head ’n shoulders, gewoon afvegen met je vinger of een kwastje, het ligt er los op.
Ik moest even wat pakken uit een bak en met het verplaatsen van deze bak viel mijn mandje om, en wat rolde hier uit?
Juist, de biaisbandmakertjes van Clover! Nu heb ik een reservesetje, nou ja, ik zal de apparaatjes van mijn moeder maar gewoon terug geven.
Ik wilde mijn Clover strijkboutje even schoonmaken, en dat was toch zoeken geblazen naar dat stiftje, 20 jaar geleden bij de Hema gekocht en nog steeds niet op, maar nu wel weg, ik vrees dat er zich een soort Bermuda driehoek in mijn kamer bevind. Wel vond ik in deze laatste zoektocht in mijn naaitrolley de siliconen vingerhoesjes terug, zo handig als je met je vingers heel dichtbij de strijkbout moet zijn, en je toch nog iets van vingerafdrukken wilt overhouden voor het aanvragen van een paspoort. En zo te zien zijn ze nog multi functioneel, met die bobbeltjes er op 🙂
Voordat ik aan het naaien sloeg, checkte ik het blok, en ontdekte een foutje; blaadjes die niet op dezelfde hoogte zaten met hun puntjes, ze zaten wel af vast gestreken, maar dat geeft niks. Heel kort het strijkijzertje er op zetten, en dan laat het blaadje zonder moeite of beschadiging los, goed neerleggen en dan weer heel kort verhitten, even afblijven tot het is afgekoeld, en dan zit alles weer vast.
Het doorquilten ging heerlijk, hier zie je het draad een beetje afgerold in het zonnetje liggen, alle kleuren van de regenboog, maar het groene overheerst.
Het maakt zelfs de saaiste blaadjes aantrekkelijk, ik zou dit best in mijn haar willen hebben, zo hier en daar een draadje, of zou dat erg gek staan?
Die rondjes in het midden van de bloem gequilt, echt, met dat andere spul had ik dit nooit gedaan, dan zou het draad elke 3e steek af zijn gebroken, of steken over geslagen, maar nu met dit HEATn-BOND Feather Lite is het een fluitje van een cent. (hier gekocht, oei, er is uitverkoop nu!)
Zo, nog even rondom doorgequilt, en klaar was Shirley weer, diepe zucht, zo mooi, ik ben bijna op de helft.
Het lapje stof rechts onder is de achterkantstof die ik voor deze blokken gebruik.