Woensdag werd manlief overgeplaatst naar het ETZ voor een korte en relatief eenvoudige maar noodzakelijke operatie, in de hoop dat hiermee de grootste trigger voor de insulten weg wordt genomen. Hij stond op de spoedlijst met code C maar als er een code A of B werd binnengebracht dan kregen deze patiënten uiteraard voorrang, en aangezien het een neurologisch traumacentrum is, was hij pas donderdagavond laat aan de beurt. Vlak voor middernacht appte hij dat het achter de rug was. De operatie was goed en vlot verlopen, en de volgende dag (gisteren dus) stond de fysio alweer aan zijn bed en moest hij na wat tests en oefeningen gedaan te hebben een stukje lopen. Het revalideren kan weer beginnen, conditie is net als vertrouwen, het gaat te paard als je er een paar weken niet aan hebt kunnen werken, en het komt te voet.
De autoritjes naar Tilburg zijn zelden file vrij, het parkeren bij het ETZ was afgelopen dagen een ramp, en de afdeling ligt ook nog eens helemaal achteraan in het ziekenhuis, ik loop heel wat af, kom vaak al op mijn wenkbrauwen aan, en dan is het wel fijn om even wat te eten en drinken voordat ik de rit naar huis begin.
Ik sloeg donderdag dan ook een dag over om even bij te tanken, voor manlief werd goed gezorgd (ze zouden me bellen als hij naar de ok zou gaan), Evelien was aan het werk, en eindelijk kon ik naar de pedicure die ik eind juni had moeten afzeggen. Met veel meer ruimte in mijn schoenen en een pijnvrije grote teen (tunnelnagel waarop weer een beugeltje is gezet) schoof ik aan bij Ellie, die voor de lunch lekker dikke tosti’s maakte, en thee zette, heel veel thee. En uiteraard verzorgde Noedel de schootverwarming
Na een tijdje breien stopte ik het weg, ik moest beginnen aan de hals afkanting en kon mijn hoofd hier niet goed bijhouden, dus borduurde ik wat meer bloemen op de bijenkorf, nu nog de bijtjes erop vastzetten, deels dichtnaaien en vullen maar.
Helemaal bijgetankt (letterlijk en figuurlijk) ging ik eind van de middag naar huis. Jon hielp met de stof op zijn plek te houden, dat spul pluist als een gek als het beweegt. Het moet een simpele mouwloze vest worden voor mij, een bodywarmer. Helaas had ik te weinig om er ook een kraag uit te kunnen halen, dus heb ik gisteren nog een stuk gehaald, ik heb genoeg over voor een dekentje of kussentje voor de katten om op tafel te leggen, want ze knippen vanaf 50 cm.
To be continued
Categoriearchief: Kattenhulp
Niet voor de poes
Jon kiest het beste plekje uit om een rits aan te reiken, zal het dan nou eindelijk gaan gebeuren?
Fast forward, dit was duidelijk een project tussen de bedrijven door, en vanwege drukte in mijn hoofd stond ik er niet bij stil meerdere foto’s te maken. Hij is af, het voorzakje is handig voor de sleutels en mijn zakmesje, deze heb ik altijd bij me als ik een lange broek draag, maar in mijn jurken heb ik geen zakken omdat ik deze van dunne viscose/katoen heb gemaakt en dan is alles wat je in een zak stopt al te zwaar. Vandaar dit tasje voor de bare necessities.
Achterkant is glad, mooi hè, deze Laurel Burch stof 😻
En de binnenkant met niet een maar twee zakjes, de jury is er nog niet uit of dit handig is, want ze lubberen steken wat uit; ik denk dat ik het kleine zakje die op het grotere zakje is genaaid er af ga peuteren. Meer is niet altijd beter.
De rits van de voorkant en riem kwam van het uit elkaar gehaalde tasje van de kringloopwinkel, helaas zat hier geen langere bruine rits bij voor de bovenkant, dus gebruikte ik een rode rits kwam uit mijn voorraad, wat helemaal niet storend is.
Wil je ook tasjes, tassen, opbergzakken of etuis maken en zoek je duidelijke tutorials met afmetingen en al, kijk dan even op het YouTube kanaal van de Australische Christine: Christine’s Home Affairs Ze is geweldig in haar uitleg. 👍
Voor het geval tijdens manliefs dagverlof het lopen zaterdag op het eind van de dag misschien niet meer goed zou gaan, haalde ik een rolstoel op bij Medipoint, en laat dat nou om de hoek van de kringloopwinkel zitten, dus hoppa, even samen met Evelien daar scharrelen tussen de tasjes. Helemaal geslaagd!
Jon kwam helpen met sorteren toen ik net klaar was
En nadat alles geïnspecteerd was en weer netjes bij elkaar lag, bewaakte hij de stapel. Het tasje links moet nog ontmanteld worden, ik heb het hengsel gebruikt voor de volgende tas.
Van een tas kwam dit allemaal, allemaal degelijk (en zwaar) bruikbaar of verkoopbaar materiaal
Jullie voelen hem al aankomen hè, nog een tas, deze keer voor mijn lief die niet wist dat hij er een nodig had. 😝 Ik had nog meubelstof over, en zwarte skai leer voor de onderkant, dit was een snel gemaakte tas tot ik zag dat ik het hengsel er verkeerd om aan had genaaid. Diepe zucht. Met het tornmesje voorzichtig tussen de naadjes duwend heb ik de lussen losgepeuterd, en toen heb ik gelijk lussen met zwenkhaken in de openingen geschoven en vastgenaaid. Het zakje en de sluiting lijken niet helemaal in het midden te zitten 🫣 maar ik heb het opgemeten en het klopt wel hoor, puur optisch bedrog. 😅
een rode binnenvoering zodat een zwarte iPad goed opvalt, en met matching klittenband als sluiting, even snel op de maandagmarkt bij Pimmetje gehaald. Enne, mooi hè, het pennenzakje 👌
En toen pakte ik nog twee restanten van meubelstof uit de kast, ooooh, zou ik? De cactusstof is een restant van Suzanne’s bureaustoel, ik geloof dat ik alleen de zitting had bekleed hiermee. Even twee recht van draad stukken van gemaakt en met de overlocker de randen afgewerkt, want dat merkte ik bij de vorige stof, het rafelt als een malle. En na lang spitten door de kasten vond ik een bijpassende groene poplin erbij, zodat ik de tas groot genoeg kan maken.
En wat te denken van deze, het restant van een grote weekendtas, met bijpassende roze stof om er een zoetsappig geheel van te maken
“Maar eerst moet je mijn slaapstation opruimen, dat kan zo toch niet,” vind Jon, en gelijk heeft hij, wat een bende.
Ik schuif mijn stoel aan de kant en merk dat er een wieltje blokkeert, oei, beetje vol draad en stof
Dus eerst een therapeutisch uurtje peuteren met schaar, tornmesje en pincet
Wat een hoop, en dat allemaal uit die vijf wielkastjes
Na gedane arbeid is het goed rusten en lekker eten, Evelien heeft gekookt, een Koreaans (toch?) noedelgerecht. Smullen!
Bee en meer
Serieus, ga je over de bee beginnen?
En die schommelbank dan?
Oké dan, jij je zin.
Het lag niet aan Fay dat de schommelbank kaduuk is gegaan.
De liggende balken waren na zo’n 24 jaar op, doorgerot daar waar de bouten zaten, en ook al hing het bankje nog goed, ik durfde er echt niet meer op te gaan zitten, stel je voor. Dus dacht ik het zelf te kunnen demonteren en er nieuwe balken in te zetten. Uh ja, maar dan moet ik wel de bouten er uit kunnen krijgen, en dat lukte me niet, compleet vastgeroest.
Ik heb contact gezocht met een handige klusser in de buurt, maar die heeft nog zoveel werk liggen dat het niet duidelijk is of het voor de zomer gedaan kan worden. En tot die tijd, tja, afwachten of gewoon wegdoen? Fay vindt afwachten niet erg, het bankje is bruikbaar genoeg
Vrijdag was ik ‘s middags naar de bee in Etten-Leur, we waren met een klein clubje vanwege ziektes, vakantie en andere verplichtingen. Diana showde haar gehaakte deken, sorry voor de open mond Diana, maar zo stond je op elke foto 😉
Hier legde ze uit hoe ze een dubbele rand had gehaakt waar alle draadjes in verstopt zaten
Tegenover me zaten deze dames,
De hexagonnen in jaren 70 kleuren zijn voor een theemuts
En ik zat weer een randje te borduren
Ja leuk hè, die hommel? De vleugels zet ik er het allerlaatst op, veel te bang dat er een draadje achter blijft haken (en als ze lukken laat ik zien hoe ik ze heb gemaakt) Stom genoeg heb ik vergeten een foto te maken van het begin, de hommel borduurde ik eerst op een stukje stof, maakte het daarna tot een losse hommel van een cm dik door hem met 2 cm brede naad rondom uit te knippen en van onderen dicht te naaien, kijk maar hier hoe Marion het heeft gedaan.
Nou, en toen naaide ik de hommel op de oranje stof vast. Om het een wat harige uiterlijk te geven heb ik op het achterlijf tegen de witte baan van zijn kontje lussen genaaid,
en deze kort geknipt, en zo is het een heel aaibaar beestje.
Op de bee konden ze het ook niet laten om hem even te aaien. De lichte stipjes op zijn kopje zijn niet zijn ogen maar gewoon lichte stipjes, misschien is het wel een beetje stuifmeel of zo. Er zitten meer kleuren in dan je in eerste instantie zou denken, bruin, oranje in verschillende tinten, geel, wit, creme, grijs. Hier en daar maar een paar steekjes in een andere kleur of tint geeft het iets meer diepte. Ik heb de hommel pootjes gegeven mbv bullionsteek en steelsteek, en op een bloeiende klaver gezet
Ook meer kleuren in het bloempje, alleen geen blad, dit werd me te rommelig
Op de foto hieronder heeft de hommel vleugels van vlieseline, wat totaal mislukte doordat het bij het eerste tikje met een naald gelijk kapot scheurde. En zodra ik klaar ben met nog een paar naadjes borduren is het op naar de volgende opdracht, een stumpwork bloem maken in het middelste blok, in mijn geval moet het een roos worden.
Als ik dit had geweten had ik voor margrietenstof gekozen.
Jon vindt dat ik niet zo moet treuzelen, gewoon doen, hup
Bee en meer
Jon is er zo klaar mee, al dat zalf in zijn ogen, hij zoekt vaak een veilig heenkomen in Eveliens woonkamer, een knap baasje die hem nu kan vinden.
Het gaat zo goed met zijn ogen dat hij morgen kan stoppen met de behandeling. Ik weet het, de dierenarts had twee weken gezegd, maar volgens de bijsluiter mag de frequentie aangepast worden naar gelang de verbetering. En zijn ogen zien er al twee dagen mooi een fris uit, dus vandaag (dag 10) heeft hij het maar twee keer gekregen en morgen is het klaar. Het bezorgt hem zoveel stress dat hij zich weer meer gaat likken, dus hopelijk stopt hij hiermee als de stress wegvalt.
Afgelopen vrijdagmorgen ging ik weer naar de maandelijkse handwerkbee in Etten-Leur, ik ging als eerste op jacht naar mooie draadjes voor het crazy quiltblokje, helemaal happy 😊 . Het speldje dat in het groene klosje zit gestoken is een cadeautje van Miranda, deze had ze een jaar/jaren geleden gemaakt en al aan de andere dames uitgedeeld. Het krijgt een mooi plekje op mijn speldenkussen.
Miranda had een bijna affe quilt meegenomen, zo mooi, maar omdat hij niet op internet mag komen doen we het zo
Mooi hè.
Mijn show&tell was bescheidener, hier laat ik hem zien aan Marlieke die tegen de middag even langs kwam
Ik had een klein handwerkje meegenomen om aan te werken, het garen en de kraaltjes had ik thuis al uitgezocht, maar eerst laat ik jullie zien wat ik al eerder had gedaan.
Met de Sewline air erasing stift tekende ik boogjes om hier de rijgsteekjes te maken, achteraf gezien had ik ze iets minder bol kunnen maken, zodat later de naden beter bedekt werden. Al doende leert men.
Een whipped stitch
En daarna lazy Daisy steken (die ik dus groter had kunnen maken) met rechte steekjes als blaadjes en Franse knoopjes om het af te maken
Nog een randje
de bullionsteken met roze verloopgaren en de kleine groene kraaltjes borduurde ik tijdens de bee.
En thuis ging ik lekker verder, en Jon hield de wacht
Zaterdag hadden we een familiedag in een gezellige café op de oude markt. Er was een nostalgische kermis gaande, en voor de kleintjes voor wie zo’n hele middag stilzitten veel gevraagd is, was dit een fijne onderbreking, ook ons Sophietje vermaakte zich in de draaimolen en het treintje. We hebben genoten van iedereen weer te zien en velen te hebben gesproken, een dag met een goud randje.
Zondag en maandag heb ik tussen de buien door in de tuin gewerkt en ook weer wat geborduurd.
Het gaat lekker, ik gebruikte groene zijde lint gewoon omdat het kon, met witte bloempjes er op, naar het voorbeeld van Marion. Het volgende randje is een eigen inbreng; mijn crazy patchwork bladzijde bestaat uit meer lapjes dan die van Marion, dus zal ze minder naadjes moeten bedekken met siersteken, vandaar dat ik er al twee zelf bij heb verzonnen. Ik heb boekjes met siersteken, en ook op internet kan je veel vinden, zoals op deze website van Mary Corbet
Als laatste nog een groen kraaltje er in naaien en er is weer een randje klaar.
Als laatste maakte ik nog eenvoudige Cretan steekjes in het groen, hier zal ik later nog iets in, op, naast of doorheen borduren
Woensdag laat Marion weer nieuwe stekencombinaties zien, ik ben benieuwd. De schilder komt die dag om de schuifpui en het houtwerk ernaast af te lakken, en dan is het wel handig dat ik in de buurt ben. Hopelijk houden we het die dag droog. Als de katten maar niet tegen het pas geverfde hout gaan leunen.
Van alles een beetje
Afgelopen week hadden we van alles een beetje, gelukkig zat daar ook zonnig weer bij, een beetje, tussen de regenbuien door. Het werd voor Fay te heet bovenop de toren en ze zakte een etage, zo tevreden ligt ze daar
En ook wel een goed uitzicht op het tuingebeuren, oh kijk, daar loopt Jon (dikkere staart dan die van Sherlock)
Hij wilde er weer in, en ik had hem net langs de voordeur naar buiten gelaten, Jaja, zo voorkomen de katten dat ik teveel zitvlees krijg.
Ik had op zoek naar leuke draadjes voor in mijn boom een tas met haakwerk gevonden. Dat was die leuke vest 😍 Even kijken waar ik was gebleven, Jon helpt mee
Hier was ik denk ik vier jaar geleden aan begonnen, geen idee waarom de klad er in kwam, andere bezigheden die mij meer trokken op dat moment denk ik.
Ik naaide de schoudernaden dicht zodat ik het kon passen, en oooh wat was hij lang, en door het gewicht hing het nog verder uit, naaah, jammer zeg. Gelijk de koe bij de horens gevat en hup een stuk er af gehaald, en weer gepast. Oeps, veel te kort, het viel net op mijn heupen 😬🤣 dus nu ben ik er weer een stukje aan het aanhaken, en haak nu voor het gemak alles aan elkaar. Misschien maak ik wel steekzakken van voeringstof in de zijnaden. En misschien ook niet. Ik ben er wel haast zeker van dat ik er een mouwloze vest van ga maken, want hij heeft rechte mouwinzetten en de naden zakken dan tijdens het dragen snel tot elleboog hoogte uit, bij mij dan toch. Na afloop van het haken moeten er ook draden verticaal ingeregen worden, dat gaan nog wat worden qua gewicht.
Volgens Jon ben ik er al hoor
Na het maken van deze foto werd ik afgeleid en vergat ik dat het nog op de grond lag, en een uur later lag het als een frotje tegen de schuifpui geduwd en was een deel van het haakwerk uitgetrokken, de bol lag een stukje verderop. Dit zou een leuke foto zijn geweest, maar ik wist niet hoe snel ik het haakwerk moest redden, Sherlock maakte net weer een aanloopje richting de bol, zo leuk 😻
Hier speelt Fay ook met een bolletje, maar dan zelf gemaakt van een stukje grijze fleece stof opgevuld met schapenwol. Op het eind laat ik Sherlock binnen, en helaas gebeurt niet wat ik verwachtte: heel snel naar binnen rennen en dan met Fay naast hem rennend de keuken induiken.
Het borduurwerk van CrabappleHill is afgelopen, maar ik ben nog niet klaar. Voor het grote hart heb ik een Milliner naald nodig om de tig bullionsteken (staaf steken) te maken. Ik had er een maar die kan ik nergens meer vinden, dus bestelde ik twee pakjes (ook met verschillende maten) en die zijn nog niet binnen. Maar deze heb ik afgelopen week nog gemaakt
Deze roosjes zijn ook gemaakt met de bullionsteek, maar omdat er veel minder lussen op de naald gingen lukte het me wel met een gewone lange stopnaald
En de laatste, beetje simpel
Jon zat er gezellig bij en hield de iPad op zijn plaats, nog even en dan kan ik er wat mee doen, of niet 😬
Aan de boom uit de stitch journal van Marion’s World zijn al wat blaadjes verschenen, de linker en rechter zijn hetzelfde qua steek, maar bij de rechtste is met meer afstand tussen de steken in de ene kleur geborduurd, om er vervolgens met een andere kleur tussen te gaan, mooi hè. Ook is bij dit blad met drie draadjes DMC splitgaren gewerkt, en de linker is met zes draadjes gedaan.
Ik leerde dat je bij gebruik van meer draadjes dmc je deze toch een voor een uit de streng moet trekken en dan weer samen door de naald doen, want op deze manier liggen ze in het borduurwerk mooi naast elkaar ipv in elkaar gedraaid.
Met weer een andere steek werd deze gedaan
Hiervoor gebruikte ik deze dmc borduur/haakgaren, gekregen op een Belgisch quiltweekend
De achterkant ziet er ook leuk uit bij deze steek
Eenzelfde steek met dunner garen, de bruine lijntjes zijn met een frictionpen getekend, ik weet niet waarom ik de vorm niet volgde, maar niets moet en alles mag.
Een kettingsteek met twee kleuren draad in de naald en toch steeds per steek een kleur zichtbaar, zo leuk om te doen (rechts een stukje in beeld). Het oranje blad valt mooi op, met drie draadjes dmc garen geborduurd. Toen nog een groen blad in verspringende satijnsteek in drie kleuren
En nog eentje, dit is niet mijn mooiste, hier moet ik op oefenen
oepsie
De lus heb ik gelukkig makkelijk weg kunnen werken, de draden zaten muurvast in de stof door de daar overheen gemaakte steken.
Ik ben benieuwd welke bladeren er woensdag bijkomen ☺️
Onze magnolia staat vol ontluikende bloemknoppen, dit was zaterdag
De Japanse kers staat (foto van vandaag) volop in bloei, maar ook hier staan de bloemen nog niet volledig open, de roze wolk kan nog intenser worden van kleur
Het groene veldje onder deze boom (in het grijze split groeiend) staat vol bolletjes die de komende maanden om de beurt zullen gaan bloeien, momenteel zijn het de anemoontjes, krokussen en hyacinten die de show beginnen te stelen
En de heerlijk geurende skimmia bij het voorpad trekt de aandacht, ook omdat het nu goed te zien is welke takken af zijn gestorven. Ik denk van de zomer van ‘22, maar het viel me vorig jaar pas goed op. Deze zal ik er vanmiddag nog uitknippen.
De eerste bloemen van de brem zijn al zichtbaar, vorig jaar gelukkig niet te laat gesnoeid
En nog enkele pareltjes
Dezelfde maar dan in een andere kleur
Afgelopen week heb ik een flinke lading kalk gestrooid op het gras, gelijk erna begon het te regenen en waren de witte kalkplekken ook te zien op de bestrating waar ik had gemorst. Even wegvegen maar. Hopelijk hebben we dit jaar minder last van mos en onkruiden in ons gazon, hoewel ik vrees dat er wel meer moet gebeuren dan kalk strooien, was het maar zo’n feest. Ik zal de steker wel weer moeten hanteren om een beetje fatsoenlijk veldje te houden.
Vrijdag zat ik bij een shoarmazaak te wachten op mijn bestelling (kapsalon en een Turkse pizza), het was aan het gieten en een vlot geklede jonge vrouw kwam naar binnen, korte jas, een kort zwart rokje, zwarte panties en donkere korte zwarte laarsjes; ze hield haar ingeklapte paraplu stevig vast en wachtte ongeduldig bij de balie tot ze geholpen werd. Ze had haar gezicht in standje “resting bitchface”, zoals Suzanne het noemt, en dat paste niet bij de tekst op haar tas, haar smile was in geen velden of wegen te bekennen. We maakten oogcontact en ik glimlachte naar haar, maar kreeg geen glimlach terug. Ze had vast haar dag niet.
Om het feest helemaal compleet te maken liep er ook nog een straal water vanaf de punt van de paraplu haar ene laars in, en ze had het al zo zwaar.