Jon voelde zich een beetje zielig, hij had in de spiegel gezien dat zijn oortje tijdens een klauwenwisseling een beetje gehavend uit de strijd was gekomen
En terwijl hij zich in de badkamer opwarmde, zette ik met de machine nog wat steekjes op de cat lady quilt
Sherlock kwam er weer gezellig bij, even checken of er snoepjes waren en na het in ontvangst nemen van minutenlang gekriebel en geaai bij zijn kopje liep hij spinnend naar het plekje onder het raam, maar belangrijker: vlak naast de verwarming, genieten.
De polka dot poes is er van opgeknapt, ik ben een keer extra langs de festonsteek rij gegaan met een rechte steek om het contrast wat groter te maken. Het katten vrouwtje kijkt tevreden toe.
Lekker relaxed stelletje op de lime green sofa
Vandaag ga ik nog de zwarte kat met bol wol en de kussens doen en dan kan ik aan de onderste border beginnen, elke dag een uurtje of twee, heerlijk met de radio aan. Helemaal lekker als de regen op de ramen tikt.
Categoriearchief: Katten avonturen
Passen en meten
Sherlock lag lekker te slapen terwijl ik bezig was
Met Friction pen tekende ik de lijnen waar ogen en neus kwamen, en met een zwarte stofstift tekende ik de lijnen waar ik later moest naaien
Het was een gepiel en gepeuter om de delen allemaal netjes op, onder en naast elkaar op de witte stof gestreken te krijgen, gelukkig hielp Jon me
Ik vond het moeilijk om kleuren te kiezen, ik vind de bril te donker maar misschien valt het later wel mee.
De arm van de dame komt er later aan, eerst moet dit vastgenaaid worden, en dan komt de onderste border er op, en dan de arm, een staartje en de letters. Tegen de onderkant van de witte stof spelde ik theezakjespapier, dit voorkomt het trekken van de stof, en ik merkte tijdens het naaien dat het ook zorgt dat de stof gladder is, makkelijker glijdt tijdens het maken van de bochtjes
Op de beschrijving staat dat Amy garen gebruikte dat een tint donkerder was dan de stof waarop genaaid moest worden, maar ik doe alles met zwart, gewoon omdat de tekening ook cartoonesk is. De zwarte stippen op de ogen heb ik met een textiel gel pen gedaan (niet de micron pen)
Hier zijn de krulspelden ook gestikt met de festonsteek, een gepriegel maar wat maakt het een verschil. De onderkant van het linker kraag deel mag ik pas naaien als de border er op zit zodat de arm er ondergeschoven en ook vastgenaaid kan worden.
Om te voorkomen dat Jon eraan gaat peuteren omdat hij het beter meent te weten, heb ik het met speldjes vastgemaakt aan het andere quiltje.
Hmmm, nu ik de foto bekijk, vind ik de blauwe bol wol op het zwarte katje niet kloppen, het valt amper op. Het zit nog niet vastgenaaid, maar wel vast gestreken. Om het los te maken moet je gewoon dit deel met de strijkbout verwarmen om de lijm zacht te maken, en dan gelijk met een speld tussen de lagen heen en weer gaan. Dus niet gaan peuteren en trekken terwijl de delen nog of alweer koud zijn, want dan trek je het kapot.
Allemaal katten
Woensdag samen ontbijten voordat de katten buiten gaan spelen, ondanks de regen
En ik haakte nog een paar bloemen aan de groeiende deken, Fay kijkt of ze goed vast zitten
Na de lunch verplaatsen manlief en ik ons naar boven om in onze eigen werkkamers aan de slag te gaan, hij met cijfers werkend en ik met papier en pen. Kijk toch hoe netjes mijn werkplek weer is
Fay en Sherlock hielden me gezelschap
Terwijl ik eerst alle patroondelen overtrok
De stofjes bij elkaar zoeken was een klus waar ik de rest van de dag zoet mee was
De volgende dag zette ik mijn strijkplankje achter me neer, heel blij mee
en ging op zoek naar de stift om de zool van mijn strijkboutje schoon te maken. Nergens te vinden 😣 en deze la was de laatste optie, maar wat een bende, en helaas lag de stift hier ook niet in.
Ik besloot de la eerst uit te mesten, het ijzer smeden als het heet is, en nog geen uur later was ik klaar en moest ik alleen nog wat spulletjes die op de snijtafel lagen opbergen, locatie elders. Jon was alleen niet zo te spreken over hoe de pers stond, hij leek veel kleiner zo.
Ik ging naar beneden om een kopje koffie te halen en zag Sherlock buiten op het bankje onder de veranda liggen, hij kwam niet naar binnen toen ik hem riep, Fay wel, maar meestal komt Sherlock als eerste met Fay in zijn kielzog. Ik liep naar hem toe, hij dook weg onder de bank maar ik kon hem gelukkig wel voorzichtig oppakken en bracht hem naar binnen. Hij voelde warm aan, en ik voelde dat zijn rechter pootje waar hij krabwonden had veel dikker was dan zaterdag. Vorige week had hij gevochten en zondag zat er bloederig vocht op dat pootje, het abces was open gebarsten en meestal geneest dan de wond en verdwijnen dan de klachten. Maar helaas deze keer niet. Ik belde naar de dierenarts. “Hoe lang duurt het om hier te zijn als u nu vertrekt?”, vroeg de assistente. “Als er geen boom op de weg of op de auto valt kan ik er over een kwartier zijn,” zei ik, en ik mocht gelijk komen.
Heel Nederland wordt geadviseerd niet de weg op te gaan, maar voor een zieke kat maak ik wel een uitzondering. De hele rit hoorde ik een zielig miauwende Sherlock tot ik de kooi op het bankje neerzette, en toen was hij stil. Hij had een andere dierenarts, een jongeman met een zware stem, en ik merkte dat Sherlock banger was dan normaal. Het liefst hebben we een vrouwelijke dierenarts voor hem, maar dat was nu niet gelukt.
Flinke koorts en een ontstoken onderpootje, pijnstilling en een antibioticakuur van een week, pootje ontlasten, probeer hem een paar dagen binnen te houden, (yeah, right).
Thuisgekomen kreeg Sherlock zijn medicijnen, ik mijn koffie en ging ik boven verder met de stofjes uitzoeken, strijken en patroondelen erop strijken, met Jon als mijn lieftallige assistent
Toen hij zag dat ik het goed deed, trok hij zich terug
en aan het eind van de middag was ik al zover gekomen, zie ze daar liggen met haar blote borsten, best wel een wulpse kattendame.
Na het eten ging ik nog even naar boven om te knippen wat ik eerder op stof had gestreken, gelukkig voor Jon stond het strijkboutje al een tijdje uit, anders had hij links geen snorharen meer.
En uiteraard werd er ook nog wat gehaakt, elke dag een paar bloemen.
Niks vega
Terwijl manlief en ik in het ziekenhuis waren voor de eerste kuur (half uurtje medicatie, kwartier naspoelen en toen weer naar huis), en ik naast het bed zittend rondjes haakte
zag Evelien -die een middag vrij was- Sherlock bij de schuifpui aan komen lopen met een duif in zijn bekje. Jon en Fay zaten binnen en zagen hem ook, en wisten niet hoe snel ze naar buiten konden, toen Sherlock zonder duif naar binnen liep. Fay was de snelste en de felste en begon alvast met eten, Jon keek beteuterd toe.
Toen we thuis waren na een ellendige file in de regen waardoor de rit twee keer zo lang duurde, had Fay de duif naar de zijtuin gebracht, hier kijkt Sherlock toe, of ze nog wat wilt overlaten voor hem is de vraag. Ze kijkt om als ik op het raam tik en zie haar bebloed bekje
Maar heeft nu geen tijd om bij te praten. Toen ze haar buikje rond had gegeten bleef er slechts een vleugeltje over voor Sherlock.
En om half negen zat ze alweer te miepen toen ze eten kregen voor de nacht, onvoorstelbaar 🙄
Jon stak zijn blijdschap niet onder stoelen of banken toen deze week de tweede bestelling van de dag arriveerde, het doosje van die morgen was een lachertje, veel te klein voor hem. Nee, dan deze, beetje plat
maar vol mogelijkheidheden om de anderen te laten schrikken als ze niets vermoedend langsliepen
Hij zat er nog een tijdje in, tot hij een andere doos op de grond hoorde vallen, wow, Sinterklaas en kerstmis op een dag! Helaas was deze doos te plat voor hem
Op deze heater hebben we drie dagen gewacht, elke ochtend werd ik via e-mail blij gemaakt met een bezorgtijdstip om na het avondeten te lezen dat ze het helaas niet hadden gered. Nee, dan dat doosje van dol op wol, ene dag besteld, volgende dag binnen. Jullie zullen hopelijk snel weten wat ik van die bolletjes ga maken.
Zoveel regen, goed voor de natuur, ons grachtje stroomde al over
De wingerd groeiend over de schutting verliest helaas al zijn vuurrode bladeren,
🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁🍁 🍁
Maar de vlinderstruik staat nog gewoon in bloei, al zijn de gele bloemen wat kleiner
De mijne zijn groter
Nog een rij langer en twee rijen voor breder, en dan is het groot genoeg voor een achterpand, of zal ik er toch gewoon een deken van maken, of wacht, een poncho?
Fijn weekend
Zondagmiddag en avond mochten we op ons kruimeltje passen, kleine Sophie was weer een genot om in huis te hebben. Tijdens het natafelen na de lunch was ze het middelpunt, ze zat lekker op de draaischijf spelen en kreeg in de gaten hoe ze zichzelf kon ronddraaien, zo leuk.
Jon hield de box warm voor haar, Fay en Sherlock waren blij dat hij die taak op zich nam, en Sophie was verrukt bij het zien van de katten. Jon was de enige die zich liet aaien, Sherlock stapte wel dapper op haar af om aan haar uitgestoken handje te ruiken, maar toen ze van vreugde een gil gaf schrok hij zich rot en rende weg.
Na haar middagdutje speelde ze op de quilt op de grond,
of lekker bij een van ons op schoot, eten, spelen, slapen; en toen ze ‘s avonds laat weer naar huis ging, hield ze nog half slaperig haar opa stevig vast, haar hoofdje tegen zijn hals gedrukt. Zo lief 🥹
Mijn bloemendeken groeit langzaam, ik ontdekte een vreemde bobbel met het neerleggen
Ik had een stukje te ver vastgehaakt, het leek wel een mutsje
Gelukkig kreeg ik het blauwe randje goed uitgehaald, tot hier en niet verder
Tijdens het haken had ik naar een kookprogramma gekeken, Australian chefs of zoiets, en toen ik een salade maakte voor bij het avondeten ging ik los.
Wat een verschil, links kleingesneden en rechts vermengd met slasaus samengedrukt in een vormpje 
Het is weer eens wat anders hè. Druppeltjes balsamico dressing er over en uiteraard een ei
Ik haakte nog een beetje tijdens het tv kijken luisteren
En ik diende weer als bedje voor Jon, terwijl de andere twee al op één oor lagen in de garage, Jon wilde wat langer opblijven. Het gaat goed met zijn vachtje, de kale plekken zijn weer mooi bedekt en hij wast zich niet meer continue; hij slikt nog steeds prednison, maar de dosering wordt sinds juli afgebouwd. Het quiltje op schoot is om mijn kleren te beschermen tegen zijn nageltjes, ik zag gisteren dat hij ver versleten is, er zitten veel winkelhaken in van het vechten, en hij is gewoon op. Mag ook wel na weet ik hoeveel jaar. Vijftien? Twintig? Zipje en Zopje kregen het als speelquiltje, ergens in 2004 denk ik. De stof is een flanellen fossil fern, zo mooi toen hij nog fris en nieuw was.
De ballenbaan is weer ontdekt, gisteren hoorde ik Fay en Sherlock er mee spelen, en vanmorgen speelde Fay heel lief
Het lopen en springen gaat bij Sherlock de laatste dagen wat moeizaam na weer een knokpartij met een kat, deze keer vermoed ik dat hij Jon te ver pushte tijdens het spelen, en dat Jon het zo beu was dat hij er vol op in ging. Dit zag ik eergisteren namelijk ook weer gebeuren, Sherlock is erg hardleers, als het een hond was geweest, was het een terriër denk ik. Hij had een bloedend oortje maar dat is alweer goed gekomen, maar hij trekt nog flink met zijn pootje, en hiervoor geef ik pijnstilling, en als het vrijdagochtend nog niet beter gaat gaan we wel weer naar de dierenarts. We gaan het even afwachten.
Deze week heb ik genoeg aan mijn hoofd met zorgen voor/over mijn lief, (nee, geen nieuwe tumoren) bloedprikken, intakegesprek en aankomende nieuwe behandeling (drie wekelijkse kuur via infuus in Tilburg) om de bestralingsschade in het hoofd aan te pakken, zodat een medicatie die hij er nu voor slikt gestopt kan worden; deze geeft teveel zware bijwerkingen. We hopen dat het goed en snel gaat werken. De internist/oncoloog zei dat manlief een hele gezonde man was op de bestralingsschade na, dit maakte hij zelden mee met zo’n aggressieve kankersoort. Door het oog van de naald gekropen, en nu die rotte bijwerkingen aanpakken.
Ondanks alle nattigheid wilden de katten weer naar buiten, zij liever dan ik. De vogeltjes vinden het ook geen probleem te zien aan de drukte rond het voerhuisje, ik vond nog een verlopen en opengemaakte zak muesli van de pure soort, ongebrand, ongezoet en ongezouten, en had dit vanmorgen in het voerhuisje gestrooid. Nou, ze smullen er van, we zijn nu een paar uur later en het is al bijna op (kan ik vanuit de kamer zien), op de havervlokken na, die zijn voor de roodborstjes.