Woensdag samen ontbijten voordat de katten buiten gaan spelen, ondanks de regen

En ik haakte nog een paar bloemen aan de groeiende deken, Fay kijkt of ze goed vast zitten

Na de lunch verplaatsen manlief en ik ons naar boven om in onze eigen werkkamers aan de slag te gaan, hij met cijfers werkend en ik met papier en pen. Kijk toch hoe netjes mijn werkplek weer is

Fay en Sherlock hielden me gezelschap

Terwijl ik eerst alle patroondelen overtrok

De stofjes bij elkaar zoeken was een klus waar ik de rest van de dag zoet mee was

De volgende dag zette ik mijn strijkplankje achter me neer, heel blij mee

en ging op zoek naar de stift om de zool van mijn strijkboutje schoon te maken. Nergens te vinden 😣 en deze la was de laatste optie, maar wat een bende, en helaas lag de stift hier ook niet in.

Ik besloot de la eerst uit te mesten, het ijzer smeden als het heet is, en nog geen uur later was ik klaar en moest ik alleen nog wat spulletjes die op de snijtafel lagen opbergen, locatie elders. Jon was alleen niet zo te spreken over hoe de pers stond, hij leek veel kleiner zo.

Ik ging naar beneden om een kopje koffie te halen en zag Sherlock buiten op het bankje onder de veranda liggen, hij kwam niet naar binnen toen ik hem riep, Fay wel, maar meestal komt Sherlock als eerste met Fay in zijn kielzog. Ik liep naar hem toe, hij dook weg onder de bank maar ik kon hem gelukkig wel voorzichtig oppakken en bracht hem naar binnen. Hij voelde warm aan, en ik voelde dat zijn rechter pootje waar hij krabwonden had veel dikker was dan zaterdag. Vorige week had hij gevochten en zondag zat er bloederig vocht op dat pootje, het abces was open gebarsten en meestal geneest dan de wond en verdwijnen dan de klachten. Maar helaas deze keer niet. Ik belde naar de dierenarts. “Hoe lang duurt het om hier te zijn als u nu vertrekt?”, vroeg de assistente. “Als er geen boom op de weg of op de auto valt kan ik er over een kwartier zijn,” zei ik, en ik mocht gelijk komen.
Heel Nederland wordt geadviseerd niet de weg op te gaan, maar voor een zieke kat maak ik wel een uitzondering. De hele rit hoorde ik een zielig miauwende Sherlock tot ik de kooi op het bankje neerzette, en toen was hij stil. Hij had een andere dierenarts, een jongeman met een zware stem, en ik merkte dat Sherlock banger was dan normaal. Het liefst hebben we een vrouwelijke dierenarts voor hem, maar dat was nu niet gelukt. 

Flinke koorts en een ontstoken onderpootje, pijnstilling en een antibioticakuur van een week, pootje ontlasten, probeer hem een paar dagen binnen te houden, (yeah, right).
Thuisgekomen kreeg Sherlock zijn medicijnen, ik mijn koffie en ging ik boven verder met de stofjes uitzoeken, strijken en patroondelen erop strijken, met Jon als mijn lieftallige assistent

Toen hij zag dat ik het goed deed, trok hij zich terug

en aan het eind van de middag was ik al zover gekomen, zie ze daar liggen met haar blote borsten, best wel een wulpse kattendame.

Na het eten ging ik nog even naar boven om te knippen wat ik eerder op stof had gestreken, gelukkig voor Jon stond het strijkboutje al een tijdje uit, anders had hij links geen snorharen meer. 

En uiteraard werd er ook nog wat gehaakt, elke dag een paar bloemen.