Categoriearchief: Katten avonturen

Tuinwerk

Alweer twee weken geleden dat ik voor het laatst heb geblogd, jeetje waar gaat het heen met de wereld zoals wij die kennen. 🫤 Ondertussen is mijn lief 65 jaar geworden, wat een mijlpaal, dat heeft hij hem toch mooi geflikt ondanks alles 🥳 We vierden het thuis met ons gezin, (een groot feest was gewoon te vermoeiend) en hadden een koud en warm buffet laten bezorgen, en ik had schuimgebak gemaakt, met partjes mandarijntjes uit blik door de slagroom geklopt, heel eenvoudig maar ozo lekker.

Manlief wilde eigenlijk slagroomtaart hebben, maar wilde niet dat ik het ging bakken, want mijn wenkbrauwen waren al teveel versleten. Ik had er dus eentje besteld bij een bakker die ons was aanbevolen, en nam toen gelijk twee slagroomgebakjes mee ter viering der voorpret. Halverwege het eten keken we mekaar aan, poeh dat viel tegen, twee lagen flauwe taartbodem met enkel slagroom er tussen en erop ook alleen maar slagroom met een mandarijnpartje. Zo kaal en saai en de slagroom smaakte ook al meh. Dus ik terug naar de bakker, of de taart die ik had besteld hetzelfde was als de gebakjes die ik die morgen had gekocht. Ja dus, precies hetzelfde, en nee, niets anders dan taartbodem en slagroom. Nou, dan mocht de bestelling geschrapt worden, want we vonden het niet echt feestelijk smaken. Daar kon de verkoopster zich wel in vinden, zei ze tot mijn verbazing.

Sophietje heeft de Duplo ontdekt, vooral alles uit de bak halen en er weer instoppen vond ze leuk. Het is toch zo’n heerlijk kindje 😍

De volgende dag hadden we echt nodig om bij te komen, Jon zag tot zijn ontzetting dat Sherlock naast hem was komen liggen, maar was te moe om er wat aan te doen, Sherlock kon zijn geluk niet op en kroop steeds dichter tegen Jon aan.

En Sherlock wist daarna Jon steeds vaker te vinden als slaapbuddy, niet elke keer liet Jon het toe, maar als het wel mocht, dan keken ze allebei toch wel heel tevreden, ook al was het wel erg krap op de toren.

Kijk nou toch

De vogeltjes kregen ander voer met meer insecten er in, Fay had er ook wel oren naar maar het lukte haar niet om in het vogelvoerhuisje te komen, gelukkig.

Dan maar de vijver inspecteren, wat ritselt daar tussen het blad? Sherlock likt er al zijn lippen bij af.

Ze konden het niet ontdekken

Een maand of zo geleden kon ik de Brunnera (Kaukasische vergeet-me-niet) niet meer vinden, maar hij staat er toch nog, en zelfs in bloei, helemaal happy.

En hier rechts van het pad komt de gele toorts op een wel heel onhandige plaats op, uitgraven heeft geen zin vanwege de lange penwortel, dus mag hij blijven staan

Na het onkruid verwijderen en de graskanten bijknippen zag het er al veel beter uit, ook omdat ik het over het pad hangend blad van de gele toorts had afgeknipt

Op naar het achterste terras, het was de moeite waard met het onkruid tussen de bestrating.

Maar ook tijd nemen om wat te rusten, Jon kwam er gezellig bijliggen

Links naast het terras staan verschillende soorten munt in de bakken, en oregano in een pot maar ook groeiend tussen de tegels bij het potkacheltje, welke niet meer als kacheltje maar als slaapplekje voor de katten dient.

In dit hoekje komen de wilde bloemen op die ik bij een bestelling cadeau had gekregen, enkele plantjes hebben als slakkenvoer gediend, met kale stompjes van steeltjes als getuigen van hun vraatzuchtige gang door de tuin. Wat verder op liggen restjes slakkenhuis, een lijster sloeg eerder een slak met veel geweld kapot tegen het pad.
En je ziet waar ik was gebleven met stoepje schoonmaken.

En al die tijd dat ik foto’s maak wordt ik vanaf de hoogte in de gaten gehouden

Fay is klaar met haar siësta en komt poolshoogte nemen, waar is iedereen?

Jon heeft Fay gelijk in het snotje en wilt haar laten schrikken

Via de linker boom naar beneden springen lukt niet ziet hij gelijk, want de vuurdoornstek in pot die ik tijdens de werkzaamheden naast het huis had verplaatst staat in de weg.

Pas als ik deze opzij heb geschoven durft hij het aan. Sherlock die net zijn buikje vol heeft gegeten in de keuken en niets vermoedend naar buiten loopt schrikt van Jon die zomaar uit de lucht komt vallen, maar herpakt zich net zo snel.

Een roze wereld

Jon ging er eens goed voor zitten, omringt door de roze bloesem blaadjes die ook op hem dwarrelende bij elk zuchtje wind

Hij hield me goed in de gaten terwijl ik de lavendelhaag aan de straatkant snoeide, en dat hij goed opviel was te merken aan de opmerkingen van de voorbijgangers, die ook ons bloembollenveldje bewonderden.

Dit is de tuin twee 17°C dagen later, ik had een dag eerder het bloesem blad opgeveegd, het zag er niet meer zo fris roze uit, en ik wilde voorkomen dat het ging aankoeken. De anemoontjes waren aan het verwelken en de blauwe druifjes gingen massaal open.

De bloemblaadjes die het split hadden afgedekt kreeg ik zonder de (benzinemotor aangedreven) bladblazer niet weg , maar die krijg ik niet meer aan de praat. Gevalletje vieze bougies of zo?

De magnolia stond begin van de week ook in volle bloei, en ook dat zou allemaal naar beneden komen, en jawel

Het grasveld lag vol. Toen het gras gisteren droog genoeg was besloot ik het gazon te gaan stofzuigen

Het zag er weer keurig uit toen ik klaar was, maar zoveel mos, vreselijk. Op dit balkje bij de schutting ziet mos er prachtig uit en mag het blijven liggen

De verticuteermachine trok het in twee richtingen rijdend er moeiteloos uit, het bijeen harken en opruimen koste me meer energie. Alleen al van dit stukje kwam een afvalzak vol mos af.

Sherlock en Jon liepen ook rond, hier zie je Sherlock die vol overgave zijn nagels stond te scherpen aan een stukje van de bolacacia stam

Ah, jammer, net klaar, en hij wilde ook niet net alsof doen voor de foto

Hij rende naar Jon die lekker stond te drinken uit de vijver, om hem te waarschuwen voor de paparazzi. Fay kwam rechts buiten beeld aanhuppelen, waar is de paparazzi? Maar ze durfde niet dichterbij te komen, de zakken en die machine vond ze te eng.

Toen alles was opgeharkt en opgeruimd had ik nog tijd en puf over om naar de Boerenbond te rijden om een grote zak graszaad met voeding speciaal voor na het verticuteren na de winter, en een uur later stonk ik helemaal naar mevrouw koe. 🤤 douchen en schone kleding hielp, en het malse regenbuitje van vandaag kwam ook als een geschenk, niet dat ik last van de geur heb, maar het grasveld ligt weer vol met magnolia bloesem en de mestkorrels kunnen maar beter eerst goed opgelost zijn voordat ik dit blad weg ga harken. De Viburnum bloeit ook al volop en ze ruikt zo zalig 👌Ik zou hier het liefst de hele dag naast zitten, maar dat is een beetje gek zo in de regen.

De pruimenboom is ontploft, zo mooi, en de bijen zoemden er gisteren lustig op los, ook bij het bijenhotel dat tegen het tuinhuisje hangt, zo leuk. Rechts van de pruim staat de minisering, de bloemknoppen zijn nog erg klein, nog een weekje of twee denk ik en dan is het ook hier genieten.

En nieuws van een heel ander kaliber: de boom is klaar, misschien dat ik nog wat bodemleven ga toevoegen, maar dit kan later ook nog.

Voor de volgende pagina heeft Marion (op haar YouTube kanaal) een crazy patchwork bedacht, en nu moet/mag/kan/wil ik iets van tien lapjes uitzoeken om te gebruiken. Keuzestress 🤪 ik heb een van de vele tassen met scraps op tafel leeggekiept, dacht dat het een makkie zou zijn, maar kom zoveel lapjes tegen die ik zou willen gebruiken, help

Ik had een stapeltje lapjes uitgezocht waar ik later met een frisse blik uit wilde kiezen, en ging even in mijn luie stoel zitten

Haha die Jon, ook voor hem was dit heel vermoeiend

Wordt vervolgd.

Even klaar

Fay wilt eten hebben en dan naar haar bedje toe gaan, ze is zo moe, Jon ook zo te zien. Sherlock ligt op de toren de tuin in de gaten te houden

Nog even dit steekje maken en dan krijgen jullie eten.

De speciale naalden voor deze bullionsteken (Bohin Modistennaalden) waren binnen gekomen (gekocht bij ikborduur.nl ) maar de boogjes blijven lastig om mooi te maken, of ligt het aan mijn garen, te dun?
Mijn kwijtgeraakte naald was een Milliner met een rond oogje, ik heb het idee dat het daar makkelijker mee ging dan met deze. Het liefst had ik een langere naald (#1) gehad, maar ik kon ze alleen vanaf #3 vinden.
Luctor et emergo, na een hoop gesteun, gekreun, en soms ondersteund door enkele krachttermen kwam ook dit hartje af. Beter af dan perfect 🤭

Ariane Zurcher heeft op haar YouTube kanaal een video waarin ze laat zien hoe ze deze staaf steken maakt maar dan veeeeeeel langer, klik maar hier
En dit zijn alle hartjes, klaar.

Tussen de bedrijven door een frisse neus halen, kijk hoe mooi vol de Viburnum is geworden na de dramatische snoeibeurten van afgelopen jaar. Na de bloei zal ik hem weer wat snoeien voordat de nieuwe takken weer te dik zijn voor de gewone snoeischaar

De bestrating ziet er niet uit, zo vol aanslag, onze bejaarde hogedruk reiniger is kaduuk, en het kapotte onderdeel is niet los te koop maar alleen in combinatie met de slang, en die is belachelijk duur, vind ik, vergeleken de prijs van een nieuw apparaat.

Het maken van deze foto leverde me een nat hoofd op, ik boog net iets te ver naar beneden om goed te kunnen zien of het water echt uit het zwarte koppel stukje kwam, of elders. Toen ik deze knop losdraaide kon ik met het blote oog geen scheurtjes of gaatjes bespeuren, de knop kreeg ik ook niet los van de slang, logisch natuurlijk, het mag niet losschieten als er druk op staat, vandaar ook dat het niet los verkrijgbaar is.

Ik was er toen even helemaal klaar mee.
Jut en Jul willen heel erg graag naar buiten, het is ook zulk lekker weer, lekker samen spelen, achter elkaar aan rennen, tikkertje spelen, vogeltjes kijken, snel naar binnen voor een beetje eten en hup weer naar buiten. Het zijn echte maatjes.

Hier vraagt Sherlock aan Jon of hij ook komt spelen, maar Jon wilt liever slapen, jammer. Even later hoor ik geroffel op de trap, Sherlock en Fay hebben samen de grootste lol 😆

Lekker knus

Fay en Sherlock zitten vaak tandenknarsend op de poef en krabpaal te kijken naar Jon die “hun” plekje heeft ingepikt op de uitkijktoren, zo ook nu. Sherlock legde zich er bij neer en ging op het kussentje op de grond naast de toren bij het raam liggen, maar Fay niet. Ze sprong zo hup vanaf de krabpaal op de toren, over Jon heen. Hij had haar al zien staan, zijn ene oog op een kiertje, denkend dat ze het toch niet durfde, maar ze durfte het wel. Overdonderd draaide hij zijn kopje naar haar toe, en zag dat ze hem compleet negeerde.

Te moe of te lui om tot actie over te gaan heeft hij haar met rust gelaten, en zo kon de vogeltelling van start gaan met het nodige gemekker en gesmak.

Een kwartiertje later sprong ze er weer vanaf en ging ze lekker tegen Sherlock aan liggen nadat ze hem eerst had gewassen, hij liet dit wel toe; Jon niet, een strenge blik van hem was genoeg om hem te peren.
Maar als ze dan ‘s avonds in de keuken rond mijn voeten staan te draaien en dansen terwijl ik hun voerbakjes vul, krijgt Jon de hele tijd kopjes van Fay, of ze drukt haar lijfje tegen hem aan en dat laat hij gewoon gebeuren, geen snauw of tik . Samen eten verbroederd

Ook lief zijn de hartjes van CrabappleHill waar ik gisteravond aan borduurde om de achterstand in te halen, vier stuks in totaal, waaronder deze twee links in beeld, en ik knipte de gele Franse knoopjes uit het hartje daarboven en verving deze met blingbling garen, want dit garen heb ik ook bij andere hartjes gebruikt.

En daarna nog dit liefje, ook met Franse knoopjes in dezelfde goudglitter garen als in de andere bloempjes

en als laatste dit polkadot hartje

En toen ik tevreden de borduurlap met hartjes in het doosje stopte, zag ik dat de volgende al weer op de CrabappleHill Facebookpagina stond, maar geen zin meer om te borduren, want we zouden samen naar the Chelsea Detectives gaan kijken die we hadden opgenomen.

Alle handwerkdoosjes staan veilig opgeborgen in de kast, en niet alleen omdat de tafel er dan weer netjes en opgeruimd uitziet, maar ook omdat Jon graag graaft in bakjes. Ik moet er niet aan denken, ik zie hem wel eens een poging wagen als hij bij mij op tafel komt zitten terwijl ik zit te borduren. Dan gaat dat pootje al in de doos met borduurgaren, maar hij stopt snel als hij ziet dat dit niet mag, en óf hij springt van tafel om achter Fay aan te rennen, óf hij blijft liggen en probeert het later nog een keer. Katten zijn net kinderen dan, grenzen opzoeken.

Jon ligt ook graag op tafel in de doos, en de laatste tijd komt Sherlock er dan bij liggen.

Ziet er schattig uit hè, maar Sherlock wilt spelen en Jon niet, en het eindigt vaak in gegrom van Jon en hanig gedrag van Sherlock die dan achter Jon aan gaat jagen, met een hoop gestommel rennen ze de trappen op en af. Soms gaat het er heftig aan toe, en dan haal ik ze uit elkaar, maar meestal blijken ze alleen maar te spelen.

Kokoskoeken en meer

Vrijdagochtend kwam mijn jeugdvriendin Hille langs; de laatste keer dat we mekaar zagen was met de sinterklaasintocht in het dorp waar ze met haar man woont, toen onze beide jongsten nog gelovig waren. Ik denk dat Suzanne toen een jaar of acht was, dus 2004.

Op deze foto zijn we we een jaar of vijftien, het meisje links naast Hille is haar zusje Anne.
Ik had donderdag voor de gelegenheid kokos Haystacks gebakken voor bij de koffie, kokoskoeken naar het recept en werkwijze van Marion’s world
De mooie hoopjes komen uit een nat gemaakt en daarna met deeg opgevuld eierdopje die je met een ferme tik uitstort. Te hard vulling in het dopje aandrukken maakte het uitstorten moeilijk, al doende leert men. Maar je kan uiteraard ook gewoon bolletjes draaien met natte handen.

En zo kwamen ze uit de oven, ze zien er uit als bitterballen hè. Ik at er eentje om te kijken of ze wel goed waren, nou, hij smaakte overheerlijk en naar meer, maar ik kon me inhouden.

Het weerzien met Hille was hartverwarmend, ontroerend en voelde zo vertrouwd aan, echt als een warm bad; de tijd vloog om, en we spraken af mekaar snel weer te zien.

‘s Middags kwam mijn zwager om de koffie, en ik wilde nog een up-side-down sinaasappel cake gebakken hebben zodat we een warm stukje bij de koffie hadden, maar de cake stond nét in de oven en ik was nog druk bezig met de kom uit te likken toen hij aanbelde. Aan de keukentafel zittend bleek ik nog een beetje beslag op mijn gezicht te hebben, Cor wees me daar lachend op. Betrapt.

De upside down cake aten we later, zonder Cor maar met andere mannen die graag ook een stukje wilden proeven.

Ik had daarna nog tijd om voor het avondeten in de tuin te werken, even wat calorieën verbranden 😅 De herfstasters groeiden tot in de bestrating en verdrongen enkele planten, deze wilde ik flink terug brengen tot een kleine plant (formaat stoeptegel), foto is van afgelopen herfst.

Dus aan de slag met de spade om de boel in hapklare stukken te snijden, maar zoals de oplettende kijker ziet is de steel niet meer geschikt voor zwaar werk, half doorgebroken toen ik de zebragras er uit wilde scheppen. Krak is ho. Met ijzerdraad er omheen gedraaid probeerde ik hem nog een beetje functioneel te maken dat ik er in ieder geval mee kon steken om wortels door te snijden zonder kracht op de steel te zetten. Hij is ondertussen al vervangen door een nieuw exemplaar.

Na twee uur had ik de helft er uitgehaald en de grond gezeefd, want zoveel wortelstokjes geven ook weer zoveel plantjes die als malle gaan groeien. Ik had het pad keurig aangeveegd maar de volgende morgen bleken er gravers aan het werk te zijn geweest die het niet zo nauw namen met het stoepje.

Het plan om een deel te laten staan liet ik varen en ik stopte pas toen alles eruit was, twee emmers vol met uitgeklopte wortels. Deze staan nu in een grote wasmand onder de tafeltennistafel uit te drogen, zodat de groencontainer niet als lood weegt als ik het hierin gooi.

De uitlopers zaten tot tegen de vijverfolie aan als een dikke plaat van wortels, net als tegen de stenen rand tussen het grasveld en het plantenperkje. Gelukkig zat er niks in het grasveldje. Bij de vijver onder de leistenen ging ik heel voorzichtig te werk voor het geval hier salamanders of andere winterslapende reptielen zouden zitten, maar ik trof er alleen maar dikke wormen aan. De grond dekte ik af met gaas om te voorkomen dat er weer in gegraven ging worden

Ik was halverwege de middag met Evelien naar het tuincentrum gereden, even kijken of ze kleine plantjes hadden voor in de kroon bij de vijver, niks van dat al, maar wel twee “wilde” planten voor de bijen en vlinders, Achillea en kamille. Ik ga over een week of twee hier ook nog wilde bloemenzaad uitstrooien, en als het een beetje fatsoenlijke plantjes zijn kan het gaas weer weg. Of zal ik hier lage rotsplantjes laten groeien?

Jon vindt er trouwens niks aan, hij had zo graag nog willen helpen met graven

Komende week kan hij weer aan de bak als ik de andere boven de grond afgestorven grassen ga snoeien en delen. En zo kan ik weer elke week een stukje tuin aanpakken, het is op sommige plaatsen te wild geworden.