Categoriearchief: Building Houses from scraps

Tjongejonge

Het is 9 uur zaterdagochtend, en ik ga op de fiets de stad in, ‘even’ naar optiek van Wely om mijn ogen na te laten kijken. Het begint te miezeren, maar gelukkig blijft het bij een beetje miezeren, en kom ik droog aan, mijn haren in de racestand (achterover geblazen), wat heel charmant staat, met mijn voorhoofd vol puberaal uitslag, mijn Lubberiaanse wenkbrauwen in standje wild, en mijn neus die uitgerekend nu gaat lopen; het is maar goed dat ik al getrouwd ben, want geen man die mij in deze toestand zou uitkiezen.

Ik moet een nekkramp opwekkende houding aannemen door met mijn hoofd tegen een houder aan te duwen, “vooral zo blijven zitten, even niet bewegen”, er wordt in mijn ogen geblazen, met felle lampjes in geschenen “kijkt u maar naar mijn oor” zegt de optometrist, en ik zie onder het apparatuur nog net een oorlel uitsteken, terwijl het licht pijn doet aan mijn ogen. Hij kan zien dat mijn ogen te weinig traanvocht bevatten, en ik krijg helder advies en tips, met je ogen hard dicht te knijpen produceert het vanzelf wat extra traanvocht, en hoef ik niet met een flesje kunsttranen in de weer. Mocht het na een paar dagen niet over zijn, dan zal ik het toch via de huisarts moeten spelen. Het schijnt vaker voor te komen bij dames in de overgang, zegt de opticien; en ik maar denken dat het droge gevoel een beetje lager zou zitten, niet tussen de oren, maar tussen de benen. Ik houd deze gedachte voor mezelf, ik weet niet of ze me anders nog serieus nemen.

Een computer scant mijn ogen af terwijl ik naar een luchtballon moet kijken, en laat op een monitor planeten zien die niet zouden misstaan op de kaft van National Geographic, met al die mooie gekleurde vlakken. Huh, zijn dit mijn ogen? Van geen wonder dat ze af en toe droog aanvoelen. Na nog een paar testen te hebben gedaan, (wat ziet u beter, 4 of 5, 5 of 6, 7 of 8?) ~~loop ik gillend de zaak uit~~ is het klaar, en mag ik plaats nemen aan een tafel, om de stand van zaken rustig door te nemen en om brillen te passen. Een uur later heb ik een nieuwe bril in de bestelling gedaan, want mijn ogen, nou ja, eentje, is achteruit gegaan, en vanwege mijn lichtgevoelige ogen (ik krijg hoofdpijn als het zonnetje schijnt) zijn het ook verkleurende glazen geworden, én een heel ander soort montuur, jeetje, ik knapte er gewoon van op, een hele andere look.

dit is hem, maar ik meen dat de kleur iets egaler is, niet zo gevlekt. Over een dikke week kan ik een telefoontje verwachten dat hij klaar is, hopelijk is het dan zonnig weer, zodat ik mijn glazen goed kan uittesten 🙂

Kijk eens wat ik van Marjon de Haas (van de Quiltkletsers) kreeg, zomaar, omdat ze in een blond moment deze dubbel had gemaakt; oeh, dat mag ze van mij vaker doen, blond wezen 🙂 . Ik zal deze huisjes snel sashings geven, en dan nog een sprintje trekken om mijn huizenstand een beetje op te krikken, want het is bedroevend, ik heb er iets van 44 zelf gemaakt! 100 huisjes, dat zou al heel mooi zijn, toch? Met een flinke sashing rondom maakt dat vast wel een lief quiltje voor aan de muur, welke muur weet ik niet, want ze hangen bijna allemaal vol!

Het vele regen is goed voor de planten, want niet alleen het gras en onkruid schiet uit de grond, ook Annabel lust er wel pap van, kijk maar hoe groot de bloemen zijn

En ook de gekortwiekte kattenkruid is weer mooi aan het uitlopen, Evelien had Zipje en Zopje nog een paar takjes gegeven, Zipje werd er helemaal gek van, en Zopje vrat het takje met blaadjes achter mekaar op, en is toen knock out gegaan; hij reageerde amper toen Suzanne het pluchen eekhoorntje op zijn kopje legde.

Over eekhoorntjes gesproken, vrijdagavond schoten er 3 door de tuin, moeder die haar jonkies even liet zien hoe het pinda-voederhuisje werkte, ze waren snel verdwenen toen ik opstond om er een foto van te maken, en dus was ik te laat. Dan maar deze foto showen, van een week of 2 geleden

En toen waren er nog maar 2

Zondag waren we met 5 man in huis, ’s avonds om 7.30 met 4,
Photobucket
(deze foto’s zijn gemaakt na het uitzwaaien van broer) om 8.30 met 3 en maandagochtend om 9.30 zwaaiden we spruit nummer 3 uit, die voor 5 dagen met school naar Londen ging, en toen waren we nog maar met z’n tweetjes in huis, en ik moest denken aan dat aftelliedje van drs P.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=rAaL1pO3qAw]
ooh te erg!
Dinsdagavond was er bee in Heerle, om even voort te gaan op een luchtigere toon, en ondanks de zware slagregens was het toch een heerlijke avond;

er werd lustig op los geprikt en gekletst, en zowaar kreeg ik een heel huisje en 3 raampjes af, en zag ik in een heel oud quilttijdschrift een leuk idee voor mijn middenhuis.

De kloven vieren hoogtij nu ik de afwas met het handje moet doen; maandagavond hing er in de keuken een blauwige walm en een stank alsof er kunststof verbrand werd. De vaatwasser -halverwege z’n programma- deed het niet meer, en de stop in de meterkast was doorgeslagen, dus de diagnose kortsluiting was snel gemaakt, een sopje om de afwas met de hand te doen ook, met de ramen wagenwijd open om te luchten. Volgende week woensdag komt een monteur pas langs, ben ik blij dat er nog garantie op het apparaat zit!

En voor wie nu pas inhaakt, klik op onderstaande foto en je krijgt een mooie slideshow van de quilts in Veldhoven te zien

Handigheidjes

Hoe ik de sashings maak aan de huisjes is geen idee van mezelf, maar ik gebruik het wel vaak. Eigenlijk is het een beetje een beginnerslesje, dit is de basis bij machinaal piecen, maar omdat ik heb gemerkt dat veel handquilters toch ook wel langzaamaan het recht-toe recht-aan werk met de machine willen doen, leg ik het hier uit. Hier de fotoshoot, de foto’s zitten per 3 onder elkaar, ze zijn aanklikbaar om wat beter te kunnen zien.

Korte toelichtingen: Spelden en naaien, nou hoor ik veel mensen zeggen: ik speld nooit af! Nee, ik normaal ook niet, maar werk je met 2 verschillende soorten stof, de een losser geweven dan de ander, doe ik het wel als ik lange banen aan elkaar wil zetten, om de eenvoudige reden dat ik niet wil dat ik begin met 2 stroken van 100 cm en op het eind van het op elkaar stikken van de ene strook 3 cm over houd, dat ik nergens op kan stikken. Afspelden kan een hoop gelubber achteraf besparen, tenzij je juist voor een golvende afwerking wil gaan.

Op de foto waarbij staat “snijd regelmatig de boel haaks”: als je achter elkaar veel strookjes snijd van dezelfde lap, dan let je meestal op de snijlijn, want je wilt natuurlijk dat de strookjes de juiste breedte krijgt. En dan kan het gebeuren dat de snijlijn een beetje scheef gaat lopen tov de andere randen, omdat je misschien tijdens het snijden een fractie van een mm afwijkt. Vele fracties van millimeters maken op den duur halve centimeters of meer, en voordat je er erg in hebt, krijg je bijna diamantvormige rode cornerstones, en dat willen we niet. Dus check ik na elke -mwah- 6e snijbeurt even of de boel nog haaks is, en zo niet, dan snijd ik het haaks.

Je ziet staan “pers”, daarmee doel ik niet op de natte lap die je vroeger gebruikte om vouwen lekker strak in de stof te krijgen, maar je legt zonder over de stof te duwen de hete bout op de stof. En met het omduwen van de zwarte stofbaan over de rode, gebruik ik ook geen kracht, ik vouw de stof over en druk hem voorzichtig doch zeer resoluut op zijn plek.

En dan het ‘brede tenen voetje’ die ik op mijn Pfaff heb zitten, ik gebruik hem als ik overzicht op mijn naaiwerk wil hebben, bij applicaties, maar nu ontdekte ik iets, waar ik heel blij van werd, omdat het me werk bespaard. ik wist al dat als de naald bij het rode streepje in het midden de stof in gaat, met de stofrand precies onder de buitenkant van het rechter teentje verdwijnt, je een stofnaad van een KWART INCH maakt. Wat ik niet wist, was dat het rode streepje ernaast aangeeft dat als de naald hier geplaatst stikt met de stofrand onder de teen glijdend, je een HALVE CENTIMETER naadje krijgt. HOERA want al mijn afgedrukte paperpiece patroontjes waar ik mee heb gewerkt bij deze huisjes, werken met een halve centimeter naadtoeslag.

Is dat soppen, of is dat soppen? Vast al bekend bij velen van jullie, maar ik wil graag delen, en houd zulks info niet voor mezelf 😉 Dit werkt natuurlijk alleen als je een naaimachine hebt waarvan je de naaldstand kan verplaatsen.

En ademt u maar weer door

Ik heb voor het slapen gaan iets in de instellingen bij reactie-schrijven aangepast, als het goed is hoeven jullie niet steeds alle info in te vullen, nu duimen dat ik geen bagger en anonieme rare reacties ga krijgen.

Eerst even de 2 fibermailkaarten showen die ik had gemaakt voor de jarigen van een lijst, ze hebben ze ontvangen.

ik wilde niet teveel op de stof doen, omdat ik deze al van zichzelf zo mooi vond, door mijn moeder geverfd, dus heb ik het bij freemotion quilting gelaten, en een beetje puff paint.

Dinsdagavond bee in Heerle, en Miranda en ik waren weer van de partij; de quilt voor de weeskinderen in Tibet kon ik veilig afleveren,

(met dank aan Miranda voor de foto) ze waren allemaal tevreden over het eindresultaat, Gelukkig maar, want uithalen was geen optie ;-).
Hij hangt nu op de designwall van Janny in de winkel, tot de quilt van de andere groep klaar is, en dan kunnen ze opgestuurd worden.

Mijn huisjes had ik meegenomen om te showen, en niet om aan te werken, ik had de DPtjes mee. Is ook wel beter werk om te doen, het viel denk ik wel op dat ik meer praatjes had dan anders, omdat ik niet zo hoefde op te letten; verstand op nul en blik op oneindig, en maar beppen, het was erg gezellig, vond ik.

Ook om te zien waar de andere meisjes weer mee bezig waren! Lorene liet ongegeneerd haar doos zien aan wie het maar wilde zien, ze is heel erg georganiseerd, zo legde ze uit. Elk project waar ze aan werkt, heeft een eigen doos, met aan de zijkant de naam van het project, en tegen de binnenkant van het transparante deksel zit het voorbeeld aangeplakt.

En Saskia had voor haar huisjes een mooie sorteersysteem gemaakt, ze zat samen met haar moeder aan de huizenbouw. Zo kan het dus ook, dacht ik, en ik zag mijn tassen vol lapjes voor projecten op mijn netvlies. Tijdens de duur van het maken van het huizen project begon ik met 1 keurige tas of bak, toen alles in ziplockzakjes gesorteerd, en ben het spoor nu bijna helemaal bijster met 3 tassen en bijna alles door elkaar gegooid in de ziplockzakjes. Je kan veel leren van een bee, als je maar oplet, en je moet er vooral open voor staan.

Het duimquiltwerk vorderde bij de dames die de cursus volgen bij Ilse de Beer, je kan al echt verbetering zien in het quiltwerk, en het tempo ligt al wat hoger; naast mij werd er ook veel minder gemopperd dan 2 weken geleden,toen ik ook naast Ria zat.

Bij thuiskomst plakte ik mijn spullen weer tegen de designwall aan in de woonkamer (om het hoekje, uit het zicht), aaah, de DPtjes beginnen echt al ergens op te lijken.

Wel opletten he

Na het eerste schaaltje waldorfsalade naar binnen werken -welke ik net had klaargemaakt- kwam ik er achter, dat ik de perziken was vergeten toe te voegen, en wat erger was, ik was ook nog eens vergeten deze te kopen, dus dook ik de voorraadkast in. Al gauw vond ik 2 blikken gemengde vruchten op siroop, en een blikje mandarijntjes op eigen sap, hij was wel al 3 maanden over de datum, maar goed, ingeblikt moet dat toch wel nog goed zijn?

Aan de bovenkant van het mandarijnenblikje zat een treklipje, handig om zonder blikopener het deksel er af te krijgen, maar dan moet je natuurlijk niet het lipje er af trekken zonder het deksel mee te nemen in de driftige doch vloeiende beweging. Gelukkig zijn we ‘old school’, en ligt er hier in de keukenla nog een blikopener, en na het uiten van enkele krachtige termen kreeg ik het blikje open, hierbij de hele bovenrand mee losgesneden; nu lag er meer sap op het aanrecht dan in het blikje, en meer metaal in het blikje dan mij lief was. Ik keek naar de mandarijnenpartjes, die er uit zagen alsof ze al eens opgegeten waren, en ze roken ook licht gefermenteerd.
Huppetee, weg er mee.
De 2 blikjes van het kerstpakket van vorig jaar én het jaar daarvoor waren nog niet verlopen, en deze kreeg ik zonder problemen geopend en na uitlekken konden de smakelijk ruikende en dito uitziende vruchtjes in de kom bij de salade; hier eet ik een week van (zo lang blijft het gek genoeg goed), als ik lekkere trek heb, want het recept van Hermie is echt heel mager!

Ik liep na deze geslaagde missie tevreden de woonkamer in, om nog wat naaiwerk te gaan doen, toen ik bijna tegen Tim op botste: “Je moet wel opletten he, met die huisjes, want je hebt overal de daken te klein gemaakt, de muren steken uit.”, en hij lachte om de vraagtekens die massaal uit mijn hoofd schoten.

Ik liep snel het hoekje om, waar de huisjes hingen, en zag toen wat hij bedoelde.

Beginners-denkfoutje, van hem ja, niet van mij. Maar ik zie nu dat ik een stukje naad omgeklapt heb vastgestrikt in de ‘dakgoot’, dat haal ik nog wel uit, is niet zo netjes.

Tijdens het natafelen liet dezelfde zoon merken dat hij echt zat op te letten: “Volgens mij is het voor het eerst dat de koude pastaschotel die je hebt gemaakt, niet op is gekomen.

Weer vraagtekens boven mijn hoofd, want dat had ik vorige week vrijdag gemaakt, en dat weekend was hij niet thuis gekomen. “Had je er over gelezen op mijn weblog dan?”, vroeg ik hardop af, maar hij schudde lachend zijn hoofd. “Neuj, ik zag de pan in de kleine koelkast staan, gisteravond. Het rook niet al te lekker meer, dus heb ik er maar niets van genomen.”

Oooh, dat is toch te erg voor woorden! En die pan staat er dus nog in, want hij wist niet of het bewaard moest blijven voor een foto, wat een huishouden, met een bloggende en vergeetachtige moeder in huis. De kleine koelkast staat in de bijkeuken, doet dienst als overloop koelkast, voor grote pannen en zulks, en ik kom er dus niet echt dagelijks in. Ik moet echt wel opletten!