Categoriearchief: Bowties

Binnen

Gistermiddag werd er een dik pak stof afgeleverd aan de deur, de postbode grijnsde terug, dacht dat ik zo blij was om hem te zien, maar het ging natuurlijk om de schat in zijn handen, wat een mooie stoffen, 5 meter in totaal, gewonnen bij de Give Away van De Quilthoeve.

Ik ben er heel blij mee, en zal eens kijken met welke andere stoffen ik deze kan combineren om er een mooie romantische quilt van te maken, ik denk dat ik al een patroon weet.

Lezen jullie wel eens de weblog van Barbara Brackman? Ik ben een grote fan van haar, ze schrijft over antieke quilts, en deze keer staat er een leuk patroon op, hier klikken en dan een stukje naar beneden scrollen. De rood-witte versie is prachtig, en ik dacht echt dat dit hem ging worden, maar als je naar het origineel kijkt, onder het patroon, lijkt me dit echt iets voor de stoffen die ik heb gekregen, of toch maar niet….

Het heeft geen haast, ik moet eerst lang lopende quiltprojecten af gaan werken, zoals daar zijn….

the Rose of Sharon, klik hier om meer te lezen. Gistermiddag heb ik de tas met alle stoffen en het patronenboek van deze quilt op tafel leeg gemaakt, en hoera, ik had de patroondelen voor mijn 4e blok al op de achterkant van de steam-a-seam getekend, en de stoffen hiervoor al uitgezocht, en kon ik aan de strijk beginnen, en daarna aan de knip. Zopje was er niet zo gecharmeerd van, dat De Schoot bezet was.

Hier liggen ze los en daarnaast hoe het moet worden, bij benadering

Biasband maken was even lastig, aangezien ik mijn kwart-inch geval van Clover kwijt was, potjandorie, dan maar op de manier die ik van Fee heb geleerd

Strijk op een ondergrond freeserpaper met daarop 2 lijntjes zo ver van elkaar afliggend als je je biaisband wilt hebben. En dan trek je de schuin van draad gesneden strook er onderdoor, het eerste stukje moet je echt voorzichtig begeleiden, en omvouwen, en dan gelijk terwijl je het omgevouwen houd bij het beginstuk de strijkbout er op zetten. Het begin is even gemuggel, later gaat het steeds makkelijker. Normaal zou ik het van 1 lange strook doen, dan heb je maar 1 keer gemuggel aan het begin, maar ik moest (van mezelf uit zuinigheid) uit een klein stukje stof snijden. Helemaal perfect is het bandje niet, maar daar streef ik ook niet naar. Stof heb ik tevoren behandeld met Mary Ellen’s Best press, eerst insprayen, en dan droog strijken. Dit geeft ook als je opnieuw strijkt mooie scherpe vouwen waar je wilt, en als je niet oppast ook waar je niet wilt.
Hier nog een filmpje van de introductie van the Rose of Sharon quilt
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=Cz3ZnXNRwGk]

Geheimpje verklappen

Dat doen we graag, een geheimpje verklappen, tenminste, als het niet doorverteld wordt, want dan is het niet leuk meer, of maakt dit het juist extra spannend?

Toen ik een paar maanden geleden niets vermoedend bij Quiltshop Leur naar binnen stapte om een quilt te brengen om in de winkel op te hangen, stapte Monique op me af, met in haar ogen een vrolijke twinkel, en een blos op haar wangen alsof ze net het boek ’50 shades of Grey’ uit had.

“Mag ik je wat vragen Shirley?”, zei ze, en nog voordat ik mijn mond open kon doen gooide ze het er uit. Van Moda kwam er deze herfst een nieuwe stoffenlijn uit, om te kwijlen zo mooi, en er werd hiervan voor de quiltwinkels over de hele wereld ook een Mystery BOM van 8 maanden uitgegeven, en of ik deze wilde maken voor de winkel, en gelijk ook de maandelijkse uitleg wilde vertalen?

Grote vraagtekens bij Monique waren, hoe groot de quilt ging worden, en hoe hij er uit kwam te zien, want ze had maar een heel klein stukje van een blokje op foto gekregen, en daar kon je nog alle kanten mee uit. Over de afmeting maakte ik me geen zorgen, zolang ik het maar op de naaimachine mocht doen, en geen inches in centimeters om hoefde te rekenen, had ik er wel vertrouwen in. En ja, niet weten wat het eindresultaat wordt, dat vind ik toch wel heel erg spannend, ik wil graag weten waar ik aan begin voordat ik er aan begin.

Wat duurt het wachten dan lang, eer de stoffen binnen kwamen, met patronen; ondertussen naaide ik me suf als afleiding, UFO’s afmaken.

De Bow-Tie ligt onder de trap te wachten tot-ie droog is achter de oren, en dan mag hij ook helemaal op de foto.
Ik dwaal af.

Een paar dagen geleden was het zover, en zaterdagavond kwam Monique het pakketje stof met papierenwerk brengen, zelfs Zopje kwam aan tafel om het te kunnen bekijken, of was het hem deze keer te doen om de aandacht van de kinderen van Monique?

Zal ik eens wat laten zien van de stofjes? Dit zijn ze. Oei, dat zijn wel erg kleine plaatjes

Helaas lukte het zo laat op de avond niet om de kleuren goed op de foto te krijgen, dus heb ik creatief geknipt en geplakt via een stoffensite

oeh mooi he? Hij is ontworpen door de dames van Border Creek Station en hij is in Amerika nu al een hit!

Ik heb de inleiding al op papier gezet voor de winkel, (heb af en toe moeten schrappen, omdat het teveel een roman werd ipv een inleiding) en ga voortvarend verder met de eerste maand uitwerken, inclusief het eerste snij- en naaiwerk, spannend! Nog heel even wachten en dan komt Quiltshop Leur misschien al eind van de week met de nieuwsbrief, om je op te geven voor deze prachtige BOM, en dan weten jullie ook wanneer hij van start gaat. Ik zal regelmatig bloggen over deze mooie stofjes, en wie weet jullie ook over een tijdje?

Ga af!

Heb een heerlijk rustig patroon genomen om de bow-ties door te quilten, alleen had ik iets meer aandacht moeten schenken aan het kiezen van de kleur van het garen, ook al denk ik dat na de eerste schrik het wel mee gaat vallen.

Het is een gemêleerde bruine, prachtige King Tut, maar op de lichte lapjes is het wel erg opvallend, en van een afstandje lijkt het of ik alleen daar ellipsen heb gequilt. Nou ja, niemand is perfect. Hoe ik de rand ga doen, daar ben ik niet over uit, anders was hij al klaar geweest, want de rand is een fluitje van een cent.

Over de hele quilt doorquilten heb ik 3 uur gedaan, inclusief koffiepauze, en de nodige keren stoppen om een voor het raam zwaaiend Zopje binnen te laten, die dan binnen 5 minuten weer naar buiten wilde. Het is net een klein kind, even snel wat eten, handjes opwarmen, en snel weer buiten willen spelen. Zipje is makkelijker, die gaat eten, en dan de hele dag slapen, en komt pas in actie als het donker wordt.

De bow-tie blokjes heb ik op een snelle manier gemaakt, kijk maar:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=ZbTHlGGKMPM]

Voor de dames van een Yahoo quiltlijst wilde ik deze namiddag een ongecompliceerd gezellig blokje bedenken voor de loterij, even als tegenhanger van het trieste bericht van een lid, die het gevecht met kanker heeft opgegeven, en aan haar laatste reis gaat beginnen. Vreselijk!

Ik zag dit pakje met charms van 5 inch, en ging aan de slag, (de lichte vierkantjes zijn 2,5x 2,5 inch) en nog geen drie kwartier later hing de poes aan een prachtige quilt in wording.

Het volgende charmpakje ligt klaar om aangebroken te worden, maar ik moet mezelf tot een halt roepen, want dat zou WIP nummer 4 worden binnen een maand. Maar het is wel heel erg verleidelijk, ach, wat in het vat zit (en al is aangeslagen) verzuurt niet.

En kijk eens wat de postbode vanmiddag bracht, just what the doctor ordered:

een te schattige lap met printjes, dezelfde die ik voor de Frederike gebruik, maar dan ingekleurd; heel even dacht ik om deze gekleurde ook hierin te gebruiken, maar ik blijf maar mooi bij rood, staat rustiger, anders overschreeuwt alles elkaar.

Service!

Donderdag belde ik naar Veghel, en kreeg een meneer aan de telefoon: “Met naaimachinehandel Rijkers spreekt u, kan ik u helpen?” (of iets dergelijks zei hij), en ik: “Heeft u net gedaan, ik wilde even weten of de winkel open was vandaag, ja dus, mag ik aannemen. Ik wil mijn naaimachine brengen voor reparatie.” Nou, dat kon natuurlijk, en 75 minuten later stond ik binnen, met de Bernina keurig in de blauwe tas. Ik moest even op mijn beurt wachten, en mijn oog zag een pracht van een trolley, wow, lekker stevig, grote wielen, en wat een naaimachines allemaal, kwijlend liep ik door de zaak, maar nog voordat ik verder kon kijken, was ik aan de beurt, geholpen door een vrolijke lange man, die met het uitlaten van zijn klanten lachend zei: “Geen dingen doen die verboden zijn, en als u het toch doet, geniet er dan zoveel mogelijk van.” Ik had de laatste aflevering van Dexter nog vers op mijn netvlies, ik denk niet dat hij dit bedoelde.

Ik overhandigde hem mijn Bernina, legde uit wat er aan de hand was, en ook hoe het was gebeurd. Alles, nou ja, bijna alles werd opgeschreven, ik heb namelijk veel woorden nodig om iets uit te leggen, en bij het opgeven van naam en telefoonnummer, keek hij op, niet dat hij mijn naam bekend vond klinken (stel je voor), maar het telefoonnummer klonk niet van ‘hier’, en hij vroeg waar ik vandaan kwam. Waarom had ik geen afspraak gemaakt, dan had ik op de reparatie kunnen wachten, zei hij, en ik antwoordde dat ik het niet wist van deze mogelijkheid, en keek hierbij blijkbaar beteuterd.

Hij keek op zijn horloge, en zei toen dat hij heel erg zijn best ging doen om het vandaag nog klaar te krijgen; als ik om half 4 even kon bellen naar de winkel, dan wist hij meer. Wow, wat een service! Ik huppelde bijna de winkel uit, beseffend dat ik best wel honger had (vergeten te eten voordat ik de deur uit ging, om half 1), en liep de straat door, op zoek naar een lunchroom. Het werd L’Abri, een beetje donker uitziend, maar met vriendelijk personeel, leuke tafeltjes en… een plekje rechts onder een lampje! Heel belangrijk ja, want ik moest er 2 uur doorbrengen met een handwerkje.

Heerlijk broodje gegeten, en daarna de nodige sloten koffie en thee, en met lekkere muziek aan in de zaak kwam ik de tijd goed door. Het was er niet leeg, ook al lijkt het zo op de foto; rechts achterin (voorin eigenlijk) zat het vol, en links van mij zat een echtpaar, en hoe graag ik van hen een foto had willen maken, fatsoenshalve kon ik het niet maken. De mevrouw was flink geschapen en had -terug van het toilet komend- haar boezem gewoon op tafel gelegd, en toen pas schoof ze haar stoel aan; ik vond het wel grappig om te zien, maar ja, ook dat heb ik niet laten blijken, ook al schoot het slokje thee de verkeerde kant op toen ik net op dat moment naar hun tafel keek. Mijn eerste steekjes waren hierna ook een beetje de richting kwijt, en ik moest een stukje achteruit naaien.

Half 4, ik stond op, om even buiten de zaak naar Rijkers te bellen, met een “ben zo terug” tegen de knul van de bediening, mijn mobieltje omhoog houdend, zodat hij zag wat ik ging doen. De muziek stond binnen namelijk te hard aan om een prettig telefoongesprek te voeren zonder stemverheffing, maar eenmaal buitengekomen, hoorde ik ook overal muziek boven mijn hoofd. Gelukkig stoorde ik nu niemand met wat harder praten, en eenmaal contact zei de dame aan de lijn: “als u rustig naar de zaak loopt, kunt u de naaimachine meenemen, meneer is aan de laatste check bezig.” Hoera.

Ook al zou ik niet rustig hebben gelopen, de trip terug naar de zaak duurde veel langer dan de heenweg, omdat ik -allicht- de verkeerde kant op liep, maar door hierna “2x rechtsaf slaan en alsmaar doorlopen” (volgens een oudere dame, die bezorgd zei dat het nog een aardige tippel was), en zo kwam ik toch een kwartier later aan waar ik wezen moest.

Het steekplaatje was vervangen, en alles was nagekeken en schoongemaakt, en toen ik mijn pinpas wilde pakken, zei de verkoopster dat het gratis was, het viel onder de garantie! Jeuj, daar had ik helemaal niet op gerekend, ze hadden het zeker op de computer opgezocht, dat ik de machine bij hun had gekocht en zo, joh, wat een service! Ik huppelde haast naar de auto, die voor de deur stond, en 65 minuten later was ik thuis. Dat er een gewicht van mijn schouders was gegleden, bleek wel toen ik een paar uur later op de weegschaal stond bij de DDC, 7 ons afgevallen, en ga vooral zo door! 🙂 en dat na het verorberen van een zalige portie lasagne.

Zopje gaf zijn mening over de bow-tie de volgende morgen, zijn oren stonden plat naar achteren, zijn ogen spoten vuur, zo fanatiek probeerde hij de blokken te herschikken. “Beetje balen dat ze zo goed vast zitten”, hoorde ik hem sissen, en toen ging hij kreunend en steunend in de stoel liggen. De bow-ties heb ik opgeraapt, ‘k ga er binnenkort (morgen?) wel aan beginnen, maar wilde eerst deze vlindertjes af hebben, weer een lief Life Is Beautiful blokje klaar.

Deze LIB blokjes zouden ook leuk in een bow-tie quilt passen, kijk maar:

Het zou heel goed kunnen dat dit hem gaat worden 🙂 zodat ik 2 vliegen in 1 klap sla. Vannacht een uurtje langer slapen, zalig!

Uitdagend

Mijn volgende UFO die ik ga aanpakken is een schatje, deze 3-d bow-tie. De lichte stof komt van Dorry, de gekleurde lapjes van de Parel; deze beauty ligt al meer dan een jaar klaar als top, wachtend op de border die mislukte. Ik had het zo mooi bedacht, als border maak ik een rustige rand van licht en donker, maar ik had een denkfoutje gemaakt en had de blokken net iets te krap gemaakt. Hier kwam ik achter toen de rijen klaar waren.

“Oh, niet zo erg, als ik de naadjes allemaal op 1/8e inch breedte stik, dan komt het goed!”, zei ik hardop tegen mezelf, helemaal tevreden. Dus had ik overal al de naadjes op 1/8e breedte gestikt, en toen ik de 1/4 inch naad-stiksels wilde uithalen, viel het me op dat sommige stofjes wel heel erg rafelden, zo erg zelfs, dat de 1/8e stiksels geen houvast hadden, dus stopte ik maar gauw met uithalen, voordat ik niets meer overhield. De randen zo tegen de top aannaaien gaat hem niet worden bij mij, de weglopende naden gaan teveel opvallen, het stoort me nu al, en ze zitten nog los, of ben ik erg aan het muggenziften?

Optie 1: Zet er een donkere sashing tegenaan ze, en naai er dan de samengestelde border op.
Optie 2: laat de samengestelde border weg, quilt hem zo door, en werk af met een lichte bies. De samengestelde border verwerk ik in de achterkant.
Optie 3: Neem een flinke borrel, of twee, zet er toch de samengestelde border tegenaan, maak hem af en geef de quilt weg.
Optie 4: Donkere border, lichte border, en dan de samengestelde sashing.
Optie 5: de lichte blokjes vervangen door bredere blokjes, of door er een smal strookje van een kwart inch (!) dwars en precies in het midden van elk blokje te naaien. (ben ik nou gek?)
Optie 6: snijd de gekleurde blokjes doormidden en zet er een inch brede strook van de lichte stof tussen. (oeh, dat spreekt me wel aan)
De donkere borderstof is van dezelfde kleur donker bordeauxrood als in de quilt zit, maar niet van dezelfde serie.

Het is wat, maar ik loop toch met lichte tred de trap op, want nu zie ik dit elke keer als ik de hal in loop

Het was wel een uitdaging om hem daar op te hangen, zonder hoge keukentrap (die ik wel had gebruikt bij het ophangen van de kippenquilt op dat plekje), maar toen moest ik al op de allerhoogste trede staan, en dat was eng. Nee, zoals ik het nu had gedaan was veel minder eng, hangend over de balustrade met een lange stok met haak in mijn hand, en aan de haak een quilt hangend. Met zweet in de bilnaad bewonderde ik na afloop de quilt, en beloonde mezelf met een zalig stuk appeltaart, met griesmeel ipv custard door de appeltjes met kaneel en donkerbruine basterdsuiker gemengd.

Ik nam een groter stuk dan hier op de foto, want hij is heerlijk, en hij is bijna op, en nee, niet alleen door mijn toedoen, man en dochter eten dapper mee. Ik heb vanavond wel steviger doorgelopen met een ommetje maken, burn baby burn.

Rest mij nog jullie mee te laten genieten van de bee van dinsdagavond, het was gezellig, de dames kwijlden de huizenquilt bijna nat, en zochten daarna troost in al het lekkers waarop getrakteerd werd.

Er werd gehaakt, gebreid, geborduurd, doorgequilt (zittend en staand), geappliqueerd en gepatcht. Ik naaide een eenvoudige tekst op de achterkant van de schoolhouse quilt, en begon aan een vers LIB blokje.

Klik hier als je de slideshow niet kan zien. Tegenover me werd er aan een prachtig blok gewerkt,

het middendeel van een quilt, waarvan de naam me even is ontschoten. Schitterende kleuren!
Hier zie je de quilt die Lorene had gemaakt, voor de zomervakantie, en de maakster van het blok hierboven, had er toen haar oogje op laten vallen, zie je ze kwijlen? (rechts op de foto hieronder)