Sophietje kwam op de opvang aan met een gehaakte beer, en toen de juf haar hier complimenten over gaf, zei ze: “Heeft mama gemaakt”, waarop Yvonne heel lief werd aangekeken met de vraag of ze een kleine versie van hun pop Puk wilde haken. Yvonne zocht op internet naar foto’s, en zonder een patroon te hebben gevonden haakte ze hem na (niet voor de verkoop); deze foto plukte ik van Yvonne’s Instagram pagina, waar nog veel meer creaties van haar hand te zien zijn.

Zo knap gedaan 👌 
Ze heeft een winkel op Etsy, klik hier waar ze zelf bedachte patronen verkoopt en ook de gehaakte knuffels, zoals deze unicorn 

Ze heeft het zichzelf geleerd in de covid tijd, 2020, ze haakte er op los, en nu staat de kast in de woonkamer vol met knuffels waar Sophie mee kan spelen (die zijn niet voor de verkoop)

We maken een kringetje van jongens en van meisjes, we maken een kringetje van tralala.
Yvonne heeft ook vestjes voor Sophie  gehaakt en van restjes een jurk voor haar pop, altijd leuk 🥰 Sophie doet aan haar pop voor hoe ze een boterham moet smeren, “goed opletten.”

Lachsalvo’s komend van de bovenste verdieping galmen door het huis, ik zit beneden in mijn luie stoel mee te grijnzen; heerlijk geluid, zussen onder mekaar zo’n pret maken, ook een beetje “walk down memory lane”. Evelien en Suzanne zijn boven de  spullen van Suzanne’s oude kamer aan het bekijken en sorteren, wat kan weg en wat neemt ze mee. Na drie en een half jaar samenhokken bij haar vriend mag het wel, en helemaal nu Evelien over een week weer thuis komt wonen en de bovenste twee kamers gaat gebruiken.
Gisteren heeft Evelien het oude bed van Suus afgebroken, de bedombouw van 1x 2 meter ga ik proberen te verkopen via marktplaats, net als de twee glazen deuren van de Billy kast.  Jon kijkt of er nog wat onder het bed ligt

We moeten ruimte maken voor haar inboedel, de eerste rit naar het afvalsorteercentrum met kapotte lattenbodem en matras is vanmorgen al gemaakt, en er zal deze week nog wel eentje volgen, Evelien komt beneden met de melding “de vuilnisbakzakken zijn op.” Nee hoor, er ligt nog een rol in de garage.

Afgelopen donderdag was mijn laatste vaste oppasdag bij Sophie 😢 het wordt me mentaal te zwaar samen met de zorg voor/over manlief, ik hol mezelf een beetje voorbij en dat is niet de bedoeling. Het was een vrolijke boel met ons kleine meisje, ondanks hoektandjes die doorkwamen

Ze is gek op de camera

Zondag zagen we ze weer op mijn verjaardag,  🎂 en terwijl mijn lief haar eten gaf

begon Suzanne met het maken van een zalige risotto

Jon hield het op een zeer relaxte manier goed in de gaten,

Tim maakte een grote schaal nacho’s klaar en Evelien zorgde voor wraps en saté met stokbrood, heerlijk allemaal 👌 

Na het eten speelden we nog een leuk spelletje DoodleDash, voor het donker werd was iedereen weer naar huis, en moe maar voldaan genoten we nog lang na van deze heerlijke dag.

Afgelopen nachten sliepen Jon en Sherlock samen in de woonkamer, kattenbak er bij en deur naar de hal en keuken dicht voor de broodnodige nachtrust voor ons mensen. Een paar boeken uit de boekenkast getrokken en verder niks te zien aan de kamer dat er gevochten was. Jon wilde ‘s morgens gelijk naar buiten en Sherlock zag ik pas tegen de middag plots door de kamer rennen richting de trap. Elke dag hetzelfde beeld.

Zaterdagmiddag sprong hij van tafel op de poef en liep toen door tot op mijn schoot en genoot van de aaitjes. Opeens schrok hij van een geluid vanuit de keuken of van boven, en toen raakte hij zo in paniek dat ik hem even stevig vasthield, ik de hoop dat hij dan weer rustiger zou worden als hij merkte dat er geen gevaar was. Hij kalmeerde ietsje maar wilde zo graag weg dat hij er een nat (druppeltje) windje van moest laten. Nou, geloof me maar, dan wil je wel loslaten 🤢 Hij schoot naar boven, we zagen hem daarna pas uren later weer beneden komen, maar pas toen het schemerde en Jon in de kamer zag.

Er moest zondag toch even gestofzuigd worden, en omdat Sherlock onder de bank zat deed ik dit met het centraal stofzuigsysteem, zodat het meeviel met het geluid. Ik merkte dat hij veel schrikachtiger was, meer dan normaal; normaal is dat hij miepend de kamer in komt lopen, zijn ogen scannen de kamer af, fixeren zich even op mij en dan op mijn schoenen, en loopt met een grote boog om mij heen naar de schuifpui, of naar de bank, of gaat onder of op de tafel liggen. Maar zodra hij een geluid hoor van een schuivende voet, stoel of als ik ga staan, dan schiet hij gelijk heel angstig kijkend weg, onder de bank of naar boven, net waar hij zich het snelst veilig voelt. Oppakken is absoluut geen optie als ik sta, wel als hij naast m mijn stoel staat en zich laat aaien.

Zondag was een community Day van Pokemon, een zeldzame Pokemon was in grote aantallen aanwezig, en zelfs de shiny vorm, waarbij ik bij de eerste een beetje opgewonden was toen ik hem ontdekte, maar bij de negende een “Oh, weer een shiny” gevoel had.

Nog een raid gedaan waarbij ik nog een shiny raidboss kreeg, altijd leuk

Eind van de middag ging ik naar Nispen waar mijn vroegere personal trainer Terry een open dag had om haar on track coaching en voice power sessies te promoten. Ik was als laatste op de middag en mocht de tuin bekijken terwijl Terry nog een gast sprak. Nou ja, tuin, zeg maar gerust park, schitterend gewoon.

Wat rook het hier lekker naar bos en vlierbloesem. Toen de laatste gast was vertrokken zaten we in de tuin, lekker fris watertje erbij en even bijpraten, zo gezellig, de tijd vloog. Snel naar huis, ze bood me mispels aan, ik mag ze komen rapen zodra ze van de boom vallen, en dan eens kijken of ik hier iets lekkers van kan maken.

Maandagmiddag in de schaduw even samen met Jon zand in de schoongespoten voegen vegen, en daarna nog de bodem van de vijver zo goed als het ging schoon geschept. Nou ja, een poging tot, er lag heel veel “bagger” op de bodem, maar het stonk niet. En ik kwam geen beestjes tegen in het schepnetje, ook wel apart. Een paar kikkers hupten wel langs.

En na het avondeten onkruid uit het gras halen, ik ontdekte een lieve zaailing van een geranium

en maaien, Jon bleef wel op de schommelbank wachten tot ik klaar wass

Maandagmiddag zat Sherlock weer opeens bij me en kon ik hem met aaitjes op mijn schoot houden, hij genoot zichtbaar, maar nog steeds hoor ik geen gespin. Maandagavond kwam Jon na een paar uur buiten te hebben gebanjerd weer binnen, en toen Sherlock hem begroette zag ik een verandering: ze raakten elkaar met de neuzen aan, en Sherlock mocht Jon een paar tellen besnuffelen zonder dat er gegromd werd. Dat is een goed teken.

Jon wordt alleen stik sjacherijnig van dat Sherlock hem continue volgt, ik probeer ze dan af te leiden met een speeltje, en dan is het ook heel even goed.

Terwijl ik naar The Handmaid’s Tale keek lag Jon voor de tv en Sherlock boven op het fluffy kleedje op de toren. Dit was altijd Jon’s plekje, het is wachten op de dag dat ze hier samen liggen.

Gistermorgen hielden Jon en ik Sherlock voor een uurtje gezelschap, gewoon kletsen; Jon wilde niet naast me op de vloer zitten maar bleef op de overloop

Deze opbergbak stond de kamer,

en ik zat lekker tussen de lapjes en UFO’s te snuffelen, waarom heb ik dit nooit afgemaakt?

En Sherlock hield me goed in de gaten, zo zag ik nadat ik deze foto had genomen. Ik had heel voorzichtig de voorste twee kussens  weggehaald.

Toen mijn achterwerk begon te slapen was het tijd om in beweging te komen, de hogedrukspuit moest weer in actie komen nadat ik eerst een deken over de achterkant van de geparkeerde auto legde en vast zette met wasknijpers. Jon checkte de geur vlaggen van buurtkatten, hij was er snel klaar mee toen hij de hogedrukspuit zag en volgde het van een veilige afstand

Na het spuiten was ik nog een tijdje zoet met alle blubber van straat af te vegen, het opruimen is meestal meer werk dan de klus zelf

De modderspetters zaten tot achter mijn oren☺️ dus eerst even wassen voordat ik nog een beetje ging kleuren met de Inktense potloden, het koraal was aan de beurt, rood nr 500, oranje nr 300 en geel nr 100

En na het natmaken was het een kleuren explosie

Mooi hè

En vandaag is het water aan de beurt

Gisteravond gebeurde er nog iets leuks, het was tegen tien uur, we hoorden vogels fluiten maar ook een onbekend miauwtje van boven komen. Jon liep buiten dus het moest Sherlock zijn. Ik nam een kijkje boven en nam plaats op de bureaustoel in het deurgat. Vanonder het bed kwamen miauw geluidjes, heel iel en heel lief, het kan zijn dat hij tegen de vogeltjes kletste, maar het was niet het gemekker wat katten in dat geval doen. Ik begon tegen hem te praten en hij kletste terug 😀 en opeens kwam hij bij het hoofdeinde vanonder het bed en stond daar stil, gaf een miauwtje en keek me met grote ogen nieuwsgierig aan terwijl ik hem begroette. Het duurde maar een paar tellen, maar het was een hoogtepunt, it made my day! Hij dook weer onder het bed, kletste nog even en toen was het stil. Ik wilde hem niet bang maken door hem te benaderen, als hij zich veilig genoeg voelt komt hij wel naar mij (ons) toe; ik rolde een paar keer met een propje papier en een veertje langs het bed, om te zien of hij durfde te spelen,  maar er kwam geen reactie. Hij kreeg een paar kattensnoepjes van me in zijn schaaltje en ging weer naar beneden. Oh happy day

Jon kon het wel van de daken schreeuwen, hij hoefde geen rood hemdje meer aan van de dokter

Dat hij hiervoor een prik moest krijgen (corticosteroïden) nam hij voor lief, hij gaf geen kik. De plek in zijn nek heeft een naam: eosinofiele granuloom, hetzelfde als twee jaar geleden dus, de oorzaak is hoogst waarschijnlijk een allergie, kan zijn van vlooien, of het druppeltje antivlooienspul in de nek, of van de inenting van vorige week, of een van deze in combinatie met stress vanwege een nieuwe kat in huis. De dierenarts zei dat Jon door de prik geen jeuk meer zou hebben en zichzelf beter zou gaan voelen, als hij over een dag of drie de plek toch weer kapot krabde en likte dan moest het pakje wel weer aan.
Eenmaal thuis was hij heel erg aanhalig en volgde me met elke stap, lief maar ook link. Hij liep lekker in de weg toen ik een kruisbes in de grond zette

Het heeft een zonnige plek gekregen tussen terras en vijver, rechts naast de vijg (tegen bamboestokje met potje er op) die volgens mij hartstikke dood is. Het kaartje van de kruisbes heb ik voor de foto even naast de plant gelaten.

Rechts ervan staat zelf uitgezaaide rucola

Wie zegt dat roze en paars vloekt? Schitterende combinatie 😍 De roos ruikt zalig, naar Engelse zeep en deze struik bloeit to aan de vorst

Binnen staat de lipstick plant opeens in bloei, bijna alle takken hebben bloemknoppen aan de uiteinden, zo leuk, ik dacht een maand geleden nog dat het niks meer ging worden. Beetje pokon elke week, en voila.

De viburnum is bezig met een groeispurt en de varens schieten als paddestoelen uit de grond

Na het avondeten had ik zin om met de hogedrukspuit aan de slag te gaan, ik had eerder een YouTube filmpje gezien van een man die als werk dit doet, en dat is wel aanstekelijk zeg. Eerder deze week heb ik bijna een hele dag (en avond) tussen het quilten door naar een Amerikaanse YouTuber gekeken die voor zijn lol op zoek gaat naar ondergelopen straten tijdens of na stortbuien om de verstopte putjes te ontstoppen. Zeer bevredigend en verslavend om dit soort filmpjes te kijken. Post 10 heet zijn kanaal, zo leuk om te horen hoe lyrisch hij praat over whirlpools. Ik keek tijdens de rit naar de dierenarts vandaag opeens heel anders naar de goten en afvoerputten 😂 nog even en ik rijd ook rond met laarzen aan en een hark in de kofferbak.
Maar toch liever met de hogedrukreiniger aan de slag, vieze bestrating in overvloed

Ook zeer bevredigend

Een uur later stopte ik, het was 20.00 uur, vanmorgen ga ik weer verder spelen, misschien neem ik de oprit ook onder handen, misschien ook niet. Er is heel veel bagger vanaf gekomen, ik zal een paar zakken zand halen om in te vegen.

De kogelvisjes heb ik iets meer ronding gegeven door de randen wat donkerder te maken

Sherlock had vannacht een balletje gevonden om mee te spelen, ik hoorde hem heen en weer rennen en het quiltje op de grond waarop een knuffeltje met catnip op lag, lag kop over kloten, leuk hoor. Vanmiddag gingen Jon en ik weer naar boven, en ik lokte Jon uit tot spelen met het verenstokje op het quiltje, hij ging helemaal los en ik hoorde onder het bed een schuifelgeluid komen.

Jon zette grote ogen op en gromde naar het voeteneinde, ik denk dat Sherlock dichterbij was gekomen. Even Jon weer afleiden, beetje spelen en toen zijn we weer naar beneden gegaan. Als avondeten kregen de mannen brokjes én een schepje tonijn uit blik (op water), hier zijn ze allebei gek op en zouden dit wel elke dag willen hebben. Zoekplaatje, hij ligt er wel en houdt mij in de gaten.