Allereerst iedereen bedankt voor de lieve woorden van troost na het overlijden van Loki, we missen ze nog vreselijk, Jon liep de eerste dagen klagelijk miauwend door het huis, hij checkt nog dagelijks haar slaapplekjes binnen en buiten 😢 en vroeg het zelfs aan de eksters of zij Loki hadden gezien

hij is er moedeloos van

Om hem en mijzelf wat op te beuren zette ik muziek op en maakte deel vier van de Great Barrier Reef mandala af, enthousiast assisteerde hij me en zorgde dat de stof niet van tafel gleed

hij wilde er niet meer van af, meestal staat hij op als ik ga lopen

Ik ben heel blij met het werk zover, de grote vissen heb ik een glimlach gegeven, deze zwemt voorop

En heeft een net andere kleur dan de rechtste vis

Zo ziet de bovenste helft er nu uit

De Japanse kers barst weer open

En eindelijk na 8 maanden ging de kapperafspraak gisteren door, er ging iets van 10 cm af, 😀 free at last 🎉

Bij de achterburen zijn jonge tuinmannen aan het werk, ze waren met zulke harde stemmen aan het praten dat ik me moest inhouden niet mee te doen met het gesprek, het leek wel of ze naast me stonden terwijl ik de eerder afgesnoeide takken stond klein te maken voor in de container. Zo te horen hielden ze zich in hun vrije dagen goed aan de Corona regels, ze hoopten over een paar maanden een terrasje te kunnen pikken met hun ouwelui. Ja daar verheugen wij ons ook op, wie niet? 

Zaterdag haalde dh onze oudste op van het station, en aldaar wegrijdend kon een bestuurster van een tegemoet komende auto “het” niet laten gaan toen ze de auto rijdend voor die van mijn lief de pas afsneed, uitstapte en via het open dak de bestuurder al slaand de huid vol begon te schelden. Asociaal? Niet echt, want ze zei:” Ze is pas veertien, jij vuile schoft.” Beetje jammer dat die gast (20-er) van schrik zijn auto in z’n achteruit zette en tegen die van mijn lief knalde. Damn. Collateral damage, gelukkig alleen maar blikschade en elektronische schade, geen whiplash oid. Evelien en manlief waren en vol van bij thuiskomst.

Zondagmiddag wipte Suzanne even langs, ze had haar zus al in geen maanden meer gezien, even bijkletsen, de warmte en genegenheid straalden via de ogen door de kamer, het voelde alsof we via onze aura’s  mekaar omarmden. Nog even volhouden.  Volgende week zien we onze zoon en vriendin hopelijk weer (op afstand), ze zijn al goed aan het opknappen, zij is alweer vrij van symptomen, hij nog niet helemaal.

Ik kwam deze foto tegen in de krant vorige week, en wond me er behoorlijk over op; ter begroeting elleboogje/onderarm tikken, wie heeft dat verzonnen en waarom gebeurd dit ondanks de 1,5 meter regel nog steeds?
Laat gaan Shirley.
Oh en wat te denken van een minister die in afwachting op haar testresultaat gewoon naar werk gaat, een positieve uitslag binnen krijgt en dan naar huis gaat. Ze had gewoon thuis moeten blijven. Ja, ook laten gaan.

En zometeen, als de tuinmannen de oprit van de achterburen schoonblazen en onze vijver bedekken met een dikke laag van stof en zand, laten gaan of zal ik ze nu even door de heg heen vragen niet richting de heg te blazen zometeen. Nee, er naar toe lopen doe ik niet, want ik wil ze niet bang maken, ik heb geen bh aan, ook dat laat ik voor vandaag even gaan. Als het laten gaan balanceert tussen decorumverlies en onverschilligheid wordt het best wel linke boel.

Het patchwork breiwerkje groeit maar langzaam, tijdens spannende series kijken schiet het niet op, ik mis dan geregeld een mindering en moet dan wat uithalen. Elk wannabe vierkantje meet 10x 10 cm.

Wat een heerlijk weer zo aan het eind van de middag, ik kan ook buiten zitten met mijn heksenborduurwerk, zal Jon leuk vinden, languit op de tuintafel liggen (Jon, niet ik) en af en toe achter borduurdraadjes aan rennen (ik )  Hopelijk hebben we over een paar weken weer zicht op een paar jonge katten, het liefst zwart, om wat leven in de brouwerij te brengen voor Jon. Ik speur geregeld het internet al af, maar tot nu toe helaas nog niks gevonden. Nee, dit plannetje laten we niet gaan.

Goeiemorgen, lekker geslapen? Hier iets minder,  zorgen om zoon en vriendin vanwege Coronabesmetting, spannend, maar de laatste berichten waren hoopvol.  
Net vanonder de douche even op de foto om mijn 8 maanden ongehinderd en wild groeiende bos haren te laten zien (van onderen is het niet de moeite waard om te showen, het is daar net zo grijs maar veel minder uitbundig dan boven, ) Wat zal ik blij zijn als ik over 8 dagen in de kappers stoel plaats mag nemen.
Ah Yvonne (Sommeke) ziet het hexagonplakkertje op mijn gsm hoes, ja deze had Merel van Birdblocks járen geleden bij zich op het Belgische quiltweekend, en hij veegt nog steeds mijn iPad beeldscherm schoon 😀

Vrijdagochtend en ik ga lekker in de tuin aan de gang, de vlinderstruiken moeten serieus ingekort worden, de ene achter de vijver had een flinke pruik, en na het afknippen van de takken

zaagde ik de stam af tot 30 cm boven de grond, want hij groeide veel te scheef. Komt wel weer goed. Niet snoeien is erger dan flink terug snoeien.

Jon houdt alles goed in de gaten

‘s Middags ging ik een beetje kleuren en kliederen, Jon had geholpen met het printen van deel 4

En na het overtrekken

kon ik los gaan

Leuk hoe mooi het veranderd na het natmaken van de pigmenten

Zaterdagmiddag dook in in de voortuin, waar in de grinttuin onder de Japanse kers de anemonen bloeien

Ik was daar om de bolacacia naast de oprit te snoeien, dit moet, nou ja, kán je het beste om het jaar doen. Vorig jaar heb ik deze ook al gekortwiekt, dus ik kon het dit jaar overslaan, maar de meeste takken zijn dan zo dik dat het hard werken is. Niet dat ik vies ben van hard werken, maar een beetje minder hard mag ook wel. En de oprit van de buren was leeg, dus ik kon daar lekker aan de gang gaan zonder bang te zijn dat ik een auto beschadig.

Het was lekker weer, er liepen veel buurtgenoten langs, een enkele stopte even om een praatje te maken, gezellig.
Een onbekend echtpaar van middelbare leeftijd liep langs en de man begroette me vriendelijk, zijn zeer zuur kijkende wederhelft aan zijn arm liep stevig door, hem meetrekkend. Misschien had hij wijzend naar mij zojuist tegen haar gezegd: ”Kijk, zij kan het toch ook, en ze is ook de jongste niet meer?” Misschien had hij dat laatste beter weg kunnen laten, bedacht hij zich vast.
Dik anderhalf uur later inclusief opruimen was deze klus geklaard. De Japanse kers krijgt al een roze gloed, hij begint langzaam aan te bloeien

Verder met de Pampusgras in de voortuin, hier ging alles tussen het snoeien door in de blauwe zakken, twee zakken vol

de rotsheide Pieris Japonica trekt bijen aan, ik ben blij met elke bij die ik zie

Ik snoeide de lampenpoetsers pollen in de voortuin  en ruimde daarna alles op, maar toen ik de poort dicht deed klemden enkele takken van de winterjasmijn er tussen, dus hup pakte ik het snoeimes weer op. Het was hier wel oppassen voor de kamperfoelie die tot aan de top groeit en aan de voet de Japanse kweepeer met zijn venijnige doorns en mooie rode bloemen die nu open gingen. Ik was al halverwege toen ik deze foto nam,

En toen ik klaar was, was het al donker aan het worden, dus die foto komt later. Lekker bankhangen en uitbollen, we waren er aan toe.

Vandaag gaan de handschoenen weer aan, nog meer siergras dat afgeknipt moet worden, struiken die flink terug geknipt kunnen worden, en de “pergola” bij de schommelbank ga ik afbreken voordat hij het zelf doet,  in de achtertuin zal ik zegevieren met Jon in mijn kielzog.

Vandaag is mijn verjaardag, de Limoncello tiramisu staat in de koelkast op te stijven, en voor het geval iemand van de visite die vanmiddag en vanavond komt geen alcohol lust, wat wel zeer onwaarschijnlijk is, haal ik nog wat schuimgebak, dat lust iedereen.

In de schaduw naast ons huis is het goed uit te houden, mits er een windje staat

Je waant je op de camping in Spanje zo heet en droog en met het getjirp van de krekeltjes, 😊 en omringt door de katten zit ik zondagmiddag hier lekker te lezen. Een kikker ligt conform het vakantiegevoel gespreid te dobberen in het water, even lijkt het of hij dood is, maar dan duikt hij de diepte in, waar het hopelijk nog een beetje koel is.

En tegen de avond komen de egeltjes tevoorschijn.

Het geritsel van de dorre blaadjes waaronder ze hun eten zoeken trekt de katten aan, maar de egels lijken onverstoorbaar, gelukkig maar. De slakken die ik voor het neusje neerlegde heeft hij/zij gewoon laten liggen, zag ik later, waren ze geen honger, of verkeerde kleur? De volgende ochtend zijn ze wel verdwenen, misschien wilde het egeltje het liever zelf doen

Deze twee foto’s nam ik vrijdag begin van de avond, mooi he. Een gemarmerde lucht

Waar helaas geen druppel water uitviel, de natuur moet nog even volhouden.

Van alles en nog wat gedaan gisteren, ik was vroeg wakker en het was zo lekker koel, dus was de benedenboel om half 9 al gezogen en gepoetst, en zat ik om 10 uur lekker te naaien.  Boven wel te verstaan. Ik was met het opruimen van alle tassen vol met naaispullen nog die leuke meubelstof tegengekomen die ik vorig jaar had gekocht op de stoffenmarkt. Het leer van mijn 12 jaar oude Restless stoel met voetenbankje begint behoorlijk slijtageplekken te vertonen, en nu ziet het er beter uit.

Jammer genoeg had ik toen maar 1 meter stof gekocht, het plan was om er een tas van te maken. Niks aan te doen hoor, ik ben er nu blij mee, en wie weet loop ik nog een keer tegen deze stof aan om de rest te doen.

Ik wilde verder gaan met de blokken, maar besloot eerst een nieuwe strijkhoes te maken, die met de kipjes moest hoognodig gewassen worden; zo, dat ziet er weer fris uit

Eerder had ik al verteld dat ik het patchen op de Bernina lang niet zo fijn vind gaan dan op de Pfaff (die nog steeds bij de onderhoudsmonteur is, wachtend op een onderdeel) , en ik besloot om de oude Elna Lotus van stal te halen.

Dat had ik véél eerder moeten doen, hij naait zo lekker, bromt zachtjes en de naald kan je precies zo zetten dat je een scant 1/4 inch naadje hebt,

heerlijk! 

Zonder boventransport eindigen beide lapjes toch precies gelijk aan het einde van het naadje, (je kijkt hier tegen de achterkant van het naaiwerk)

daar waar bij de 100x duurdere Bernina zonder boventransport het bovenste lapje een kwart cm uitgerekt wordt en dus uitsteekt, ondanks dat ik de persvoetdruk op 10 had gezet (normaal staat hij op 45). Ook hier zie je de achterkant van het naaiwerk.

Jon lag de hele middag op het hoekje van de snijtafel te slapen, bek af van het tikkertje spelen met Loki, die de rest van de dag helemaal boven op het logeerbed lag te slapen.

En Arya was onder de tafel op het strijkmatje neergestreken, gezellig boel.

Ik wilde eens wat anders proberen met het maken van de ophangsleuf voor de muziekquilt, en ipv twee losse stroken maakte ik er eentje met een gat in het midden, simpel en effectief, waarschijnlijk zullen velen dit al zo doen.

Het latje dat door de sleuf moest komen vond ik in de garage, ik zaagde hem op maat af, schuurde de zaagsneden glad , links en rechts van het midden boorde ik twee gaatjes (tip: leg een plankje onder het latje tijdens het boren, bij het rechter gaatje heb ik het wel gedaan, nadat ik het lelijke rafeltje zag bij het linker gaatje toen ik het latje omdraaide). Een dun ijzerdraad was zo door de gaatjes geduwd

en de uiteinden in elkaar gedraaid, ik liet het ijzerdraad een lusje vormen zodat het ophangen makkelijker ging,

en klaar! Ik had de sleuf al gelijk met de bies aan de bovenkant van de quilt vastgenaaid, en hoefde nu alleen nog de onderkant vast te naaien met de hand. 

In de kopse kanten had ik twee schroefoogjes gedraaid, geen idee waarom eigelijk, want de quilt zou aan 1 haakje gaan hangen. Gewoon omdat ik het kon zeker, wat moet ik anders met al die schroefoogjes? (ik heb er een stuk of 50).

Maak ik iemand blij met de uitleg hoe ik het gat in de sleuf heb gemaakt? Anders moet je maar gewoon weg zappen, op naar de volgende blog. Hier komt-ie:

Neem de ophangsleufstof, leg het met de goede kant boven, bepaal het midden waar je de opening voor de ophanglus wilt hebben (blauwe stippellijn), en leg hier een stuk katoen op (wit op de tekening) dat niet meer dan een kwart inch groter is dan de gewenste opening. Dit stukje stof heb je eerst rondom met een zigzagsteekje afgewerkt om rafelen te voorkomen.
Speld het stukje vast op de goede kant van de ophangsleufstof, en naai nu rondom (blauwe stippellijn). Knip het stuk in het midden van dit witte lapje uit op ruim een kwart inch van het stikwerk (rode lijn), en knip in de hoekjes in tot vlak tegen het stiksel. Knip niet in het stiksel.

Sla nu de witte stof met zigzagrand over de afgeknipte rand om naar de achterkant van de ophangsleufstof, vouw de naadjes plat, zet ze met speldjes vast op hun plaats en naai het vast op een kwart inch van de rand af (rode stippellijn). 


Maak een zoompje aan de korte kanten van de strook en vouw de strook nu in de breedte dubbel (zwarte stippellijn) met de goede kant naar buiten in het zicht. Naai de bovenkant vast onder de bies en naai de onderkant met de hand vast met de ophanglat er in, je zorgt hierbij dat de onderkant van de ophangsleuf tegen de quilt glad ligt, de bovenkant die over de lat gaat heeft meer ruimte nodig