Categoriearchief: Mystery Quiltville

Nog blijer

Kan dat? Nog blijer dan ik al was? Oh jawel! Ik bleek verborgen schatten op mijn kamer te hebben, ontdekte ik, toen ik vrijdag voor deel 5 van de mysterie van Quiltville een speciaal driehoekig snijlatje zocht. Ik zocht een gewone eenvoudige die zijn werk wilde doen, en ik vond exact dezelfde als waar Bonnie mee werkte; nog keurig in de verpakking, in een bak vol met latjes en handigheden, gekocht met de gedachte: “Wil ik wel eens wat mee doen, ooit”, en dan in de bak gestopt en vergeten. En nu ga ik het dan eindelijk gebruiken, het werd tijd.

en het sneed heel snel, en je kon duidelijk zien als het latje niet goed aansloot, zie rode pijl, eerst goed leggen en dan pas snijden, uiteraard.

Wel heb ik weer anti-slip achterop geplakt, omdat de snijlat me iets te glibberig was en ik teveel kracht moest zetten met mijn linker hand. Ik gebruik hiervoor een restant Sealskin antislip, is voor de vloer van douchebak of bad bestemd, hier te koop, Je doet een eeuw met zo’n pak, want het is veel, het blijft goed zitten, het is slijtvast, én het werkt heel fijn. Ik knip altijd een stukje van de strip af die 2x 30 cm is, en knip deze in de lengte ook nog eens doormidden.)

Het werkt ideaal tijdens het naaien moet ik zeggen, ik was wat sceptisch over dat afgesneden hoekje, omdat ik graag ruim werk, maar als je netjes werkt moet het toch lukken om een blokje te krijgen in de juiste maten, en dat deed het dus ook.

Ik kreeg gezelschap tijdens het naaien,

Loki kwam precies op mijn strijkmatje liggen, en toen moest ik me een kwart slag draaien om het andere strijkplankje te gebruiken, een dikkere. Ik knip de stukjes pas los na het eerste strijkmoment, met de bout op de genaaide naden, omdat je dan in één zwiep alle blokjes op een rij krijgt, ipv dat je ze stuk voor stuk goed moet leggen.

En dan zijn ze klaar (ik moet de oortjes er nog afknippen, en dan mogen ze in het zakje wachten tot de grand finale) en ben ik gaan spelen, zoals ik op andere blogs ook zag, ben gewoon benieuwd hoe het er uit komt te zien, links is niks, maar rechts lijkt wel ergens op:

ik mis nog wel wat, uiteraard, wat gaat er nog bij komen? Een flying geese blokje, of een snowball? of gewoon geduld hebben en afwachten?

“Wat was die andere schat nou die op deze kamer was gevonden”, hoor ik iemand zich afvragen, helemaal niet geboeid door mijn verhaal over blokjes die al dan niet nog komen. Nou, weten jullie nog dat ik met de kerstornamenten bezig was voor de Santaquilt, en ik er eentje kwijt was? Loki peuterde met haar nageltjes aan iets wat ze onder het zwarte kastje vandaan wilde krijgen, en wat mij geheel was ontgaan tijdens de grote zoektocht, en zie wat ze er vanonder wegtrok:

misschien dat ik het morgen even afmaak, zodat Evelien hem nog kan ophangen aan haar quilt, en anders voor volgend jaar. En misschien dat ik van deze website er ook nog eentje ga maken, nu de kerst-spirit nog warm is, de naalden nog aan de takken zitten,

en de bodem van de kerstsnoeperijen etagère eindelijk in zicht is.

ik zit al volop aan het fruit, beetje vitaminen en zuivel toevoegen aan de dag, zo vang je twee vliegen in één klap, van zo’n vindingrijkheid word ik toch zo blij.

Helemaal b(l)ij

Een half uur voordat de winkels op Kerstavond hun deuren sloten, liep ik met een mandje door de Jumbo, dat krijg je als je de room voor het kerstdessert laat aanbranden, en het viel me op dat er nog zoveel aan verse groenten en fruit, vlees en ijs, stokbrood en sausjes in de schappen lagen; nergens voor nodig om op het drukst van de dagen voor Kerst het gedrang in de gangen en het lange wachten in de tergend langzaam doorstromende rijen voor de kassa’s te trotseren. Je moet er wel de ballen voor hebben, stalen zenuwen om tot het allerlaatst te wachten met alle kerstinkopen te doen, ik weet het niet of ik dit er ook nog bij kan hebben, ik houd wel van zekerheden inbouwen.

Net als met de mysterie van Quiltville; toen afgelopen vrijdag deel 4 uitkwam wist ik dat ik deze zo snel mogelijk klaar wilde hebben, anders zou het er pas na de kerst van komen, en vrijdag -2 dagen na de kerst- komt deel 5 alweer vrij, en wie weet hoeveel werk dat gaat worden, en dat gecombineerd met nog een hoog chocoladeniveau in mijn bloed waar ik wat trager van word, is wachten geen strak plan. Deel 4 was een makkie, ik had eigelijk flying geese verwacht, maar we moesten 200x 4-patches maken, je bent even zoet met snijden, en dan ketting naaien, strijken, weer naaien, snijden en strijken. Ik heb het iets anders gedaan dan Bonnie aangaf, op de manier van MissouriQuiltCo
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=MJCSoljKnqU&w=560&h=315]
dus ipv stroken van 2 inch te snijden, nam ik blokjes van 4 inch, en kijk eens hoe toepasselijk deze stof is:

alsof het ervoor gemaakt is, qua naam vooral. Onder het toeziend oog van Thor naaide ik eerst de op elkaar gelegde rode en groene lapjes op elkaar, beide kanten

toen sneed ik ze doormidden- eerst de delen met de naadkant stotend tegen de liniaal aan leggen, zodat ze mooi recht en gelijk liggen- en streek ik de naden richting de groene stof

en dan leg je ze weer op elkaar, rood op groen, groen op rood, en naai je ze aan de groen-rode kanten vast, ik maakte eerst setjes van 2, daarna naaide ik aan de setjes van twee andere setjes van twee, beetje opletten dat je niet dezelfde stoffen bij elkaar legt

tot de setjes op zijn en je een lange lint overhoud, of een kortere en een hele lange.

ik heb de uiteinden ook aan elkaar genaaid. Deze laatste naaisessie wordt niet gevolgd door een strijksessie, dit komt pas nadat je klaar bent met weer doorsnijden. Dit is het beginnetje waar je een schattige 4-patch aan overhoudt:

De dame in het filmpje sloeg daarna steeds 1 helft terug om op de 2″ snijlijn het onderliggend lapje door te snijden, zodat ze weer 1 schattige 4-patch kreeg

maar ik dacht: “Dat kan sneller”, en ipv zo linker foto) deed ik het zo (rechter foto)

en hier hield ik twee 4-patches aan over, ipv eentje.

en dan de blokjes strijken, en laat het midden zich niet zo mooi in een rondje duwen, haal dan de paar steekjes los die in de naad zitten

“Whaaah Shirley!”, hoor ik iemand roepen, “de lapjes lagen niet netjes op elkaar tijdens het naaien, er piept groene stof vanonder het rode lapje uit!” Klopt, ik had een paar rode lapjes die net niet op de blote billen uit de stof konden, ze waren een paar mm te klein (4 x 3 7/8e inch); deze heb ik vervolgens midden op een groen lapje gelegd en tijdens het naaien heb ik het groene lapje aangehouden als maat voor de kwart inch naad, en voila een keurig vierkantje van 3,5 inch! Zien ze er niet mooi uit, ik wilde ze allemaal uitleggen, maar toen kwamen Loki en Thor de boel uitchecken, ze zullen gedacht hebben: “Het is dat of de kerstboom.” , waar ze gelukkig goed vanaf blijven. Volgend blogje is weer meer kerstgericht.

Hulpjes

Tijdens het maken van Quiltville’s Celtic Solstice deel drie moeten we 200 half square triangles maken, en de helft hiervan worden pinwheel blokjes, keileuk en helemaal niet moeilijk. Met goed licht ook aan de andere kant van het voetje (ik had vorige week even geen zin om mijn daglichtlamp van boven te halen en klemde de Mighty Bright lamp op mijn machine) gebruikt voor het naaien van de 200 chevrons (deel 2). Het lapje kan je bv hier kopen, en ik zie dat ze ook dubbelloops zijn bij deze webwinkel mijn versie (met loepje) kan ik zo snel niet vinden online.

En zo kon ik keurig -met de rand van het voetje nét op het getekende lijntje- naaien.

Het naaien van de HST ging vlot en al gauw had ik een bakje vol met blokjes die “alleen nog maar” (2 uur werk) open gestreken hoefden te worden, en dan op maat snijden indien nodig.

Een paar maanden geleden had ik op de beurs in Veldhoven bij ’t Laurierboompje een handige ruler gekocht, handig zei de dame, en ze liet zien hoe handig, en toen dacht ik ook “Dat is zeker handig, hoe heb ik het ooit zonder kunnen doen al die jaren?!”, en zo verdween het handige snijgeval in mijn tas na betaling, en bleef het netjes in de folie …. tot gisteren.
ò
De lat heeft een inch brede gleuf waar de naadtoeslag in valt, en zo zet de ruler zich vast tegen de naad aan en kan je de ruler heel soepeltjes heen en weer schuiven over de diagonaal van het blokje, (de hele dag als je dit leuk lijkt). Op de Facebook pagina van t Laurierboompje staat ook een filmpje waar Maud het laat zien, ik heb gelijk de pagina ge-liked, want er staan hele leuke tips op!

en nu kan het aan elkaar naaien weer beginnen.

De kerstboom staat, de verlichting zit er in, en daarmee heb je het ook gehad, de ballen willen er maar niet in komen! Elke dag zeg ik tegen mezelf: “Vandaag gaat het gebeuren, dan gaan we met z’n allen de boom verder versieren.”, en elke nacht als ik naar bed ga, bedenk ik me dat het er weer niet van is gekomen. Misschien moet ik het eens hardop zeggen, het liefst aan tafel waar iedereen bij is, dat kan helpen. Maar de boom met alleen de lichtjes begin ik steeds mooier te vinden, en Loki en Thor hebben niet de behoefte om er in te klimmen, het is bij besnuffelen en losse takjes uittrekken gebleven, en ze slapen nu zelfs af en toe onder de boom,

op de treeskirt, die eigenlijk om de stam heen naar beneden gedrapeerd moet worden, maar ja, de bak is te hoog vanwege de flinke wortelkluit, en zo is het ook wel prettig, dan vallen de afgevallen dennennaalden niet zo op. De ballen gaan er vrijdag in, dan is iedereen vrij vanwege kerstvakantie, wat gaat de tijd opeens snel!

Snijplezier

Als je van snijden houd ben je aan het juiste adres bij deze mystery van Quiltville, voor deel 1 was het zoveel, dat ik toch bezweek voor de aanschaf van de Tri-Recs set, ik kocht hem bij Quilt-Atelier, ze stuurde hem gelukkig op, want om voor een snijlat helemaal naar Groningen te rijden ging me een beetje te ver, het is maar een uit de hand gelopen hobby. Bij Birdblocks is hij ook te koop, staat niet in de webwinkel, maar een mailtje naar de winkel en het kan zo geregeld worden (dat je de Tri-Recs koopt, niet dat het product in de webwinkel komt).

Ze gleden wel een beetje teveel over de stof naar mijn zin, wat ik snel oploste door er een klein stukje van die anti-slip onder te plakken, tien jaar geleden gekocht bij een badkamerwinkel. Het is net zo dun als plakband, met een stroeve laag, en het blijft goed zitten, helemaal perfect; het scheelt zoveel aan kracht zetten als ze niet weg glijden. Net als de plakhandjes van kleine kindjes, als je na een dagje Efteling, een suikerspin, een waterijsje en een pannenkoek met stroop ze het speeltuintje van het park uit probeert te trekken; hoe plakkeriger de handjes, hoe meer grip je op het kind hebt, dit geldt helaas niet voor de stembandjes, ze komen al gillend met gemak boven een F16 uit, die net overvliegt. We dwalen af.

Er zit een handigheidje op dit setje, er is van de smalle hoge driehoek een heel klein stukje aan de zijkant naast de afgekapte punt af.

dat helpt met de plaatsing van het stofdeel op de grotere driehoekstof, zie je het rode pijltje onderaan? Bij de lapjes ziet het er dan zo uit (ook daar is die rode pijl te vinden):

jahaa, het rode sterrenstofje op de foto hieronder heb ik met de verkeerde kant op de goede kant genaaid, suf van mij, maar gelukkig is de verkeerde kant van het lapje ook best wel mooi om te zien

dus heb ik het zo gelaten. Och, dit is niet mijn enige misser geweest hoor, ik heb oa veertig blauwtjes teveel gesneden, toen iets van 20 blokjes al genaaid eer ik er achter kwam dat de bovenspanning veel te los stond, uithalen en opnieuw beginnen;

een kilometer genaaid zonder draad in het spoeltje, ook zo gezellig

en toen ik helemaal happy (want het ging opeens zo goed) een foto van de lichte driehoekjes met blauw maakte kreeg ik een huh moment, want niet zo handig toch, die naadjes onder de lichte stof gestreken? When it feels too good to be true, it is too good to be true. Zulke dagen heb ik ook wel eens ja. Ik zei het nog tegen de kapster afgelopen woensdag: “rustig aandoen met de blondering, want het heeft effect op mijn gedrag de eerste weken”, en verdomd als het niet waar is!

Diepe zucht, want van de 92 rode blokjes waren ze op een enkele na ook de verkeerde kant op gestreken; kopje koffie met een groot stuk chocolade als troostvoer genomen, want ik wist wat ik het komende uur kon doen: alle naadjes de andere kant opstrijken zonder de schuine naden uit te rekken, jottum! Het beste kan je dan eerst de boel weer plat dicht strijken, en dan pas weer open strijken, de goede kant op.
Ik hoefde me niet te vervelen toen ik eenmaal klaar was met alle blokjes naaien,

het van elkaar losknippen en weer strijken was een middagje bezigheidstherapie; strijkbout op de naad terwijl het flapje nog dicht ligt, en dan flapje open strijken zonder duwkracht, je wipt ahw de flap omhoog en opzij met het puntje van de stoomloze strijkbout, en duwt hem dan voorzichtig plat, want je wilt echt na afloop rechte en haakse blokjes krijgen, ondanks de schuin van draad dus idioot rekbare naden. En dan het volgende blokje, en het volgende… er passen met gemak veertig blokjes op het strijkplankje, heel handig als je er 188 te doen hebt.

Maar het was gezellig boven op mijn naaikamer, met muziek op: de top 2000, waarbij na zes uur ’s avonds reclames voorbij komen voor condooms die anoniem bezorgd worden, (ik zie een postbode met een masker op) zegt een mevrouw die vast veel pijn heeft, want ze kreunt de hele tijd.
En nu ben ik aan het snijden voor deel 2, de 200 lichte vierkantjes zijn al klaar, evenzoveel gele stukjes moet ik nog snijden, maar eerst doe ik de groene rechthoekjes, gewoon omdat ze in de bak van de lichte lapjes zitten

Ik had een nieuw mes in mijn Rotary cutter gedaan, wat snijd dat toch lekker licht, maar huh waar komen die mm dunne sliertjes opeens vandaan? Een ezel stoot zich geen tweede keer aan een steen, nou, ik ben wat hardleers, en had dus wederom twee met vet op elkaar geplakte mesjes in de houder gedaan, ze komen (lekker ingevet) uit een verpakking van tien mesjes in één doosje, ooit online in Amerika gekocht.

Gelukkig viel het muntje dus al na het snijden van de eerste set van 20 blokjes, en kon het ene mesje nog lekker scherp zijnde terug in het doosje. Voortaan moet ik ook maar wat scherper zijn, dan gaat alles nog sneller!

Handige tip

Een tijdje geleden wilde ik een tutorial maken over hoe je afwijkende vormen toch makkelijk kan snijden zonder dat je er gelijk (weer) een speciaal liniaal voor moet aanschaffen; afgeleid op meer dan 1 vlak verdween mijn plan uit zicht, tot ik vanmiddag dit filmpje zag. Allemaal even het balletje in het tijdbalkje doorschuiven naar 9.33, je ziet eerst dat ze rechthoeken snijd, niet echt een spannende vorm, maar dit is de intro voor de ‘rechthoekige driehoek’ die ze hier direct opvolgend snijdt.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=HJiwlLizKBY&w=560&h=315]
ik heb op deze manier bv de diamonds gesneden, jaren geleden, maar toen had ik de vorm op de grote brede liniaal getekend met zwarte stift. De tutorial is niet alleen een reclamefilmpje voor Inklingo, maar ook uitleg over hoe te gebruiken bij de nieuwste -want gisteren van start gegaan- mysterie van Quiltville Celtic Soltice mystery heet het, en solstice betekent oa zonnewende.
De printversie van de patroondelen kan je vinden op de website van Quiltville net onder het filmpje (voor wie niet zo goed is in Engels en door de bomen het bos niet meer kan vinden)

De bovenste HERE geeft je toegang tot het PDF bestand met de mallen met naadtoeslag, de HERE er onder is de paperpiece patroon. Wil je het afdrukken, dan moet je -nadat je op de blauwe HERE heb gedrukt- het bestand éérst opslaan op je pc, en dan kan je vanuit je pc het afdrukken. Dus niet op HERE drukken en gelijk gaan printen, want dan kan je foute maten krijgen. Het lijkt wel een verkorte uitgave van “Afdrukken voor DUMMIES”.

Mijn vingers jeuken om hier aan te beginnen, stof genoeg, nu even kiezen welke ik ga gebruiken 🙂 Klik hier voor de eerste pagina waarop je kunt zien welke stoffen je kunt gebruiken en hoeveel je nodig hebt. De mysteries van Bonnie (de dame van Quiltville) zijn geweldig, het zijn ultieme scrap vreters, dus ideaal! Bonnie heeft ook een facebookpagina, klik maar hier en als je op haar pagina bovenaan op ‘Vind ik leuk’ klikt, dan krijg je haar berichtjes ook dagelijks te zien op jouw facebooknieuwsoverzicht.

Vanmiddag liep ik in de supermarkt mijn karretje te vullen met wekelijkse benodigdheden, en stond net bij de bakker afdeling met een zak eierkoeken in mijn hand, toen een Brabantse bromstem achter mij riep: “Leg da’s gauw terug, je ben al vet genoeg!”, waarop ik geschrokken aanstalten maakte om hem tegen te spreken, toen de magere scharminkel van een man naast mij boos het zakje worstenbroodjes terug in de mand gooide. “Ik mag ook niks van jou zeg!”, mopperde hij, zijn partner (die wel een paar maatjes meer was) moest hard lachen, en samen liepen ze door naar de kassa.