Categoriearchief: McKenna Ryans

Waar is de muis?

Met het kattenvoer buiten bereik van de muizen, en een valletje met kattenvoer, hoopte ik het muisje te kunnen vangen, buiten te kunnen zetten, en alles te kunnen vergeten, maar helaas. Het valletje was leeg, de deur van het valletje was niet dicht geklapt, of we hebben te maken met een heel geslepen muisje die voor hetere vuren heeft gestaan en lacht om onze valletjes.
Photobucket
In de hoop de muis te kunnen lokaliseren en wegjagen, gooiden mijn lief en ik gisteren de hele garage minus de inhoud van de kasten (die wel geïnspecteerd werden, maar bij afwezigheid van muizenkeutels met rust zijn gelaten) naar buiten, en de bezem door de tent, maar wat we ook zagen, geen muis.
Photobucket
Ik rammelde nog met een dunne stok overal onder, tussen en achter, maar niks hoor, dus ik denk dat we te maken hebben met een -tijdens de zomermaanden- buiten de deur slapende muis (of muizen), die gewoon via de kier onder de garageklep binnen komt om te eten. Kier afdichten is geen optie, lijkt mij, want moet je dan een drempel opwerpen of zo?
Dus ga ik naar de drogist om pepermuntolie, en dan wordt dit kwistig gesprenkeld langs alle kieren. Gaat het volgend probleem een mierenplaag worden, dan hebben we daar wel goeh poeier voor.
De garage is nu een stuk leger, want we konden een autolading aan zooi naar de vuilstort (en kringloper) brengen.

Vandaag zijn we op verjaardagsvisite geweest bij mijn ouders, lekker geluncht, gekletst, gesnoept (de DDC gaat niet goed aflopen deze week), en ik kreeg als klapper op de vuurpijl dozen gevuld met spul voor een poppenhuis mee;

deze had mijn moeder eind jaren 90 als pakket verzameld, van uitgeverij Del Prado; ze heeft er ook heel veel poppenonderdelen voor heeft gemaakt van porselein, die zitten in deze mooie doos, die ook gevuld was met kantjes, bandjes, haren, en een grote porseleinen pop.

Ik heb ze even netjes uitgestald, zo leuk!

wat een armen en benen,

en lijfjes om nog te naaien

Voor de donkere wintermaanden, als ik niks te doen heb…..

Mijn vader was al begonnen met meubeltjes maken,

en mijn moeder maakte en beschilderde een serviesje, maar er kwamen toen andere dingen tussen, en het werd weer opgeborgen. Vreselijk jammer toch, en zonde om dit aan vreemden te verkopen, dus wil ik -nu dezelfde leeftijd hebbende als mijn moeder toen- het stokje over nemen. Na even zoeken op internet blijkt het nog steeds erg hot te zijn, op marktplaats zie ik dat je er goed je geld mee kunt verdienen, is het een typische ‘lege nest syndroom’ hobby? De één neemt een hond, de ander een poppenhuis?

Ik ga er een mooi plaatsje voor maken naast de keukendeur, waar de redwork even mocht hangen, eerst een passend tafeltje voor vinden. Uh, zal ik niet eerst eventjes het huis maken, oboy, ‘eventjes’, ik denk het niet, maar misschien vind mijn lief het wel een leuke bezigheid, knutselen in het klein. Hmm, ik heb zo’n donkerbruin vermoeden van niet.

En over de hal gesproken, ik heb weer een beetje gewisseld met de quilts,

de Lens quilt hang weer even thuis, hangt normaal bij mijn lief op zijn kantoor, maar na een jaar hangen moet hij even opgefrist worden, en ik wil hem meenemen naar het quiltweekend om te showen, want dat heb ik geloof ik nog niet gedaan. Ik heb het patroon bij Lerusisik gehaald toentertijd. Als je op die website op de blauwe link klikt (cxembi) die onderaan achter PS staat, dan kom je er, met patronen die af te drukken zijn, heel handig!

Iedereen blij

Zaterdag heb ik de laatste steken gezet op de Sunnyside up quilt, van McKenna Ryans quilt ‘Storybook Farm’, die ik te summier had doorgequilt, jaren geleden. Hopelijk duurt het laden van deze pagina niet idioot lang, ik wilde de foto’s niet in een collage zetten, maar los aanklikbaar, zodat jullie ze goed kunnen bekijken.

Hij is zo goed gelukt, ik werd steeds blijer naarmate het quiltwerk zijn einde naderde, vooral die zonnebloemen, blad en kern, vind ik zeer goed geslaagd; en net als met alle goede dingen moet je weten wanneer het genoeg is, voordat het over the top wordt.

Bij de onderste foto hierboven is goed te zien wat voor effect het quiltwerk heeft op het middendeel van de zonnebloem, ik zat echt te grijnzen toen ik zag hoe het hiervan opknapte, een ware metamorfose. De poes heb ik tot het laatst bewaard, gewoon omdat ik even niet wist hoe ik dat zou aanpakken; al brainstormend met mijn lief bedachten we dat de lijn van de haren quilten wel een strak plan was, en ik heb het toen achter mekaar gedaan. Het oog was even tricky, maar dat lijkt me ook goed gelukt, zeker als je bedenkt dat ik op dat moment de quilt gedraaid had, ik heb hem op zijn kop gequilt. Oeh wat is ze goehoed.

Mijn moeder was er helemaal mee in haar nopjes

toen ze vanmiddag hier op verjaarsvisite was, met mijn vader. Evelien wordt morgen (maandag) 21 jaar, en omdat ze dan gewoon weer in Amsterdam zit vanwege colleges, hebben we het vandaag gevierd. De cadeautjes uitpakken was een feest op zich, jeuj, haar grote wens kwam uit, een nespresso apparaat met melkopschuimer.

En Monchou taart eten, nadat de 21 kaarsjes in 1 keer waren uitgeblazen

en als avondeten koos ze een lasagne, met heel veel verse groenten en gehakt, kaassaus en mozzarella, het paste net in de grootste schaal, en was zo zalig! Zelfs Zopje at er met smaak van. 🙂 Tim en Evelien hebben alle groenten gesneden, en ik heb de gehakt- en kaassaus gemaakt, het was zo gezellig in de keuken, ook met mijn moeder er bij, die zich bezorgd afvroeg of het wel allemaal op kwam. Nou ja, van lasagnes houden we altijd over, en nu dus ook, ongeveer 2/3 kwam op, de rest gaat in de diepvries, altijd handig.

Met zoveel grote cadeautjes (ook een tas, glazen, cuphouder, maskertjes en boeken) was het onmogelijk voor Evelien om met de trein naar haar geliefde Amsterdam te reizen, dus is ze heel luxe, met de auto weggebracht. Ons thuisblijvers rest de zware doch niet geheel ondankbare taak de andere helft van de taart op te eten. 🙂

Was en is

Zo was hij, en zo is hij nu

kan je het verschil zien, nah, het is subtiel, en ik ben er nog niet helemaal klaar mee, hier wat details:

ik heb veel meer quiltwerk aangebracht, zie je? Nu nog even nadenken over de zonnebloemen, ik bedoel, de bloemblaadjes kan ik met goudgeel garen nogmaals omstikken, maar de hartjes dan, een raster stikwerk van bling-bling zwart of heel donker bruin? Hier wil ik nog even over nadenken.

En dan ga ik ook zo tussen de bedrijven door deze quilt doorquilten, ook door mijn moeder gemaakt, mooi is-ie hè?

het was een BOM van Guute, en veel dames hebben hem gemaakt, waaronder mijn moeder dus, van zelf geverfde stoffen, wat hem zo speciaal maakt. Ik vraag me af wie deze BOM ook heeft gemaakt, en hem al af heeft. Hoe hebben jullie hem doorgequilt?

Het kan vrolijker

Het voelde als een verademing, niet meedoen met de gekte, toen ik in de rij stond bij de kassa op goede vrijdag; met voor, naast en achter mij afgeladen karretjes leek ’t wel Kerstmis op komst. Ik zette bij thuiskomst een pan eieren op, niet om te verven, maar gewoon op te eten bij het brood, en plukte het enige quilterige dat ik ooit voor Pasen had gemaakt van boven en legde het op tafel. Een chocoladehaas van ’t werk, en that’s it! Kaal? Misschien, maar ik hoorde niemand klagen.

op de foto hieronder zie je hem duidelijker (ligt even op de vloer, op 40 cm grote tegels), en zie je ook dat ik nog steeds, na al die jaren, geen tekst in het midden heb gestitched. Van uitstel komt afstel.

Ik bedacht me dat ik nog een andere quilt had met grappige kippen, en ook die kreeg een hangplek in het zicht, gewoon over de quilt heen die er al hing, dat is het donkere deel wat er bovenuit steekt.

Zaterdag gingen we laat in de middag naar mijn ouders, nadat manlief en ik eerst naar een kerkdienst -voorafgaand aan een crematie- waren gegaan van de moeder van een collega van manlief; het was een zeer ontroerende dienst, aangevuld met mooi gezang van een koor. Voordat we van huis weg gingen, was er nog een lichte paniekaanval bij mij, ik moest in het net, liefst zwart, maar geen broek zat meer goed, de ene zakte van mijn heupen nog voordat ik kans kreeg om de rits dicht te doen, en de andere bleef wel in de taille hangen, maar slobberde flink rond de 3 B’s (buik, billen en benen). Nou ja, het moest dan maar, en met mijn jas aan viel het toch niet zo op, maar wat had ik het warm tijdens de dienst, die in een aula van een bejaardenhuis werd gehouden, en niet in een koude kerk.

Bij mijn ouders was het gezellig als vanouds, met zalige Monchoutaart, heerlijke verse kippensoep, en een lekker broodmaal met ijstaart toe, en na afloop kwamen bij de thee de chocolade eitjes tevoorschijn om de laatste gaatjes op te vullen; ik had een telvrije dag, dat sappen jullie wel. De poezenquilt werd van de muur gehaald, zodat ik deze thuis kan op pimpen.

Er zit te weinig kleurverschil in de bladeren, de lucht is te flets, kortom, het is een beetje een saaie quilt, dat vonden mam en ik. Deze quilt heb ik voor mijn moeder gemaakt in april 2006, zag ik aan de label achterop, en dit verklaarde voor mij genoeg. Ik had toen gewoon niet genoeg puf om me met dit detail bezig te houden, met nog 2 chemo’s te gaan, en was al blij dat ik dit voor mijn moeder had kunnen maken; ze had voor mij haar leven een half jaar on hold gezet om voor mij en ons gezin te zorgen.
En toeval wil dus dat de kippenquilt die ik naar beneden haalde om in de hal op te hangen, ( de BOM van Ufo’s) ook van diezelfde periode is. Na elke chemokuur kon ik me op een blokje richten, zodra ik een veer van mijn lippen kon blazen; 🙂 kippen … veren.

Het kattenquiltje is er een van McKenna Ryan, en lijkt groot, maar is het niet hoor, kijk:

deze 2 hieronder komen van dezelfde serie