Categoriearchief: Marion’s stitch journal

Pleziertjes

Nadat ik een afspraak had gemaakt bij de dierenkliniek voor de katten voor hun tweede shotje, bedacht ik me dat ik nog een hoes had willen maken voor de kooi van Sherlock. Jon hielp maar al te graag met het patronen papier op de lap van hexagonnen te houden

Tot hij zag waarvoor het was, no way dat hij hieraan ging meewerken

Diezelfde avond was het klaar, en vrijdagmorgen stonden de kooien gevuld en wel in de keuken, Sherlock en Jon lieten in de auto van zich horen, maar Fay hield zich muisstil. Ze zat in de drukkooi omdat ze de vorige keer heel erg wild en onhandelbaar was, ik heb er een litteken op mijn rechterhand aan overgehouden en had twee dagen na de krab- en bijtwonden een antibioticakuur nodig vanwege een ontsteking tussen middelvinger en ringvinger.

Ik vertelde de dierenarts Stijn (aka the cat whisperer) dat Fay de vorige keer als een wilde furie was, en hij besloot haar als eerste te behandelen. deed de drukkooi van boven open, en ik moest van hem achteruit gaan staan en niets doen of zeggen. Hij aaide Fay, gaf haar de injectie en deed de kooi weer dicht, en pas toen hij de gegevens van de injectie in de computer zette, zag hij dat ze de vorige keer niet was onderzocht. Dus opende hij weer de kooi en tilde haar rustig uit en zette haar de op tafel, en ze liet zich gewoon onderzoeken, met een hand onder haar buik, ik wist niet wat ik zag. Zo kalm, geen platte oortjes of grote oogjes, geen geblaas of gegil 🤔 Hij mocht ook nog de chip controleren terwijl hij haar wel vast bleef houden onder de buik. En op de weegschaal zetten, en heel even los laten, 4,5 kg. Pas toen hij haar weer optilde liet ze met een grommende keelgeluid merken dat ze het welletjes vond.
Stijn zette Fay terug in de kooi waar ze rustig bleef zitten terwijl hij de klep sloot. Hoes er weer op en rust voor de poes. Sherlock was angstig maar onderging alles heel lijdzaam, net als Jon. Zolang er geen thermometer in hem moest vond hij alles goed. Stijn liep met twee kooien achter me aan naar de auto, in de ene hand 6,5 kg aan kat, en in de andere hand 7,8 kg kat.
Jon is de enige die niks heeft overgehouden aan het dierenartsbezoek, bij binnenkomst ging hij gelijk eten, terwijl Fay en Sherlock zich gelijk verstopten en pas ‘s middags lieten zien toen ik de schuifpui open zette. Het zal wel weer goed komen, ze hebben gewoon weer meer tijd nodig om het vertrouwen terug te krijgen. We zijn er in ieder geval voor een jaar vanaf, of drie als het aan de katten ligt.

6 september was ik bij Quiltshop Leur waar ik met een mooie korting een doos Perle cotton van Wonderfil kocht, en van de week heb ik het gebruikt in de Stitch journal, ik borduurde de blauw/groene blaadjes

En met roze zijdelint borduurde ik nog een paar bloemen

Helemaal tevreden ☺️

En vanmiddag terwijl de scones afkoelden lijmde ik een kraaltje op een cocktailprikker vast op het varkentje, zodat Sophietje het er nu wel uit kan pakken. Het is helaas geen houten kraaltje, die zaten niet meer in de figuurzaagdoos.

De scones lieten zich smaken met een paar mokken thee bij Ellie en Marjan, hier met clotted cream en lemon curd. Ze waren behoorlijk groot uitgevallen, maar dat mocht de pret niet drukken.
De spareribs staan in de marinade en gaan morgen in de slowcooker voor een uur of zes, mmmm, lekker.

Stutten en hoog houden

Ik wist niet wat te doen met de vorige maand omvergewaaide druif, maar om het zo te laten liggen

was geen optie, want de druiven begonnen te gisten en maakten vlekken op de tegels. Ik zag de twee trellisschermen staan die onderdeel hadden uitgemaakt van de pergola, en voila

Na flink inkorten van de klimmer kreeg ik hem staande

Het is slechts een tijdelijke oplossing. Ondanks de belofte aan mezelf dat ik die avond niets meer zou doen, schoot ik na het nieuws toch weer naar buiten om snel nog het gras te maaien, omdat de weerman voorspelde dat het de komende dagen elke dag zou gaan regenen. En toen zag ik dat de trellisschermen dramatisch scheef stonden door de wind, en moest ik het stutwerk stutten. Fay en Sherlock controleren hier de constructie op stevigheid, Sherlock probeerde hoger te gaan staan terwijl Fay hem een kontje wilde geven, maar wilde wel zeker weten dat hij een fris kontje had, en dat ging hem wat te ver en hij stapte weer af.

Eerder die middag was ik begonnen aan de lavendelhaag aan de voorkant, de uitgebloeide planten een stukje korter knippen, dit had ik al gedaan

En dit stukje moest nog,

ik had het tuinkrukje erbij gebruikt, want voorover gebogen knippen voelde ik al na een paar meter mijn rug protesteren

Het pad naar de voordeur en alle onkruiden langs de rand pakte ik aan, net als de rand langs de oprit en het plantenvak.
Jon ging er even goed voor staan, stoer poseren op het schone pad. Het lavendelstruikje links bij het pad ga ik kortwieken of er uit halen en elders planten, maar hij staat nog volop in bloei dus dit is een karweitje voor later.

En ik weet nog niet wat ik met de grote azalea links van hem ga doen, gewoon zo laten of toch wegsnoeien wat over het pad groeit? Wat over het split hangt laat ik wel zo, het is een mooie struik. Dat plukje van geraniums links er van wil ik er nog uithalen, raar dat ik dit zaterdag niet heb gedaan. Ik kan er Campenula neerzetten, als je goed kijkt zie je rechts in beeld bij het pad waar de rode paal staat deze over het pad groeien; hiervan kan ik komende maand stukken wegsteken en hier heen transplanteren.
E72890E0-671B-4E87-9CEE-8485AC73CF67
En daarna ging ik het wilde gras te lijf dat tussen de planten en tot ver over het grijze split heen zijn gang was gegaan terwijl ik ~~even~~ deze zomer niet op zat te letten. Wat een ravage, ik had hier voor de winter de kleine ratelaar gezaaid in de hoop dat deze de groei van het gras zou tegengaan (deze plant “leeft” op de wortels van grassen), maar hiervan is niets te merken. De overwoekerde vaste planten komen een voor een weer tevoorschijn, minder bossig als ze zouden zijn als ze meer licht, ruimte en voeding hadden gekregen. Tja, zo is het leven.
5BDF55DB-CEB9-4846-ACA9-152A1BE8628E
Tot zover ben ik gekomen, het was al zes uur en ik was al bijna vier uur bezig geweest, het water stond tot in mijn bilnaad en daar voorbij, zelfs mijn sokken waren nat 😅. De volgende keer zal ik wat dieper in deze border gaan opruimen, en misschien ook het split wat ontdoen van onkruiden, er ligt nu vooral veel snoeisel van het gras.

Het ziet er een heel stuk beter uit nu alle uitgebloeide knipneusjes zijn gekortwiekt (op de foto hierboven zie je de plantjes hiervan als grijs-groene plukjes in het grijze split staan)

En hier het schoongemaakte split rond de Japanse kers, de groene sprietjes die er in staan is het loof van bloembolletjes, en de te ver over de borders heen groeiende geraniums heb ik er uitgetrokken.

Het ziet er allemaal weer wat verzorgder uit en dit geeft me rust in mijn hoofd, weer wat af kunnen strepen van mijn to-do list.

Er komt voor mijn gevoel alweer heel wat op me af nu manlief sinds gisteren weer thuis is van het revalidatiecentrum (en vandaag al weer even heeft gewerkt); we zijn ons aan het oriënteren op “bad er uit inloopdouche er in”, informatie inwinnen en gisteren en vandaag telefonisch afspraken gemaakt; binnenkort komen van twee bedrijven adviseurs langs voor een gratis en vrijblijvende offerte. Velunova en Molenaar stonden als tip in de e-mail die we van de ergotherapeut hadden gekregen.

Morgen moeten we in het Amphia ziekenhuis zijn voor een MRI scan, dinsdag krijgen we dan (pas) weer de uitslag. We zijn nog niet eerder in het Amphia ziekenhuis geweest, maar we moeten wel daar naartoe ipv het Bravis ziekenhuis vlak bij huis, want de MRI scan in Breda is geijkt en die beelden heeft de behandelaar nodig voor het geval er een behandeling moet volgen. De radiotherapeutisch oncoloog van Bravis is hard aan het werk om de MRI scan in Roosendaal ook geijkt te krijgen, het zou wel heel fijn zijn voor alle partijen.

Gelukkig hebben we dit weekend iets leuks om naar uit te kijken, Sophietje is vrijdag jarig, twee jaar wordt ze; zaterdag vieren ze het bij hun thuis met familie, en omdat het voor manlief te vermoeiend is, (teveel prikkels) komen ze ook bij ons om het te vieren.
Sophietje is er al helemaal klaar voor, het is de laatste week op de baby groep van de opvang en ze laat zien dat ze al zelf haar tas kan dragen, zo lief 🥰.

b111cce0-70f5-43fc-8092-a3c3a1e464d7

En zelf haar nieuwe winterjas naar de kassa brengen, zo koddig met dat spijkerbroekje.

f60f5652-860c-48c9-b512-5606def9ccad
Dit is ons uitzicht als we in de luie stoelen aan de koffie zitten, als er geen schuifpui in weg zou staan, vogeltjes kijken is zo leuk. En heel af en toe komt er een eekhoorntje op bezoek, maar dan valt het alleen op aan het gedrag van de katten.

Ik heb een voerschaal onder de voersilo gehangen om de grond eronder schoner te houden, maar helaas probeert een suffe duif regelmatig om er op te gaan zitten en gooit dan de schaal op de grond. De schaal en silo trekken momenteel heel veel musjes aan, veel meer dan vorig jaar. Er zit een zeer dominant musje bij die zijn plek op het stokje niet verlaat tot hij er volgegeten vanaf valt, hij jaagt en slaat elk ander vogeltje weg die ook maar dénkt om zijn plekje in te pikken, het gekibbel en geruzie is dan goed hoorbaar.

De “Suzanne met de mooie oogjes” (die oranje bloemetjes) doet het zo goed, ik denk dat ik deze volgend voorjaar op meerdere plekken zal planten, wetend dat ze ook over de grond en over en door struikjes slingerend het naar de zin heeft. Ze is niet winterhard, dus niet bang zijn dat het de hele tuin overneemt.

Een update over de meelmotjes: we zien ze amper meer rondvliegen, heel sporadisch eentje die gelijk met de vliegenmepper kennis maakt, en ik zag nog twee poppen van de rupsjes op een plastic verpakking in de garage zitten op en in een nieuwe zak vogelvoer die gelijk naar buiten verdween, en de poppen heb ik geplet 🤢 en ja, ik had vorige week nog gespoten tegen kruipende ongediertes in kieren en onder kastjes waar de katten niet bij kunnen, in de hoop resterende eitjes of rupsjes in welk stadium van hun levensloop dan ook te elimineren. Over een paar weken zullen we weten of we er vanaf zijn.

Met de stitch journal van Marion’s world ben ik een klein stukje verder gekomen, er zijn nu heel veel witte kraaltjes bijgekomen

en om kramp in mijn pols te voorkomen klemde ik de ring vast, wel zo handig.

Zo schuin vanaf de zijkant is het reliëf goed te zien

Er moeten nu nog een paar Margrietjes bijkomen van 4 mm brede witte zijdelint, en laat ik deze kleur toch nergens kunnen vinden. De enige webwinkel die ik kan vinden is vanwege beurs en vakantie gesloten. Ik heb wel creme, ik denk dat ik het hier dan maar mee ga doen, al verraad “dan maar” dat ik dit liever niet doe. Gek hè, dat ik zo stug kan vasthouden aan een voorbeeld, en waarom? Bang dat het dan niet meer mooi is? Mens durf te leven. De rek om te improviseren is er een beetje uit, net als bij een oude onderbroek waarvan het elastiek rond de benen lubbert en tijdens het lopen en bukken zo tussen de billen floept, vreselijk irritant.

Weet je, ik ga gewoon kijken welke kleuren hier bij passen, en ga het gewoon doen! Er komt nog een vlindertje links boven de bloemenkrans, en misschien nog hier en daar wat takjes groen als ik het ergens nog te kaal vind. Ik loop vreselijk achter, ik durf niet meer te kijken hoever ze nu is met haar journal, ik denk dat er alweer twee maand-pagina’s (uitgelegd in ongeveer vier delen per maand) klaar zijn bij Marion. Oké, toch even spieken, ze is nu bezig met week 35 en ik ben bezig met week 25 🫣 Diepe zucht Shirley, alles mag, niets moet, het is geen aangenomen werk.

Kleurrijk geheel

Vrijdagmiddag gingen Ellie en ik naar de handwerkbee bij Quiltshop Leur, alwaar Ellie aan haar kerstmannen werkte, zijn ze niet beeldig? Van vilt gemaakt.
206d18a4-c3ad-4336-8f63-a56c828999da
Ik pakte mijn stitch journal weer op na lange tijd, ik borduurde eerst nog wat vergeet-me-nietjes met Franse knoopjes van een meerkleurige Perle cotton van Wonderfil, en daarna met 3 draadjes DMC borduurgaren Franse knoopjes om zo witte gipskruid bloemen te maken.

En ter afwisseling naaide ik er ook fijne witte glas kraaltjes op. Ik was mijn fijne witte naaigaren vergeten mee te nemen, maar gelukkig zaten er aan de volle tafel (10 stoelen bezet) genoeg dames die op mijn vraag van wie ik een draadje mocht hebben gelijk in hun bakjes, tasjes en zakjes op zoek gingen naar een klosje garen. Janette had de hare als eerste te pakken 😉 en zo kon ik aan de slag gaan met de kraaltjes. Het was een gezellige groep met een paar nieuwe gezichten, nou ja, nieuw, ik kende enkele dames nog van vroeger, van de Dotten quiltweekenden en van toen ik nog les gaf ergens in het begin van deze eeuw 🫣

Een rondje door de winkel leverde me deze prachtige dubbele stofstalen op, dus wat je ziet met die twee witte kaartjes is er een; ik kocht er twee. Ik weet nog niet wat ik er mee ga doen, mooie tassen maken, of een bloes/tuniek, als ik het zwarte poplin combineer zal er vast iets moois van gemaakt kunnen worden

Per stofstaal zit er een lang breed stuk randstof bij, is het geen beauty?

Jon was er mee in zijn nopjes, de kleuren staan hem zo goed, geen zwarte poplin bij nodig, gewoon niks meer aan doen.

Ik kwam op het idee voor tasjes omdat Evelien me een beetje heeft aangestoken met haar tassen, van het linker tasje heeft ze er drie gemaakt, een voor zichzelf en de andere voor Suzanne en Yvonne. De rechtse is een rugzak, het bruine leer is echt leer van wat eens een stoel was. Vanwege de dikte van het leer was dit een “eens maar nooit meer” project, leernaalden braken, machine kon het niet aan, met een vette braam op het steekplaatje van haar naaimachine als stille afgevoerde getuige, hij moest vervangen worden. Gelukkig had de Elna Lotus er minder moeite mee en kwam de tas af.

We zijn vorige week samen naar de kringloopwinkel geweest, ik had D-ringen en sluitingen/rits nodig voor een kleine tas in wording; zie hier de stoffen die ik gebruik.
181E20C9-0C86-4F9F-B72C-78121F5D19CF
Want waarom iets nieuws kopen als je het materiaal van een tweedehands tas kan gebruiken? Ze verkopen bij de Kringloopwinkel tasjes en tassen met de nodige hardware vanaf 1 euro, het tasje wat ik kocht en sloopte kwam op net geen 3 euro, en ik ga behalve het hardware ook de riem gebruiken.

Dus we gingen de deur uit voor tasjes, Evelien slaagde ook goed, maar vrijwel gelijk bij binnenkomst liep ik tegen een lamp aan die me gelijk beviel, er was niks mis mee, nou ja, een paar butsjes helemaal onderaan op de voet, maar geen hond die dat opvalt. Nu natuurlijk wel, een ieder die dit blogje heeft gelezen en bij ons komt, gaat gelijk de butsen bekijken, jonge jonge, wat een butsen. En voor maar €15,- kon ik hem niet laten staan. Ik loop al een hele tijd met het plan dat er een lamp moet komen in de hoek naast de bank, maar de ene keer dat ik hiervoor ging kijken vielen de prijzen me zo tegen dat ik dacht “Laat maar”. En wat kan een mens blij worden van een mooie energiezuinige LED lamp hè,

Ik vooral 😂 Evelien zei: “Waarom verbaast het me nou niet dat je met een lamp bent thuisgekomen?”
Hij geeft fijn licht, niet idioot fel, maar ook geen kaarslicht sterkte, op onderstaande foto goed te zien.
En oh ja, ik zou het helemaal vergeten te vertellen maar ik heb het voetenbankje een nieuwe hoes gegeven, wat er op zat was op diverse plekken doorgesleten. Ook de kattenpoef (buiten beeld) kreeg een hoes van dezelfde meubelstof, gekocht bij de Stoffenkoning in Rucphen.

Manlief heeft de lamp en bekleding nog niet in het echt gezien, maar dat gaat aanstaande zaterdag als alles goed is wel gebeuren tijdens een verlofdag. Hij is vandaag opgenomen in het revalidatiecentrum in onze woonplaats, vanmorgen en vanmiddag waren de intakegesprekken met verschillende disciplines, en vanaf morgen gaat hij dan flink aan de bak. Werken aan conditie, balans en zelfredzaamheid, de arts schatte in dat zijn verblijf wel een maand kon duren. De opname in het revalidatiecentrum zou vorige week donderdag al zijn geweest, maar het werd vroeg in de ochtend op de dag zelf afgezegd vanwege spoedopnames, ik kreeg het te horen toen ik op de afdeling aankwam om manlief op te halen, en dat viel vies tegen 😢. Maar gelukkig belden ze vrijdag dat ze maandag een kamer voor hem vrij hadden. Op de warmste dag van het jaar, 33°C 🥵 gelukkig was het aangenaam koel in zijn kamer. Wat een dag 😅

Er uit

Mijn lief werd op mijn verjaardag geopereerd, en dat was vandaag. Hij was als eerste aan de beurt en ik zat om 13.00 al aan mijn zesde kopje koffie, had drie wasladingen gedraaid en twee opgehangen, de wc van plafond tot drempel schoongemaakt en een was opgevouwen. Daarna probeerde ik me bezig te houden met wat te borduren, want ik begon toch wel moe te worden maar slapen lukte me niet. Allemaal Franse knoopjes in het wit

Om drie uur hield ik het niet meer uit en belde ik de afdeling, ze konden alleen zeggen dat manlief nog op de uitslaapkamer lag, maar meer ook niet.
De neurochirurg belde me een uur later om te zeggen dat hij net naar de afdeling was gebracht, en dat de operatie voor zover hij nu kon zien goed gelukt was.

Evelien en ik stonden drie kwartier na het telefoontje al naast zijn (DH) bed, en waren zo blij hem te zien, maar hij was in een hele diepe slaap, zelfs het harde alarm van een bijna lege accu van de O2 meter maakte hem niet wakker. Slapen is goed, dus maakten we hem niet wakker en gingen weer weg.
Drie kwartier later waren we weer thuis, nou ja, niet thuis maar bij Curry Masala, een restaurant waar je lekkere curries kan eten, uit eten vanwege mijn verjaardag.
7e80425c-bc7c-4539-be19-3aa1b861e482
Manlief belde me toen we halverwege de maaltijd waren, hij klonk goed, voelde zich op wat hoofdpijn na ook goed en kon alles bewegen. Wat een opluchting 😅 en wat zullen we lekker slapen vannacht ☺️

We hadden mijn verjaardag afgelopen zondag gevierd met ons gezin, en ik werd goed verwend met een lekker luchtje, een door Jim Shore bewerkt Disney muisjes in een kopje, een pokeball van New Geek met Sylveon, een hoesje voor mijn telefoon en een mooie kleurplaat van Sophie. En een neklamp.

Ze moesten lachen om mijn enthousiasme bij het zien van deze neklamp van Aquila, het heeft drie lichtkleuren die je krijgt bij het aan/uit knopje kort in te drukken: koud wit, warm wit en neutraal wit. Ik verblinde iedereen met het felle koud licht toen ik het aanzette. Later zag ik dat je het licht kan dimmen door het knopje langer in te drukken, en door het los te laten bij de sterkte die je fijn vindt, zet je deze sterkte als vaste instelling. Ik heb beneden alleen maar daglichtlampen om bij te borduren, dus kan nooit tot in de late uurtjes dit doen omdat ik dan niet meer in slaap kan vallen, maar nu dus wel. De lamp is niet zwaar, voelt goed aan in de nek en is in alle standen te draaien en buigen. Jullie snappen het, mijn niet geheel gezonde liefde voor lampen is nog niet gedoofd.

Maar het mooiste verjaardagscadeau was toch wel de -even afkloppen- geslaagde operatie van mijn lief. Drie jaar geleden was de operatie van Evelien op mijn verjaardag ook een succes. Just saying.

Woelige weken

Ruim drie weken geleden werd mijn lief flink ziek, achteraf bleek bij ziekenhuisopname twee weken geleden dat hij een dubbele longontsteking had, plus hersenoedeem tgv bestralingsschade. Hij knapte gelukkig goed op met de juiste medicatie, en mocht dinsdag naar huis. Zelf zat ik gelijkertijd ook met een long-, keel-, oor en kaakholte ontsteking en knapte met een kuurtje tijdens zijn ziekenhuisopname langzaam op, maar de oververmoeidheid slaap je niet zomaar in twee weken weg. Gelukkig zorgde Ellie voor de catering, wat een heerlijke maaltijden bracht ze ons (Evelien en mij), zodat we ons daar geen zorgen over hoefden te maken. Manlief trof het heel slecht met het ziekenhuiseten en kreeg van ons af en toe een portie.

Tijdens zo’n bezoek op de 13e kreeg ik van mijn oudste broer een telefoontje dat onze moeder die ochtend was overleden. Ik condoleerde hem en bedankte hem dat hij me op de hoogte had gebracht. Ik weet pas sinds kort dat dit strafbaar is, de naaste van de overledene niet op tijd inlichten.
Dankzij de live stream link en info heb ik vanmiddag de uitvaart bekeken als afsluiting.

Zondag was een gekke Vaderdag, manlief lag nog in het ziekenhuis, maar hij was wel gelukkig overgeplaatst naar onze woonplaats, op een steenworp van onze wijk. We gingen om de beurt even op bezoek met presentjes en aan het eind van de middag kreeg hij een puntje taart. Ik had slagroomtaart gebakken, simpel aan de buitenkant, maar zo heerlijk

Jon zorgde voor zijn eigen snack, en wilde niet delen.
EC211824-46F9-49AB-BDAF-3E1FA8D40AF5
We vierden zondag ook Suzanne’s verjaardag, ze kreeg alles wat op haar lijstje stond en nog iets meer, altijd leuk. Kleine Sophie vermaakte zich prima met mijn oude poppenhuis, door mijn vader gemaakt. Ze begint heerlijk te brabbelen, maar o wat een verdriet als iemand “nee” zegt tegen haar toen ze een dobbelsteen die Suzanne kreeg pakte en in haar mondje wilde stoppen. Groot verdriet met dikke tranen, het is zo oneerlijk allemaal. Gelukkig was het leed snel vergeten en speelde ze weer vrolijk verder.

Het kroost zorgde voor het eten terwijl ik achterover kon leunen, Sophietje lag toen net boven te slapen, ze had gesmikkeld van een Shepards pie. Wij aten hamburgers met een lekkere salade

De volgende dag was de rust wedergekeerd en lag Fay verdekt opgesteld te slapen

Door de vele regenbuien is het lekker groen buiten, hier een stukje bij het terras met alle roze tinten

de roos

en de magnoliabloem

kunnen die nattigheid niet zo waarderen maar doen hun best. Dit is de tweede magnolia grandiflora bloem, en de boom zit vol met meer knoppen. Ik zal blij zijn als het wat droger en warmer word komende week, maar zit niet op 28°C te wachten, samen met de hoge luchtvochtigheid kan je mij dan opvegen.

Over rozen gesproken, ik heb weer wat geborduurd de laatste tijd, het is de journal van Marion’s world waar ik toch weer een paar weken op achterliep. Zo ver was ik de laatste keer toen ik blogde

Er kwamen rozenblaadjes en rozen bij

En nog meer blaadjes en bloemetjes, allemaal gedaan met dmc garen.

De vergeet-mij-nietjes vind ik wel zo schattig, hier nog een paar

En zo ziet het er nu uit. De afmeting van de stof in een A4tje.

Morgen ga ik verder, dan komen er margrieten bij, en gipskruid langs de bovenkant van garen, kraaltjes en lint.