Categoriearchief: Klussen

Goed volk

Donderdagmorgen zeven uur zaten we er al klaar voor, de timmermannen konden er elk moment aankomen om de achterpui te vervangen. De katten waren al een tijdje buiten en Sherlock was net weer aan het eten toen er aangebeld werd, en hij stoof naar boven om zich pas halverwege de middag weer beneden te wagen. Fay dook rond acht uur via het keukenraam naar binnen toen de mannen bij het terras bezig waren, en met een dikke staart rende ook zij naar boven. Ik deed de tussendeuren dicht zodat ze niet naar buiten konden rennen, over Jon hoefde ik me geen zorgen te maken; hij begroette de timmermannen en keek even rond wat ze bij zich hadden, en toen er niks van eten te halen bleek, kwam hij bij mij in de keuken zitten de rest van de dag. Ik hield me tussen de catering werkzaamheden door bezig met het doorrijgen van het haakwerk.

We boften maar met het mooie weer, 18°C zou het worden, en vrijwel onbewolkt, zet de deur maar open. Oh wacht, dat kan niet meer

De pui lag er tegen tien uur al uit

Ze lagen voor op schema omdat het zonnescherm kon blijven zitten, met een beetje schuin insteken konden ze de kap ontwijken en bleef alles heel, en halverwege de middag waren de glaszetters er ook met een klein uurtje werk klaar mee

Ik moest de komende dagen van de ramen afblijven zodat de kitrand kon uitharden. “Nou niet gaan poetsen hè mevrouwtje”, zei de tegen zijn pensioen aanzittende weldoorvoede glaszetter, spelend met zijn leven door mij mevrouwtje te noemen. Ik knikte alleen maar, ik was gaar van zo vroeg op zijn en wilde alleen maar met de stofzuiger aan de slag om de kleine glassplintertjes bij de schuifpui weg te halen zodat de katten weer veilig in en uit konden lopen. Wat waren ze opgelucht dat de rust was wedergekeerd, alleen vonden ze de schuifpui doodeng. Het maakte een ander geluid, en de zwarte kunststof dorpel vonden ze verdacht. De eerste keren sprongen ze er haastig overheen alsof er een groot monster lag.

De minicontainer werd op mijn verzoek de volgende dag weer opgehaald, gelukkig hadden andere mensen er niks in gegooid, zoals jaren geleden bij de bouw van ons huis er opeens een complete keukenblok in lag. Ik gooide er nog een uit elkaar gehaald half doorgerotte tuinbank in en hele dikke takken van de bolacacia’s die door de gemene doorns niet geschikt zijn om te verhakselen en als mulch te gebruiken.

Vrijdagmiddag kwam Sophietje langs met haar ouders, zo gezellig 😍 We hadden ze een maand niet gezien vanwege een hardnekkige buikvirus (noro), eerst was Sophie er goed ziek van, en daarna kregen Tim en Yvonne het, en ook op het dagverblijf bleken de kleintjes het te hebben doorgegeven aan hun ouders. Er was nu gelukkig niks meer van te merken, ze was haar schattige lieve zelf, lekker kletsen en toen ze wat moe werd zat ze te spelen in de box. Het ritsje en drukknoopje op het jasje van Ernie werden getest.

Ze at aan tafel haar bordje helemaal leeg (spinazie, aardappelpuree en gepocheerde zalm) terwijl wij een voor haar te zoute Griekse schotel hadden. Een Danoontje toe en toen naar bed, en zonder een kik te hebben gegeven sliep ze tot ze mee naar huis moest, ideaal 👌
De volgende ochtend vond ik dit flamingo knuffeltje naast mijn stoel, bij navraag bleek het niet van Sophie te zijn, dus verdenken we Jon dat hij deze buiten heeft gevonden en zoals hij vaker doet met een van zijn knuffeltjes deze voor mij in de kamer heeft neergelegd.

Ik heb het voor de zekerheid ook in de wijkapp gevraagd of iemand een knuffeltje mist, maar tot nu toe is er geen reactie gekomen.

Opruimen

Op het kleine dakje bij de voordeur lag veel blad en een paar takjes van de afgelopen stormen, en het water zag groen, dus trok ik mijn stoute schoenen en sokken uit en klom weer door het raamkozijn. Alles wat geen water was gooide ik over de rand, het belande als compost in de plantenbakken naast het pad bij de voordeur, en het water bezemde ik richting het afvoerputje.

Het groene was algengroei, het was erg glibberig en op blote voeten lopend deed ik extra voorzichtig. Het dak was dusdanig gelegd dat het water niet vanzelf naar het putje kon weglopen, beetje raar gedaan. Ik bezemde me dus suf tot het dakje helemaal leeg was. Tot de volgende regenbui 😅

Evelien gaf me een takkenschaar aan via het raam, zodat ik de overhangende takken van de Japanse kers kon afknippen, dat zal wel wat schelen bij de volgende storm wat betreft blad op het dak. De takken weerspiegelen mooi in het water.

En toen was het weer weekend, en ik kon tot de avond mijn klusserdeklus aandrang onderdrukken, maar na het acht uur journaal moest ik gewoon even wat doen. Ik was die middag met het reorganiseren in de garage een stuk gaatjesboard tegen gekomen, en ik wilde wat uitproberen. De magneetstrip die ik tegen de kast had geplakt met nanotape was vorig jaar met een klap op de grond gevallen, inclusief alle scharen die er op zaten. Een lege garenklos sneed ik in stukjes om als afstandhouders te kunnen fungeren

tussen plaat en kast

Ik knipte en boog zondag stukjes draad om, om zo haakjes te krijgen, want de grote S-haken konden niet de bocht maken in de kleine gaatjes, en kijk wat fijn en overzichtelijk het nu is!
Boven hangen de scharen voor papier en daaronder voor stof, hoeveel scharen heeft een mens eigenlijk nodig? Maar weggooien is ook zonde. Ik zal eens kijken welke weg kunnen, en dan gaan ze naar de kringloopwinkel.

De spullen aan het blauwe rek aan de muur hing ik ook wat beter, een beetje orde moet er zijn, de vele linialen kregen meer ruimte, zodat ik niet alles er steeds af moet halen omdat ik net de achterste moet hebben.

En al die tijd lag Jon heerlijk te slapen oude snijtafel/commode

Ook toen ik deze puinhoop op mijn bureau opruimde. Hij schoot pas in actie toen ik iets in de la van de snijtafel wilde stoppen, daar zat namelijk ook het doosje met kattensnoepjes in.

Sophie speelt hier met haar spiegelbeeld, zou ze al doorhebben dat ze zichzelf ziet? Vast wel.

Verfrissend

Vorige week vroeg ik tijdens het oppassen aan Tim (die thuis werkte) of er iets was wat ik voor hun kon doen, Sophietje lag net op bed en ik had even mijn handen vrij. Of ik iets met gaas kon knutselen bij het schuurdak, want hun ene kat had ontdekt dat ze via de containers op dak kon komen, en dat wilden ze niet. Al die tijd dat ze daar wonen hadden de dames totaal geen behoefte gehad om op de schutting te klimmen of zulks, ze waren duidelijk van een ander slag dan onze kortharige boeven die juist een grote hang naar avontuur hebben. Zolang dit niet was opgelost mochten ze niet meer naar buiten, hoe zielig ze me ook aankeken bij de achterdeur 🥺

Ik reed snel naar een bouwmarkt in de buurt en zocht naar de ingang; bij ons heeft de Gamma niet te missen borden waarmee de metershoge en brede in- en uitgangen worden aangegeven, van beiden doorgangen twee voor mensen die niet lijden aan keuzestress. “Zal ik de linkse deur nemen, of toch maar de rechtse?” Maar hier kon ik ze niet vinden, wel een kleine deur maar ik dacht dat dit de personeelsingang was.

Er stond een medewerker van PostNL post in een bus te duwen en hij moest lachen toen ik vroeg waar de ingang was, ik stond er vlakbij, die ene smalle schuifdeur dus. Oei. Lachend om mijn vergissing liep ik naar binnen. Nou kan ik heel makkelijk een uur kwijtraken als ik in een bouwmarkt loop, maar dat mocht nu absoluut niet gebeuren, en met de maten in het hoofd kocht ik een rol volière gaas, stevige geplastificeerde binddraad en schroefhaken. Bij die haken heb ik wel staan treuzelen, zoveel maten en soorten, kom op, hak die knoop door en reken af!

Het gaas kwam tussen schutting en schuurtje, volgens mij heb ik die kier rechts nog gecorrigeerd na het maken van de foto

En een deel rond de kiwi, want daar zag ik ook veel kattenharen

Anderhalf uur later was ik bijna klaar, toen ik Sophietje in haar bedje hoorde kirren en kraaien. Even snel afmaken, nog een minuut of tien, hehe, viel niet mee in die benauwende warmte. En toen tevreden toekijken hoe Luna ontdekte dat ze niet meer op het dak kon komen.

Tot Sophie de fles ophad en in de box lag, en ik nog even het gereedschap van de tuintafel wilde opruimen. Shit, zie ik daar nou een witte staart op het dak? Damn. Gelukkig klom ze via de stam van de kiwi weer de tuin in toen Tim aan de achterkant van het dak haar wilde pakken, en met een restje gaas schermde ik ook dit deel nog af, liever had ik een groter stuk gaas hier gebruikt, maar ze is er sindsdien niet meer op gekomen. Net toen ik hiermee klaar was begon het te plenzen, en het goot nog steeds toen ik naar huis reed, maar bij ons was er veel minder gevallen. Er zat geen druppel in de regentonnen 🙁 maar de vogels waren wel blij met het gemiezer, ze waren massaal tevoorschijn gekomen en vulden de lucht met hun gezang. Poëtisch hè. Ik heb zo mijn momenten .

Wel heerlijk hoor, deze koelere dagen van rond de 20°C, het maakt alles even wat minder vermoeiend en dat is ook voor Jon wel fijn nu hij een flinke sprong moet maken om in de box te komen. Ik had de bodemplaat helemaal omlaag gezet en dat moest toch even getest worden.

Nog even naar boven om twee slabbetjes af te maken voor de gasten kwamen

Jon kwam gelijk erbij liggen, hè, gezellig zo samen.

Toen ik na de lunch en luierverschoning Sophie naar bed had gebracht en haar ouders de hort op gingen, had Jon ook dit plekje even getest op comfort, en goedgekeurd. Maar dat was niet de bedoeling, en ik zette Jon op de grond; hij liep een beetje gepikeerd naar de keuken, paar hapjes eten en toen door naar boven.

En terwijl Sophietje in diepe rust was haalde ik een kinderwagen op die ik even tevoren op Facebook marketplace had gevonden, op een steenworp afstand van ons huis.

Hij was goed gebruikt maar kon nog wel een rondje mee bij ons, wat scheelt in het gesjouw van spullen bij het oppassen. De bak voor de baby had niet gehoeven, maar de katten maakte ik er wel blij mee als semi overdekte slaapplaats in het tuinhuisje, hij zag er vanmorgen al beslapen uit.

Na het middagdutje zat Sophie heerlijk te spelen in de box, de katten kwamen om de beurt even kijken, Fay heeft er een hele tijd aandachtig kijkend bij gezeten en Sophie vond het geweldig. Pas toen ze heel enthousiast begon te gillen en slaan met haar armpjes liep Fay weg, dit was toch iets te ~~hysterisch~~ dreigend voor haar.

We genoten van haar gebrabbel, ze “danste” op muziek van Elvis Presley door heen en weer te wiegen, zo grappig om te zien, en ze viel na het avondeten als een blok in slaap in haar bedje. ‘s Nachts sliep ze weer in haar eigen bedje thuis.
De volgende dag dook ik aan het begin van de avond nog even in de voortuin, alle dorre loof van de voorjaarsbloeiende bollen uit de grinttuin halend.

En gelijk ook weer gras kortgeknipt wat flink verdroogd was, de lavendel en kattenkruid krijgen nu weer wat meer lucht, en door er langs te strijken vlogen die zalige geuren in het rond. Jon kwam gelijk aanlopen en rolde door een afgebroken takje kattenkruid, zo zag ik terwijl ik bij de heg gras wegknipte. Ik ben dit voorjaar vergeten de brem na de bloei te snoeien bedacht ik me laatst, en nu is het te laat, anders bloeit hij volgend jaar niet. Volgend jaar weer een kans moet ik maar denken. De brem zie je op de foto helemaal rechts in het midden (onder de felgroene conifeer).

Ik stopte het snoeisel in de groenbak die de volgende ochtend geleegd ging worden, Jon zag dat ik klaar was en dat zijn functie als verkeersregelaar op straat voor de deur niet meer nodig was (hij was tot mijn schrik gewoon midden op straat bij de afvoerput links van de containers gaan liggen), en liep naar me toe.
Raar zicht hè, dat verschil in hoogte van de lavendelhaag,

De kleine planten krijgen denk ik meer zon en de grond droogt hier meer uit doordat deze niet beschermd wordt door de overhangende takken van de Japanse kers. Ik zou het anders ook niet weten. Jon kijkt naar het verdorde onkruid op ons pad, of dit ook niet weggehaald moet worden. Nou Jon, ik zou zeggen: “wapperen met die pootjes, ik houd je niet tegen”. Nââh, geen zin in, en hij loopt met me mee naar achteren.

Nog even en dan is het groot feest, dan trouwt onze Tim met zijn lief Yvonne. Spannend hoor, we hebben er zin in. 🥰 Alles is geregeld, alleen een tas, er kan amper wat in mijn mooie goudkleurig tasje 🫣 zal ik gewoon mijn grote tas meenemen en in een hoekje zetten voor de rest van mijn spullen? Tissues, snoetenpoetsers, slabbetje, powerbank, mobieltjes (van mij en mijn lief), brillenpoetsspul, pepermuntjes, keelpastilles, blarenpleisters, gewone pleisters, zonnebrandcrème want ze geven tropische temperaturen af, zakmesje, nagelvijl, en dan heb ik het wel zo. Denk ik. 🤔

Hopelijk kan ik die dag het verband van DH’s duim vervangen door een simpele pleister, de nieuwe kaasschaaf bleek zeer scherp en schoot door. Het bloedde als een rund, en toen het bloed na een half uur weer vanonder de dikke pleisters piepte, gingen we er toch maar even mee naar de huisarts, die de flinke huidflap stevig op zijn plek vastplakte, en het afmaakte met een drukverbandje. De dames aan de muur waren er ook flink van geschrokken, zoveel bloed.

De scherpe kaasschaaf is even objecta non grata tot de feestelijkheden achter de rug zijn, want meer opwinding kan ik even niet aan.

Affo en info

Gistermorgen kwam Puk nat en met modder aan zijn pootjes binnen
E366F4FE-070F-4191-B52F-6D6A040543CF
“Je bent vies en je stinkt”, lijkt Fay te zeggen
E4BAF302-1D85-45AD-90BC-8C44EBEC79B1
En gelijk ging Puk zich wassen
6E945D4C-1815-47D0-9C0B-50D6E3C9A406
En een uurtje later was hij helemaal opgedroogd en schoon, Jon zat op tafel,
19F6DC65-B985-4035-8DE4-51BC11F6BBDD
hij was met het verkeerde pootje uit bed gestapt en was op oorlogspad.

Na dit filmpje (als je het leuk vind mag je het best een duimpje geven hoor) rende Jon met een rode waas voor de ogen achter Puk aan, de trap op met een hoop kabaal. Ik moest toch boven zijn om te naaien, Puk en Jon zaten op onze slaapkamer, Puk onder het bed en Jon er naast; Jon liep met me mee naar de naaikamer en ging op tafel zitten, de rode waas was verdwenen en ik hoorde Puk de trap aflopen.

De bies zit op de babyquilt, deze foto laat de verschillende stappen zien
17DBB6BE-7D7B-4843-B578-2FB87BE76A61
Jon hield de boel goed in de gaten
E3E71D7B-BEA6-4E70-853C-32F7A9E2CD14
En toen was-ie klaar, even showen, uh Jon, ik wil de quilt showen zonder kat.
2A2DB6FC-2D10-4BCE-9201-2B1696B8F075
Dan maar even naar buiten en Jon binnen laten
A2DAF284-329A-4714-9F7D-12A72D1668DA
Alsof er buiten geen katten zijn
D04A7C7B-02CA-44C6-9B1B-B9650F302350
Ja hoor Puk, je staat er mooi op,
292BA7DD-57F8-4C0D-88F6-C2CB6AADC289
Hehe, en daar is-ie dan, een label komt er op zodra de baby is geboren. En dit quiltje gaat uiteraard binnenkort nog in de was met Neutral, want al die kattenharen en katten pootjes en stof van de grond willen we er natuurlijk niet op hebben.

Op deze foto golven de randen doordat het op het hoge gras ligt, gewoon op de tegelvloer ligt hij retestrak.
5162AD09-76B3-48CC-8CD0-3816AFD8157E
Halverwege de middag kwam de wasmachinemonteur (van Dijk Technische Dienst), een hele vriendelijke meneer liep “Ah gelukkig, fijn” zeggend de goed verlichte bijkeuken in, bekeek het filmpje met de herrie makende machine, en ging op onderzoek uit. Dat de filter blokkeerde was geen punt, hij had een nieuw filter bij zich en zou de oude eruit slopen via de voorkant, want om de machinekast te demonteren om de blokkade en de filter er zo uit te kunnen halen zou veel duurder zijn vanwege de arbeidskosten. Er kwamen tangen en heel veel kracht, gekreun en gesteun aan te pas en zowaar kreeg hij de filter ongeschonden losgedraaid en viel dit er uit
3F203D34-A7D4-4A72-96BB-99BC750B517B
WTF? De monteur verzekerde me dat dat witte en behoorlijk zware beugeltje niet van de machine zelf afkomstig was. Dat ik een trekkertje van een rits kwijt was wist ik, en nu ook waar hij was gebleven. Maar waar dat andere ding vandaan komt, geen idee.
Of toch misschien, ik heb twee jaar geleden in het huis van Tim en Yvonne geschilderd en geklust, en de kleur van dat beugeltje komt me heel bekend voor.

Maar dan nog, wat was de functie van dit beugeltje toentertijd, en heeft dit dan bijna twee jaar in de machine gezeten?
Dat kon, dat het ergens onder de trommel in de kuip had gelegen. Het kwam behoorlijk beschadigd uit de machine, de groef was flink diep, en volgens de monteur was dit wel wat ik hoorde tijdens het lawaaiflimpje, en dat het flink klem had gezeten ergens tussen de trommel en de kuip, en eenmaal losgeschoten al rammelend zijn weg naar de filter had gevonden. Hopelijk heeft het niets van belang beschadigd tijdens het geschraap, en alleen maar wat bekrast.
4DFE1B48-52AE-4842-9DEA-7B3736F10B3A

Hij stopte enkele handdoeken in de machine, even spoelen en toen flink centrifugeren, en de machine maakte geen herrie meer. Heerlijk. Om eventuele schade door het beugeltje uit te sluiten zou hij de hele machine open moeten maken, en zijn gevoel zei dat te horen aan het soepel draaien en normaal geluid maken van de machine tijdens het centrifugeren hij erop vertrouwde dat het wel goed zat. Mochten er toch nog problemen zijn moest ik gelijk bellen en dan zou dit onder de reparatiegarantie vallen.

Terwijl de man werkte en wachtte vroeg ik hem het hemd van zijn lijf, nou ja, ik was benieuwd naar zijn mening; wat vond hij van de “oma weet raad tips” zoals soda in de trommel om de machine van binnen schoon te maken, of schoonmaakazijn, of gewone azijn, of vaatwastabletten. “Nergens goed voor, en azijn is zeer schadelijk voor de rubbertje. Er zijn speciale reinigingsproducten voor de wasmachine, maar zijn eigelijk ook niet nodig. Gewoon eens in de paar maanden korte 90°C was draaien zonder lading.” Zelf deed hij het elk half jaar en dat was ook al voldoende. Ik doe dit eens in de twee maanden, met handdoeken en zulks, want leeg vind ik zonde van de energie.

Mijn volgende vraag was over de waspods, bij een machine van meer dan 4 kg inhoud moet je volgens de wasvoorschriften twee pods gebruiken. “Nergens voor nodig, eentje is genoeg, wasmiddelen worden allemaal overgedoseerd als je de voorschriften van de fabrikanten volgt.”
Zo, dat is fijn om te horen in deze dure tijden, en ook ter bevestiging van mijn ervaring; ik merkte een maand of zo geleden dat de was met 1 pod ook al schoon wordt, en ben gestopt met dubbele dosis, en dat scheelt in de portemonnee!

Hij was met een half uurtje weer weg, de vloer keurig droog gemaakt, op naar de volgende klus.

Glad strijken

Nog even profiterend van het mooie en vooral droge weer was ik gisteren buiten aan de slag gegaan met onze bestrating, jaha, die zag je niet aankomen hè. Doet ze effe. De stoep naar onze voordeur is golvend, dit is niet zo gelegd maar zo geworden door de boomwortels die de stenen opdrukken. En de laatste jaren is een van die golfjes een flinke bult geworden waarbij het wachten is op een struikelpartij, en aangezien ik al kan struikelen over een luciferhoutje, was het puur uit eigenbelang dat ik me in werkoutfit hees en aan de slag ging. De rode lijn is er in gefotoshopt om aan te geven dat hier de nare bult is
0EAC21F9-44B0-48C1-94FF-0B324A305629
Een serieuze struikelwaardige bult
B7D3CF54-4066-4808-B3E9-8F67745F1C71
Het was even pielen om de eerste steen er uit te wippen, en toen ging het snel en kon ik lekker afgraven tot ik de boosdoeners tegenkwam en er uit kon zagen. Ik liet de dikke wortel die je er rechts onder als een zwarte vlek ziet lopen zitten, deze lag te laag om de stenen op te drukken.
A38D4198-AE02-481F-AFF9-303AF45E7924
zo te zien aan de groeirichting zijn ze afkomstig van een conifeer die vlak bij het huis staat. Hier het laatste stuk, waar twee delen elkaar kruisten, maar waarvan de een dood materiaal was, het verpulverde gelijk
EEC6B7F0-5106-4C20-9FAA-63FB672B004C
Een uurtje later lagen alle schoongemaakte stenen weer terug, niet perfect in lijn met de rest, maar de bult was weg en daar ging het mij om
16AACF7E-32DF-4362-962D-D11FF648D0DF
Zand er over, goed invegen en na een mals buitje zal ik kijken of er nog meer zand ingeveegd moet worden, en dan is het goed zo. Alhoewel? Die andere twee heuveltjes aan de straatkant komen van de wortels van de Japanse Kers af, en ik vrees als ik ze doorzaag dit veel schade aan de boom zal berokkenen. Ik kan er nu eentje doen en volgend jaar de andere, maar ik kan het ook laten. Ja, gewoon laten dus, oké.

12280BEC-C98A-41CF-A59F-E3B0337FE846
De wortels leg ik later bij de vijver voor de beestjes
4199E3B1-5BE7-4727-8B75-0963B908E6AA
Ik had Jon wel verwacht als toezichthouder, maar hij lag dus lekker te slapen en had het niet eens in de gaten gehad dat ik buiten bezig was.
60FE3709-5058-4727-BB46-FDF70297FDD0
Wat later pakte ik het padje aan bij de poort, de omhoog gedrukte stenen raakten de onderkant van de poort nog net niet, en ik moet hier dus echt altijd uitkijken dat ik mijn voeten goed optil, het is wachten op een valpartij. Het lijkt niet zo erg op deze van de oprit af genomen foto, maar als je kijkt naar de breedte van de voegen, dan zie je wel hoever ze omhoog steken.
50817F54-CF63-445B-A5A7-F83AC7B13541
Na een paar stenen te hebben gewipt kwam ik al dikke wortels tegen, ook hier zaten een paar bij die zo verpulverde, waaronder de wortel die richting het schepje ging, maar de zaag moest er aan te pas komen om de levende wortels los te krijgen. Nu kijk je richting de oprit
1918890A-788A-468E-BFFF-8D2A648BDF17
De dikste wortel is zo’n 5 cm dik, ik denk dat deze van de bolacacia afkomstig is die op de erf grens staat tussen ons en de buren.
1C590758-218A-4FDA-9A6F-C89CA1F3DEA7
Weer even schrapen, egaliseren en stenen schoongemaakt weer terug leggen, ik voel de belasting van deze zware stenen in mijn handen, de stenen van het voorpad waren een stuk kleiner en dus lichter. Het is dus maar goed dat ik er niet teveel stenen heb uitgehaald. Foto weer van de oprit af genomen (dat houdt jullie scherp)
82A0DD5C-014C-4BA7-9526-680954CD097D
Voegen gevuld met zand, aangestampt en klaar, retestrak is het misschien niet,
FE8E17BB-37D3-44D9-8D20-5E5E248D61BD
maar kijk eens naar de gelijkmatige kier onder de poort nu, zo fijn
648FA2E2-9BEE-4526-9A83-42EA08C09E40
En zo mooi op tijd ook, hoewel er uit deze wolken geen druppel bij ons viel
5123ED47-AFF0-4682-85B4-F31091B767EA
De hal lag vol met met knuffeltjes, en volgens manlief had Jon de hele tijd dat ik buiten bezig was lopen joelen en spoken. Hij had dus niet door dat ik de garagedeur en de deur van de bijkeuken naar de garage op een kiertje had laten staan, speciaal voor hem. De andere katten krijgen de zware tussendeur naar de garage niet open getrokken, Jon wel.
Even bijkomen met een kopje koffie, en toen snel nog boodschappen gedaan, want dat was er gisteren bij ingeschoten, en we wilden toch wel een lekkere maaltijd nuttigen deze avond (gebakken aardappelen, sperzieboontjes en een stukje varkenshaas, met jus uiteraard. Zalig.
Maar nou komt het, houd je vast. Weten jullie nog dat ik schreef over mijn scones, dat ik het deeg te plakkerig had gevonden en dacht dat ik er teveel karnemelk bij had gedaan?

Ik zag in de supermarkt op de pakken met zelfrijzend bakmeel staan “nieuw nogwat”, nou ja, er stond natuurlijk geen nogwat op, maar dat er 500 gram in zat bleek dus het nieuwe te zijn. Hoezo? En toen herinnerde ik me dat Koopmans een tijd geleden flink van het padje af was en het hun een lumineus idee leek om geen 500 maar 400 gram in dezelfde verpakkingen te stoppen. Vast tijdens een brainstorm sessie gedaan na het nuttigen van geestverruimende middelen. Geniaal! Niet dus. Thuisgekomen viste ik het pak uit de papier container en ja hoor, het was een 400 grams verpakking.
E12FD670-77D1-4E2E-A1EE-9596D54FF522
Ach ja, het houdt een mens scherp hè, veranderingen.
Etenstijd, twee lieve bedelkontjes staan rechts van me, de andere twee aan de andere kant van me liepen net weg toen ik er een foto van wilde maken.
16138F57-ADB8-40FD-9653-07B9532BC233