Categoriearchief: fibermail

Long time no see

Haha, jullie denken vast dat de antieke quilt al helemaal klaar is, vanwege deze blogstilte, maar niets is minder waar, beste lezers, ik heb gewoon teveel afleiding met al mijn spruiten in huis, (quilt is ter zelfbescherming tegen de stiletto nagels van Zopje)

en het feit dat ik de achterkant stof eerst kwijt was 😉 en daarna er achter kwam dat ik er een halve lengte van tekort kwam, hielp ook niet echt in het productief zijn. Plus de angst dat de top te klein zou zijn voor ons bed, daar schrok ik wakker van, maar gelukkig valt hij mooi ruim over het bed heen, zag ik de volgende dag. Het valt niet mee hoor, quiltster zijn 😉

Het maken van fibermailkaarten is ook tijdconsumerend, maar wel op een leuke manier ook al waren het motjes, ze zijn alle vier al klaar (ja, 2 dezelfde), maar ik heb vergeten van de affo’s ook een foto te maken en zijn dus al op plaats van bestemming.

Ook het uitzoeken en testen en op papier zetten van een nieuw Klotto blok (loterij blok voor de Quiltkletserslijst , die ik bijna elke maand organiseer) koste me tijd, waarbij je je kan afvragen of het ook deels vluchtgedrag is.

Maar het is een enig blok, patroon staat op de Moda Bake Shop , is van Jessica Kelly, en is zo makkelijk om te maken; het was de zonde waard, en ik moet me inhouden om er niet gelijk een hele quilt van te maken! Ik begin graag iets nieuws, wie niet, maar ik merk dat de affe tops me een beetje gaan irriteren, er bekruipt me een gevoel van schaamte, en de enige manier om hier vanaf te komen -de enige die ik acceptabel vind- is door ze af te maken!

Dus ben ik na een stevige lunch – bagels met zalm vullen!- eerst de heg gaan snoeien, en gedwongen door een regenbui dook ik al een half uur later achter de naaimachine met de meters oud-roze achterkantstof, om er een grote lap van te maken, en toen door de witte stroken er tegenaan te zetten, ook breed genoeg voor de grote antieke quilt.

Nu nog even strijken, en dan sandwichen! En mijn eerste gedachte, om een quiltpatroon met blauwe stift op de quilttop over te brengen, is gelijk weer weg gestopt, nadat ik deze quilt op de Claico dag zag,

waarbij een oude overhemdstof in combinatie met gekochte effe stof, met blauwe stijf werd gemarkeerd, en na het wassen bleken de blauwe lijnen als bleekmiddel te hebben gefungeerd op de geruite overhemdstof. Ojee. Je zou voor veel minder het in je broek doen!

nagekomen bericht: het kan dus zijn dat ze een paarse stift heeft gebruikt, ook al zei ze van niet, (deze vreten gaten in zijde stoffen!) of dat het een oude stift is, en hoe lang de stiflijntjes er op zaten, en onder welke omstandigheden, werd er ook niet bij verteld, en ook niet hoe het naderhand gewassen werd, met welk wasmiddel. Kortom: er zijn hele volksstammen die nooit problemen hebben met blauwe uitwasbare stiften, laat je door mijn bericht niet afschrikken. Als je een blauwe stift koopt in een goedlopende quiltwinkel (dus waar de stiften regelmatig op zijn), zal het vast wel goed gaan.

Weer in de lucht

Na 2 dagen van niet op weblog kunnen komen, en maandag een dag waar het er gewoon niet van kwam toen het wel weer kon, ben ik weer in de lucht. Of dachten jullie dat ik nog steeds aan het bijkomen was van de Calicodag?

Naaah, daar had ik maar een halve dag voor nodig 😉
Zaterdagmiddag was het tuintijd, foto’s maken

(wat is dit voor een gele bloeier, lijkt wel op een pantoffelplantje, wat de bloem betreft, maar die zijn toch niet zo groot, bos is ongeveer 40 cm hoog),

beetje wieden, gras maaien,

hier heb ik omheen gemaaid, zou zonde zijn, dat prille geluk wegmaaien.

En tegen het eind van de middag moest ik Zopje naar buiten jagen, die tijdens een malse regenbui al miauwend met een vette muis in z’n bek naar binnen kwam via de hordeur, en deze onder de tafel in de kamer wilde opeten; gelukkig liet hij zich -diep beledigd- naar buiten sturen en dook onder tafel bij het keukenraam, waar de muis in no-time opgepeuzeld werd.

Ik kon er net bij, onder de parasol staand, om het hoekje hangen met de digi zonder nat te worden, Zopje kwam later puitnat weer naar binnen, en vond het gek dat ik hem niet op schoot wilde hebben, flauw mens.

Zondagmorgen hing ik bij het aanrecht, toen ik zag dat meneer eekhoorn -al na 2 dagen- doorhad hoe hij de doppinda’s uit het voederhokje kon halen, en hij was zo lief om het kunstje nog een keer te doen toen ik de digi er bij had gehaald. Deze 2 foto’s lijken identiek, maar bij de rechter foto tast hij in het diepe naar een pinda, hij blijft alert opzij kijken

Zondagmiddag waren we op een heerlijke lokatie (vakantiehuisje in Noordwijk) waar mijn broer met zijn gezin hun 25 jarige huwelijksdag aan het vieren waren, en hierbij was de hele familie uitgenodigd.

Het was stralend weer, en we zaten lekker buiten te quizzen, te kletsen, te genieten van de natuur, deze ongeveer 5 cm grote libel zat op Suzanne d’r arm, en ze blies hem snel weg toen ik tijdens het maken van de foto zei dat libellen ook kunnen steken (is dat zo, vraag ik me nu af) en Tim tapte nog even 2 glaasjes fris voor zijn vader en hemzelf.

met heerlijk buffet aan het eind, en mijn vader en de vader van mijn schoonzus deden de 2 kereltjes van de muppetshow na, zo leek het wel; even de auto checken, beiden een eind in de 80, maar zet ze in een auto en ’t zijn weer jonge mannen.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=LmE0oAtY5L4]

Mijn moeder had deze mooie felicitatiekaart voor het bruidspaar gemaakt,

chique he?

Bij thuiskomst ontdekte ik post voor mij (ja, we krijgen soms ook op zondag post, ws woont de postbode vlakbij, en doet ze/hij deze wijk zondags als ze/hij het druk heeft), een prachtige kaart door Ineke gemaakt, dank je wel Ineke,

oooh hij is zo prachtig, die ga ik een plek geven dat hij gewoon in het zicht blijft (hangen), en ik ga het ook eens proberen, naaldkunst op die manier. Eigenlijk heb ik het al eens gedaan, bij het maken van de poezenquilt voor mijn moeder, en die was zo goed gelukt, dat ik dacht dat het niet bij deze zou blijven, maar ja, je weet hoe het is, je hebt nog zoveel plannen, en zoveel dat afgemaakt kan worden, dat het op de lange baan geschoven wordt.

Maandagmiddag had ik mijn half jaarlijkse check-up; de specialist schudde me grijnzend de hand en gaf me complimenten over hoe goed (en afgevallen) ik er uit zag, en dat het duidelijk was dat het goed ging met mij. Hij wilt me nog 1x zien, over een jaar, en als het dan nog steeds goed gaat, wat hij wel verwacht, wilt hij een streep zetten onder de controles, heerlijk; geen zenuwtoestanden meer (vanaf het moment dat ik bloed heb gegeven voor onderzoek voelt het als een tijdbommetje in mij, en beginnen de demonen in mijn hoofd te fluisteren). Nog 1 keer dus, dat moet lukken! Ik mag in de loop van dit jaar stoppen met de hormoonpleisters en het spiraaltje, omdat het nu niet meer echt functioneel is, en toen ik dit thuis vertelde, vroeg mijn lief mij of ik dit ruim van te voren wilde aankondigen, zodat het hele gezin zich er mentaal op kan voorbereiden. 🙂 Lief hè, van mijn lief.

Nou, en dat was het dan weer, proficiat aan de lezers die het tot het einde hebben volgehouden, gelukkig las het als een stripboek, met al die foto’s 🙂

De 3e ronde

Met vingerhoedjes over de zere topjes is het me gelukt de 2e rand aan de antieke quilt te zetten,
en de 3e rand zit er met wat passen en meten ook al aan, ruwe versie, dus met de naaimachine vast geregen; ik kan komende dagen met het handje de rand er netjes op gaan appliceren.
De hoeken zijn nu wat uitdagend, ik denk dat ik de hexjes over elkaar laat vallen, dan maar geen mooie figuren aldaar, en waar de lege plekken vallen, zet ik gewoon een wit lapje tussen. Zipje vond het wel machtig leuk om de top uit te testen, het zat lekker, zo op de hoek, maar mijn flitster vond hij wat minder.

Gistermiddag was ik in Tilburg bij een grote medische keuring, een APK, maar dan voor tweevoeters, waar manlief en ik eens in de 2 jaar naar toe ga. Mijn bloeddruk was aan de lage kant toen ik zo op de onderzoektafel lag, 105/55, maar ik voelde me kiplekker, en toen de arts me vroeg of ik het kouder had dan normaal, zei ik: “Ja, vooral de laatste 2 weken.” Hij keek me eerst heel serieus aan, en toen het muntje viel begon hij keihard te lachen, “Vooral de laatste weken, zegt ze, vind je het gek, met -15ºC!” Mijn bloeddruk schoot toen snel naar meer geruststellende waarden, en ik had het ook niet meer koud. (en verder was de rest ook in orde, dus)

En hier de fibermailkaart die ik 2 weken geleden had gemaakt, de ontvanger -Margeeth- heeft het ook al geshowd op haar weblog.