Vandaag krijgt mijn lief zijn hopelijk laatste chemo, die van gisteren en eergisteren gingen niet helemaal ongemerkt aan hem voorbij, vermoeider, korter van adem en totaal geen zin in koffie. Maar we mogen niet mopperen en doen dat dus ook niet.
Het was heerlijk weer om in de tuin te werken, de wind was wel koud, maar in het zonnetje was het goed te doen, en lekker ruiken dat het deed, naar citroentjes. Dit deed ik woensdagmiddag

en hup, weer een graskantje klaar, de fantasieboogjes maakte ik vorig jaar in een vlaag van artistieke vrijheid, ik had zomaar zin in curvy lines

Ik trok onkruid tussen de vaste planten tot zo ver mijn arm reikte, het knapte er zo van op. De stronk van de afgezaagde Rhus is goed aan het vergaan, onder de stronk waar de wortels zaten zitten nu gaten, ideaal voor de beestjes.

Gistermiddag terwijl mijn lief lag te slapen ging ik verder, ik zag dat de katten de grond langs het grasveld hadden gecontroleerd

Eerst dit deel doen, wat een bende.

de winterjasmijn had overal waar de takken de grond hadden geraakt wortel geschoten, dus veel knippen en trekken. Mooi zijn de bloemen van de Japanse kweepeer, met venijnige doornen op de takjes, schoonheid komt met een prijs.

Ik heb deze border net als vorig jaar weer wat breder gemaakt, er stonden plukjes hoge campanula tot in het gras. Ik heb de plantjes voorzichtig gescheiden van de graswortels en netjes in de border gezet. Rond de metalen spiralen heb ik de nieuwe takken van bramen en frambozen gedraaid,

Ziezo,

op naar de volgende graskantjes, ik zie er nog twee

In dit deel groeien veel varens, vorig jaar had ik er al een stel uitgehaald die in het gras opkwamen, nu haalde ik enkele grote er uit die ook te dicht tegen het gras aan groeiden.

Zo ziet het er beter uit

Kijk eens wat een rare wortelknoest, hij lijkt wel half aangevreten, dit is de zwarte toorts

Ik hoop dat hij het dit jaar gewoon weer gaat doen, hier een foto van vorig jaar, hij staat met langwerpige bladeren tussen de hoek van het perkje en de vele vele varens. Wat een wilde tuin, de bijen waren wel blij, zoveel bloeiend klaver in het gras.

Even ploeteren met al die uitlopers van vinca minor die zich major waande, totaal respectloos over andere planten heen walsen, landjepik in het klein. Maar nadat ik deze tentakels afknipte en wegtrok kregen de andere planten weer lucht, inclusief een verdwaalde knoflook, die dikkere groene spriet links van de sedum. En de bonte sprietjes is het loof van de krokussen

En zo liggen deze graskantjes er nu bij, de vinca die tot over het gras dreigde te groeien is flink terug gedrongen. Het is dat er zoveel lieve blauwe bloempjes in zitten, anders had ik hem met de heggenschaar tot net boven de grond lekker kort gesnoeid. 

En al dat groenafval moest ik ergens parkeren, dus op een grote hoop tegen het vierkante metertje moestuin/kattenbak aan. Je zou zeggen, mooie compost materiaal, maar er zit teveel onkruid bijen ik weet niet of ik het zo heet kan composteren dat het onschadelijk gemaakt wordt. Ik ga dit dus beetje bij beetje met de kliko meegeven. De digitalis in de grote zwarte pot doet het goed, zal hem elders in de grond zetten.

En dan is het ‘s avonds lekker bijkomen bij de tv, Ziggo heeft alle seizoenen van Dexter er weer instaan, dus zijn we bij aflevering 1 begonnen, we waren vergeten dat de Icetruck killer al in het eerste seizoen zat. De gesandwichte borduurtjes krijgen een knoopsgatenrandje, volgens de ontwerpster mag het lekker slordig, maar daar heb ik moeite mee al doe ik mijn best, de rafeldraadjes langs de rand storen me al een beetje, ik blijf ze kort knippen.

Het haakwerk groeit, ik heb twee dagen overgeslagen omdat mijn handen erg ruw waren en ik deze steeds goed insmeerde met extra vettende zalf ipv de snel in de huid trekkende crème, glibber-de-glibber. Tijdens het haken ligt hij (de gehaakte deken)  al tot aan mijn knieën op schoot, lekker warm.

Sinds woensdag durft Fay bij mij op schoot te springen als ik in mijn stoel zit, eerder deed ze dit alleen als ik op de bank zat, ze heeft geen zitvlees en deze bezoekjes duren zelden langer dan een paar minuten

De quilt op de trampoline heeft het spelen tot een nieuwe level gebracht, de kleine doos met dekentje erover heen kan weg, dit is veel leuker

Ze doen het goed in huize Jacobs, maar ze hebben toch ook nog zo hun stress momenten, bv als ze zien dat er maar een deur in de kamer open is, en ik ze naar de keuken probeer te lokken. No way. En dan moet ik ook niet proberen Fay onder haar buikje op te willen tillen om in de keuken te zetten, want ze springt als een veertje zo soepel uit mijn hand en verstopt zich dan onder de bank. En dan laat ik het maar, geduld is een schone zaak.