Iets nieuws maken trekt momenteel harder aan me dan een ‘oudje’ afmaken; toen ik vorige week een mooie lap ‘commerciële stof’ van mijn moeder kreeg, zag ik gelijk dat het perfect bij een vorig jaar voor mijn verjaardag uitgekozen pakketje 15x15tjes (van de “Marblehead” Paintbrush Studio serie) zou passen. Even probeerde ik nog of een andere serie er ook bij zou kunnen, om de top wat groter te krijgen, maar dat zou teveel geschreeuw om aandacht zijn geweest, en al die herrie op bed, dat slaapt vast niet lekker. Dus hield ik het bij die ene serie, geholpen door de lapje van mijn moeder en een andere lichte lap van deze serie waarvan ik ook royaal had ingekocht, want lichte stof komt altijd wel van pas. Het plan is nog altijd dat ik een top maak die achter de andere scrapquilttop kan komen, zodat je een quilt heb met 2 mooie kanten.

Voor het avondeten had ik alles al gesneden,

en na het avondeten begon ik met naaien en strijken, onderbroken door gezamenlijk kijken naar de serie Game of Thrones op HBO. De stof die ik van mijn moeder heb gekregen is gebruikt als cornerstones

zo zag het er uit toen ik gisteravond om 11 uur stopte, de blokken liggen nog los tegen elkaar aan (ik ben wel snel, maar niet zo snel) ik moet nog wat schuiven met kleuren, want de grijze onderaan hadden eigenlijk bovenaan gemoeten, maar het plafond was bereikt.  De 15×15 lapjes zijn op, ojee, dus dit is het , en dan recht afsnijden, een lichte rand rondom, en met een border er omheen…. of ga ik nog even een pakketje scoren, en hiervan een soort dambord maar dan 2 rijen breed border rond maken? Ik kan voor het scoren wachten tot eind van de week, want dan is de tentoonstelling van de Diamond Patchers in Terneuzen, 23 t/m 25 Mei,  Vliegende Vaart 10, Terneuzen, dit ligt aan de rand van de stad, niet ver van het ziekenhuis vandaan. Quiltwinkel de Parel uit Groede én Quiltshop Leur staan hier dan, en de tentoonstelling is echt de moeite waard! Mijn moeder hangt er ook met heel veel quiltjes en quilts.

Vanmorgen ben ik voor het bevolkingsonderzoek naar de stad gegaan om even met beide borsten in de tietenpletter te hangen, een event waar ik me altijd op verheug, maar niet heus. Elke keer is er weer iets nieuws, vorige keer was het de verbetering aan de klemplaat die na de foto automatisch los schoot, zodat je niet draaierig van de pijn hangend aan een borst moest wachten tot de fotografe bij je was en de knop handmatig los draaide. Deze keer moest de okselpartij ook op de foto, en dus moest schouder laag, torso iets gedraaid, nee andere kant op, buik in, borst vooruit, stukje naar rechts, kin omhoog en hoofd opzij, arm vooruit stekend en met andere hand mijn vrije borst even opzij trekken, en dan werd de tiet met omringend weefsel geplet, waarbij mijn mond automatisch open getrokken werd en mijn oorlel mijn sleutelbeen raakte, en bij dit alles vooral even stil blijven staan.  En dit 4 keer, nee, ik heb geen 4 borsten, maar ze moesten per stuk van 2 kanten geplet belicht worden.  Mijn commentaar bezorgde de fotografe bijna de slappe lach, het leek wel fitness op microgebied, wat verzinnen ze de volgende keer, dat de klieren in de hals er op moeten komen? Voor mijn gevoel was dat deze keer al bijna gelukt.