‘De scrapuqilt heeft een achterkant nodig’, dat had ik gisteren al geschreven, maar wat voor een? Ik wilde al de Dresden Plate blokken opzoeken en afmaken toen ik me het pakket herinnerde, gekocht bij The City Quilter in New York, 2 jaar geleden, oeh zo mooi, de Dresden Plate komt echt nog wel eens af, alleen niet nu.

‘k heb altijd al een Double Weddingring willen maken, wat zeg ik… ik ben in 1993 zoiets ook begonnen aan eentje, met de hand, alle stukjes liggen afgetekend en geknipt, en een stuk of 6 ringen toch wel aan elkaar gezet, en toen is het ergens in een tas “voor later” uit het zicht verdwenen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus aan weer eentje begonnen, maar het voordeel van deze is dat alle onderdelen op maat zijn gesneden (ik denk met de laser of zo, want bijna alle randen zijn licht geschroeid)  om met de naaimachine te kunnen maken. Handig!

Vanmiddag ben ik er aan begonnen met uitpakken, bekijken,

alles in zakjes stoppen,

zodat ik niks kwijt kan raken, en heb toen gas gegeven met het zonnetje in mijn gezicht en de radio aan.

Zoon kookte, dus dat scheelde in tijd, en zo kwam ik dus nog voor het half 8 journaal klaar met alle 240 losse blokjes per 2 tegen elkaar te naaien tot een hele lange slinger.

Vanavond op de Herelse bee was het wederom gezellig, lekker

(het was puur toeval dat er een doos met chocolaatjes pal achter mijn naaimachine stond) en ook nog eens productief bezig zijn
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=fMcV2E7AFEE]
alle stereo blokjes werden weer aan elkaar gezet, zodat ik een hele slinger van 4-delige stukken had. Halverwege de rit ontdekte ik dat ik een heleboel aan elkaar had genaaid zonder onderdraad, dus dat schoot niet echt op. Ik hoor nu dames zeggen: “Kijk, dat gebeurt mij nou nooit, mijn naaimachine geeft een piepje als de spoel bijna leeg is.” Heel fijn, ben blij voor je, maar voor mij is het niks, ik krijg het vliegend heen en weer van piepende apparaten, brrr. Nee, dan moet ik maar beter opletten.

Bij thuiskomst zaten de mannen naar voetbal te kijken, dus schoot ik naar boven om al een beginnetje te maken door aan de delen weer het volgende stukje aan te naaien, zo verslavend, haast obsessief te noemen.

Morgen kan ik er lekker aan verder gaan werken, dus wordt vervolgd. Oja, dat rode ding naast mijn naaimachine gebruik ik om draadjes door te snijden, zonder het gevaar te lopen in de stof te knippen, heel handig. Vlak voor ik naar de bee ging had ik alle blokjes van de slinger los gemaakt, sneed ze per 2 los, opdat je niet denkt dat ik ze zo slordig op elkaar heb genaaid, de slinger ligt dubbel.

Ik gebruik het ook tijdens het doorquilten, als ik draadjes moet afknippen, het is eigelijk bedoeld om die takkertjes door te snijden van de Microstitch.

Hieronder een filmpje, gemaakt tijdens het bezoek aan de City QUilter in New York, waar je ook de quilt Rose of Sharon ziet, waar ik ook aan bezig ben.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=rIWgKy4YOLQ]