De rode beukenhaag en de klimop bij/door/over de schutting waren beiden uitgegroeid tot een dusdanig breedte, dat ik niet zonder nat te worden meer bij de containers kon komen op een vroege morgen of na een regenbui. Dit was al een week of drie zo, maar de druppel die de emmer deed overlopen waren de duiven die afgelopen weekend in de klimop bezig waren met het bouwen van een nest.
Dacht het niet.
Die arme jonkies zouden in zo’n open nest geen schijn van kans hebben met onze roofdieren, vader en moeder mees hebben ook een kleintje verloren toen ze vlak na het uitvliegen gretig werden opgevangen in de bekjes van Jon en Arya.

Ik had tegen 11 uur ‘s morgens de katten buiten gelaten en nog geen vijf minuten later hoorde ik alarmgeroep van vogels, en naar de schuifpui lopend zag ik Jon en Arya richting de klimopschutting rennen, achtervolgd door de mezen. En ik ging er dus ook achteraan.
Bij Arya staken links en rechts van haar bekje vleugels uit toen ze met vuur in haar ogen mij aankeek, bij Jon zag ik niks uitsteken, dus greep ik hem bij de kladden en zette hem snel binnen met de schuifpui dicht.

Als ik goed had gekeken had ik vast wel zijn bolle wangen gezien, maar mijn focus lag bij het kleintje in de bek van Arya. Ze was naast het tuinhuisje gerend en liet het jonkie gelijk los, het hupte snel achter een paal, ideaal voor Arya om het zo weer te kunnen pakken; ik raapte het kleine vogeltje op en inspecteerde het op wondjes; niks te zien, alleen zaten de veertjes wat door de war en ik hoopte dat er verder geen inwendige verwondingen waren. Ik liep ermee naar de andere kant van de tuin terwijl Arya bij de paal bleef zoeken, en de ouders vlogen achter mij aan (wat ik heel bizar vond, want het kleintje gaf geen geluid) en ontfermden zich over het beestje toen ik Arya pakte en naar binnen ging.

Tja en wat ik daar aantrof ?: een dood meesje en een heleboel veertjes, en een ondeugende Jon die dacht dat ik mee wilde spelen toen ik het beestje oppakte. Ik heb het lijkje bij de heg gelegd, misschien doen de ouders er nog iets mee, en anders nemen de eksters of roeken het wel mee voor hun jongen. Ik heb de meesjes niet meer gezien of gehoord in onze tuin, wel een eindje verderop in de struiken bij de beek, ik hoop maar dat dit dezelfde zijn als uit onze tuin.

Dus nee, geen duivennest in onze tuin alsjeblieft, ik heb genoeg ellende gezien, dus ging het snoeimes er in

Arya checkte of er nog wat lekkers naar beneden viel, iets met veertjes zou fijn zijn

De klimop zat aan de bovenkant nog bomvol bessen, op de stoep lagen deze ook volop, na het snoeien bleven er nog genoeg in zitten voor de vogels. Een sappig regenbuitje dreef me naar binnen toen ik net klaar was met opruimen, het regende net iets te hard om het stoepje onkruid vrij te maken wat ik anders wel had gedaan. Maar nu kon ik lekker een stukje borduren, ook leuk, en na een uurtje was het klaar!

De vuurdoorn moest nodig tegen de schutting vastgezet worden, ik had dit al veel eerder moeten doen, de takken bogen nu zwaar door vanwege de vele bloemen. 

Schroeven in de schutting en vastbinden maar, ik ben maar een paar keer geprikt door de doorns. En nu maar hopen dat de bloemtrossen in de loop van de dagen zich gaan keren, je kijkt nu tegen de onderkant van de takken waar niks zit.

Er is nog genoeg te doen in de tuin, maar eerst even het volgende stitchery blokje in de ring zetten, dit is ook al weer zo’n leuke van The Simple Life, the slower you go, the more you see. Een lief werkje voor de volgende pauzes.