We hebben een drukke twee weken achter de rug, die je niet te vaak moet hebben wil je zonder kleerscheuren het eind van het jaar halen. Het begon na weer een spannende periode tussen de scans en de uitslagen, maar er waren geen uitzaaiingen te zien en de grote tumor was 100% zeker hartstikke dood 😅 en de uitslag van de CT scan van de longen was ook goed, alles in orde 🥳

Na de uitslag gingen we naar fitness, en bij thuiskomst besloten we bij de vraag “Wat eten we vanavond?” uit eten te gaan bij de Sinjoor. Manlief kon nog een flinke dut doen en hup, het goede nieuws werd lekker gevierd.

Weer een slechte nacht, deze keer niet van de zorgen maar vanwege hoestprikkels bij ons beide, bah. Vroeg uit de veren want de schilder zou komen, maar helaas ging het regenen, dus was hij ook zo weer weg.
Ik besloot de ventilatieroosters in de keuken schoon te maken, nu dat ik weet dat ze er echt af moeten kunnen, aldus de timmerman. Van onderen haken ze in een richeltje, en van boven klemmen ze vast tegen een randje, ik kreeg ze met moeite los nadat ik tegen de bovenrand een beetje afwassop had gespoten.

Man o man, zo ziet 28 jaar aan stof er uit. Deze roosters staan bijna altijd het hele jaar open, in weer en wind. Mijn puf was op, dus de roosters van de andere kamers komen later wel.

We zijn bij donderdagochtend 8 uur aanbeland, de auto moet weg voor een APK, ik rijd terug naar huis met Evelien, om drie uur later dezelfde rit weer te maken, geen bijzonderheden aan de auto, hè, fijn hoor. We gaan ‘s middags even langs de Stoffenkoning in Rucphen, zomerstoffen kopen om shirts te maken, want in de tricot du Punto shirts krijgen we het wel erg warm bij inspanning. Goed geslaagd belanden de lappen in de wasmachine om alvast voor te krimpen, vrijdag gaan we knippen, Evelien als eerste

En daarna is mijn stofje aan de beurt, ook heel zomers en soepel vallend. Jon pikt mijn strijkplank in, het is behelpen met het strijkhammetje

Ik ben tot aan de zomen van de mouwen en panden gekomen, toen ik pas echt gevloerd werd door vervelende groene slijm producerende holtes (alleen in het hoofd) en hoestbuien waar je u tegen zegt, net als manlief en Evelien. Ik moest logischerwijs maar wel stevig balend maandag de afspraak met de implantoloog voor donderdag afzeggen (zodat iemand anders in mijn plaats kan gaan, ik wist maandag nog niet hoe het donderdag zou gaan met me, dus toch maar bijtijds afgezegd) en  nu loop ik dus nog langer met een gat in mijn mond, alleen zichtbaar als ik breeduit lach. Het is niet voor niets dat ik met mijn lippen op elkaar grijnsde toen ik vrijdag op de bee mijn stitch journal liet zien én paparazzi op me af zag komen.

Gelukkig was ik dinsdag al dusdanig opgeknapt dat ik zonder hoestbuien of gesnotter (lang leve de neusspray) naar de kapper kon, al schrok de kapster van mijn stem toen ik haar groette, rauw en heel donker. Zwoel als dat je ding is.

Bijna woensdag, dus ging ik dinsdag aan de slag met de twee randjes van week 14 voordat Marion de randjes voor week 15 voor ging doen in haar woensdagse video hier op YouTube. En zo te horen was Marion ook flink verkouden en wat schor, het heerst. Ik heb een randje afgekregen, geborduurd met zijde lint, ik had járen geleden in Barcelona een handjevol Mokuba embroidery ribbons gekocht, het is azlon, een kunstmatige zijde.

Leuk om te doen, ik heb het wel in de borduurring gedaan, dat vind ik fijner werken. Mooie gele kraaltjes in het midden maken de bloempjes af. Nou, bijna af.

Daarna heb ik met Derwent Inktense groen rond de kraaltjes aangebracht en lila op de puntjes, heel subtiel en met een niet te natte kwast, want het trekt heel snel in de vezels van het lint. Tadaaa.

Ik zal vanavond proberen het volgende randje te maken, en dan stoppen als Jon vindt dat het mooi is geweest, en weer vroeg naar bed, want het gehoest is nog niet voorbij.

Fay is gek op de schommelbank, foto van woensdagmiddag toen het droog was, meer hierover in het volgende blogje