Voor mijn gevoel heb ik al lang niet meer geblogt, de laatst over de bloghop-uitslag is in een roes gegaan, helemaal dopey zat ik te schrijven; ik ben was geveld door een zomergriep (nog steeds niet helemaal kiplekker), zoon ook, maar waar hij er met 3 dagen van af was, leek het wel of er bij mij de verdubbelaar is ingezet.  Maar de veer kan wel weer van de lippen geblazen worden, dus even bijpraten!

Zaterdag de 17e kregen we deze mooie bos bloemen van oudste dochter, we waren 23 jaar getrouwd en vierden dit  met z’n allen in Amsterdam, eerst een middagje Rijksmuseum (bizar dat ze om 17.00 al sluiten!)

 
en daarna lekker gegeten bij Loetje. Mijn haren zaten goed, en mijn voeten deden geen zeer in mijn dappere stappers;

Stom dat ik de dag tevoren heel eigenwijs mijn nieuwe schoenen had aangedaan: “even snel de stad in, moet kunnen”, dacht ik, nou niet dus, mijn hielen zaten vet onder de blaren!

Het was een gezellige dag, met tussen de wolken door veel zon, veel gezien, zoals deze gebreide mutsen van de walvisvaarders


Ik had wel een beetje teveel gegeten, het toetje bij Loetje had ik beter achterwege kunnen laten, het was zó veel en zó mierezoet, dat ik er de rest van de avond last van had 🙁

Als een taart ‘Sticky toffee’ heet, weet je wat je kan verwachten; ik kreeg een enorme punt zompige donkere taart, warm en des godens zo lekker, en toen iedereen een hap van mijn toetje had geproefd werd het plan gesmeed dat ik deze ook eens moet maken. Recepten genoeg te vinden op het net, ik vertrouw op deze jongens:
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Wytv3bjqJII&w=560&h=315]
Tegen middernacht waren we thuis, de volgende dag voelde ik me al hangerig (dacht nog dat het van teveel eten kwam) lukte het bakken van een Brioche pas met de derde poging,

zo zalig met een likje roomboter en een schepje suiker, de vorige twee mislukten denk ik vanwege te oude mix, de goed gelukte heb ik volgens ouderwets recept gedaan, met ei, gist, zout, melk, eigen gemaakte vanillesuiker, roomboter en fijne witte bloem. Het was als Angelcake zo zacht en luchtig, mmm.

Maandag zette bij mij het virus door, lag ik op bed of hing ik in de stoel, op de ipad een beetje facebooken, beetje internetten, maar vooral veel met de ogen dicht tv luisteren. Vanaf woensdagmiddag begon ik wat bij te trekken zodanig dat ik onder het genot van quilt-tv (via YouTube op de Apple tv) de Love Entwined in de handen nam om de bloemen af te maken.

De kleine mannen schoten regelmatig op schoot, even lekker kroelen, heel gezellig maar warm! Gelukkig kreeg ik ook regelmatig de ruimte van ze om nog een steekje te zetten.

Donderdagmiddag dacht ik dat ik het wel aan kon, even een boodschapje doen, een frisse neus en eten voor de avond in huis halen.
Nou, niet zo’n strak plan; ik kon de jengelende en gillende kinderen in de winkel wel wat doen, de man voor me bij de kassa die vergeten was iets af te wegen en daarna nog informatie vroeg om iets dat ook op de verpakking stond had ik bijna gewurgd, en een moeder en dochter die voor me op weg naar de uitgang opeens stilstonden, omdat ze een kennis tegen kwamen en al kirrend een gesprek aangingen kregen de scherpe randen van mijn boodschappentas tegen zich aangeduwd, en ze keken boos op; ze kregen net zo’n boze blik terug, hadden ze maar opzij moeten gaan. Eenmaal thuis voelde het alsof ik een marathon had gelopen met een pesthumeur, maar dan zie je dit en is alles weer goed.

Via facebook kwam dit filmpje voorbij, hilarisch! Mijn dag was weer helemaal goed!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=qxjy5Q1DWb4&w=420&h=315]