Woensdagochtend reed ik voorbij Etten Leur een winterlandschap in, en bijna op plaats van bestemming net over de grens bij Tilburg was het zo sereen en mooi dat ik mijn auto even langs de kant van het landweggetje zette om te genieten van dit uitzicht.
Ik gaf die dag een workshop quilten voor beginners aan een groepje van vier vriendinnen, het was hard werken voor de dames, soms frustratie omdat de draadspanning opeens prut was, of omdat het quilten niet zo netjes ging als gehoopt. Maar je krijgt het pas in de vingers door het veel te doen, kilometers maken, en niet zo streng zijn voor jezelf. En vooral niet te veel op proeflappen oefenen maar lekker in een echte quilt beginnen, ook al is dat moeilijk als je jaren aan die ene quilt heb gewerkt en het niet wilt verprutsen. Ik had de vorige dag een proeflapje gemaakt met wat voorbeelden, en omdat ik niet eerst op een andere sandwich had geoefend zie je hier en daar wat gestuntel. Het rasterwerk met orange peel had ik express niet vol gequilt om een beeld te geven hoe het opgebouwd was (er zijn meerdere wegen om dit motief te quilten, dit was er een van)
Na de lunch gingen de dames verder, ze gingen een zelf gekozen motief proberen, hier teken ik een vlinder naast de met kalkpoeder gestempelde vlinder, zo kon ze uitproberen wat ze het fijnst vond werken (getekend want duidelijkere lijnen)
De gastvrouw maakte een foto toen ik heel even ging zitten
Om drie uur was het mooi geweest, de concentratie en energie waren net als de sneeuw verdwenen en iedereen ging moe maar tevreden naar huis, maar wel met voornemens om de volgende dag verder te oefenen. Ik kreeg van de gastvrouw geheel onverwachts een quilt standaard die precies in de auto paste en nu in de woonkamer staat te pronken. Namens Jon ook bedankt, zo’n gaaf klimrek had hij net nodig.?
Categoriearchief: Workshop
Workshop
Zaterdagochtend reed ik naar een Landal Park in Diessen (onder Tilburg) voor een twee uur durende workshop inkleuren. Nee, niet om te volgen, maar om te geven aan een groep lieve quilters die ik ken van de Dotten quiltweekenden.
Ze hadden me vorig najaar op de Dottenreunie benaderd na het zien van mijn stitchery blokjes van a Simple Life, of ik hierin een workshop wilde geven, en ik had gelijk ja gezegd, want het is zo leuk om passies te delen.
Het was een heftig ritje met rukwinden en regen, maar gelukkig was het droog toen ik arriveerde en na een half uur na aankomst zaten de dames al lekker te kleuren. Ik had ter voorbereiding voor alle deelnemers een proeflapje gemaakt met drie kleine tekeningen om te oefenen, drie kwartier na aanvang begonnen ze al aan hun eigen werk, ze hadden allemaal hun huiswerk (iets op stof tekenen om tijdens de workshop in te kleuren) gedaan.
Zo krijg je een huis vol vrouwen wel stil ? Waar de een begin maakte voor een stitchery voor in een quilt, wilden anderen er een label voor op een quilt van maken.
En diezelfde avond kreeg ik foto-updates van de dames,
De foto hieronder kreeg ik een dag later, ook al klaar!
Geweldig he, zo ver al met het borduren, ze waren allemaal erg enthousiast over de combinatie van kleuren en borduren, en vonden de workshop erg leuk. Ik vond het ook heel leuk om weer een workshop te geven, spannend want ik ben altijd bang dat ik iets vergeet.
Ik hoop op de volgende Dottenreunie nog meer van hun werkjes te kunnen bewonderen. En dan wil ik ook mijn Simple Life quilt af hebben, en hopelijk ook de Tea Party quilt, moet lukken toch?
Beeetje druk
Afgelopen week had ik bijna elke dag wat in de planning, helaas ging het maandag (de minibee bij Miranda) niet door vanwege snotverkoudheid gepaard gaand met continue niesbuien. Zeer vermoeiend en bah onsmakelijk als je naast een snotneus ophalend persoon zou zitten, dus bleef ik thuis en dronk mokken vol gemberthee en ademde de lucht in die van een eucalyptus-olie aromalampje afkwam, en ging vroeg naar bed.
Woensdag was ik gelukkig verlost van het niezen en snotteren zodat het verantwoord was om naar het vervolg van de Beatrix Potter workshop te gaan. Het werd een masterclass genoemd, de verwachtingen waren dus hoog, vandaag gingen we het beleven.
Iedereen had de applique van de eend klaar en nu gingen we zien hoe ze het borduren en broderie perse had gedaan; de gebruikte borduursteken waren voor velen gesneden koek, steelsteek, platsteek, Frans knoopje en bullionsteek. Dit liet ze zien toen we de koffie/thee met zalige kersenvlaai op hadden; we mochten daarna gelijk aan de slag om het eendenkopje te borduren. Het viel niet mee om (op haar advies) met een klein quiltnaaldje te borduren zonder de rand van het applicatiewerk te beschadigen, de onzichtbare steekjes waren nu plots wel zichtbaar. Ik heb later de snavel opnieuw gedaan met een andere naald, zie onderaan dit blogje.
De enkeling voor wie dit alles nieuw was zat er gelukkig met haar neus bovenop toen ze de steken heel fijntjes (als in klein) voordeed, helaas zat er bij het workshop materiaal geen uitleg van de gebruikte steken. “Lang leve internet met tutorials op YouTube” riepen we om de dames met grote vraagtekens in de ogen gerust te stellen, klik hier om tekeningen van veel steken met de namen te zien, en dan kan je gericht op YouTube een tutorial zoeken als je dit wilt. Maar we mochten zoveel foto’s van de quilt maken als we wilden, zei de docent, dus zo konden we later ook zien hoe wat gedaan werd.
Na de lunch kregen we uitleg over het broderie perse, ik had thuis al een paar bloempjes uitgeknipt, ik had op de quilt gezien dat ze de randen met needleturn applique deed. Dit viooltjesstof is volgens mij al heel oud, het is ook erg dun en rafelt snel, brrr, niet fijn om mee te werken, maar wie a zegt moet ook b zeggen. Ik zal de andere bloemen met stijfselspray bewerken zodat dit wat minder rafelt, en ga de naad breder laten.
Corrie’s werk was heel origineel, ze ging Jeremia op het rugpand van een jeansbloes naaien en had de rand lekker pittig gemaakt, de lichte ondergrond wat buiten de rondjes valt knipt ze uiteraard weg,
Ik vond het een vermoeiende workshop vanwege het vele praten van de lesgeefster over privézaken, ook al zat ik deze keer een eind van haar vandaan. De vorige keer zat ik naast haar, haar wel en vooral haar wee aan te horen, en toen de dame rechts van mij er een schepje bovenop deed, vroeg ik hardop of ze alsjeblieft wilden stoppen met hun ellende te spuien, en dat hielp wat betreft de depri verhalen. Het vele gepraat en aandacht vragen (kijk eens wat een leuke foto’s op mijn mobieltje) bleef. Jeetje, Ik probeerde me te focussen op het handwerken, en wilde vooral ook beleefd blijven. In mijn vorige blog schreef ik hier niet over, ik dacht dat dit de onervarenheid van de lesgeefster was, en dat ze de volgende keer wel proffesioneler zou zijn. Helaas mocht dit niet zo zijn. Ik dacht dat ik de enige was die zich hieraan stoorde, maar achteraf hoorde ik deze klacht van bijna iedereen.
Ze hoorde graag verbeteringspunten die ze mee kon nemen naar de volgende workshops, zei ze op beide lesdagen. En ik ben daar dan niet te beroerd voor. Hoe dat uitpakte? Hmmm, ze bedoelde verbeteringspunten in het lesmateriaal en niet op haar gedrag, tja, zeg dat dan gelijk.
Thuisgekomen heb ik verder gewerkt aan Jeremia, niet alle contouren worden met zwart garen geborduurd, op het sjaaltje komen donker zalmkleurige lijnen, en in het hoedje meerdere tinten blauw.
Ter afsluiting van dit blogje kan je hier van Brigitte horen hoe zwaar haar leven is.
Jemima Puddleduck
Wat een leuke en gezellige workshop was dat gisteren bij Quiltshop Leur, gegeven door Wilma Brouwer, (klik hier voor haar blog) hier staat ze te glunderen naast haar prachtige quilt, net klaar en nog heet van de naald
De workshop die Wilma geeft bestaat uit twee dagen in het leren maken van Jemima Puddleduck, ik heb haar werkjes van haar naam voorzien voor het geval ze op Pinterest belanden. Wat is het een creatieve dame, de quilt is haar eigen ontwerp, het zijn de kleine details rond de blokken wat de quilt extra mooi maken.
de eerste dag is het leren hoe je het patroon moet overbrengen op de stof en hoe je moet appliqueren, ze doet alles voor, dit is een foto en geen filmpje
en dan gaat iedereen weer aan het werk.
We waren met 4 dames van onze maandelijkse vrijdagmiddag handwerkbee, helaas meldde eentje zich ‘s morgens vroeg ziek af, zo jammer, we zaten allemaal met haar mee te balen. Om haar toch niets te laten missen heb ik veel foto’s en filmpjes gemaakt (de filmpjes ga ik uiteraard niet delen met jullie). En naast ons groepje waren er nog 5 dames uit alle streken van het land en zelfs van diep in België. Nou ja “diep”, alles wat onder Antwerpen zit bestempel ik met diep. Ik hoorde iemand zeggen dat ze niet met gezicht op de foto wilde, en omdat ik niet meer weet wie dat is, zet ik liever niemand op mijn blog, behalve de dames van mijn bee.
Je kon een speld horen vallen toen we aan de slag gingen met applique, wat een zalig priegelwerkje
Er werd gezucht bij de lastige puntjes en onwillige uitstekende draadjes, de eerste teen kwam bij een enkeling zodanig gehavend uit de strijd dat het leek of Jemima zwaar behaard was. De heerlijke geruststelling van Wilma beurde iedereen die hiermee tobde op: onregelmatigheden kan je gewoon later bedekken met borduurgaren
Dat bedekken is oa wat we de volgende les gaan leren ? Nadat het eerste pootje er op zat, volgde de rest vrij vlot, lekker lange rechte stukken.
De lunch volgde,
de pompoensoep, gemaakt Wil, de moeder van Monique, liet zich goed smaken. Helaas gooide een deelneemster soep over haar werk ?, uitspoelen had geen zin en na de lunch begon ze gewoon weer opnieuw; aan het eind van de les had ze alweer bijna iedereen ingehaald. Ik ben zo’n kliederkont, het had mij ook kunnen overkomen, maar uit voorzorg had ik alles even in mijn mand gestopt.
De eend viel groter uit dan menigeen had gedacht, Agaath had Jemima graag in haar plaatjesquilt willen zetten, maar ziet er nu vanaf, ze zal het vast een leuke bestemming geven op een tas of kussentje of zo.
Het was veel te snel weer tijd om te gaan, net nu het ergens op begon te lijken. Ik had Jemima een bloemetjessjaal gegeven die er al bijna helemaal op vastzat, en thuis aangekomen ging ik lekker verder, en na het avondeten (restant afhaalchinees van twee dagen eerder) kreeg ze een muts op
Mijn hulpje, gekregen tijdens de speldenkussenruil afgelopen quiltweekend gemaakt door Linda C, zat gezellig binnen handbereik
En vlak voor middernacht zat het hoofdje er op, alleen de snavel nog, en dan is mijn huiswerk al bijna klaar voor over drie weken, ik moet nog wel de randversiering uitzoeken, Wilma gaat ons dan het broderie perse en het borduren uitleggen. Hoe verleidelijk is het niet om gewoon aan het volgende beestje te beginnen? Zal ik het doen? Het is zulk leuk werk, ik heb het gemist, needleturn turn applique, mijn handen hebben niet geprotesteerd, dus misschien nog eentje maken? Deze bijvoorbeeld, zo’n schatje.
Als je van plan bent in de toekomst om ook deze workshop te volgen (ze heeft al veel verzoeken gekregen van quiltwinkels, wie weet ook bij jou in de buurt!), en je bent totaal onbekend op het gebied van needleturn turn applique, en je wilt thuis wat oefenen, klik hier voor een goede tutorial.
Beatrix Potter
Wie kent haar niet, Beatrix Potter met haar prachtige tekeningen en verhalen; jaren geleden heb ik dit aquarelletje gemaakt
En heb het boek met de vele verhalen over Peter Rabbit en consorten met plezier voorgelezen toen de kinderen klein waren
Toen Wilma Brouwer in April 2017 haar eigen Beatrix Potterquilt ontwierp, volgde ik haar op de voet. Eerst maakte ze de basis van stof mbv needleturn applique, en vervolgens maakte ze het figuurtje af met borduursteken, zo mooi, lief en fijntjes, puur genieten.
En nou komt het mooie, ze gaat deze quilt ook bij Quiltshop Leur als workshop in twee delen geven, de eerste dag op 16 januari, de tweede workshopdag is drie weken later, op 6 februari (klik hier voor meer info), en ik heb me gisteren samen met nog andere dames van onze Pickwickbee hiervoor opgegeven, er is nog plek voor meer deelnemers ☺️ We hebben er nou al zin in ?
Vergeten
Gisterenmorgen vroeg snel foto’s gemaakt in de tuin voordat ik de deur uit ging,
de witte roos rechts achter in de border bloeit nog volop en ruikt zo zalig,
ik snoof mijn neus vol voordat ik naar binnen ging. Hier een vergeten foto van twee weken geleden, zo mooi hoe de rode blaadjes van de klimop de schutting versierden, van de straatkant af zag het er net zo mooi uit.
Van het voorjaar ga ik de takken die in het midden van de schutting omhoog komen kort afknippen tot een paar knoppen boven de grond, want de lange takken zijn onderaan zo kaal. Ik had dit gelijk bij het aanplanten moeten doen, maar ja, ik wilde snel resultaat. Binnen geef ik de kangaroo paw een beetje water, de bloemknoppen gaan bijna open.
En zie hoe goed hoe de onverwachtse zaailing het doet die in het potje links van de Australische plant staat, het jonkie stond eerst in de pot bij een lidcactus die dood was gegaan, gewoon weggerot terwijl hij amper water kreeg, heel bizar. Dus toen ik de gezonde delen van de lidcactus stekte en de rest met pot en al weg wilde gooien zag ik twee piepkleine groene dikke blaadjes, en zie hier na drie maanden (4 cm hoog), ik denk dat het een aloe Vera is
Om kwart voor 9 pikte Jeanne me op en reden we bepakt en bezakt naar Quiltshop Leur voor de tweede en tevens laatste les van de workshop blauw-groen, even buurten bij de medecursisten
En toen aan de slag, luisteren, kijken, uitproberen en door naar de volgende techniek, het was heel leuk en leerzaam. Spelen met Angelina fiber bracht leuke herinneringen naar boven van toen ik er voor het eerst mee mocht spelen op de cursus bij Fee Bricknell, malle Babbe kon haar hartje ophalen en het strijkmatje werkte heel fijn
We waren vroeg klaar, liever thuis goed nadenken over kleuren en lay-out dan maar snel snel op les iets in elkaar flansen, toch? Tegen twee uur reden we alweer naar huis, het was nog lekker rustig op de weg. Dit weekend wil ik wel verder aan deze quilt werken nu ik nog in de flow zit. Ik sluit af met nog een vergeten foto van begin oktober
Workshop
Een half jaar geleden zoiets had ik me al opgegeven voor een workshop in Etten Leur, Hanneke Nijsse leert je technieken waarbij je oa paintsticks, krijt en acrylverf nodig hebt, en je maakt kennis met gebruik van verschillende materialen en technieken om een quilt te versieren/bewerken.
We kregen twee weken voor tijd uitgebreide informatie, altijd handig als je van te voren dingen kan klaarleggen, bij elkaar zoeken en voorbereiden. Ik werd door Jeanne gerustgesteld dat wat ik niet had ook bij Hanneke kon gebruiken of kopen. Vorige week vrijdag was het zover, Jeanne pikte me op en we waren ruim op tijd bij Quiltshop Leur. Zeven cursisten, we hadden genoeg plaats aan tafel om de spullen neer te leggen, de naaimachines kwamen pas ‘smiddags op tafel.
Vanwege alle drukte om me heen en geluidsprikkels die op me af kwamen heb ik me gefocust op mijn eigen werk en amper foto’s gemaakt, pas toen we onze geverfde spullen buiten moesten leggen, zodat het geheel of bijna droog zou zijn als we naar huis gingen, dacht ik aan foto’s maken. De door Monique zo zorgvuldig uitgestalde pompoenen elders in de tuin gebruikte ik als presse papier,
de tafel was al zo vol, daar kon niet veel meer bij.
De dames hadden hun lapjes en vliesjes op papier gespeld, maar dit bleek niet afdoende en even later konden ze al lapjes van het gras en de struikjes plukken.
Hanneke is een fijne docent, geduldig, rustig en duidelijk legde ze alles uit en deed ze dingen voor, en zag ons geklieder met een glimlach als dat van een trotse moeder aan. We kregen een lekkere lunch van soep en broodjes, en ik had nog een kwartiertje de tijd om even buiten een frisse neus en paar Pokemons te halen, even het hoofd leeg maken. Na de lunch was het geconcentreerd werken, de uitgelegde technieken even uitproberen zodat we er thuis verder mee aan de slag konden gaan. Gelukkig kregen we ook uitgebreide uitleg op papier.
Na nog wat aparte stofjes bij haar te hebben gekocht was het tijd om op te ruimen en werd het huiswerk voor 2 november doorgenomen. Oei, ik besloot om niet rustig achterover te leunen en wachten tot het laatste moment maar deze volgende week al proberen alles klaar te krijgen, zodat het stressniveau niet te hoog wordt. Hier ben ik met een stukje bezig,
mijn steken van links naar rechts freemotion naaiend maken hoge lusjes, terwijl ze dit niet doen als ik voor of achteruit naai. Bizar he. Alles klaar in dit blok ziet het er nu zo uit, het ligt voor de foto even op een wit lapje, maar je kan er dus gewoon doorheen kijken..
En het blok met negatieve appliquatie heb ik ook af,
Drie hartjes die uitvliegen ? Ik moet nog een blok met tekst/figuren tamponneren afmaken en twee lapjes voorbereiden waarop we in de les op gaan appliqueren enzo. Nog twee weken de tijd.
Workshop scones
Het is 1 december, Sinterklaas en de kerstman staan bijna voor de deur, de kerstboom is al aangeschaft maar hoeft nog niet in huis, en de kleine katten lopen sinds een week door het hele huis en het gaat wonderwel goed tussen de “oudjes” en de pubers. Jon (slapend op de lichte quilt) zoekt Loki veel op, “maar wel met behoud van distantie”, laat Loki met een brom weten, en Zopje vindt het ook niet meer zo bedreigend en kruipt overdag gewoon weer bij mij op schoot als er plek is in plaats van naar boven of buiten te willen gaan.
Maar hierover meer in een andere blog, ik wil eerst vertellen over een workshop scones maken van twee weken geleden. Ik had begin november op de facebookpagina van Hightealicious gezien dat mijn quiltvriendin Joan deze workshop ging geven op de 17e november en dat er nog enkele plaatsen vrij waren; ik had al iets op de agenda staan voor die dag en vond het jammer dat ik niet kon, maar plots bleek het geplande niet door te gaan, dus snel Joan gemaild en hoera, ze had nog een plekje vrij. Joan en ik zaten voor 2007 heel wat jaren op dezelfde bee en kwamen geregeld bij elkaar op de koffie/thee tot ze naar het hoge noorden verhuisde, naar Beetgum, een paar jaar later verhuisde ze naar Dordrecht.
De workshop was hier van 15.00 tot 16.00 uur, Dordrecht is voor mij iets meer dan een half uurtje rijden, en vanwege gebrek aan verkeersdrukte verliep de rit vlot en kwam ik ruim op tijd aan. Blij met een parkeerplaats voor de deur
Gelijk met mij kwamen nog twee dames aan en bij binnenkomst werden we begroet door Joan, we waren te vroeg en mochten in de zaal even wachten tot we met z’n zessen waren en mochten we de keuken in om te gaan bakken, de volgende groep dames die hierna binnen kwamen druppelen kreeg thee met verse scones en waren na ons aan de beurt in de keuken.
Joan begon gelijk met voorstellen en uitleggen, en zo stonden we in no-time tot onze ellebogen met onze handen in de kom om boter en bloem enzo te mengen,
daarna gingen de eieren en karnemelk erbij (niet meer met blote handen werken), en de hieruit voortvloeiende deegbal moesten we een beetje in vorm kloppen om er 12 scones uit te steken, op de foto zie je ons de scones afstrijken met ei,
het was echt in minder dan een half uurtje gepiept. Papiertje met naam erbij, en hup de oven in.
Ik gebruikte met uitsteken een iets te grote steker, en enkele scones zagen er gecrasht uit,
maar dat mocht de pret niet drukken, ze smaakten er na het bakken niet minder om, zo bleek later. De keukentafel als een slagveld achterlatend mochten we aan de thee met scones van Joan in een prachtige kamer van het Patriciërshuis, echt koninklijk en heel Engels.
en een kwartier later werden de bakplaten met onze baksels naar binnen gebracht. We mochten er niet aankomen, kans op inzakgevaar dreigde anders, maar we mochten wel al de heerlijke geuren opsnuiven. Dit was mijn batch, ik moest lachen toen ik ze zag, vooral om dat kleine hompje, dat heb je als je niks kan weggooien, zelfs de scraps krijgen een kans.
Toen ze voldoende waren afgekoeld werden ze in knalroze tasjes gestopt om mee naar huis te nemen.
Maar we hoefden nog niet weg, we smulden nog van de door Joan gebakken scones
en kregen nog een kopje heerlijke Earl Grey thee met lavendel. Volgens mij heb ik dezelfde prent van het servies op stof staan, mooi hoor. Toen iedereen naar huis was hebben Joan en ik nog een tijdje aan tafel gezeten om bij te praten, echt een geval van long-time-no-see, veel te lang geleden en zeker voor herhaling vatbaar. Het was een dag met een gouden randje.
Workshop geven
Het was al jaren geleden dat ik voor het laatst een workshop had gegeven, ik was ermee gestopt omdat ik teveel last had van plankenkoorts, en ook al merkten de cursisten er niks van (hoop ik), mijn huisgenoten en ikzelf hadden er wel weet van. En in het kader “het moet wel leuk blijven” , stopte ik ermee. Tot ik vorige maand de vraag kreeg van Marjon Duitsman of ik haar en een paar vriendinnen wilde leren machinaal quilten, niet meer dan 9 dames, en ze zouden zich braaf gedragen
Nou, vooruit dan maar, ik wilde het wel weer eens proberen, en ik moet zeggen, ik was wel nerveus, maar lang niet zo erg als voorheen, en ik geloof niet dat ze er hier thuis erg onder hebben geleden.
De lokatie was in Baarle-Nassau, achter Breda precies op de grens van Belgie. Toen ik de benzineprijzen bij de pompen zag veranderen van €1,53 naar €1,35 stopte ik gelijk om mijn tank vol te gooien, ik was blij dat ik hiervoor nog ruim de tijd had. Marjon kwam net aanrijden toen ik bij de receptie van het vakantiepark informeerde waar ik moest zijn, en ze hielp gelijk mee met mijn auto uitladen. Het waren maar een stuk of 6 grote tassen .
De naaimachine liet ik in de kofferbak staan, ik had hem als reserve meegenomen voor het geval dat. We zaten in een mooie ruime zaal met een keukentje en alles erop en eraan, goed licht en voldoende tafels, en de zus van Marjon had voor de lunch gezorgd,
het was gewoon allemaal perfect! De workshop was heel basic, de bedoeling was dat de dames allemaal naar huis gingen met de beginselen en wat zelfvertrouwen van machinaal quilten en met de wetenschap/ervaring dat dit op hun naaimachine kon. Want het is net als met autorijden, als je weet hoe de auto werkt en hoe je moet sturen, gas geven, anticiperen en remmen, dan komt het vooral op kilometers maken aan om ervaring, inzicht en vertrouwen te krijgen en als je het veel doet zal je ook steeds beter worden. Je moet vooral durven! Bij het op klaarzetten van de machines ontdekte een cursist dat ze haar gaspedaal en snoer was vergeten mee te nemen, gelukkig had ze een Bernina en kon ze die van mijn naaimachine gebruiken, fijn hoor.
Eerst allemaal een kopje koffie en rustig op gang komen
Ik had het eea op papier gezet, en zo konden de dames veel motieven oefenen, ik deed waar nodig wat voor op hun eigen machines, vertelde tussendoor tips en tricks, en ik geloof wel dat ze een leerzame dag hebben gehad.
zie ze lachen
en af en toe ook even tijd om te relaxen, bijkletsen en vooral de schouders en nekspieren losmaken; thuis zit je op juiste hoogte achter de naaimachine.
Wat ook leuk was, was dat ik Lickity Grip had meegenomen waarvan de dames gebruik mochten maken, gewoon om met de vingers meer grip op de quilt te hebben tijdens het doorquilten zonder gebruik te moeten maken van speciale quilthandschoenen.
het voelt als stevige geleizeepje
En wie het niks vond kon weer handschoenen aan, of gewoon afwassen, maar ik zag dat er goed gebruik van gemaakt werd de hele dag door. Dit spul blijft urenlang zitten, maar als je je handen hebt gewassen na de lunch of na wc bezoek, dan moet je het er wel weer opnieuw opwrijven. Je hebt maar heel weinig nodig, even met de vingertoppen er overheen en dit over de rest van je handen smeren, kort laten drogen en je bent klaar om te gaan quilten! Ik hoorde net dat het nu ook bij quiltshop Leur binnen is gekomen (het zal een dezer dagen in de webwinkel staan), mijn potje komt bij Birdblocks vandaan, iets van 8 jaar geleden.
Een cursist had haar prachtige Stonefields quilt meegenomen die ze al grotendeels zelf had doorgequilt op de longarm in het Bernina centre in Breda. Na twee volle dagen longarm quilten moest ze nog een paar rijen doen, en ik gaf haar advies hoe ze dit kon aanpakken op haar machine, daar sommige ongequilte blokjes midden in de quilt zaten.
Heel fijn dat ze het kon uitproberen vandaag, zodat ik kon helpen waar nodig. Het laatste uur liet ik de dames mijn quilts zien die ik allemaal op de naaimachine heb doorgequilt, ik liet ze vooral zien dat het niet allemaal perfect hoeft te zijn om toch een mooi resultaat te geven. Ik was gesloopt bij thuiskomst, maar wat was het een leuke dag, perfect georganiseerd door Marjon! Ik hoorde bij vertrek dat het voor herhaling vatbaar was, altijd leuk om te weten.
Ps. in deze album staan alle foto’s van die dag, maar ik heb er ook alle foto’s ingestopt van de quilts die ik heb gemaakt die ik kon vinden.
Helemaal Zen met Sary Maas
Manlief hielp me vanmorgen in alle vroegte met de naaimachine in mijn auto te laden, trolley erbij, boterhammen in de tas, en rijden maar, op weg naar Quiltshop Leur voor de Zentangle workshop gegeven door Sary Maas. Rustig rijden, uitkijken voor onverwachts van baan wisselend verkeer, en tot mijn vreugde opmerkend dat de middelvinger van mijn linkerhand ook nog werkte, nadat ik veilig op de uitvoegstrook rijdend de snijdende bestelbusbestuurder kon begroeten. Hij had me ingehaald en ik moest toen flink afremmen, anders was ik een linker spatbord kwijtgeraakt, en toen hij voor mij ging rijden liet hij weer gas los! Op de uitvoegstrook haalde ik hem weer in en kon ik een boze blik mét naar hem werpen. Wat een eikel.
Ik was ruim op tijd in de winkel, zocht een mooi plekje uit bij ’t raam, en al snel zaten de andere drie cursisten (twee kende ik van Terneuzen, Dow-quilters) en de docent er ook, er waren een paar last minute afmeldingen vanwege ziekte, jammer voor hun, maar nu hadden wij echt een zee aan ruimte om te kunnen werken; toch ideaal hoor, als de stoelen links en rechts naast je vrij zijn.
Sary legt uit
Eerst mochten we gaan doodle-en om de slag te pakken te krijgen, gelukkig had ze voorbeelden gegeven om los te komen. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar als ik iets ter plekke moet verzinnen, dan klap ik dicht, dus hoera voor de voorbeelden! Hieronder is mijn probeersel.
Na een uur of zo konden we een tekening van haar (vlinder of bal van Escher) of van jezelf op stof overbrengen, sandwichen en naaien maar!
Ik had van de zomer een mooie foto van Suzanne gemaakt,
die er op haar beurt een mooie tekening van had gemaakt, en die wilde ik gebruiken. Ik had mazzel dat ik op tijd in de gaten had dat de zwarte Friction pen geen Friction pen was, maar een cd marker, gelukkig had ik andere echte Friction pennen bij me, en even later zat de tekening op de stof
Doodeng, hoe te beginnen? Eerst maar de basislijnen opzetten, en dan invullen.
In het rechter deel van de hoed verloor ik mezelf in de vele lijnen, zat meer te borduren dan te doodleen, links ging het al een stuk beter,
De rand van de hoed heb ik met zwart/zilver metallic garen van Madeira gedaan, gewoon met de topstitch naald, draad loopt via de zijkant van de klos (dus niet van bovenaf, dan gaat het krullen en knopen en uiteindelijk breekt het), de bovenspanning los (op 0) en heel rustig naaien. Geweldig leuk effect!
De dame naast me zocht een Top Stitch naald, en doosje na doosje kwam tevoorschijn, ze had een kapitaal aan doosjes bij zich, en gelukkig ook het juiste soort wat ze zocht, haar machine had heel veel moeite om door dikke laag steekjes te gaan, hij bonkte als een gek, het deed me denken aan toen ik ooit eens door vele lagen vliesofix moest naaien, niet fijn.
Sary tekende zich helemaal Zen, en daar waar nodig sprong ze op om te helpen, wat een heerlijk mens!
De tijd vloog om, Monique kwam binnen met zalige tomatensoep voor ons, de meegenomen boterhammen erbij, en even verplicht pauze. Ik had tussendoor wel geregeld mijn li hand geoefend, maar toch kreeg ik last van stekende krampen tijdens het naaien, ook al deed ik er niks anders mee dan plat op de stof houden en meebewegen.
Na de pauze ging ik verder met de haren en de mond, ik mocht rood garen gebruiken van de dame naast me, en was lyrisch over die ene klos, zo fijn dat die naaide, en mooi van kleur, super.
Ze had het in Frankrijk gekocht bij de quilttentoonstelling van St-Marie Aux Mines, en je schijnt het online ook te kunnen kopen, dus dat wordt zoeken op internet. Wacht even, hier is hun website.
De mond ga ik nog wat verfijnen, ik had moeite met precisiemikken met de naald bij de bovenlip, zo met één hand sturend, Het gezicht stond erg bol, zo zonder steekjes, en na wat uitproberen op papier besloot ik het toch ook in te gaan quilten met off-white
De neus en ogen zal ik later ook nog wat bewerken met een tintje donkerder garen. Komt allemaal nog wel. Het bolletje van de hoed was zo geinig om te doen met die bloemen, ik zag het motief in de vlinder van Sary zitten, maar zo fijntjes als zij het deed lukte me niet, nog niet…..
Els bracht koffie, thee en schaaltjes met chocolaatjes,
o mensen, wat erg, zo lekker, en ze stonden ook nog recht voor mijn neus, wat een verleidingen allemaal!
Iedereen werkte aan wat anders, wat zo leuk is om te zien. De dame rechts van me had uit een kleurboek voor volwassenen een mooie pauw tekening genomen,
de dame tegenover haar naaide op linnen en gebruikte de print van de bal
en de vrouw links van mij had eigen ontwerpen meegenomen. Sary hoefde haar niks uit te leggen over Zentangle, ze was er al verslingerd aan en liet vele mooie tekeningen zien.
Ze had zelfgeverfde stoffen meegenomen om op te werken, meekrap en ui als kleurstof gebruikt, heel mooi. Alleen kwam ze er achter dat goed op papier kunnen tekenen niet betekende dat het op de machine ook gelijk goed lukte, lussende onderdraad, hoekige rondingen, maar tegen het eind van de les kreeg ze het toch te pakken. We waren om drie uur allemaal gaar van het inspannende gezentangle, turen op de naald en microbewegingen maken is vermoeiend, en toen was het inpakken en wegwezen.
Het portret van Suzanne zal ik uiteraard afwerken en ook op zo’n canvas frame zetten zoals Sary heeft gedaan met haar bal, gewoon bij de Action of zo gehaald, kost geen drol, en je hebt dan gelijk een mooi stevig frame om het werk op te nieten.
Een heerlijke dag was het, om weer onder quilters te zijn en iets nieuws te leren, hier kan ik wel een tijdje van nagenieten terwijl mijn hand bij zit te komen van alle actie, hopelijk krijg ik er geen spijt van.