Gisterenmorgen vroeg snel foto’s gemaakt in de tuin voordat ik de deur uit ging,
de witte roos rechts achter in de border bloeit nog volop en ruikt zo zalig,
ik snoof mijn neus vol voordat ik naar binnen ging. Hier een vergeten foto van twee weken geleden, zo mooi hoe de rode blaadjes van de klimop de schutting versierden, van de straatkant af zag het er net zo mooi uit.
Van het voorjaar ga ik de takken die in het midden van de schutting omhoog komen kort afknippen tot een paar knoppen boven de grond, want de lange takken zijn onderaan zo kaal. Ik had dit gelijk bij het aanplanten moeten doen, maar ja, ik wilde snel resultaat. Binnen geef ik de kangaroo paw een beetje water, de bloemknoppen gaan bijna open.
En zie hoe goed hoe de onverwachtse zaailing het doet die in het potje links van de Australische plant staat, het jonkie stond eerst in de pot bij een lidcactus die dood was gegaan, gewoon weggerot terwijl hij amper water kreeg, heel bizar. Dus toen ik de gezonde delen van de lidcactus stekte en de rest met pot en al weg wilde gooien zag ik twee piepkleine groene dikke blaadjes, en zie hier na drie maanden (4 cm hoog), ik denk dat het een aloe Vera is
Om kwart voor 9 pikte Jeanne me op en reden we bepakt en bezakt naar Quiltshop Leur voor de tweede en tevens laatste les van de workshop blauw-groen, even buurten bij de medecursisten
En toen aan de slag, luisteren, kijken, uitproberen en door naar de volgende techniek, het was heel leuk en leerzaam. Spelen met Angelina fiber bracht leuke herinneringen naar boven van toen ik er voor het eerst mee mocht spelen op de cursus bij Fee Bricknell, malle Babbe kon haar hartje ophalen en het strijkmatje werkte heel fijn
We waren vroeg klaar, liever thuis goed nadenken over kleuren en lay-out dan maar snel snel op les iets in elkaar flansen, toch? Tegen twee uur reden we alweer naar huis, het was nog lekker rustig op de weg. Dit weekend wil ik wel verder aan deze quilt werken nu ik nog in de flow zit. Ik sluit af met nog een vergeten foto van begin oktober
Categoriearchief: Workshop
Workshop
Een half jaar geleden zoiets had ik me al opgegeven voor een workshop in Etten Leur, Hanneke Nijsse leert je technieken waarbij je oa paintsticks, krijt en acrylverf nodig hebt, en je maakt kennis met gebruik van verschillende materialen en technieken om een quilt te versieren/bewerken.
We kregen twee weken voor tijd uitgebreide informatie, altijd handig als je van te voren dingen kan klaarleggen, bij elkaar zoeken en voorbereiden. Ik werd door Jeanne gerustgesteld dat wat ik niet had ook bij Hanneke kon gebruiken of kopen. Vorige week vrijdag was het zover, Jeanne pikte me op en we waren ruim op tijd bij Quiltshop Leur. Zeven cursisten, we hadden genoeg plaats aan tafel om de spullen neer te leggen, de naaimachines kwamen pas ‘smiddags op tafel.
Vanwege alle drukte om me heen en geluidsprikkels die op me af kwamen heb ik me gefocust op mijn eigen werk en amper foto’s gemaakt, pas toen we onze geverfde spullen buiten moesten leggen, zodat het geheel of bijna droog zou zijn als we naar huis gingen, dacht ik aan foto’s maken. De door Monique zo zorgvuldig uitgestalde pompoenen elders in de tuin gebruikte ik als presse papier,
de tafel was al zo vol, daar kon niet veel meer bij.
De dames hadden hun lapjes en vliesjes op papier gespeld, maar dit bleek niet afdoende en even later konden ze al lapjes van het gras en de struikjes plukken.
Hanneke is een fijne docent, geduldig, rustig en duidelijk legde ze alles uit en deed ze dingen voor, en zag ons geklieder met een glimlach als dat van een trotse moeder aan. We kregen een lekkere lunch van soep en broodjes, en ik had nog een kwartiertje de tijd om even buiten een frisse neus en paar Pokemons te halen, even het hoofd leeg maken. Na de lunch was het geconcentreerd werken, de uitgelegde technieken even uitproberen zodat we er thuis verder mee aan de slag konden gaan. Gelukkig kregen we ook uitgebreide uitleg op papier.
Na nog wat aparte stofjes bij haar te hebben gekocht was het tijd om op te ruimen en werd het huiswerk voor 2 november doorgenomen. Oei, ik besloot om niet rustig achterover te leunen en wachten tot het laatste moment maar deze volgende week al proberen alles klaar te krijgen, zodat het stressniveau niet te hoog wordt. Hier ben ik met een stukje bezig,
mijn steken van links naar rechts freemotion naaiend maken hoge lusjes, terwijl ze dit niet doen als ik voor of achteruit naai. Bizar he. Alles klaar in dit blok ziet het er nu zo uit, het ligt voor de foto even op een wit lapje, maar je kan er dus gewoon doorheen kijken..
En het blok met negatieve appliquatie heb ik ook af,
Drie hartjes die uitvliegen ? Ik moet nog een blok met tekst/figuren tamponneren afmaken en twee lapjes voorbereiden waarop we in de les op gaan appliqueren enzo. Nog twee weken de tijd.
Workshop scones
Het is 1 december, Sinterklaas en de kerstman staan bijna voor de deur, de kerstboom is al aangeschaft maar hoeft nog niet in huis, en de kleine katten lopen sinds een week door het hele huis en het gaat wonderwel goed tussen de “oudjes” en de pubers. Jon (slapend op de lichte quilt) zoekt Loki veel op, “maar wel met behoud van distantie”, laat Loki met een brom weten, en Zopje vindt het ook niet meer zo bedreigend en kruipt overdag gewoon weer bij mij op schoot als er plek is in plaats van naar boven of buiten te willen gaan.
Maar hierover meer in een andere blog, ik wil eerst vertellen over een workshop scones maken van twee weken geleden. Ik had begin november op de facebookpagina van Hightealicious gezien dat mijn quiltvriendin Joan deze workshop ging geven op de 17e november en dat er nog enkele plaatsen vrij waren; ik had al iets op de agenda staan voor die dag en vond het jammer dat ik niet kon, maar plots bleek het geplande niet door te gaan, dus snel Joan gemaild en hoera, ze had nog een plekje vrij. Joan en ik zaten voor 2007 heel wat jaren op dezelfde bee en kwamen geregeld bij elkaar op de koffie/thee tot ze naar het hoge noorden verhuisde, naar Beetgum, een paar jaar later verhuisde ze naar Dordrecht.
De workshop was hier van 15.00 tot 16.00 uur, Dordrecht is voor mij iets meer dan een half uurtje rijden, en vanwege gebrek aan verkeersdrukte verliep de rit vlot en kwam ik ruim op tijd aan. Blij met een parkeerplaats voor de deur
Gelijk met mij kwamen nog twee dames aan en bij binnenkomst werden we begroet door Joan, we waren te vroeg en mochten in de zaal even wachten tot we met z’n zessen waren en mochten we de keuken in om te gaan bakken, de volgende groep dames die hierna binnen kwamen druppelen kreeg thee met verse scones en waren na ons aan de beurt in de keuken.
Joan begon gelijk met voorstellen en uitleggen, en zo stonden we in no-time tot onze ellebogen met onze handen in de kom om boter en bloem enzo te mengen,
daarna gingen de eieren en karnemelk erbij (niet meer met blote handen werken), en de hieruit voortvloeiende deegbal moesten we een beetje in vorm kloppen om er 12 scones uit te steken, op de foto zie je ons de scones afstrijken met ei,
het was echt in minder dan een half uurtje gepiept. Papiertje met naam erbij, en hup de oven in.
Ik gebruikte met uitsteken een iets te grote steker, en enkele scones zagen er gecrasht uit,
maar dat mocht de pret niet drukken, ze smaakten er na het bakken niet minder om, zo bleek later. De keukentafel als een slagveld achterlatend mochten we aan de thee met scones van Joan in een prachtige kamer van het Patriciërshuis, echt koninklijk en heel Engels.
en een kwartier later werden de bakplaten met onze baksels naar binnen gebracht. We mochten er niet aankomen, kans op inzakgevaar dreigde anders, maar we mochten wel al de heerlijke geuren opsnuiven. Dit was mijn batch, ik moest lachen toen ik ze zag, vooral om dat kleine hompje, dat heb je als je niks kan weggooien, zelfs de scraps krijgen een kans.
Toen ze voldoende waren afgekoeld werden ze in knalroze tasjes gestopt om mee naar huis te nemen.
Maar we hoefden nog niet weg, we smulden nog van de door Joan gebakken scones
en kregen nog een kopje heerlijke Earl Grey thee met lavendel. Volgens mij heb ik dezelfde prent van het servies op stof staan, mooi hoor. Toen iedereen naar huis was hebben Joan en ik nog een tijdje aan tafel gezeten om bij te praten, echt een geval van long-time-no-see, veel te lang geleden en zeker voor herhaling vatbaar. Het was een dag met een gouden randje.
Workshop geven
Het was al jaren geleden dat ik voor het laatst een workshop had gegeven, ik was ermee gestopt omdat ik teveel last had van plankenkoorts, en ook al merkten de cursisten er niks van (hoop ik), mijn huisgenoten en ikzelf hadden er wel weet van. En in het kader “het moet wel leuk blijven” , stopte ik ermee. Tot ik vorige maand de vraag kreeg van Marjon Duitsman of ik haar en een paar vriendinnen wilde leren machinaal quilten, niet meer dan 9 dames, en ze zouden zich braaf gedragen
Nou, vooruit dan maar, ik wilde het wel weer eens proberen, en ik moet zeggen, ik was wel nerveus, maar lang niet zo erg als voorheen, en ik geloof niet dat ze er hier thuis erg onder hebben geleden.
De lokatie was in Baarle-Nassau, achter Breda precies op de grens van Belgie. Toen ik de benzineprijzen bij de pompen zag veranderen van €1,53 naar €1,35 stopte ik gelijk om mijn tank vol te gooien, ik was blij dat ik hiervoor nog ruim de tijd had. Marjon kwam net aanrijden toen ik bij de receptie van het vakantiepark informeerde waar ik moest zijn, en ze hielp gelijk mee met mijn auto uitladen. Het waren maar een stuk of 6 grote tassen .
De naaimachine liet ik in de kofferbak staan, ik had hem als reserve meegenomen voor het geval dat. We zaten in een mooie ruime zaal met een keukentje en alles erop en eraan, goed licht en voldoende tafels, en de zus van Marjon had voor de lunch gezorgd,
het was gewoon allemaal perfect! De workshop was heel basic, de bedoeling was dat de dames allemaal naar huis gingen met de beginselen en wat zelfvertrouwen van machinaal quilten en met de wetenschap/ervaring dat dit op hun naaimachine kon. Want het is net als met autorijden, als je weet hoe de auto werkt en hoe je moet sturen, gas geven, anticiperen en remmen, dan komt het vooral op kilometers maken aan om ervaring, inzicht en vertrouwen te krijgen en als je het veel doet zal je ook steeds beter worden. Je moet vooral durven! Bij het op klaarzetten van de machines ontdekte een cursist dat ze haar gaspedaal en snoer was vergeten mee te nemen, gelukkig had ze een Bernina en kon ze die van mijn naaimachine gebruiken, fijn hoor.
Eerst allemaal een kopje koffie en rustig op gang komen
Ik had het eea op papier gezet, en zo konden de dames veel motieven oefenen, ik deed waar nodig wat voor op hun eigen machines, vertelde tussendoor tips en tricks, en ik geloof wel dat ze een leerzame dag hebben gehad.
zie ze lachen
en af en toe ook even tijd om te relaxen, bijkletsen en vooral de schouders en nekspieren losmaken; thuis zit je op juiste hoogte achter de naaimachine.
Wat ook leuk was, was dat ik Lickity Grip had meegenomen waarvan de dames gebruik mochten maken, gewoon om met de vingers meer grip op de quilt te hebben tijdens het doorquilten zonder gebruik te moeten maken van speciale quilthandschoenen.
het voelt als stevige geleizeepje
En wie het niks vond kon weer handschoenen aan, of gewoon afwassen, maar ik zag dat er goed gebruik van gemaakt werd de hele dag door. Dit spul blijft urenlang zitten, maar als je je handen hebt gewassen na de lunch of na wc bezoek, dan moet je het er wel weer opnieuw opwrijven. Je hebt maar heel weinig nodig, even met de vingertoppen er overheen en dit over de rest van je handen smeren, kort laten drogen en je bent klaar om te gaan quilten! Ik hoorde net dat het nu ook bij quiltshop Leur binnen is gekomen (het zal een dezer dagen in de webwinkel staan), mijn potje komt bij Birdblocks vandaan, iets van 8 jaar geleden.
Een cursist had haar prachtige Stonefields quilt meegenomen die ze al grotendeels zelf had doorgequilt op de longarm in het Bernina centre in Breda. Na twee volle dagen longarm quilten moest ze nog een paar rijen doen, en ik gaf haar advies hoe ze dit kon aanpakken op haar machine, daar sommige ongequilte blokjes midden in de quilt zaten.
Heel fijn dat ze het kon uitproberen vandaag, zodat ik kon helpen waar nodig. Het laatste uur liet ik de dames mijn quilts zien die ik allemaal op de naaimachine heb doorgequilt, ik liet ze vooral zien dat het niet allemaal perfect hoeft te zijn om toch een mooi resultaat te geven. Ik was gesloopt bij thuiskomst, maar wat was het een leuke dag, perfect georganiseerd door Marjon! Ik hoorde bij vertrek dat het voor herhaling vatbaar was, altijd leuk om te weten.
Ps. in deze album staan alle foto’s van die dag, maar ik heb er ook alle foto’s ingestopt van de quilts die ik heb gemaakt die ik kon vinden.
Helemaal Zen met Sary Maas
Manlief hielp me vanmorgen in alle vroegte met de naaimachine in mijn auto te laden, trolley erbij, boterhammen in de tas, en rijden maar, op weg naar Quiltshop Leur voor de Zentangle workshop gegeven door Sary Maas. Rustig rijden, uitkijken voor onverwachts van baan wisselend verkeer, en tot mijn vreugde opmerkend dat de middelvinger van mijn linkerhand ook nog werkte, nadat ik veilig op de uitvoegstrook rijdend de snijdende bestelbusbestuurder kon begroeten. Hij had me ingehaald en ik moest toen flink afremmen, anders was ik een linker spatbord kwijtgeraakt, en toen hij voor mij ging rijden liet hij weer gas los! Op de uitvoegstrook haalde ik hem weer in en kon ik een boze blik mét naar hem werpen. Wat een eikel.
Ik was ruim op tijd in de winkel, zocht een mooi plekje uit bij ’t raam, en al snel zaten de andere drie cursisten (twee kende ik van Terneuzen, Dow-quilters) en de docent er ook, er waren een paar last minute afmeldingen vanwege ziekte, jammer voor hun, maar nu hadden wij echt een zee aan ruimte om te kunnen werken; toch ideaal hoor, als de stoelen links en rechts naast je vrij zijn.
Sary legt uit
Eerst mochten we gaan doodle-en om de slag te pakken te krijgen, gelukkig had ze voorbeelden gegeven om los te komen. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar als ik iets ter plekke moet verzinnen, dan klap ik dicht, dus hoera voor de voorbeelden! Hieronder is mijn probeersel.
Na een uur of zo konden we een tekening van haar (vlinder of bal van Escher) of van jezelf op stof overbrengen, sandwichen en naaien maar!
Ik had van de zomer een mooie foto van Suzanne gemaakt,
die er op haar beurt een mooie tekening van had gemaakt, en die wilde ik gebruiken. Ik had mazzel dat ik op tijd in de gaten had dat de zwarte Friction pen geen Friction pen was, maar een cd marker, gelukkig had ik andere echte Friction pennen bij me, en even later zat de tekening op de stof
Doodeng, hoe te beginnen? Eerst maar de basislijnen opzetten, en dan invullen.
In het rechter deel van de hoed verloor ik mezelf in de vele lijnen, zat meer te borduren dan te doodleen, links ging het al een stuk beter,
De rand van de hoed heb ik met zwart/zilver metallic garen van Madeira gedaan, gewoon met de topstitch naald, draad loopt via de zijkant van de klos (dus niet van bovenaf, dan gaat het krullen en knopen en uiteindelijk breekt het), de bovenspanning los (op 0) en heel rustig naaien. Geweldig leuk effect!
De dame naast me zocht een Top Stitch naald, en doosje na doosje kwam tevoorschijn, ze had een kapitaal aan doosjes bij zich, en gelukkig ook het juiste soort wat ze zocht, haar machine had heel veel moeite om door dikke laag steekjes te gaan, hij bonkte als een gek, het deed me denken aan toen ik ooit eens door vele lagen vliesofix moest naaien, niet fijn.
Sary tekende zich helemaal Zen, en daar waar nodig sprong ze op om te helpen, wat een heerlijk mens!
De tijd vloog om, Monique kwam binnen met zalige tomatensoep voor ons, de meegenomen boterhammen erbij, en even verplicht pauze. Ik had tussendoor wel geregeld mijn li hand geoefend, maar toch kreeg ik last van stekende krampen tijdens het naaien, ook al deed ik er niks anders mee dan plat op de stof houden en meebewegen.
Na de pauze ging ik verder met de haren en de mond, ik mocht rood garen gebruiken van de dame naast me, en was lyrisch over die ene klos, zo fijn dat die naaide, en mooi van kleur, super.
Ze had het in Frankrijk gekocht bij de quilttentoonstelling van St-Marie Aux Mines, en je schijnt het online ook te kunnen kopen, dus dat wordt zoeken op internet. Wacht even, hier is hun website.
De mond ga ik nog wat verfijnen, ik had moeite met precisiemikken met de naald bij de bovenlip, zo met één hand sturend, Het gezicht stond erg bol, zo zonder steekjes, en na wat uitproberen op papier besloot ik het toch ook in te gaan quilten met off-white
De neus en ogen zal ik later ook nog wat bewerken met een tintje donkerder garen. Komt allemaal nog wel. Het bolletje van de hoed was zo geinig om te doen met die bloemen, ik zag het motief in de vlinder van Sary zitten, maar zo fijntjes als zij het deed lukte me niet, nog niet…..
Els bracht koffie, thee en schaaltjes met chocolaatjes,
o mensen, wat erg, zo lekker, en ze stonden ook nog recht voor mijn neus, wat een verleidingen allemaal!
Iedereen werkte aan wat anders, wat zo leuk is om te zien. De dame rechts van me had uit een kleurboek voor volwassenen een mooie pauw tekening genomen,
de dame tegenover haar naaide op linnen en gebruikte de print van de bal
en de vrouw links van mij had eigen ontwerpen meegenomen. Sary hoefde haar niks uit te leggen over Zentangle, ze was er al verslingerd aan en liet vele mooie tekeningen zien.
Ze had zelfgeverfde stoffen meegenomen om op te werken, meekrap en ui als kleurstof gebruikt, heel mooi. Alleen kwam ze er achter dat goed op papier kunnen tekenen niet betekende dat het op de machine ook gelijk goed lukte, lussende onderdraad, hoekige rondingen, maar tegen het eind van de les kreeg ze het toch te pakken. We waren om drie uur allemaal gaar van het inspannende gezentangle, turen op de naald en microbewegingen maken is vermoeiend, en toen was het inpakken en wegwezen.
Het portret van Suzanne zal ik uiteraard afwerken en ook op zo’n canvas frame zetten zoals Sary heeft gedaan met haar bal, gewoon bij de Action of zo gehaald, kost geen drol, en je hebt dan gelijk een mooi stevig frame om het werk op te nieten.
Een heerlijke dag was het, om weer onder quilters te zijn en iets nieuws te leren, hier kan ik wel een tijdje van nagenieten terwijl mijn hand bij zit te komen van alle actie, hopelijk krijg ik er geen spijt van.