Categoriearchief: Uncategorized

Oeioeioei

Suzanne loopt de woonkamer binnen terwijl ik naar het avondjournaal zit te kijken, en vraagt al kijkend op haar mobieltje: “Mam, ik krijg een vraag van J wanneer ze hun luchtbed terug krijgen,”. Ik verslik me haast in mijn koffie, spring op, en roep: “Zeg maar dat ik het gelijk kom brengen, als het mag.”, ik ren naar boven naar mijn naaikamer waar het geleende tweepersoons luchtbed al een week keurig opgevouwen op de snijtafel ligt te wachten.

Ik rijd via de benzinestation om een bloemetje te halen, even krijg ik weer een schrikmoment als ik alleen maar suffige bloemstukjes zie staan die in een bejaardenhuis als sedatiemiddel worden gebruikt, maar dan zie ik vlak bij de kassa mooie frisse boeketten, kies een witte met een kraag van stro of zoiets, en hieraan pak ik de bos uit de emmer water en overhandig het druipende geheel aan de het meisje achter het kogelvrije glas. Terwijl ze vraagt: “Zal ik het in een zakje doen?”, wacht ze mijn antwoord niet af,  maar stopt de onderkant van het boeket snel in een Freebies tasje voordat haar werkblad blank staat, plakt een zakje bloemenvoeding aan de bos, en ik reken af, de bloemen bij het tasje aannemend.

Bij de straat van de ouders van J aangekomen, ze wonen op de hoek van een smal zijstraatje van een wat grotere straat, rijd ik de auto achteruit tot aan hun oprit, stap uit, pak de grote zware tas met luchtbed, en trek het plastic tasje van de bloemen af, ze mochten eens weten dat ik het lieve bosje bij een benzinestation heb gehaald. Auto op slot klikkend loop ik via een klein oerwoud van hoge planten op een slingerpad naar de voordeur, binnen klinken ook oerwoudgeluiden van de tv (denk ik), maar de deurbel wordt gelukkig gehoord door J, en ik overhandig hem eerst de tas, en daarna de bloemen met hartelijke dank, en mijn hand glijdt langs elastiekjes die om de stengels heen gewikkeld zitten.

Er gebeurd dan zoveel dat ik het gevoel heb in een stroomversnelling te zijn gekomen, want ten eerste heb ik een latex-allergie en zijn mijn lippen net in het laatste stadium van afbladderen gekomen, nadat ik op de quilttentoonstelling in Arnhem vorige week vol in elastiek greep toen mij een rolletje stof in de handen werd gedrukt waar dit onaangename materiaal omheen zat gewikkeld. Ten tweede zag ik in mijn ooghoek een mooie quilt hangen in Amish kleuren van een ram, ten derde kwam de moeder van J ook bij de voordeur staan en vroeg me hoe de logeerpartij van mijn nichtje en het weerzien van mijn zus was gegaan. En ten vierde gaat achter mijn rug het alarm van mijn auto af, en al pratend klik ik hem snel uit, ik hoor even later bij de grotere weg een auto toeteren, een scooter raast voorbij, en ik wil de quilt zien, antwoord geven op de vragen, en ook eigenlijk terug naar de auto, want volgens mij blokkeert mijn auto de smalle weg.

Prioriteiten stellen: de quilt was door de oma van J gemaakt, ze had voor iedereen een sterrenbeeldquilt gemaakt, en ik mocht het wel van dichtbij bekijken, om te constateren dat hij heel mooi met de hand doorgequilt en in elkaar gezet was. Omdat ik op de schopstoel zit maak ik snel een eind aan het gesprek, en loop naar mijn auto terug, maar … ik zie mijn auto niet staan! Het is wel al donker, maar een grote rode auto kan je toch niet missen? Ik kijk naar links en zie dat mijn auto met de deuren op slot gewoon de straat is uitgerold en midden op de weg dwars tegen de rijrichting in tot stilstand is gekomen. Zo te zien zonder iets te raken, gelukkig; dat verklaarde het getoeter dus.
panic-emoticon
Een man die net langs loopt met zijn hond draait tijdens het doorlopen zijn nek bijna om, als hij ziet dat ik de auto van het slot klik om de deur te openen; je verwacht met zoveel lege parkeerplekken langs de weg niet dat iemand de auto dan zo lullig neerzet, maar toen ik zei dat ik had vergeten hem op de rem te zetten en dat-ie zo de weg op was gerold, begint hij zo hard te bulderen van het lachen, dat zijn hond én alle andere honden in de wijk aanslaan. Hij loopt gauw door, wilt het verhaal denk ik zo vers mogelijk aan zijn wederhelft vertellen, en ik rijd zo snel mogelijk naar huis voordat ik echt brokken ga maken.  Mijn lippen voel ik nog niet prikkelen, ik hoop maar zo dat het elastiek niet van latex gemaakt is, anders sta ik er weer een hele week mooi op. Ik zal nog eens een luchtbed lenen..

Drukke tijden

Mijn al sinds 1983 in Australië wonende vier jaar oudere zus is samen met haar man naar Nederland gekomen vanwege het aanstaande 60 jarige huwelijksfeest van mijn ouders.  Rhea (dochter van mijn zus) is met haar verloofde Jess op eigen gelegenheid gekomen en logeerden afgelopen zondag op maandag bij ons, net als mijn zus, terwijl mijn zwager Engeland onveilig maakte met familiebezoek aldaar. Mijn nichtje en vriend reden maandag naar mijn ouders voor een logeerpartij, Patricia blijft bij ons de rest van de week, zodat we even bij kunnen praten; een gat van 7 jaar vul je niet op in een dag tijd.

Ik laat jullie even met rust, zodat jullie bovenstaande zinnen even kunnen laten bezinken of zelfs nog een keer opnieuw lezen, want dat was wel erg veel informatie.

We gaan verder….

Maandagochtend was het haring happen op de Roosendaalse markt die omgebouwd was tot kermisterrein (de op 3 na grootste kermis van Europa, of van Nederland?), en wonder boven wonder vielen onze Hollandse nieuwe heel goed in de smaak bij de Australiërs, de jongelui aten het heel voorzichtig -samen 1 broodje- tussen een wit kadetje, mijn zus en ik hapten er lekker van. 
IMG_5436 IMG_5437 15193409991_4913d921c9_o
Maandagmiddag was het een verrassing voor mijn ouders dat behalve hun kleindochter met verloofde
IMG_9015
óók hun eigen dochters op de stoep stonden, we konden zo mooi meehelpen met het opeten van de appeltaart die mijn moeder net uit de oven had gehaald, alhoewel de maat van taartpunten gesneden door mijn zus niet echt indruk maakte op de taart; hier is duidelijk te zien waarom mijn zus maat 38/40 heeft en ik 44/46, alles met mate…..diepe zucht.
IMG_8989 IMG_8992
Quilts werden bewonderd, uiteraard
IMG_8995 IMG_9010
De dag ging veel te snel om, we vertrokken na het avondeten, want de volgende dag stond ook weer heel vol gepland.

Dinsdagochtend 9 uur reden we met geprinte e-tickets in de tas naar Arnhem, de quilttentoonstelling in de Eusebiuskerk was zeer de moeite waard, gelukkig quilt Patricia ook, anders had ze het zwaar deze dag. Ik hoopte ergens op het zien van een Dutch Treat quilt, die blauw-witte reverse appliqué, van het boek van Judy Garden (klik hier), want mijn zus heeft hem -op de border na- klaar en zoekt inspiratie om hem machinaal door te quilten.

Klik op de foto hieronder, (waar Patricia een quilt aait, Sylvia staat er achter) om in het album te komen waar ik 412 foto’s van de tentoonstelling in heb gezet
IMG_9348
Na afloop gingen we nog op bezoek bij een neef net buiten Nijmegen, waar we hartelijk ontvangen werden en een hele gezellige avond hadden; tegen middernacht schoven we de oprit op, het was een drukke maar super gezellige dag!

Mijn buit van de quilttentoonstelling -gekocht van het verjaardagsgeld van mijn ouders- ligt me toe te grijnzen, ze zijn blij met hun nieuwe huis, het bruine voorwerp onder het boekje heeft niks met quilten te maken, hoewel wij quilters er niet vies van zijn, het is een koekje genaamd “Arnhemse meisjes”, net zoiets als een kletskop, maar dan anders….
IMG_9455

Mini bee maar maxi blog

Zondagmiddag ben ik op bezoek geweest bij mijn ouders, de kattenquiltjes werden goedgekeurd, de kopjes koffie met gebak lieten zich goed smaken, en we zijn toen naar boven gegaan naar de naaikamer, want er moest gewerkt worden. Eerst werden de andere quiltjes bekeken, oei, wat zijn ze mooi, en wat zijn ze geweldig met de snorharen en glinster ogen! Deze quiltjes zijn hier als complete pakketjes gekocht op de quiltshows afgelopen jaren
De Podcats:
IMG_8879 IMG_8880
Le Arti-Chat:
IMG_8877 IMG_8878
Purrsimmon:
IMG_8875 IMG_8876
Pepper Puss:
IMG_8871 IMG_8874
Stalker:
IMG_8872 IMG_8873
Pumpcat:
IMG_8870 IMG_8870
Eggplant Pur-mesan:
IMG_8869 IMG_8869
En dan de drie die ik net had gebracht en nog versiert moeten worden (zie vorige blog voor meer foto’s)
IMG_8859 IMG_8858 IMG_8857
De Japanse huizenquilt van Yoko Saito (allemaal handwerk) hing tegen de designwall aan, nog meer genieten.
IMG_8881 IMG_8883 IMG_8882
Er moet nog het eea vastgenaaid worden, dit gaat mijn moeder op het Belgische quiltweekend doen in Oktober; ik heb een inch maatje erbij gehouden, zodat jullie kunnen zien hoe klein bv de katten zijn. Niet normaal meer!
IMG_8884 IMG_8885
Daarna gingen we echt aan de slag, genoeg gekwijld, ik heb het laatste quiltje wat op de naaitafel lag afgewerkt, een bloemkoolkat, zo grappig! In het witte lijfje moesten rondjes gequilt worden, en de blokjesrand riep ook om een steekje, mijn moeder had rond de kat zelf al gemeanderd.

Het was even wennen op een andere naaimachine quilten, mijn moeder heeft wel net als mij een Bernina, maar ik heb er eentje met BSR voet, een steekregulator, de Aurora 435 , de Anniversary Edition, opvolger van de 440 QE, verder is het een gewone naaimachine, hij heeft een ietsje grotere werkgat dan de oude naaimachines, bijna 8 inch van naald af gemeten. Ik neigde in het begin naar te grote steken, maar al snel had ik het ritme te pakken en was het quiltwerk klaar, de rand heb ik met boogjes en kleine boogjes gedaan, zoals ook het origineel was gequilt, ongeveer…
IMG_8864 IMG_8867 IMG_8866
daarna heb ik de biezen en ophangsleuf gesneden en er opgenaaid, en toen was het alweer half 5, twee uur zijn zo om! Nu kunnen ze versiert worden met glittersteentjes (op de ogen), en ze krijgen ook nog snorharen.
Mijn moeder zat in een luie stoel in het zonnetje te naaien, ze was de labels aan het opnaaien van de quiltjes die ik net had gebracht,
IMG_8861 IMG_8868
Ze showde me ook nog haar gehaakte deken,
IMG_8862
hij is op een klein stukje rond de rand na klaar; ze heeft hetzelfde probleem als ik, ook hier is het zo moeder zo dochter; na een korte tijd haken krijgt ze veel last van de polsen, ze haakt ook maar korte stukjes per keer. Ik heb het al zo goed als opgegeven, mijn deken ligt in een la uit het zicht, want anders pak ik er toch weer naar, en krijg ik er ’s nachts spijt van. Jammer maar het is niet anders, er is nog meer dan genoeg wat we wel kunnen en leuk vinden! Van mijn vader kreeg ik een grote tas vol rabarber en appels uit eigen tuin, lekker voor taarten en appelmoes, of om zo te eten, heerlijk, het was en is nog steeds genieten!

Tevreden

Het handwerken zit me in de genen, mijn moeder is ook altijd met iets bezig, haakwerk, stoffen verven en ook quilten; de Garden Patch Cats quiltjes van thecontentedcat zijn denk ik haar favoriet, hoewel ze de huizenquilt van de BOM van Yoko Saito ook een genot vindt om aan te werken.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=_jm_4fyc9og]
Met het afmaken van de kattenquiltjes zit wel een tijdsdruk, ze wilt ze namelijk uitdelen aan haar tien kleinkinderen half September, ze mogen er allemaal eentje uitzoeken. Vorige week heb ik er drie mee naar huis genomen om door te quilten en af te biezen, wat bij zulke kleintjes zo leuk is om te doen. De Concord kitties kregen cirkels, geïnspireerd door de print op de stof, heel leuk om te doen, maar het vergde wel concentratie om steeds keurig op de gestikte lijnen te blijven om zo op een andere plek een volgend rondje te maken. Ze zijn ook niet allemaal even rond, maar dit valt in het grote geheel niet op. Ik ging zo lekker dat ik zonder nadenken de rand er ook mee bedekte.
IMG_5216
De Boscat quilten ging niet gelijk naar mijn zin, ik vond het garen er heel mooi bij passen, maar het patroon dat ik had gekozen was te hevig aanwezig, dus uithalen maar weer
IMG_5244 IMG_5246
Tijdens een kopje koffie schoot een ander idee in mijn hoofd: wat als ik de lichte vlokjes op de stof gebruik in het quiltpatroon, als kleine vuurvliegjes, en zie
IMG_5254 IMG_5261
Het quiltpatroon voor de rand vond ik bij de website van Lori Kennedy, hier leer je hoe je stap voor stap een ingewikkeld uitziend patroon kan quilten, zo leuk!

Eerst moest ik golfjes quilten in de rand, dat is niet lastig, wel lastig is het regelmatig maken, ondanks de gekraste lijntjes; daarna kwam er een rij boogje-lobjes-boogje langs de golfjesrand, aan allebei de zijden. Ik had maar ruimte voor 2 lobjes ipv drie, dus werden het bij mij hartjes, op de website van the inbox jaunt waren het er drie.
IMG_1760 IMG_1761 IMG_1762 IMG_1763
Niet helemaal regelmatig, maar ik was zeer tevreden, vooral hoe de hoeken waren geworden viel me niet tegen! En terwijl Zopje zorgde dat de andere quiltjes plat bleven, kwam quiltje nummer drie aan de beurt, de Banana Cat.
IMG_1721 IMG_5237
Het stralenpatroon was een idee van mijn moeder, ik heb voor het centrum het punt onder de poot van de kat gekozen, zodat de lijnen niet te dicht bij elkaar zouden lopen in het midden. Ik wilde geen lijnen tekenen, en dacht aan hoe een longarmquilter het doet, langs een liniaal naaiend, en zo heb ik het ook gedaan. Een beetje onhandig daar waar ik echt op het randje zat, maar met rustig aan gas geven lukte het prima, en het scheelde ook dat ik maar korte stralen hoefde te maken. Bij sommige delen hupte ik over ipv langs de rand doorquilten tot ik de volgende straal kon starten.
IMG_5222 IMG_5233
Loki kwam toen ik met de biezen bezig was er gezellig bij liggen, het uitrekken voordat ze weer op muizenjacht ging vond ik minder gezellig
IMG_5285 IMG_5283
De biesjes heb ik van een enkele stoflaag gemaakt, ze hebben niets te lijden als wandquilt, ‘k heb ze aan de voorkant opgenaaid, naar de achterkant omgeslagen met de vouw van de onder geslagen naad een paar mm over het stiklijntje vallend, vastgespeld, en toen via de voorkant vastgenaaid. Hierbij naai je met een stiksteekje zo dicht mogelijk tegen de bies aan, en naai je in een kleur die past bij de bies, het liefst een tintje donkerder, zodat het een schaduw van de bies lijkt.
IMG_5281 IMG_5282 IMG_5287 IMG_5292
Alleen bij de eerste zat ik niet op te letten, en moest ik de bies er tegen de voorkant met de hand tegennaaien
IMG_5278 IMG_5288
Alle quiltjes heb ik een paar uur onder een natte handdoek laten rusten, toen de handdoek er af gehaald, gecheckt of het quiltje nog mooi vierkant en plat was, en zo de hele nacht laten drogen. Voordeel van de natte handdoek: het quiltwerk komt mooi tot z’n recht en het quiltje hangt lekker plat tegen de muur.  Nadeel.. ja, dat zit er soms ook aan, bv als je een stofje heb gebruikt dat niet kleurvast is, je hebt dan geheid prijs, de kleuren lopen niet alleen zijwaarts uit, maar ook de diepte in, en dat zie je op de achterkant terug.  Het enige dat dan rest is de quilt toch maar in de wasmachine te stoppen, zelf doe ik er dan colorcatchers en een schepje Vanish in de trommel bij (met dank aan Merel van Birdblocks voor de Vanish tip), en dan is het ongelukje weer opgelost.  En hier zijn ze dan, klaar voor vertrek naar hun huis.
IMG_8859 IMG_8858 IMG_8857
wordt vervolgd

Dag lieve Julie

Toen ik in Brighton met mijn zieke quiltvriendin whatsappte, kon ik niet vermoeden dat dit de laatste keer zou zijn dat we contact hadden met elkaar. Ze was blij met de foto’s van Brighton die ik haar toen doorstuurde, “zo was ze in gedachten toch nog even in haar geliefde (geboorteland) Engeland”, zo whatsappte ze.

Ze kreeg begin van het jaar te horen dat ze ongeneeslijk ziek was, en had gekozen voor een boek in de tuin, ipv ziekmakende behandelingen die toch niks zouden opleveren; we zagen mekaar begin juli bij het afgeven van deze quilt. Ze was er aan begonnen, maar had halverwege het maken van de blokken geen puf om hem af te maken, en dat hebben wij “meisjes van de bee” toen voor haar gedaan. Tijdens het naaien belde ze nog, en met Julie op de speakers was ze er toch nog bij. Hij was extra speciaal voor haar omdat ze de stoffen van haar moeder had gekregen, en nu kon ze er toch nog van genieten, zei ze.
IMG_4699

Julie lag in een mooie rieten kist, de toespraken bij het afscheid waren ontroerend, en het besef dat Julie echt dood was drong pas goed door toen we de aula uitlopend langs haar kist haar foto zagen staan. Ze komt echt nooit meer langs op de bee, we zullen haar toch zo missen. Dag lieve Julie
Julie3
Julie15