Toen het vorige week wat afgekoeld was, ging ik even bij Suzanne in de tuin aan het werk, onkruid verwijderen tussen de planten en de voegen van de bestrating, want vanwege een pols blessure kan ze dit zelf niet. Ik maakte deze foto’s voordat ik begon, begin juni was het nog een strookje met onkruid, voor haar verjaardag kreeg ze al deze planten die het geweldig doen
Geen klimmers tegen de schutting vanwege de hond van de buren, Suzanne was bang dat die er misschien ziek van zou worden.
de klimhortensia (Een stekje uit onze tuin) heeft het er naar zijn zin
Haar vriend had al twee katten, ze zijn een beetje licht ontvlambaar en onvoorspelbaar, maar wel lief
Nadat Mormel doorhad dat ik voorlopig niet weg zou gaan, kwam ze dichterbij
En ging er eens goed voor liggen
Frummel zie ik alleen als ze honger heeft, “niet aaien” lijkt ze hier te zeggen
maar nieuwsgierig is ze wel
Als ik op de oude Singer werk, trek ik de daglichtlamp er bij, het lampje van de machine zelf wordt bloedje heet en ik moet nog een nieuw LEDlampje met bajonetsluiting hiervoor hebben, ergens boven in een laatje of doos, maar waar, ik heb het na een half uur zoeken opgegeven; ik denk dat het sneller is om een nieuwe te kopen. Wel moet ik opletten dat het licht dan niet te fel is, ik heb eind vorig jaar in mijn pfaff boven een nieuw lampje gezet, en dat licht is zo fel dat het na een tijdje schettert aan mijn ogen. Oh wacht, dáár is dat ene ledlampje gebleven denk ik.
Deze Singer naait prima, ik heb er 4 mondkapjes voor Suzanne op gemaakt, de witte stof is een soepele poplin die een speciale anti bacteriële behandeling heeft gehad, hier gekocht. De mondkapjes heeft ze nodig voor als ze weer met de bus naar school moet, ze start vandaag met de PABO opleiding
Ze heeft er veel zin in, een nieuw begin nadat haar baan in de horeca te zwaar belastend bleek voor haar pols. We zien het al helemaal voor ons, juf Suzanne, wat zullen de kinderen gek zijn op haar, ze is zo lief, en zo stoer.
En waar de ene dochter begint met een studie is bij de andere dochter de eindstreep eindelijk in zicht, Evelien zet de laatste puntjes op de i van haar scriptie en na inleveren is het nog een paar weken wachten op de uitslag. Met alle vertraging van afgelopen half jaar kunnen die paar weken er ook nog wel bij. En dan na een korte vakantie (in Nederland) start ze met haar vervolgstudie, specialisatie tot longarts, gelukkig zit hier wel een salaris aan vast. We blijven het zeggen dat het krankzinnig is dat medische studenten niet in loondienst zijn maar het moeten hebben van studie financiering, bijbaantjes en financiële steun van ouders.
Afgelopen dagen heb ik ook lekker in onze tuin gewerkt; de 6 meter lange en bijna 1 meter brede liguster haag is eindelijk gesnoeid, hij had al twee keer gebloeid en nu begon het er te slordig uit te zien. Een beetje een ma Flodder haag, en na een dik uur hard doorwerken (ik zag een bui aankomen) was de klus geklaard, het boven het hoofd werken voelde ik de volgende dag behoorlijk. Ik stond een beetje te trillen op mijn benen na het opruimen van al het snoeisel, drie zware zakken vol, zweet in de bilnaad, en geen puf meer om een foto van het eindresultaat te maken. Gisteren wilde ik er een foto van maken, maar werd afgeleid door Jon z’n speelmaatje, ze renden vrolijk achter elkaar aan door de voortuin, toen Jon me zag kwam hij gelijk naar me toe, de lapjeskat hield afstand
is het geen schatje? Misschien is ze/hij nieuw in de buurt komen wonen, Jon kan het er in ieder geval goed mee vinden. Ik checkte even of de boomstronk van de Rhus nog stevig stond, het beeldje staat al zo scheef.
De stronk gaf geen krimp toen ik het wilde wiebelen, dus mag het beeldje er nog even op blijven staan, ik zou het erg vinden als het kapot zou vallen. Natuurlijk blijft de stronk lekker staan/liggen als het beeldje er niet meer op blijft staan, het is namelijk heel goed voor de natuur.
Het inkleurwerk van het heksenpaneel roept, maar niet voordat ik nog een paar meter klimophaag heb gesnoeid, mondkapjes op tegen het stof.
