Toen het vorige week wat afgekoeld was, ging ik even bij Suzanne in de tuin aan het werk, onkruid verwijderen tussen de planten en de voegen van de bestrating, want vanwege een pols blessure kan ze dit zelf niet. Ik maakte deze foto’s voordat ik begon, begin juni was het nog een strookje met onkruid, voor haar verjaardag kreeg ze al deze planten die het geweldig doen

Geen klimmers tegen de schutting vanwege de hond van de buren, Suzanne was bang dat die er misschien ziek van zou worden.

de klimhortensia (Een stekje uit onze tuin) heeft het er naar zijn zin

Haar vriend had al twee katten, ze zijn een beetje licht ontvlambaar en onvoorspelbaar, maar wel lief

Nadat Mormel doorhad dat ik voorlopig niet weg zou gaan, kwam ze dichterbij

En ging er eens goed voor liggen

Frummel zie ik alleen als ze honger heeft, “niet aaien” lijkt ze hier te zeggen

maar nieuwsgierig is ze wel

Als ik op de oude Singer werk, trek ik de daglichtlamp er bij, het lampje van de machine zelf wordt bloedje heet en ik moet nog een nieuw LEDlampje met bajonetsluiting hiervoor hebben, ergens boven in een laatje of doos, maar waar, ik heb het na een half uur zoeken opgegeven; ik denk dat het sneller is om een nieuwe te kopen. Wel moet ik opletten dat het licht dan niet te fel is, ik heb eind vorig jaar in mijn pfaff boven een nieuw lampje gezet, en dat licht is zo fel dat het na een tijdje schettert aan mijn ogen. Oh wacht, dáár is dat ene ledlampje gebleven denk ik.

Deze Singer naait prima, ik heb er 4 mondkapjes voor Suzanne op gemaakt, de witte stof is een soepele poplin die een speciale anti bacteriële behandeling heeft gehad, hier gekocht. De mondkapjes heeft ze nodig voor als ze weer met de bus naar school moet, ze start vandaag met de PABO opleiding

Ze heeft er veel zin in, een nieuw begin nadat haar baan in de horeca te zwaar belastend bleek voor haar pols. We zien het al helemaal voor ons, juf Suzanne, wat zullen de kinderen gek zijn op haar, ze is zo lief, en zo stoer.

En waar de ene dochter begint met een studie is bij de andere dochter de eindstreep eindelijk in zicht, Evelien zet de laatste puntjes op de i van haar scriptie en na inleveren is het nog een paar weken wachten op de uitslag. Met alle vertraging van afgelopen half jaar kunnen die paar weken er ook nog wel bij. En dan na een korte vakantie (in Nederland) start ze met haar vervolgstudie, specialisatie tot longarts, gelukkig zit hier wel een salaris aan vast. We blijven het zeggen dat het krankzinnig is dat medische studenten niet in loondienst zijn maar het moeten hebben van studie financiering, bijbaantjes en financiële steun van ouders.

Afgelopen dagen heb ik ook lekker in onze tuin gewerkt; de 6 meter lange en bijna 1 meter brede liguster haag is eindelijk gesnoeid, hij had al twee keer gebloeid en nu begon het er te slordig uit te zien. Een beetje een ma Flodder haag, en na een dik uur hard doorwerken (ik zag een bui aankomen) was de klus geklaard, het boven het hoofd werken voelde ik de volgende dag behoorlijk.  Ik stond een beetje te trillen op mijn benen na het opruimen van al het snoeisel, drie zware zakken vol, zweet in de bilnaad, en geen puf meer om een foto van het eindresultaat te maken. Gisteren wilde ik er een foto van maken, maar werd afgeleid door Jon z’n speelmaatje, ze renden vrolijk achter elkaar aan door de voortuin, toen Jon me zag kwam hij gelijk naar me toe, de lapjeskat hield afstand

is het geen schatje? Misschien is ze/hij nieuw in de buurt komen wonen, Jon kan het er in ieder geval goed mee vinden. Ik checkte even of de boomstronk van de Rhus nog stevig stond, het beeldje staat al zo scheef.

De stronk gaf geen krimp toen ik het wilde wiebelen, dus mag het beeldje er nog even op blijven staan, ik zou het erg vinden als het kapot zou vallen. Natuurlijk blijft de stronk lekker staan/liggen als het beeldje er niet meer op blijft staan, het is namelijk heel goed voor de natuur. 
Het inkleurwerk van het heksenpaneel roept, maar niet voordat ik nog een paar meter klimophaag heb gesnoeid, mondkapjes op tegen het stof.

Weer genoten van dit deel van een van de panelen van wat ooit een quilt zal worden
Mooi hè

Leuk met die sterretjes

In onze tuin staat ook een soort van ster

De enige manier waarop de zonnebloemen bij ons niet worden opgegeten door de slakken, is opkweken in potten en vooral pas in de volle grond zetten als ze minstens een halve meter hoog zijn. Deze heb ik in een grote pot gestopt om toch nog iets van een zonnebloem te hebben, alle anderen in de volle grond zijn opgegeten ☹️

Na het snoeien van de blauwe regen viel mijn oog op dit plantje, ik schrok me rot

Nee, geen haagwinde in de tuin please! Ik haalde hem met een royale kluit uit de grond, hmmm, de wortels zien er anders uit,
haagwinde heeft een wortelstokken gestel. Mmm. Omdat er aan de andere kant van de schommelbank ook een paar van dit soort plantjes groeiden, denk ik (hoop ik) dat het ook Suzanne-met-de-mooie-ogen kan zijn, deze heeft de afgelopen jaren aan weerszijde van de schommelbank in de volle grond heeft gestaan.
Hier zit Zopje naast me op de schommelbank en in het hoekje zie je de klimmer in bloei

Hij kan niet tegen de vorst, maar ik denk dat enkele zaadjes zijn gaan kiemen door het warme weer.

Ik heb voor de zekerheid alle plantjes ruim uitgegraven voor het geval ik het mis heb, maar heb twee plantjes in een potje gezet zodat deze verder kunnen uitgroeien en misschien zelfs nog met mooie oranje bloemen met zwarte ogen zullen bloeien. Don’t worry, be happy. 

Zo mooi zoals de Sedum nu bloeit in de voortuin, echt een zonaanbidder

het is echt genieten en Jon genoot met mij mee, vooral van het bloeiende kattenkruid, hij bleef er van eten.

Het is wel even zoeken waar hij staat, zo achter de lavendel, dat hoge gras en uitgebloeide wild bloempjes, gelukkig doen de knalroze knipneusjes het nu goed, anders zag het er te erg uit. Na de fotoshoot even weer wassen, uiteraard op de krant waar ik met een woordenzoeker bezig was

Toen hij merkte dat ik nog wat kon wegstrepen ging hij er beter voor liggen en eiste zo alle aandacht op

Met al die hitte kwam er niet veel uit mijn handen, gelukkig lukte het me wel om goed te koken ondanks de afwezigheid van een werkende afzuigkap, (vandaag komt de monteur hem dan eindelijk plaatsen)

nav een recept van AH maakte ik een verrukkelijke plaattaart van roomboterbladerdeeg en gegrilde Italiaanse groenten; ik had niet het diepvriesproduct van AH genomen maar maakte het zelf van courgette, aubergine, paprika, ui, champignons. Na het grillen in stukjes bij elkaar gedaan en toen gekruid met zout, peper, knoflook, Chili vlokken, kaneel en tijm, gewoon een beetje op het gevoel. Dit was niet volgens recept, maar ik vond dat het meer umpf kon gebruiken. Op de bodem van de ingeprikte bladerdeeg plakken had ik bij gebrek aan rode pesto gewoon pasta saus gesmeerd en de witte stukjes zijn brokkeltjes fetakaas, hoe meer hoe beter

Hij kwam helemaal op met ons tweetjes, voor herhaling vatbaar, alleen een kleiner snufje kaneel gebruiken. Het zwarte is in het echt donkerbruin van de pasta saus en de donkere schil van de aubergine

Pas van het weekend kon ik me ertoe zetten om weer een paar steekjes te borduren, ik heb het handje, mandje en de spelden op het kussentje gedaan

En in het kader “wat eten we vandaag?” maakte ik snijbonen en aardappelpuree net even anders met dit recept  van Hello Fresh, we hebben gesmuld! Let wel, de opgegeven hoeveelheden zijn altijd zeer royaal, ze hebben ouderwetse dokwerkers in gedachten of studenten die net hebben geblowd; ik heb dus voor de puree 250 gr zoete aardappel en 125 gr kruimige aardappel genomen, en we hadden beiden een mooie portie. Ik halveerde de hoeveelheid voor Spaanse peper ook al, maar dit bleek een pittige jongen te zijn dus viste ik er aan tafel nogmaals de helft uit.
Bij gebrek aan een foto van dat zalige gerecht laat ik Jon’s teken van “ik mis je” zien; als ik de deur uit ben sleept hij miauwend zijn knuffeltjes de hal in

Loki kijkt verstoord op als ik de badkamer inloop om mijn handen te wassen, ziet dat ik niet gekomen ben om haar snoepjes te geven, en zakt weer weg in een lome slaap.